pagsisisi.

Her POV (End of Flashback)

2 Months After.

I don’t know what to feel and react after realizing how much Eirin suffered more than me. I couldn't imagine she did all of that to save me but all I did was nothing. I was f*cking dúmb for not remembering the only best friend I had all those f*cking years.

Akala ko mag-isa ako. Pinaniwalaan kong tanging sarili ko lang kakampi ko pero hindi ko inisip na may mga tao palang handang gawin ang lahat ng bagay na iyon para sa akin.

She diéd... because of me.

Sarili ko ang sinisisi ko sa lahat. Kung hindi siguro ako naaksidenté noong araw na iyon ay mapipigilan ko pa siya sa bagay na ginawa niya. Ang sakit isiping mas pinili niyang mamatày para sa amin.

Gusto kong balikan ang lahat. Kung may kakayahan lang akong balikan ang araw na iyon ay gagawin ko para bumawi sa kaniya. Gusto kong humingi ng tawad, gusto ko siyang yakapin at sabihing kung gaano siya kahalaga sa akin. Mas pipiliin kong ako ang mawala kaysa nagdudusa ako nang ganito.