เสียงครางแสนหวานของเธอ ยังคงดังตลอดทั้งคืน เค้ากับเธอดูเข้ากันได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ตอนนี้สติของเธอจะไม่เต็มร้อยก็ตาม
"ทำไมนะ ทำไมฉันต้องหวงเธอขนาดนี้ด้วย" เค้ากระซิบข้าง ๆ หูเธอ พร้อมกับกอดกระชับ เหมือนกลัวเธอจะหนีเค้าไปไหน
"อ่ะ โอ๊ย " เธอลุกขึ้นพร้อมกุมขมับ เพราะตอนนี้เธอปวดหัวจะแตก อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เมื่อคืน ที่เธอดื่มไปไม่รู้เยอะขนาดไหน
"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินเข้ามาใกล้ตัวเธอพร้อมคลานขึ้นเตียง
"คุณ อ่ะ โอ๊ย " เธอไม่ได้ปวดแค่หัว แต่พอเธอขยับตัว เธอสัมผัสได้ว่าช่วงล่างของเธอก็เจ็บเหมือนกัน เธอรับรู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืน เธอโดนเค้าเล่นงานหนักแน่ ๆ
"คุณลักหลับฉันหรอ "
"ไม่นะ เมื่อคืนเธอก็ให้ความร่วมมือดีนะ "
"คนบ้า " เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ หนีอายกับสิ่งที่เค้าพูด
"อายทำไม เมื่อคืนไม่เห็นอายเลย " เค้าขำกับท่าทางของเธอที่ดูอายกับสิ่งที่เค้าพูด
"รีบ ๆ ออกมานะ รอกินข้าว "
"ลูคัส " เธอตะโกนออกมาจากในห้องน้ำอย่างหงุดหงิด
"ครับผมมม" เหมือนเค้าจะรับรู้ได้ว่าทำไมเสียงเธอดูหงุดหงิด
"ทำไม ตัวฉันถึงรอยเต็มไปหมดเลย " เธอมองตัวเองในกระจก ใช่ตอนนี้ตัวเธอเป็นรอยที่เค้าทำ ไม่ว่าจะเป็นซอกคอ หน้าอก ต้นขา เค้าทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของทั่วร่างเธอไปหมด
"รีบออกมาสิ เพราะเธอก็ทำฉันทั้งตัวเหมือนกัน " ใช่เมื่อคืนเธอเองก็ร้ายใช่ย่อย เมาแล้วแซ่บ แบบนี้ ทำให้เค้ายิ่งหวงเธอมากขึ้นไปอีก
"คนบ้าา" เธอตะโกนออกมา อย่างหงุดหงิด ก่อนจะอาบน้ำต่อ
ร่วมชั่วโมงที่เธอเข้าไปอยู่ในห้องน้ำ
"ทำไม วันนี้อาบน้ำนาน " เค้าถามเธอหลังเห็นเธอเดินผมเปียกออกมา
"ก็สำรวจร่างกาย ว่าคุณทำรอยฉันไว้ตรงไหนบ้าง " เธอตาขวางใส่เค้า ปนตำหนิทางสายตา
"จุดเดียวกันกับที่เธอทำนั้นแหละ มานั่งนี้ผมเปียกเดี๋ยวไม่สบาย " เค้าดึงเธอมานั่งบนเตียงพร้อมเช็ดผมให้เธออย่างอ่อนโยน
"ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่"
"ผมไปรับ แล้วทำไมต้องเมาขนาดนั้น " เค้ามองเธอผ่านกระจกอย่างต้องการคำตอบ
"ป่าว แค่อยากสนุก"
"ฟ้า อย่าโกหก "
"คุณ ความสัมพันธ์ของเราถ้ามีตัวจริงแล้ว เราต้องหยุดใช่ไหม " เธอถามเค้าด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำให้เค้าที่เช็ดผมให้เธออยู่ชะงักและดูตกใจจนเธอสัมผัสได้
"เธอมีตัวจริงแล้วเหรอ" เค้าถามเธอด้วยน้ำเสียงต้องการรู้ความจริง
"ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคุณ " เธอสูดลมหายใจ "คุณญาดาคือใคร "
"ญาดา? " เค้ารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ที่เธอยังไม่มีใคร แต่ญาดาคงทำให้ใครหลาย ๆ คนเข้าใจผิดได้กับความสนิทสนมของเค้าทั้งคู่
"ใช่ ญาดาที่ออฟฟิศเห็นว่าคุณจูบกับเธอ พูดกันให้ทั่วว่าเธอเป็นตัวจริงของคุณ" เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือ โดยที่เธอเองไม่รู้ตัวว่าเธอรู้สึกอะไรกันแน่
"อย่าบอกนะ สาเหตุนี้ที่ทำให้เธอเมาเมื่อคืน อ่ะฟ้า" เค้าถามเธอด้วยอาการปนดีใจ ไม่รู้เหมือนกันถ้าเมื่อคืนเธอเมาด้วยเรื่องนี้ทำไมเค้าต้องรู้สึกดีด้วยนะ
"โอเค ๆ ผมจะเล่าให้ฟัง" เค้ามองเธอด้วยอารมณ์ตอนนี้เค้าดูไม่ออกเลยว่าเธอคิดหรือรู้สึกอะไรกันแน่
"ญาดาเป็นแฟนเก่า ที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แต่ไปกันไม่รอด แค่นั้น แล้วที่บอกว่าจูบกัน " เค้าหยุดพูดไปสักพัก "ญาดาเติบโตที่ต่างประเทศ บางอย่างเค้ามองว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าเป็นเรื่องจูบของวันที่ทุกคนเห็น ผมเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็ไม่ได้ปัดอะไรมาก เพราะผมรู้นิสัยเค้า ว่าเค้าเป็นคนยังไง " ใช่เค้าอธิบายให้เธอฟังอย่างยืดยาว ซึ่งเค้าเองก็แปลกใจที่เค้าแคร์ความรู้สึกเธอมากขนาดนี้
"เคลียร์ไหม มีอะไรค้างคาอีกไหม" เค้าพูดกับเธออย่างสีหน้าจริงจัง
"ไม่แล้ว ไม่อยากรู้อะไรแล้ว ขอบคุณที่อธิบายให้ชัดเจน ขอบคุณนะ" เธอมองเค้าด้วยสีหน้าแตกต่างจากตอนแรก มันเป็นสีหน้าของคนโล่งใจ หรือดีใจ แต่การเคลียร์ใจกันครั้งนี้เค้าเองก็โล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
"ขอบคุณเหมือนกัน ขอบคุณที่กล้ามาถามผม" เค้าเช็ดผมให้เธอ พร้อมหอมหัวเธออย่างไม่รู้ตัว รู้แค่ว่าเค้าอยากหอมเธอแค่นั้น
ติ่ง ~~~~~~~~~~~
ข้อความจาก xxx พรุ่งนี้มาพบฉันหน่อยที่ร้าน xxx จาก ญาดา
"คุณลงไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันขอคุยโทรศัพท์ก่อน" เธอบอกกับเค้า หลังจากเห็นข้อความ
"คุยเสร็จรีบตามลงไปนะ ผมรอกินข้าว " เค้าบอกกับเธอพร้อมปิดประตูให้เธอคุยโทรศัพท์
"สวัสดีค่ะ คุณญาดา ไม่ทราบว่าคุณญาดามีอะไรหรือเปล่าคะ ฟ้าพึ่งเห็นข้อความ" เธอโทรหาญาดาจากเบอร์ที่ส่งข้อความมา
"ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ ตามนั้นมาหาฉันแล้วมาคุยกัน " น้ำเสียงปลายสายดูไม่เป็นมิตรมากนักจนเธอรับรู้ได้
"ค่ะ พรุ่งนี้พบกันค่ะ"
“สวัสดีค่ะ คุณญาดา” ปลายฟ้าทักทายสาวสวยที่เดินเข้ามาด้วยความมั่นใจ ญาดาเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและมีรูปร่างหน้าตาที่สวยดึงดูดสายตา ยิ่งวันนี้เธอแต่งตัวรัดรูปด้วยเรสสีดำ พร้อมทาปากแดงยิ่งเป็นจุดสนใจในร้านอาหารแห่งนี้“สวัสดีค่ะ” เธอใช้น้ำเสียงทักทายอย่างไม่เป็นมิตร พร้อมกับนั่งลงตรงหน้าเธอ“ฉันขอไม่อ้อมค้อมนะคะ” ญาดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงปนคำสั่ง“เธอเป็นอะไรกับ ลูคัส” ญาดาพูดพร้อมโยนรูปถ่ายบนโต๊ะ รูปถ่ายที่โยนมานั้นมีหลายรูป ไม่ว่าจะเป็นรูปที่ลูคัสอุ้มเธอออกจากสถานบันเทิงตอนเธอมีปัญหากับออฟ รูปที่เธอกับเค้าไปกินข้าวด้วยกันที่โรงแรม และรูปสุดท้าย คงเป็นรูปที่เธอถูกอุ้มมาเมื่อคืน“คุณแอบตามคุณลูคัสเหรอ” เธอพูดอย่างแผ่วเบาพร้อมหยิบรูปขึ้นมาดู อย่างมือไม้สั่น“ใช่ ฉันตามเค้า ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นอะไรกับเค้า แต่อย่างเธอ มากสุดก็แค่ของเล่นของเค้าแหละ ฉันขอเตือนในฐานะผู้หญิงด้วยกันนะ เลิกยุ่งกับเค้าสะ เธอกับเค้ามันต่างกัน”“อ่อ ฉันขอเตือน ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับเค้า หน้าที่การงานเธอ ครอบครัว คนรอบข้างเธอ ฉันคงไม่รับรองความปลอดภัยนะ จำไว้ถ้าฉันไม่ได้ ก็ไม่ควรมีใครได้เค้า”“และอย่าคาดหวังจะฟ้องเ
“มาแล้วเหรอยายฟ้า มาเม้าท์ค่ะ” เสียงพี่เก่งลอยมาเมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน“ค่ะ เมาท์เรื่องอะไรพี่” “แหม่ๆ ก็คืนนั้น คุณลูคัสอุ้มเธอออกไปแบบนั้น ต่อหน้าพนักงานเป็นสิบ เธอ คิดว่าไม่มีใครอยากรู้เหรอ ฮาๆ” พี่เก่งพูดขึ้นแบบแซว แต่ไม่ได้อยากได้คำตอบจริงจังมากนะ เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องในทีม“เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ แค่รู้จักกัน” เธอตอบไปแบบเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด“โอเค โอเค พี่เข้าใจเอาเป็นว่า ช่วงนี้ถ้าได้ยินอะไรมาก็อย่าไปใส่ใจมากนะน้อง ๆ ที่ไปวันนั้นคงเอาไปเมาท์กันทั่วแล้วแหล่ะ” พี่เก่งพูดพร้อมตบบ่าเธอเบา“ค่ะพี่เก่ง” เธอมองเค้าด้วยสายตาขอบคุณ อย่างน้อยในที่ทำงานเธอก็ยังมีมิตรแท้อยู่“พี่เก่งค่ะ พอดีคุณลูคัสต้องการพบทั้งทีมของพี่ค่ะ อีก 10 นาทีพร้อมกันที่ห้องประชุมนะคะ” เลขาส่วนตัวของลูคัสเค้ามาแจ้งพี่เก่งภายในชั้นทำงานณ ห้อง ประชุมเสียงอืออึงในที่ทำงาน ดังระงมกัน ถกเถียงว่าทำไมเจ้านายถึงเรียกประชุมด่วน ต่างเดากันไป ต่าง ๆ นานา บางคนพูดก็หันมามองที่เธอ เพราะด้วยข่าวเมาท์ที่ตอนนี้แพร่ไปทั่วบริษัท“คุณลูคัสมาแล้วแก” น้องในทีมต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องป
“โง่ เหรอ! ทำไมสั่งแค่นี้ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก” เสียงตะโกนของ ญาดา ลั่นในที่ประชุม หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าให้เธอรู้สึกเสียหน้า พร้อมทั้งด้อยค่าเธอ“ฉันก็ทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างนะคะ คุณญาดา ต้องการอะไรเพิ่มเติมแจ้งมาได้เลยนะคะ” เธอพยายามกดอารมณ์เพราะอยู่ในสถานที่ทำงาน“ฉันพูด ฉันแจ้งไปแล้ว จะไม่พูดซ้ำ” ญาดาตะคอกอย่างคนอยากเอาชนะ“ใช่ค่ะ คุณแจ้งมาแล้ว แล้วฉันก็ตอบกลับ เมล์ของคุณไปแล้วว่าใช่ตามที่คุณต้องการไหม แล้วคุณก็ตอบกลับมาชัดเจนว่าต้องการแล้วค่ะ” เธอตอกกลับ พร้อมโชว์เมล์ให้ทุกคนในที่ประชุมดู ว่าสิ่งที่เธอทำตรงตามเมล์ที่แจ้งกลับไปทุกประการ“แล้วอย่างไง ก็ฉันต้องการอีกแบบ จะไม่ทำให้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าเธอมีหลักฐานชัดเจน ญาดาอ่อนเสียงลง แต่ก็ยังคงอยากเอาชนะอยู่“แต่ผมว่า แค่นี้ก็ใช้แล้วนะครับ แล้วฟ้าเองก็ทำตรงตามที่ญาดาแจ้งมา ถ้าต้องการเพิ่มเติมจริง ๆ พูดดี ๆ กันก็ได้นะนิ” เสียงที่แทรกมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น โรเซอร์ เพื่อนสนิทอีกคนของลูคัสที่เป็นหุ้นส่วนเดียวกับโปรเจคของญาดาในตอนนี้“แต่” ญาดาเตรียมวีนขึ้นมาอีก“ไม่มีแต่ครับ จบตามนี้ งานที่ฟ้าทำมาดีมากครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมจะแจ
“มาแล้วเหรอยายฟ้า มาเม้าท์ค่ะ” เสียงพี่เก่งลอยมาเมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน“ค่ะ เมาท์เรื่องอะไรพี่” “แหม่ๆ ก็คืนนั้น คุณลูคัสอุ้มเธอออกไปแบบนั้น ต่อหน้าพนักงานเป็นสิบ เธอ คิดว่าไม่มีใครอยากรู้เหรอ ฮาๆ” พี่เก่งพูดขึ้นแบบแซว แต่ไม่ได้อยากได้คำตอบจริงจังมากนะ เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องในทีม“เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ แค่รู้จักกัน” เธอตอบไปแบบเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด“โอเค โอเค พี่เข้าใจเอาเป็นว่า ช่วงนี้ถ้าได้ยินอะไรมาก็อย่าไปใส่ใจมากนะน้อง ๆ ที่ไปวันนั้นคงเอาไปเมาท์กันทั่วแล้วแหล่ะ” พี่เก่งพูดพร้อมตบบ่าเธอเบา“ค่ะพี่เก่ง” เธอมองเค้าด้วยสายตาขอบคุณ อย่างน้อยในที่ทำงานเธอก็ยังมีมิตรแท้อยู่“พี่เก่งค่ะ พอดีคุณลูคัสต้องการพบทั้งทีมของพี่ค่ะ อีก 10 นาทีพร้อมกันที่ห้องประชุมนะคะ” เลขาส่วนตัวของลูคัสเค้ามาแจ้งพี่เก่งภายในชั้นทำงานณ ห้อง ประชุมเสียงอืออึงในที่ทำงาน ดังระงมกัน ถกเถียงว่าทำไมเจ้านายถึงเรียกประชุมด่วน ต่างเดากันไป ต่าง ๆ นานา บางคนพูดก็หันมามองที่เธอ เพราะด้วยข่าวเมาท์ที่ตอนนี้แพร่ไปทั่วบริษัท“คุณลูคัสมาแล้วแก” น้องในทีมต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องป
“โง่ เหรอ! ทำไมสั่งแค่นี้ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก” เสียงตะโกนของ ญาดา ลั่นในที่ประชุม หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าให้เธอรู้สึกเสียหน้า พร้อมทั้งด้อยค่าเธอ“ฉันก็ทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างนะคะ คุณญาดา ต้องการอะไรเพิ่มเติมแจ้งมาได้เลยนะคะ” เธอพยายามกดอารมณ์เพราะอยู่ในสถานที่ทำงาน“ฉันพูด ฉันแจ้งไปแล้ว จะไม่พูดซ้ำ” ญาดาตะคอกอย่างคนอยากเอาชนะ“ใช่ค่ะ คุณแจ้งมาแล้ว แล้วฉันก็ตอบกลับ เมล์ของคุณไปแล้วว่าใช่ตามที่คุณต้องการไหม แล้วคุณก็ตอบกลับมาชัดเจนว่าต้องการแล้วค่ะ” เธอตอกกลับ พร้อมโชว์เมล์ให้ทุกคนในที่ประชุมดู ว่าสิ่งที่เธอทำตรงตามเมล์ที่แจ้งกลับไปทุกประการ“แล้วอย่างไง ก็ฉันต้องการอีกแบบ จะไม่ทำให้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าเธอมีหลักฐานชัดเจน ญาดาอ่อนเสียงลง แต่ก็ยังคงอยากเอาชนะอยู่“แต่ผมว่า แค่นี้ก็ใช้แล้วนะครับ แล้วฟ้าเองก็ทำตรงตามที่ญาดาแจ้งมา ถ้าต้องการเพิ่มเติมจริง ๆ พูดดี ๆ กันก็ได้นะนิ” เสียงที่แทรกมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น โรเซอร์ เพื่อนสนิทอีกคนของลูคัสที่เป็นหุ้นส่วนเดียวกับโปรเจคของญาดาในตอนนี้“แต่” ญาดาเตรียมวีนขึ้นมาอีก“ไม่มีแต่ครับ จบตามนี้ งานที่ฟ้าทำมาดีมากครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมจะแจ
ในเมื่อไม่เคยสมหวังในความรักเลยสักครั้ง ฉันเลยอยากลองความสัมพันธ์ ที่ไม่ต้องเอาใจไปเล่นสักครั้งหนึ่งแล้วครั้งนี้ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่มีวันเสียใจกับความสัมพันธ์ครั้งนี้อย่างแน่นอน ปลายฟ้า สาวออฟฟิศ วัย 31 ปี ผิวพรรณผ่องใสอมชมพู ความสูง 154 น้ำหนัก 44 ผมยาวสวยที่ผ่านการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี กว่าเธอจะมาถึงจุดนี้ได้ เธอใช้ชีวิตผ่านความยากลำบากมาทั้งชีวิตกับปัญหาครอบครัว เรื่องเงิน ๆ ทอง แต่เธอไม่มีความย่อท้อกับโชคชะตาเพราะครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอ ลูคัส มาเฟีย หนุ่ม วัย 28 ปี เบื้องหน้า คือ นักธุรกิจไฟแรง ที่ดูแลกิจการด้านอสังหา การขนส่ง แม้กระทั่ง ธุรกิจส่งออกต่าง ๆ เค้าเกิดมาพร้อมทุก ๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นความเก่ง ความฉลาด รูปร่างที่เพอร์เฟค ผิวพรรณที่ดี หน้าตาที่คมเข้ม ทำให้เป็นที่หมายตาของสาวน้อย สาวใหญ่ในแวดวงสังคม แต่เบื้องหลังเค้าคือทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลมาเฟีย ดัง ที่มีอิทธิพลใหญ่คับฟ้าจากรุ่นสู่รุ่น /********************************************************/ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง "ห่ะ! แกจะบ้าเหรอ
หลังจากเพื่อนสาวเธอกลับไป เธอนั่งเอนหลังกับโซฟาตัวโปรดพร้อมคิดทบทวนกับสิ่งที่เธอเลือก "เธอจะไม่เสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกจริง ๆ ใช่ไหมฟ้า" เธอพึมพำกับตัวเอง บนโลกนี้เธอไม่ต้องการอะไรแล้ว หลังจากผิดหวังเรื่องความรักมาหลาย ๆ ครั้ง บวกกับเธอมักจะเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้กับหลาย ๆ คน เธอจึงรับรู้ได้ว่าการใช้ชีวิตคู่จริง ๆ มันไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น ติ่ง ~~~~~~~~~~~ เสียงเตือนจากแอปดังขึ้น "คืนนี้เจอกันที่ โรงแรม xx นะฟ้า " ข้อความในแอปเด้งขึ้นมาทำให้เธอตื่นจากภวังค์ "โอเค เจอกัน" นับว่าเธอค่อนข้างใจกล้ามากกับเรื่องนี้เมื่อเธอตัดสินใจที่จะทำแล้ว เธอไม่มีความกลัวอะไรทั้งนั้น เธอไม่ได้รู้รายละเอียดคนในแอปมาก เธอรู้เพียงแค่ว่าเค้าชื่อ ออฟ เท่านั้นแล้วเค้ากับเธอก็คุยและทำข้อตกลงกันเรียบร้อย ต่างคนต่างไม่เคยเจอ ต่างคนต่างไม่รู้จักหน้าตา ต่างคนต่างเก็บเป็นความลับ เรียกได้ว่า ต่างคนต่างเสี่ยง 22.00 ณ โรงแรม xxx "เออ วันนี้กูได้คนจากแอปมาคนหนึ่ง เดี๋ยวกูเสร็จแล้ว มึงก็เข้ามาต่อนะ อย่าลืมเก็บคลิปไว้ด้วยล่ะ เผื่อเอาไว้ครั้งหน้า " เสียงชายคนหนึ่งคุยโทรศัพท์ ท่าทางตื่นเต้น ใกล้ ๆ กับโต๊ะที่เค้
"ออฟ ออฟใส่อะไรลงไปในเครื่องดื่ม " เธอพูดพร้อมที่จะพยุงตัวขึ้นอย่างอ่อนแรง และ ร้อนรุ่ม "มาฟ้า เราช่วยนะ " เค้าพยายามพยุงตัวเธอขึ้นห้องพร้อมทั้งวางเงินไว้ให้สำหรับค่าอาหาร เค้าพยุงเธอไปที่หน้าลิฟต์ ตอนนี้สติเธอเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว มือเธอเริ่มที่จะเกาะแขนเค้า พยายามลูบไปบริเวณหน้าอกของเค้าอย่างคนหื่นกระหาย "ช่วยด้วย ช่วยด้วยไม่ไหว " เสียงของเธอแหบพร่า ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้วเธอเพียงต้องการ ต้องการใครสักคนมาช่วยดับร้อน "เออ กูกำลังจะถึงห้องล่ะ รอลิฟต์อยู่ พร้อมเลยไหมทางนั้น" ชายหนุ่มยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อส่งสัญญาณให้อีกฝั่งรับทราบว่าเค้ากำลังใกล้ถึงที่หมาย "ช่วยด้วย ช่วยด้วยไม่ไหว " มือเธอเริ่มอยู่ไม่สุข "อื้ออ อื้ออ " "ใกล้ถึงแล้ว ลิฟต์มาแล้วใจเย็น ๆ นะ " เค้าจับมือเธออย่างใจเย็น อย่างไงก็ได้ ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน เค้าพยุงเธอเดินเข้าลิฟต์ กำลังจะกดชั้นตามที่นัดหมายกับเพื่อนของเค้าไว้ พลักก ~~~~~ เสียงกระชาก ทำให้ลิฟต์ปิดไม่ได้ "ปล่อย ผู้หญิง!" ชายชุดดำหน้าตาเอาเรื่อง กระชากแขนฟ้าออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม "เฮ้ยย มึงจะมายุ่งอะไรกับเมียกู " เค้ายังพูดไม่ขาดคำ มีชายชุดดำ
“โง่ เหรอ! ทำไมสั่งแค่นี้ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก” เสียงตะโกนของ ญาดา ลั่นในที่ประชุม หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าให้เธอรู้สึกเสียหน้า พร้อมทั้งด้อยค่าเธอ“ฉันก็ทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างนะคะ คุณญาดา ต้องการอะไรเพิ่มเติมแจ้งมาได้เลยนะคะ” เธอพยายามกดอารมณ์เพราะอยู่ในสถานที่ทำงาน“ฉันพูด ฉันแจ้งไปแล้ว จะไม่พูดซ้ำ” ญาดาตะคอกอย่างคนอยากเอาชนะ“ใช่ค่ะ คุณแจ้งมาแล้ว แล้วฉันก็ตอบกลับ เมล์ของคุณไปแล้วว่าใช่ตามที่คุณต้องการไหม แล้วคุณก็ตอบกลับมาชัดเจนว่าต้องการแล้วค่ะ” เธอตอกกลับ พร้อมโชว์เมล์ให้ทุกคนในที่ประชุมดู ว่าสิ่งที่เธอทำตรงตามเมล์ที่แจ้งกลับไปทุกประการ“แล้วอย่างไง ก็ฉันต้องการอีกแบบ จะไม่ทำให้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าเธอมีหลักฐานชัดเจน ญาดาอ่อนเสียงลง แต่ก็ยังคงอยากเอาชนะอยู่“แต่ผมว่า แค่นี้ก็ใช้แล้วนะครับ แล้วฟ้าเองก็ทำตรงตามที่ญาดาแจ้งมา ถ้าต้องการเพิ่มเติมจริง ๆ พูดดี ๆ กันก็ได้นะนิ” เสียงที่แทรกมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น โรเซอร์ เพื่อนสนิทอีกคนของลูคัสที่เป็นหุ้นส่วนเดียวกับโปรเจคของญาดาในตอนนี้“แต่” ญาดาเตรียมวีนขึ้นมาอีก“ไม่มีแต่ครับ จบตามนี้ งานที่ฟ้าทำมาดีมากครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมจะแจ
“มาแล้วเหรอยายฟ้า มาเม้าท์ค่ะ” เสียงพี่เก่งลอยมาเมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน“ค่ะ เมาท์เรื่องอะไรพี่” “แหม่ๆ ก็คืนนั้น คุณลูคัสอุ้มเธอออกไปแบบนั้น ต่อหน้าพนักงานเป็นสิบ เธอ คิดว่าไม่มีใครอยากรู้เหรอ ฮาๆ” พี่เก่งพูดขึ้นแบบแซว แต่ไม่ได้อยากได้คำตอบจริงจังมากนะ เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องในทีม“เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ แค่รู้จักกัน” เธอตอบไปแบบเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด“โอเค โอเค พี่เข้าใจเอาเป็นว่า ช่วงนี้ถ้าได้ยินอะไรมาก็อย่าไปใส่ใจมากนะน้อง ๆ ที่ไปวันนั้นคงเอาไปเมาท์กันทั่วแล้วแหล่ะ” พี่เก่งพูดพร้อมตบบ่าเธอเบา“ค่ะพี่เก่ง” เธอมองเค้าด้วยสายตาขอบคุณ อย่างน้อยในที่ทำงานเธอก็ยังมีมิตรแท้อยู่“พี่เก่งค่ะ พอดีคุณลูคัสต้องการพบทั้งทีมของพี่ค่ะ อีก 10 นาทีพร้อมกันที่ห้องประชุมนะคะ” เลขาส่วนตัวของลูคัสเค้ามาแจ้งพี่เก่งภายในชั้นทำงานณ ห้อง ประชุมเสียงอืออึงในที่ทำงาน ดังระงมกัน ถกเถียงว่าทำไมเจ้านายถึงเรียกประชุมด่วน ต่างเดากันไป ต่าง ๆ นานา บางคนพูดก็หันมามองที่เธอ เพราะด้วยข่าวเมาท์ที่ตอนนี้แพร่ไปทั่วบริษัท“คุณลูคัสมาแล้วแก” น้องในทีมต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องป
“โง่ เหรอ! ทำไมสั่งแค่นี้ ทำไมยังไม่เข้าใจอีก” เสียงตะโกนของ ญาดา ลั่นในที่ประชุม หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าให้เธอรู้สึกเสียหน้า พร้อมทั้งด้อยค่าเธอ“ฉันก็ทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างนะคะ คุณญาดา ต้องการอะไรเพิ่มเติมแจ้งมาได้เลยนะคะ” เธอพยายามกดอารมณ์เพราะอยู่ในสถานที่ทำงาน“ฉันพูด ฉันแจ้งไปแล้ว จะไม่พูดซ้ำ” ญาดาตะคอกอย่างคนอยากเอาชนะ“ใช่ค่ะ คุณแจ้งมาแล้ว แล้วฉันก็ตอบกลับ เมล์ของคุณไปแล้วว่าใช่ตามที่คุณต้องการไหม แล้วคุณก็ตอบกลับมาชัดเจนว่าต้องการแล้วค่ะ” เธอตอกกลับ พร้อมโชว์เมล์ให้ทุกคนในที่ประชุมดู ว่าสิ่งที่เธอทำตรงตามเมล์ที่แจ้งกลับไปทุกประการ“แล้วอย่างไง ก็ฉันต้องการอีกแบบ จะไม่ทำให้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าเธอมีหลักฐานชัดเจน ญาดาอ่อนเสียงลง แต่ก็ยังคงอยากเอาชนะอยู่“แต่ผมว่า แค่นี้ก็ใช้แล้วนะครับ แล้วฟ้าเองก็ทำตรงตามที่ญาดาแจ้งมา ถ้าต้องการเพิ่มเติมจริง ๆ พูดดี ๆ กันก็ได้นะนิ” เสียงที่แทรกมาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น โรเซอร์ เพื่อนสนิทอีกคนของลูคัสที่เป็นหุ้นส่วนเดียวกับโปรเจคของญาดาในตอนนี้“แต่” ญาดาเตรียมวีนขึ้นมาอีก“ไม่มีแต่ครับ จบตามนี้ งานที่ฟ้าทำมาดีมากครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมจะแจ
“มาแล้วเหรอยายฟ้า มาเม้าท์ค่ะ” เสียงพี่เก่งลอยมาเมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน“ค่ะ เมาท์เรื่องอะไรพี่” “แหม่ๆ ก็คืนนั้น คุณลูคัสอุ้มเธอออกไปแบบนั้น ต่อหน้าพนักงานเป็นสิบ เธอ คิดว่าไม่มีใครอยากรู้เหรอ ฮาๆ” พี่เก่งพูดขึ้นแบบแซว แต่ไม่ได้อยากได้คำตอบจริงจังมากนะ เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องในทีม“เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ แค่รู้จักกัน” เธอตอบไปแบบเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด“โอเค โอเค พี่เข้าใจเอาเป็นว่า ช่วงนี้ถ้าได้ยินอะไรมาก็อย่าไปใส่ใจมากนะน้อง ๆ ที่ไปวันนั้นคงเอาไปเมาท์กันทั่วแล้วแหล่ะ” พี่เก่งพูดพร้อมตบบ่าเธอเบา“ค่ะพี่เก่ง” เธอมองเค้าด้วยสายตาขอบคุณ อย่างน้อยในที่ทำงานเธอก็ยังมีมิตรแท้อยู่“พี่เก่งค่ะ พอดีคุณลูคัสต้องการพบทั้งทีมของพี่ค่ะ อีก 10 นาทีพร้อมกันที่ห้องประชุมนะคะ” เลขาส่วนตัวของลูคัสเค้ามาแจ้งพี่เก่งภายในชั้นทำงานณ ห้อง ประชุมเสียงอืออึงในที่ทำงาน ดังระงมกัน ถกเถียงว่าทำไมเจ้านายถึงเรียกประชุมด่วน ต่างเดากันไป ต่าง ๆ นานา บางคนพูดก็หันมามองที่เธอ เพราะด้วยข่าวเมาท์ที่ตอนนี้แพร่ไปทั่วบริษัท“คุณลูคัสมาแล้วแก” น้องในทีมต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องป
“สวัสดีค่ะ คุณญาดา” ปลายฟ้าทักทายสาวสวยที่เดินเข้ามาด้วยความมั่นใจ ญาดาเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและมีรูปร่างหน้าตาที่สวยดึงดูดสายตา ยิ่งวันนี้เธอแต่งตัวรัดรูปด้วยเรสสีดำ พร้อมทาปากแดงยิ่งเป็นจุดสนใจในร้านอาหารแห่งนี้“สวัสดีค่ะ” เธอใช้น้ำเสียงทักทายอย่างไม่เป็นมิตร พร้อมกับนั่งลงตรงหน้าเธอ“ฉันขอไม่อ้อมค้อมนะคะ” ญาดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงปนคำสั่ง“เธอเป็นอะไรกับ ลูคัส” ญาดาพูดพร้อมโยนรูปถ่ายบนโต๊ะ รูปถ่ายที่โยนมานั้นมีหลายรูป ไม่ว่าจะเป็นรูปที่ลูคัสอุ้มเธอออกจากสถานบันเทิงตอนเธอมีปัญหากับออฟ รูปที่เธอกับเค้าไปกินข้าวด้วยกันที่โรงแรม และรูปสุดท้าย คงเป็นรูปที่เธอถูกอุ้มมาเมื่อคืน“คุณแอบตามคุณลูคัสเหรอ” เธอพูดอย่างแผ่วเบาพร้อมหยิบรูปขึ้นมาดู อย่างมือไม้สั่น“ใช่ ฉันตามเค้า ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นอะไรกับเค้า แต่อย่างเธอ มากสุดก็แค่ของเล่นของเค้าแหละ ฉันขอเตือนในฐานะผู้หญิงด้วยกันนะ เลิกยุ่งกับเค้าสะ เธอกับเค้ามันต่างกัน”“อ่อ ฉันขอเตือน ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับเค้า หน้าที่การงานเธอ ครอบครัว คนรอบข้างเธอ ฉันคงไม่รับรองความปลอดภัยนะ จำไว้ถ้าฉันไม่ได้ ก็ไม่ควรมีใครได้เค้า”“และอย่าคาดหวังจะฟ้องเ
เสียงครางแสนหวานของเธอ ยังคงดังตลอดทั้งคืน เค้ากับเธอดูเข้ากันได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ตอนนี้สติของเธอจะไม่เต็มร้อยก็ตาม"ทำไมนะ ทำไมฉันต้องหวงเธอขนาดนี้ด้วย" เค้ากระซิบข้าง ๆ หูเธอ พร้อมกับกอดกระชับ เหมือนกลัวเธอจะหนีเค้าไปไหน "อ่ะ โอ๊ย " เธอลุกขึ้นพร้อมกุมขมับ เพราะตอนนี้เธอปวดหัวจะแตก อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เมื่อคืน ที่เธอดื่มไปไม่รู้เยอะขนาดไหน "ตื่นแล้วเหรอ" เค้าที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินเข้ามาใกล้ตัวเธอพร้อมคลานขึ้นเตียง "คุณ อ่ะ โอ๊ย " เธอไม่ได้ปวดแค่หัว แต่พอเธอขยับตัว เธอสัมผัสได้ว่าช่วงล่างของเธอก็เจ็บเหมือนกัน เธอรับรู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืน เธอโดนเค้าเล่นงานหนักแน่ ๆ"คุณลักหลับฉันหรอ " "ไม่นะ เมื่อคืนเธอก็ให้ความร่วมมือดีนะ ""คนบ้า " เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ หนีอายกับสิ่งที่เค้าพูด "อายทำไม เมื่อคืนไม่เห็นอายเลย " เค้าขำกับท่าทางของเธอที่ดูอายกับสิ่งที่เค้าพูด "รีบ ๆ ออกมานะ รอกินข้าว " "ลูคัส " เธอตะโกนออกมาจากในห้องน้ำอย่างหงุดหงิด "ครับผมมม" เหมือนเค้าจะรับรู้ได้ว่าทำไมเสียงเธอดูหงุดหงิด "ทำไม ตัวฉันถึงรอยเต็มไปหมดเลย " เธอมองตัวเองในกระจก ใช่ตอนนี้ตัวเธอเป็
ตื้ด ๆ ตึง ๆ ~~~~เสียงเพลง สถานบันเทิง ดังก้อง อย่างสนุกสนาน "ดื่มให้เต็มที่ ไม่รู้ยายฟ้าเป็นอะไร ขอปลอบใจแบบนี้แล้วกัน " พี่เก่งพูดพร้อมชูแก้วขึ้น หลังจากเห็นเธอร้องไห้ไม่หยุดเลยพาเธอมาสถานบันเทิงเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น "เอ้า หมดแก้ว ไม่เมา ไม่กลับ" คราวนี้เป็นเธอเองที่ยกแก้วขึ้นมาชนกับในทีมร่วมสิบคน คราวนี้มาเยอะเป็นพิเศษ เพราะพรุ่งนี้ตรงกับหยุด และเป็นการชวนที่ไม่ได้มีเรื่องงานมาเกี่ยวข้อง "ยายฟ้า แกเป็นอะไรวันนี้ดื่มหนักอย่างกับคนอกหัก" พี่เก่งพูดกับเธอสู้กับเสียงเพลงที่ดัง "ไม่อกหัก ไม่ได้เป็นอะไรกัน จะอกหักได้ไง " เธอตอบกลับด้วยอาการเริ่มมึน "อ้าว แกอกหักใช่ไหมเนี้ยสรุป" "ไม่อกหัก ชนแก้วพี่เก่ง " เธอดื่มโดยที่ไม่หยุดพักเหมือนคนอยากเมาให้เต็มที่"เดี๋ยว ๆ ก่อนที่จะเมาเอาของมาไว้ที่ฉันให้หมด ก่อนที่แกจะเมาไปมากกว่านี้" พี่เก่งพูดกับเธอด้วยความเป็นห่วง พร้อมหยิบของไปดูแลให้เธอ "ยายฟ้าแกเมามากแล้ว ข้อความเข้ารัว ๆ ฉันเปิดดูไม่ได้" เวลาล่วงเลยมาเกือบชั่วโมงล่ะตอนนี้เธอก็เริ่มเมามากแล้ว "พี่เก่งเรียกรถให้ฟ้าที ม่ายหว่าย แล้ว " เธอพูดสติอันเหลือน้อย "เดี๋ยวฉันไปส่งเอง แป๊บ
เสียงกระทบดังอื้ออึงไปทั่วห้อง "อื้อ อ่า " เสียงเธอครางไม่เป็นภาษา ใช่ตอนนี้เค้าอ่อนโยนให้เธอจนเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้"อ๋า ฟ้าจะเสร็จ อ่ะ อ่า " เค้าครางชื่อเธอหลังจากทำให้เธอถึงสวรรค์ไป แล้ว "ฟ้า ก็จะเสร็จ อ่ะ อ่๋าา " เสียงเธอกับเค้าประสานกันเมื่อถึงจุดหมายปลายทางไปพร้อม ๆเค้าลุกขึ้นเต็มความสูงพร้อมเอื้อมมือไปจับเธอให้ลุกขึ้น "ไปอาบน้ำด้วยกัน" เค้าเอ่ยปากพูดกับเธออย่างเอ็นดู เพราะท่าทีของเธอตอนนี้เอาผ้ามาคลุมตัวเหมือนอายเค้า"ไม่ต้องอายแล้วไหม เห็นหมดแล้ว" เค้าอมยิ้มอย่างเอ็นดู"คุณ ฟ้าถามจริง คุณจะไม่พักเลยเหรอ เราอยู่ด้วยกันมาสองคืน มันหลายครั้งมากแล้วนะ" เธอบ่นเค้าอุบ เหมือนเค้าจะทำกับเธอทุกที่ ทุกท่าเหมือนจะไม่มีวันพรุ่งนี้ "ก็อยากทำความคุ้นเคยให้เร็วขึ้น ไม่ดีเหรอจะได้สนิทกันมากขึ้นไง " เค้าก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมพออยู่กับเธอแล้วเค้าดูอ่อนโยน ดูสบายใจไปหมด มันเหมือนเค้าไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งอะไรเลย "ก็ได้ ๆ เข้าใจก็ได้" เธอส่ายหน้าเบา ๆ อย่างเข้าไม่ถึงการกระทำของเค้าเหมือนกัน แต่เธอเองก็รู้สึกดีที่เค้ากับเธอมาถึงจุดนี้กัน "ไป ไปอาบน้ำกัน ""เค อาบก็อาบ " เธอบ่น
"ตื่นแล้วเหรอ" เค้าพูดกับเธอหลังจากห้องน้ำ ตอนนี้เวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว ใช่เมื่อคืนเค้ากับเธอหนักพอสมควรเลย "ค่ะ ฉันขอเสื้อผ้าฉันหน่อยได้ไหมคะ ""เตรียมไว้ให้แล้ว อยู่ในห้องแต่งตัว" เค้าพูดพร้อมปรายตาไปมองที่ห้องแต่งตัว "ขอบคุณค่ะ " เธอกำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่ก็ต้องปวดร้าวไปทั้งตัว เมื่อคืนเค้าหนักหน่วงกับเธอเหลือเกิน เธอนึกแอบเคืองเค้าที่ไม่ถนอมอะไรเธอเลย แอบหันไปค้อนเค้านึดหนึ่งก็ต้องสะดุดกับซิกแพคของเค้า ใช่ตอนนี้ตัวเค้าเปียกหมาด ๆ มันดูยั่วยวนใจเธอเหลือเกิน เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำให้เธอรู้สึกมวนท้องขึ้นมา "มองทำไม อยากจัดต่อ" เค้าถามเธอพลางยิ้มแบบมีเลศนัย "ไม่" เธอรีบเอาผ้านวมห่มตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ "อายทำไม เมื่อคืนฉันสำรวจทุกซอกทุกมุมแล้ว" เค้าตะโกนแกล้งเธอ"ตาบ้า" เธอวิ่งเข้าปิดประตูห้องน้ำ รู้สึกหน้าร้อนผ่าว ผ่านไปร่วมชั่วโมง เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมเดินออกมาหาเค้าที่โซฟา "เมื่อคืนโซฟาไม่ใช่ตัวนี้นิ" เธอถามเค้าอยากแปลกใจ "ใช่ ฉันให้คนมาเปลี่ยนเมื่อเช้า เลือดเธอเปื้อนโซฟา แต่ไม่ต้องห่วงนะ รอบนี้สีเข้มขึ้นล่ะ " เค้ามองเธอแล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัยเธอไม่ตอบอะไรเค้