CHAPTER 35

MABUTI na lamang ay hindi ganoon kalala ang sugat niya sa tagiliran at ulo. Sadyang bukong-bukong niya lamang ang napuruhan dahil naipit iyon sa pagitan ng pinto ng kotse at driver seat at pinilit niya pang hilahin ang kanyang paa kahit namimilipit na siya sa sakit makaalis lang sila ng kanyang anak. Isa pa sa kinagaan ng loob niya ay ligtas rin si Mang Rodolfo, iyon nga lang, mas kailangan nitong tumagal sa ospital dahil sa tinamo nitong sugat sa ulo at leeg.

"She's dead," malamig nitong saad.

"H-how?" nagitla siya.

Sandali itong natahimik tsaka tumikhim.

"She lost a lot of blood, and her other injuries made it worse."

Napabuntong-hininga siya.

"But what about her child? Where-"

"Long gone," mabilis nitong sagot. Bagaman seryoso ang mukha nito, pero gumuhit ang tila guilt sa mga mata nito. Agad itong lumingon sa ibang direksyon at huminga ng malalim.

"W-what do you mean gone?"

Lumibot ito sa gilid ng kama at umupo sa isang sofa. Magkadaop ang mga kamay nito na animo'y may mabigat na