"BAGAY ba 'tong bag sa kulay ng suot ko?" tanong ni Josie habang panay ang rampa sa harap ng salamin. Kasalukuyan silang naghahanda para sa party kasama si Josie."Mas bagay yung pula," aniya habang nakangiti."Sabi ko na eh. Yung pula din ang mas bet ko.," natatawa nitong saad.Siya naman ay abala pa sa pag a-apply ng makeup. Mabuti na lang ay medyo maaga sila nag-ayos dahil natagalan silang dalawa kakapili kung anong susuotin."Excited na 'ko sa party mamaya. Sana doon ko na mahanap ang aking 'the one'. Baka may mga single na mayaman doon."Tumawa lamang si Safirah sa sinabi ng kaibigan."Kung makatawa naman 'to. Tulungan mo 'ko maghanap mamaya ah,""Baliw ka talaga. Ako ang tulungan mo rito. Hindi ako marunong mag style ng buhok," aniya.Hindi ito nag atubiling tulungan siya na mag ayos ng buhok. "Bagal mo talaga kumilos."Pagkatapos siya nitong ayusan ng buhok ay kinuha na niya sa higaan ang kanyang susuotin na damit."Ang hot mong tingnan sa damit na yan. Galing ko talaga pumili,"
LALONG tumindi ang kuryusidad niya nang mabanggit rin ang pangalan ni Terence. Sino ang dalawang iyon at bakit pinag-uusapan silang dalawa ni Terence ng mga ito?Napalunok siya at lalong pinakinggan ng maigi ang usapan ng dalawa. Lumapit pa siya lalo sa pinto."I'm so afraid. What if he takes revenge on me? I knew he was serious when he told me he would ruin everything I had if he found out the truth about the child and us. He's very powerful and wealthy, Lucas. He's impossible to defeat. I don't know what to do."Para siya binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. Nanigas ang buo niyang katawan dahil sa pagkabigla. Samo't-saring isipin ang nag unahan sa kanyang utak lalo na nang tumayo ang babae. Doon niya nakita ang mukha nito na naaaninag ng ilaw na nagmumula sa lampshade na nasa gilid lamang ng kama."Zara?" mahina niyang sambit. Bigla niyang tinakpan ang kanyang bibig.Nanlaki ang mga mata niya lalo na nang lumapit rito si Lucas at nagyakapan ang dalawa."That's why I need to get
NAKAYUKO siya habang naglalakad pabalik sa banquet hall. Naging palaisipan sa kanya ang mga huling salita na binitiwan ni Terence at nanlambot ang puso niya. Hindi niya lubos maisip na nangyayari kay Terence ang ganoong problema. Na may mga taong gustong sumira rito dahil lang sa pagiging makapangyarihan nito at lubos na kayamanan. Kung sa mga taong hindi pinalad sa buhay ay problema masyado kung saan kukuha ng pera mabuhay lang araw-araw, pero sa mga mayayaman ay may mga taong hindi pa rin makuntento at gusto pang gawan ng masama ang ibang tao na mas lamang ang kayamanan kumpara sa kanila. Kahit sa mundo ng mga mayayaman ay hindi rin palang talaga nawawala ang inggit at pagkaganid. Handang gumawa ng mali maagaw lang ang pinag paguran ng iba.Bigla tuloy siyang nag-alala kay Terence. Naglaho rin ang galit niya sa ginawa nito sa kanya noon. Doon niya lamang naintindihan kung bakit nito sinabi ang mga masasakit na salitang iyon. Gusto nitong magalit siya at lumayo para hindi siya puntiry
"BAKIT tulala ka diyan? At tsaka pansin ko kanina pa bagsak iyang mukha mo. May nangyari ba sayo sa trabaho mo?" tanong ni Josie sa kanya.Umiling siya. "Wala naman problema sa trabaho.""Eh ano nga?"Nagbuga siya ng hangin habang nakatingin pa rin sa labas ng bintana. Hindi niya alintana ang lamig ng simoy ng hangin."Nagkita kami ni Jerry," seryoso niyang saad."Jerry? Sinong Jerry?" naguguluhan nitong tanong."Kapatid ko sa ama."Nanlaki ang mga mata nito. "Yung demonyo mong kapatid na nilagay ka sa panganib?"Marahan siyang tumango."Bakit kayo nagkita? Anong nangyari?"Huminga siya ng malalim bago sinagot ang tanong nito. "Gusto niya 'kong hingan ng pera kapalit ng pakikipag usap niya sa mga inutangan niya na lubayan ako dahil wala kuno akong alam sa pagkakautang niya.""Binigyan mo ba?""Iba ang binigay kong kapalit sa kanya. Isang klase ng kapalit na bangungot para sa mga taong katulad niya."Lumapit pa ito sa kanya ng husto. "Anong ginawa mo?""Pinahuli ko sa pulis. Akala niya
SINUBUKAN niya ulit itong tawagan sa cellphone pero 'out of coverage' na ang numero nito. Wala siyang ibang alam na lugar kung saan ito naroon kundi ang mansion nito kung saan siya nagtrabaho noon bilang stay-in tutor. Pagkarating roon ay sinabihan na muna niya ang taxi driver na huwag muna umalis. Bumaba siya at nagtanong sa guwardiya kung naroon ba si Terence pero sabi nito ay wala ito roon. Nagpasalamat siya bago umalis.Sunod naman niyang pinuntahan ang kompanya nito dahil alam niya na kahit alas syete na ng gabi ay naroon pa rin ito pero sabi ng guwardiya ay tatlong araw nang wala si Terence para daw sa isang business trip. Napasapo na lamang siya sa kanyang noo at bumuntong-hininga habang nasa labas ng building. Nasaan kaya ito?Apartment?Muli siyang nabuhayan ng loob nang maalala ang apartment kung saan siya tumira ng ilang araw. Naroon marahil ito kaya naman dali-dali siyang sumakay muli ng taxi at sinabi rito ang address. Habang papalapit sila sa lokasyon ay bigla siyang nati
NAGISING siya sa tunog ng kanyang cellphone kaya naman kahit antok pa ay napilitan siyang bumangon upang hanapin iyon at nang makita iyon ay agad niyang sinagot ang tawag ng kanyang kaibigan."Hello?""Safirah?! Where are you! Kagabi pa kita tinatatawagan dahil ang sabi mo babalik ka kaagad. Nasaan ka ba? Muntik na 'ko tumawag ng pulis!" nag-aalalang sigaw ni Josie sa kabilang linya.Napakamot siya ng ulo." Pasensiya na kung di hindi ko nasagot ang tawag mo kagabi.""Nakakaloka ka talaga. Nasaan ka ba?"Lumingon siya sa paligid para hanapin si Terence pero wala ito roon hanggang sa marinig niya ang lagaslas ng tubig mula sa banyo.Tumikhim siya. "I-I'm with T-Terence," nauutal niyang sabi."T-Terence?! Terence ba kamo? Yung ubod ng yaman na nananakit sayo? Anong ginagawa mo diyan?""B-Basta. Mamaya ko na sasabihin sayo.""Pinag-alala mo 'ko ng sobra. Alam mo ba yun?""I know. Pasensya ka na. Mamaya na lang tayo mag-usap. I have to go."Hindi na niya hinintay pa ang sagot nito at agad n
"THANK you for coming here, darling. You really do love me," malambing na sabi ni Zara at yumakap kay Terence pero nanatili siyang tuod sa kinatatayuan. Sinubukan pa siya nitong halikan sa labi pero iniwas niya ang kanyang mukha.Tumikhim siya at hinawakan ito sa magkabilang balikat para bahagyang ilayo. Hindi naman nito nagustuhan ang ginawa niya kaya sumimangot ito at dabog na umupo sa sofa."I can't believe you still suspect that this isn't your baby," nagtatampo nitong saad."And I can't believe you still suspect me as the father," sarkastiko niyang sabi sabay iling."How many times do I have to tell you that you are the father! You're hurting my feelings! You know that I love you and you're the only man I slept with and no one else!"Ngumisi siya ng mapakla. "If that's what you believe then go for it.""You're stressing me out! This isn't good for me and your child! Our wedding is in three days, and whether you like it or not, you will be mine!""Di your father told you that?" ani
SABAY silang napalingon ni Josie nang marinig nila ang pagbukas ng pinto. Bigla siyang nakaramdam ng kakaibang tuwa sa kanyang puso. Ilang linggo na siyang sabik na sabik makita ito. Walang ibang laman ang isip niya kundi si Terence. Masyado na rin siyang nag-aalala dahil baka kung ano na naman ang ginagawa ni Terence na ikapapahamak nito. Gusto niya tuloy umiyak dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman niya ngayon.Pansin din niya na parang nagiging emosyonal siya simula nitong mga nakaraang araw.Pumasok ito kasabay ang isang medyo may edad ng doktor. May hawak itong medical clipboard na naglalaman marahil ng resulta ng ginawang test sa kanya."T-Terence?" aniya at agad itong lumapit sa kanya. Kitang-kita niya sa mga mata nito ang pag-aalala. Hinalikan siya nito sa noo."I'm sorry that I'm late. How are you?" anito habang gagap ang pisngi niya."I-I'm okay. What took you so long?" tanong niya habang nangingilid ang luha sa mga mata niya."I'll explain later. The doctor will tell
"PANG LABING dalawa mo nang buntong-hininga yan girl. Baka magreklamo na sayo iyang salamin," ani Josie. Hindi niya namalayan na nasa tabi na pala niya ito. Hinawakan siya nito sa balikat at pinisil iyon para pakalmahin siya. Kasalukuyan siyang nakatayo sa harap ng salamin. Hindi niya alam kung ilang minuto na siyang nakatayo roon."S-sorry, wedding jitters."Ngumisi ito. "It's okay. Normal naman yan. We're here for you. Ang ganda mo talaga.""That's right. You're probably feeling an endless amount of emotions in anticipation of your big day. Just be calm and breathe in the positivity. You'll be alright."Lumingon siya kay Amanda at kabadong ngumiti. Winisik-wisik niya ang kanyang dalawang kamay at ilang beses bumuga ng hangin nang biglang bumukas ang pinto."Ma'am ready na po ang sasakyan," ani isang babae na staff ng wedding coordinator, ang tinutukoy ay ang wedding car na gagamitin niya.Muli siyang nilapatan ng retouch ng makeup artist at final check ng gown naman ng bridal stylist
"We still haven't-""I'm so very excited! I'll invite all of our relatives and friends for this much-awaited day! Wedding! It brings people together!"Mother.""This is the moment I've been waiting for! Isn't it exciting, Safirah?""Yes, Mother, bu-""At last, I'll witness the wedding of my beloved son! It's too bad your big sister, Anna, is no longer here with us to see this! But I know she's also happy for both of you.""Mother--""And ensure that after this, you two must make more children! I want more grandchildren, and they will play and run around and-""Mother!""What son? Did I say something wrong?""Nothing's wrong. It's just th-""Well then that's it! We must prepare for the big day. Anyway, I'm done eating, and I'll go to Rikkard. My beloved grandson Rikkard. He's adorable and handsome. Oh dear, oh dear. I'm aging more and more and still have only two grandchildren," ani ina ni Terence na si Carmilla Villanueva habang magkadaop ang sariling mga kamay at nakatingala.Tumayo a
MABUTI na lamang ay hindi ganoon kalala ang sugat niya sa tagiliran at ulo. Sadyang bukong-bukong niya lamang ang napuruhan dahil naipit iyon sa pagitan ng pinto ng kotse at driver seat at pinilit niya pang hilahin ang kanyang paa kahit namimilipit na siya sa sakit makaalis lang sila ng kanyang anak. Isa pa sa kinagaan ng loob niya ay ligtas rin si Mang Rodolfo, iyon nga lang, mas kailangan nitong tumagal sa ospital dahil sa tinamo nitong sugat sa ulo at leeg."She's dead," malamig nitong saad."H-how?" nagitla siya sa sinabi nitong balita.Sandali itong natahimik tsaka tumikhim."She had lost a lot of blood, and her other injuries made it worse."Napabuntong-hininga siya."But what about her child? Where-""Long gone," mabilis nitong sagot. Bagaman seryoso ang mukha nito, pero gumuhit ang tila guilt sa mga mata nito. Agad itong lumingon sa ibang direksyon at huminga ng malalim."W-what do you mean gone?"Lumibot ito sa gilid ng kama at umupo sa isang sofa. Magkadaop ang mga kamay nito
WALA NA siyang nagawa kundi pumikit at hintayin ang nakaambang na kamatayan nilang mag-ina habang yakap niya ng mahigpit ang kanyang anak na patuloy pa rin sa pag iyak. Kinulong niya ito ng maigi sa kanyang dibdib para protektahan.!!!!#*#@*^#!!!!Ano yun? Anong nangyari?Bigla siyang nagmulat ng mata nang marinig niya ang tila pagsabog o malakas na salpukan ng sasakyan. Napanganga siya nang makitang tumilapon ang sasakyan na lulan ni Zara at ilang beses nagpagulong-gulong tsaka tumama sa isang sementadong bakod.Halos mawasak na ito at nagkalat sa kalsada ang basag na bote ng bintana at ilang pira-piraso ng sasakyan. Dahil doon ay lalong nagkagulo ang mga tao. Lahat ay gulat sa pangyayari.Nagsimulang umapoy ang unahang bahagi ng sasakyan ni Zara. Kita niya rin na duguan ito sa loob dahil sa tinamong sugat at wala na rin itong malay. Hindi rin niya magawang sumigaw dahil sa pagkabigla. Nanginginig ang buo niyang katawan at namanhid.Paanong...Hanggang sa unti-unti siyang napalingon s
SA PAGLIPAS ng ilang buwan ay unti nang lumulobo ang kanyang tiyan. Naghilom na rin ang mga sugat niya sa katawan pero hindi ang puso niya. Ilang buwan na rin kasi niyang hindi nakikita sa Terence dahil sa mga business travels nito sa iba't-ibang bansa. Bihira rin iton tumawag at kung tumawag man ay saglit lang. Naalala niya ang sinabi nito bago ito umalis."I'll be away for months. I need to take care of some meetings and visit the progress of my projects. I need to meet many clients and take part in public conferences. I promise I'll be back as soon as I finish those things.""Months? How many?" Iniisip niya pa lang kung ilang buwan niya itong hindi makikita ay nanlulumo na siya kaagad."I'm not sure. Maybe six or seven months. I also have to settle some 'unfinished' business," anito habang nakatanaw sa bintana."Unfinished business? What's that supposed to mean?" Nakakabinging katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa bago ito pumihit paharap sa kanya habang nakaupo siya sa kama
"IT'S OKAY. We can visit some other time if you're still not ready to face him," ani Terence habang katabi niya ito sa upuan sa bahaging likod ng kotse.Nakatigil ang kotseng sinasakyan nila sa gilid ng kalsada, sa tapat mismo ng gate. Lumunok siya at umiling habang pinipisil ang sariling mga kamay dahil sa kaba."No. I can do this. We're here already anyway, so there's no backing out," kinakabahan niyang sabi.Kinuha ni Terence ang kanina pa nanginginig na kamay niya at dinala iyon sa bibig nito para gawaran ng mariin na halik. Ngumiti ito sa kanya."Okay. Don't worry I won't let go of your hand. Just tell me when you're ready, take your time."Marahan siyang tumango at ilang beses huminga ng malalim. "Okay. I'm ready. Let's go."Gaya nga ng sinabi ni Terence ay hindi nito binatawan ang kamay niya hanggang sa makalapit sila sa isang lumang gate. Ginala niya ang kanyang mata sa paligid.Isang simpleng bahay na gawa sa semento at ang bubong ay kinakalawang na yero lamang ang pumukaw sa
"I'M SORRY for their noises," ani Terence habang nakangiti at hinalikan siya nito sa noo.Umiling siya at medyo natatawa. "It's okay. They're actually fun to be with and it's a good thing that they had visited me because I'm so damn bored being here and not even moving around."Kumuha ito ng upuan at dinala nito iyon sa gilid ng kama. Umupo ito roon at ginagap nito ang kanyang kamay."What's wrong? You looked disturbed. Did something happen yesterday?"Kahit hindi nito sagutin ang tanong niya ay ramdam niya na may hindi nga magandang nangyari kahapon nung umalis ito. Katunayan ay hindi siya makatulog kagabi kakaisip rito dahil nangangamba siya na may nangyari na naman dito na masama."My parents called last night. They saw the news on TV about what happened to you. They were distraught and I told them not to mention it to Coleen," nakayuko nitong sabi. "I didn't tell them yet about us and the baby because I knew they would be more frantic knowing that this happened to you while you're
"Terence is not the father of the child? Such a disgrace!""Who's the woman they're talking about? Who's Safirah?""Who is that man she's talking with? Is that the real father?""She tricked Terence for his wealth? That's ridiculous. Poor Terence.""Isn't she rich enough to deceive another man for his money?""So, she's only acting and pretending to be in love with him? That's shameful."Lumapit siya kay Zara habang hawak pa rin ang mikropono. Sa nakikita niyang itsura nito ay halos hindi na ito makatayo o di kaya ay makagalaw sa kinauupuan dahil sa sobrang kahihiyan. Napangiti siya sa senaryong iyon.Hawak ang mikropono, muli siyang nagsalita. "You think this is the beginning of your horrendous plan?"Galit itong nakatingin sa kanya na para bang gusto siyang sunggaban na lalo niyang ikinatuwa.Lumapit sa kanya ang kanyang lawyer at binigay sa kanya ang isang folder. Kinuha niya iyon at binuklat. Saglit niyang binasa ang nakasulat sa papel at ngumiti."How does it feel that you became
"ARE YOU threatening me?" galit na tanong nito."Sort of. Why? Are you going to sue me for grave threats? Let's see who did it first. Do you want me to show you some videos and audio wherein you're planning to kill me after the partnership is done? You talked to some people and hired them to do the dirty work on your behalf, however, those people were actually my men. It seemed like Lucas was the only man loyal to you that's why he himself operated that bomb drone of yours."Kitang-kita niya ang naghahalong kaba at galit sa anyo nito na para sa kanya ay kasiya-siyang panoorin. Hindi nito akalain na alam niya lahat ng galaw nito at mayroon siyang ebidensya laban rito. Nilapitan niya ito."Choose your memorable destination, Mr. Norrington. Grave or jail?""You can't scare me with your sharp tongue!""I'll take that as a compliment, so I'll thank you for that, old man. I would rather have a sharp tongue than to have a blunt and weak brain.""Get out! Get out of my property!"Ngumisi siya.