CHAPTER 4

Apat na araw nang hindi nakakausap ni Safirah si Terence tungkol kay Coleen. Nakasaad kasi sa kontratang pinirmahan niya na kailangan niya magreport araw-araw kay Terence sa progresson ni Coleen. Pero bihira na niya ito makita dahil sa umaga palang ay mas maaga itong gumigising para pumasok ng trabaho at halos gabing-gabi na ito umuwi kaya naman hindi niya ito makausap o di kaya ay makita man lang. Naaawa tuloy siya lalo kay Coleen dahil wala man lang ni isang kapamilya nito ang nakakasalamuha ng bata.

Bandang tanghali ng araw na iyon ay niyaya niya si Coleen na lumabas ng bahay at mamasyal sandali. Hindi naman iyon ipinagbawal ni Terence dahil nakasaad din sa kasunduan nila na kasama ang pamamasyal sa labas para sa behavioral at mental health ni Coleen ayon na rin sa espesyalista nito. Nagsend na lamang siya ng mensahe kay Terence sa numero nito pero wala siyang natanggap na sagot. Bago sila umalis ni Coleen ay nagpaalam rin siya sa mga kasambahay para sakaling dumating si Terrence ay alam rin ng mga kasambahay ang sasabihin kung nasaan sila ni Coleen.

Naisipan niyang dalhin si Coleen sa isang playground na nasa loob ng isang mall para naman makasalamuha ito ng mga kaedad nitong mga bata. Tuwang-tuwa si Coleen sa pakikipaglaro sa mga ito kaya naman napanatag ang loob niya. Hindi niya rin nakakalimutan ang mag-update kay Terence sa mga ginagawa ni Coleen ng araw na iyon sa pamamagitan ng pag text rito pero ni isang sagot ay wala siyang nakuha mula rito. Napaisip siya bigla na marahil ay napaka busy nito sa trabaho.

"Safirah, I'm hungry. Please, I want spaghetti and fried chicken," ani Coleen nang lumapit ito sa kanya.

Medyo natawa siya sa paraan ng pagmamakaawa nito. Sabagay gutom na rin naman siya at kailangan na nila mag meryenda dahil sino ba naman ang hindi magugutom sa kakalaro at kakabantay ng bata?

Bago lumabas ng playground ay nagpaalam muna si Coleen sa mga batang nakalaro nito na ikinatuwa naman ni Safirah. Kahit papano ay nagkaroon ng pagkakataon na magkaroon ng batang kaibigan si Coleen kahit sandali man lang.

Alas tres na ng hapon ng mga oras na iyon kaya naman naisipan nila mag meryenda. Habang naglalakad papunta sa isang fastfood restaurant ay abala si Safirah sa paghalukay sa loob ng bag niya para kunin ang kanyang cellphone upang mag update muli kay Terence kung saan sila pupunta dahilan para hindi niya mapansin kung sino ang kasalubong niya pero huli na ang lahat.

"Hey! Watch where you're going! Are you blind?!"

"I'm so sorry. I-"

"Tita Patricia?" ani Coleen na katabi lamang ni Safirah.

Nagulat ang babae sa harap ni Safirah nang makita nito si Coleen. Agad itong bumitaw sa pagkakapulupot ng braso sa kasama nitong lalaki.

Ito pala ang Patricia?

Nagbago kaagad ang nararamdaman ni Safirah mula sa pagiging regretful dahil sa pagkakabangga niya rito na ngayon ay napalitan ng inis dahil naalala niya ang kinuwento ni Coleen sa kanya kung paano nito tratuhin ang bata. Medyo tumaas ang kilay niya sa isiping may kasama itong ibang lalaki.

Napansin rin ni Safirah na biglang nagbago ang kaninang galit na mukha nito na ngayon ay biglang namutla at tila nataranta.

Sinubukan nitong umakto ng normal pero hindi nakaligtas kay Safirah ang pagkukunwari nito. Lumapit ang babae kay Coleen at bahagyang yumuko.

"Oh, hi, Coleen. I didn't expect to see you here. I thought you'd be forever a prison in your house. Why are you here?"

Bahagyang umatras si Coleen. "Uncle Terrence allowed us to go outside."

Tumaas ang isang kilay nito. "Us? You mean you are with this blind bitch?"

Tumayong muli nang matuwid si Patricia at lumapit kay Safirah para tingnan siya nito mula ulo hanggang paa. Hindi naman nagpatinag si Safirah at mataman niya itong tinitigan sa mga mata.

"And who are you?"

"She's my tutor," si Coleen ang sumagot sa tanong ni Patricia.

"Oh really?"

Hindi pa rin umimik si Safirah.

"Hindi ako makapaniwala na hindi pa rin napapagod si Terence maghanap ng muchacha para sayo Coleen." Natatawa nitong saad.

"At hindi rin ako makapaniwala na ikakasal ka na kay Terence pero may kalandian kang iba," ani Safirah at pinaglipat-lipat ang tingin kay Patricia at sa lalaking kasama nito na noo'y pareho nang namumutla. Bumakas sa mukha ni Patricia ang gulat pero sandali lamang iyon dahil napalitan iyon agad ng galit.

"At sino ko naman para husgahan ako? Isa ka lang katulong!" asik nito pero nanatiling kalmado si Safirah.

"Correction, a highly decorated maid. And just so you know, mas mukha pang may pinag-aralan ang mga katulong kaysa sayo, not to mention about attitude and behavior. So please if you may excuse us, we have to go because seeing an adult flirting in public is bad for young ages like Coleen especially when that woman is getting married to someone. Bye."

Iyon lang at agad kinuha ni Safirah ang kamay ni Coleen at inakay ito palayo habang naiwang nakanganga si Patricia. At dahil malapit nang dumilim ay naisipan nilang magtake-out na lang ng pagkain at sa byahe na lang kumain. May curfew kasi si Coleen na nakasaad sa kontrata na bago mag alas singko ng hapon ay dapat nasa bahay na ang bata.

Sinundo sila ng driver at habang binabagtas nila ang daan pauwi sa mansyon ay hindi napigilan ni Coleen ang magtanong.

"Safirah?"

Nilingon ni Safirah si Coleen at ngumiti rito. "Yes, Coleen?"

"Are you gonna tell Uncle Terence about what happened?" Nasa mukha nito ang pag aalala.

"If you're worrying that Patricia will treat you more badly, then don't. I won't allow it."

"But what if Uncle fired you? I don't want anybody else to be my tutor. I only want you."

Ngumiti ng mapakla si Safirah sa tinuran nito at hinaplos ang pisngi nito. "Don't worry, ako na ang bahala makipag-usap sa uncle mo tungkol sa nangyari."

Dahil tapos na ang work at school hours ay naging mabagal ang pag usad ng trapiko kaya naman sa kotse palang ay nakatulog na si Coleen sa sobrang pagod. Halos mag iisang oras na sila ay hindi pa rin gaanong umuusad ang sasakyan kaya naman naisipan niyang i-text si Terence para ipaalam rito ang sitwasyon. Matapos niyang i-send iyon ay ilang minuto lang ay nag-ring ang kanyang cellphone at agad niya iyong sinagot nang makita niya ang caller name.

"Hello, Terence?"

"How's Coleen?" tanong nito sa kabilang linya.

"She's sleeping here right next to me."

"Oh okay. I need to talk to you in person immediately so when you get home, go to my library."

Hindi na nakasagot pa si Safirah dahil agad binaba ni Terence ang tawag. Napaisip tuloy siya kung alam na nito ang nangyaring paghaharap nilang dalawa ni Patricia kanina. Marahil ay nagsumbong ito at gumawa ng kwento. Dahil base sa tono ni Terence ay mukhang seryoso ito pero sa oras na malaman niyang ganoon nga ang ginawa ni Patricia ay hindi magdadalawang isip si Safirah na sabihin kay Terence ang nakita niya kanina.

Sa katunayan ay ayaw ng gulo ni Safirah. Hangga't maaari ay hindi siya manghihimasok sa relasyon nilang dalawa pero kapag siya ang kinanti ay hindi siya magpapatalo. Wala sa bokabularyo niya ang magpapatupi lalo na sa mga katulad ni Patricia lalo pa't maski ang isang walang kamuwang-muwang na bata ay hindi nakaligtas sa pangit na ugali ng babaeng iyon.

Pasado alas sais na ng gabi nakauwi si Safirah at tulog pa rin si Coleen. Hindi na niya ito ginising pa bagkos ay dahan-dahan niya itong kinarga papunta sa kwarto nito. Mahimbing ang tulog nito dahil marahil sa sobrang pagod kakalaro buong araw kaya naman hindi ito nagising hanggang sa ilapag ito ni Safirah sa higaan nito. Tinanggal niya ang sapatos nito at tinira lamang ang medyas nito para hindi ginawin sa aircon tsaka niya ito kinumutan.

Sa pagtalikod niya para lumabas na ng kwarto ng bata ay nakita niyang nakatayo sa may pintuan si Terence.

Napalunok si Safirah pagkatapos ay bumuntong-hininga tsaka lumapit rito.

"I'm sory kung ngayon lang kami nakauwi. Kung alam ko lang na maiipit kami sa trapiko ay-"

"It's okay. It's not your fault. Nothing to worry about." Seryoso ang mukha nito habang nakatingin ito sa kanyang mukha.

"Ter-"

"Go get change. I'll wait for you in the library."

Hindi na nagawang magsalita pa ni Safirah dahil agad din itong tumalikod at lumakad palayo. Wala siyang magawa kundi ang sundin ito. Naligo muna siya ulit at nagsuot ng pambahay na damit at tsaka pumunta sa library kung saan naghihintay sa kanya si Terence.

Napansin niyang hindi nakalapat ang pinto kaya naman rinig niya na tila may kausap ito sa kabilang linya. Lumapit siya sa pinto at akmang kakatok sa pinto nang bigla maulinagan ang sinasabi ni Terence sa kausap nito sa kabilang linya.

"Calm down, Patricia. What you're asking me to do is impossible. I just can't fire her. She's perfect for the job. Coleen changed a lot in just a short time because of her."

Sa pagkakataong iyon ay nanatili sa kinatatayuan si Safirah habang pinapakinggan ang usapan ng dalawa. Hindi nga siya nagkamali. Nagsumbong talaga ang babaeng iyon kay Terence at iyon ang dahilan kung bakit gusto siyang makausap ang kanyang amo.

Ilang sandali pa ay kumatok na siya.

"Come in," marahang saad ni Terence.

Tinulak ni Safirah ang pinto nang bahagya at tipid na ngumiti kay Terence. Agad minuwestra nito na umupo siya sa kaharap na upuan ng lamesa nito. Tumalima naman siya.

Ilang sandaling katahimikan ang namagitan sa kanila habang si Terence ay abala sa kakabuklat ng mga papeles nito. Hanggang sa tumikhim ito at tumingin kay Safirah.

"Mind telling me what happened between you and Patricia?" tanong nito sa seryosong tono. Palipat-lipat ang tingin nito sa papeles at sa kanya.

Humugot muna ng hininga si Safirah bago siya nagsalita. "I'm sorry about that. I bumped into her and apologized but instead, she insulted me as well as Coleen. I was just defending myself. Nothing serious happened between us."

His jaw tightened while looking at her and then look back again to his papers. "And what did you see?"

Kumunot ang noo ni Safirah. "What do you mean?"

At doon binaba ni Terence ang hawak nitong mga papeles at tinuon sa kanya ang buo nitong atensyon. "You know what I'm talking about."

Doon niya lamang nakuha ang ibig nitong sabihin. Hindi niya alam kung sasabihin niya ba rito ang tungkol sa kasamang lalaki ni Patricia kanina o hindi dahil ayaw niya madamay sa relasyon ng dalawa.

"Safirah? I want you to tell me the truth."

She swallowed and looked down at her clasped hands. "I don't want to be the reason-"

"Nevermind. I already got the answer by how you're reacting, thank you."

"Tere-"

"It's fine, Safirah. I understand your reason if you don't want to tell me. I just need confirmation from what I discovered." His dark eyes brought chills down her spine.

"O-okay. I'm sorry."

"No need to apologize. I know Patricia. She has this kind of pretentious attitude sometimes toward others. And about Coleen, I think that's too much of her to treat my niece like that so I will discuss it with Patricia."

"Yes. That's too much of her to say something that may hurt the child."

"Why? What did she say to Coleen?"

Hindi na pagtatakpan pa ni Safirah ang masasamang sinabi nito sa bata na ayon na rin mismo kay Coleen.

"Coleen told me the other day that your fiancé called her a 'pest' and I asked why she didn't tell you, it's because she's scared that you might get rid of her and scold her. She thinks you will not believe her."

Gumuhit sa mukha nito ang pagkabigla hanggang sa napalitan iyon ng guilt. Nagtagis ang mga bagang nito at bumuntong-hininga. Hindi marahil ito makapaniwala.

"Okay, that's for now. You may go and rest. Good night."

Hindi na muling nagsalita pa si Safirah bagkos ay tumayo na siya at umalis.

Kinabukasan ay agad bumangon si Safirah nang marinig niya ang tunog ng kanyang alarm. Agad siyang naligo at nagbihis saka lumabas at dumiretso ng kusina para ipaghain ng almusal si Coleen bago niya ito gisingin sa kwarto nito.

Nagulat pa siya ng makita niyang nakatayo si Terrence sa harap ng cooking area. Nang marinig nito na tila may tao sa likuran nito ay lumingon ito.

"Good morning," simpleng saad nito. Seryoso pa rin ang mukha nito.

Napalunok si Safirah. "Good morning. Ako na magpapatuloy ng niluluto mo."

"It's fine, Safirah. Just sit there. I'm almost done."

Napaisip tuloy si Safirah kung galit ba sa kanya si Terence dahil sa tono ng boses nito ay mukhang galit nga ito. Napansin niya rin na medyo nangingitim ang paligid ng mga mata nito, senyales na hindi ito nakatulog ng maayos kagabi. Dahil marahil sa balitang nakarating rito na may ibang lalaking kasama si Patricia kahapon.

Minabuting huwag na lang magpumilit pa si Safirah kaya naman ay umupo na lang siya at hinintay itong matapos. Ilang minuto pa ang lumipas saka nito nilapag ang pagkain sa mesa. Nag alangan pa siya dahil trabaho niya ang maghanda ng pagkain kaso baka lalong mawala sa mood si Terence kapag nangulit pa siya kaya hinayaan na lamang niya ito sa ginagawa.

Ilang sandali pa ay umupo ito sa kaharap na upuan. Hindi maiwasan ni Safirah ang mailang pero kinalma niya ang sarili para hindi iyon mapansin ni Terence. Hindi siya sanay na kaharap o kasalo ito sa hapag-kainan at lalong hindi pa niya naranasan kumain sa iisang mesa kasama ang isang lalaki.

"Terence." Hindi ito kumibo. Patuloy lamang ito sa pagkain.

Dahil ayaw ni Safirah ng ganoong pakiramdam kaya lakas-loob niya na itong kinompronta. "Are you mad at me?"

Saka ito tumingin sa kanya. Sa klase ng tingin nito ay para siyang lalamunin. Ilang sandali bago ito sumagot.

"Why would I be?"

"Because of P-"

"I'm not mad at you, Safirah. I'm just not in the mood because of what she did. I have nothing against you. So, don't think that way."

Kahit papaano ay nakalma ang loob ni Safirah sa sinabi nito. Hindi na siya nagsalita pang muli at ipinagpatuloy na lamang ang pag kain. Maging ito ay tahimik na rin habang kumakain at nagbabasa ng diaryo.

Dahil sa sobrang pagkailang ay agad tinapos ni Safirah ang kanyang almusal at hinugasan ang sariling pinagkainan. Hindi niya talaga kaya ang manatili kahit pa ilang minuto lang kasama sa isang lugar si Terence lalo na at sabay pa silang kumakain sa iisang mesa. Pakiramdam niya ay naninigas ang buo niyang katawan sa presensiya nito na hanggang ngayon ay nagpapalito sa kanya.

Pagkatapos maghugas ng pinggan at muli siyang bumalik sa dining area para sabihin rito na pupuntahan na niya sa Coleen. Tumango lamang ito habang nakatutok pa rin sa diaryo ang mga mata nito.