Pagkatapos nila maglaro ni Coleen maghapon ay mabilis itong nakatulog kinagabihan dahil sa sobrang pagod. Kahit papaano ay napanatag na ang loob ni Safirah dahil sa wakas ay hindi na siya mahihirapan sa trabaho niya. Bukod kasi sa hindi na siya sinusungitan ni Coleen ay mabilis rin itong matuto katulad na lamang kanina sa tutor session nila. Matalinong bata si Coleen kaya hindi nahirapan si Safirah na turuan ito ng mga basic lesson para sa isang toddler.
Alas nuwebe na ng gabi natapos kumain ng hapunan si Safirah dahil inayos niya pa lahat ng kalat sa kwarto ni Coleen habang natutulog ito. Pagkatapos niyang hugasan ang ginamit niyang plato ay naisipan niya na rin maligo at magpahinga. Paakyat na sana siya ng hagdan nang marinig niya ang tila tunog ng kotse na pumarada sa harap ng bahay. Lumingon sya at nakita niya si Terence na pumasok sa main door. Natigil si Safirah sa pag akyat sa hagdan.
Gusto niya makausap si Terence tungkol kay Coleen pero nagbago ang isip niya nang makita niyang medyo susuray-suray itong naglalakad patungo sa kusina. Hindi nito napansin ang presensya niya. Sinundan niya ito.
"Terence.."
Lumingon si Terence sa direksyon niya at medyo kumunot ang noo nito nang makita siya.
"Ah yes. Safirah...Coleen's tutor, right?"
"Uhm yes. That's right."
Binuksan nito ang refrigerator at uminom ng malamig na tubig at muling lumingon sa kanya. "I'm sorry if Coleen gave you a headache today."
"No, not at all. She was great today. She's not that difficult to handle."
Gumuhit ang pagtataka sa mukha ni Terence. "Indeed? How? I mean she didn't-"
"Coleen and I had a great day. She's amazing and very nice actually. She behaved well. I just thought you needed to hear this now. But the rest, I guess we should discuss by tomorrow when you are in a better state. I will take a rest now. You should as well."
Hindi na niya ito hinintay na magsalita pa. Tipid lamang siyang ngumiti at tumalikod na para pumunta sa kwarto at magpahinga.
========
Maagang gumising si Safirah para ihanda ang breakfast ni Coleen at ang ilang activities nito ngayong araw. Pagkatapos magluto ay pumunta siya sa kwarto nito. 7:00 na ng umaga kaya naman ginising na niya ito.
"Good morning, Coleen. Time to get up. Marami tayong gagawin na exciting today," nakangiting saad ni Safirah.
Kahit antok pa ay pinilit bumangon ni Coleen. Nagkusot ito ng mata at ngumiti kay Safirah. "Good morning too, Safirah," anito sa inaantok na boses. Naghikab pa ito at nag-unat ng katawan.
"C'mon, time to brush your teeth. I made you some delicious breakfast."
"You did?" masayang tanong nito.
Inayos ni Safirah ang magulo nitong buhok. "Of course. I'm not just your tutor, I'm also your nanny, remember?"
Ngumiti ito at tumango tsaka dumiretso na ng banyo habang si Safirah naman ay pumunta sa closet ni Coleen para ihanda ang isusuot nito.
Matapos niyang bihisan si Coleen at ayusin ang buhok nito ay lumabas na sila ng kwarto.
"Good morning, Uncle Terence!"
Lumingon si Safirah sa kanyang likuran at nakita niyang palapit sa kanila si Terence. Bagong gising lamang ito dahil nakasuot pa rin ito ng pantulog. Nakahawak ito sa sintido habang naglalakad.
"Good morning, Coleen," ngumiti ito sa bata at dumako ang tingin nito kay Safirah. "...and to you too Safirah."
Tumango si Safirah bilang ganti sa bati nito. "Good morning, Sir. I mean, Terence."
Gusto niyang sapakin ang sarili dahil natataranta na naman ang puso niya kaya naman inakay na niya si Coleen pababa ng hagdan nang tawagin siya ni Terence. Muli siyang humarap rito pinilit umakto ng kaswal.
"We need to talk. I need to discuss with you about something. Go to my library after eating breakfast. Manang Ofelia will tend to Coleen while we discuss about something."
Marahang tumango si Safirah. "Okay."
========
"First of all, thank you Safirah. I am amazed you changed my niece's behavior. I can't believe you did such a great job on your first day." Kahit ganoon ang sinabi nito ay seryoso pa rin ang mukha nito.
Marunong ba siyang ngumiti?
Ngumisi si Safirah ng bahagya. Medyo nailang at nahiya siya sa sinabi nito pero nanatili siyang kalmado.
"You're welcome. I just did what I had to do. Besides, Coleen and I had a similar experience. You know, parents are gone. But different in some ways. That's why I understand her feelings, and that's why I took that chance to talk to her, a heart-to-heart talk. This job is not just taking care of a child, feeding them, or putting them to sleep. It's also about having a deep conversation that will touch her inner emotions so she can understand what's happening around her. Especially, she had experienced the trauma of losing a loved one at an early age."
Nakatitig ito sa kanya habang nagsasalita siya hanggang sa makita niyang bahagyang umangat ang isang gilid ng labi nito.
Ngiti na ba yun?
"That's great. Perhaps those previous people that I hired didn't know that. It was my mistake that I did not review their application and background, since I don't have much time for that. I'm glad you applied for this job."
Tipid na ngiti lang ang sinagot ni Safirah.
"Anyway, I would like to know more about you, Safirah. Just for background reference, as I was saying."
Umayos ng upo si Safirah. "Okay. Where should I begin?"
"Well, aside from what's in your resume. I want to know your family background. Not so detailed."
Tumikhim muna si Safirah bago nagsalita. "I'm an only child. My mother took her own life when I was a teenager. My biological father left us when I was little. I finished college with the help of my teacher in high school but then before I graduated, she died due to severe illness. So now here I am, trying to survive on my own."
Sandaling katahimikan ang namagitan sa kanila bago ito tumango ng bahagya sa sinabi niya bilang pangsang-ayon.
"I'm sorry to hear that. That must be traumatic for you, especially when your mother, as you said, took her own life."
Huminga siya ng malalim. "It's okay. Oo, naging traumatic ang buhay ko noon. Pero kailangan ko bumangon dahil wala naman akong ibang masasandalan kundi ang sarili ko. I got used to the pain and emptiness."
"Such a strong and brave woman," anito at nakataas ang isa nitong kilay.
"Not at all. I'm still experiencing breakdowns sometimes."
Tumango-tango na lamang si Terence sa sinabi niya. "Okay. You, indeed, have had a similarity with Coleen. But my sister, Anna, didn't commit su*cide. She got sick. She wished me to adopt her daughter and told me to never allow the father to see their daughter. So, I promised her that. But since I was busy with my empire of business, I couldn't take care of Coleen full time, that's why I hired people to do so for me, but all of them failed because of how difficult Coleen was to handle. All her tantrums and violent behavior really troubled me. I had already taken her to specialists for the best solution. She had undergone therapies and medication because there was a point when she tried to hurt physically, not just other people but also herself. I was so hopeless since I have never experienced taking care of a child."
"I understand."
llang sandali itong tumitig sa kanya na ikinailang ni Safirah kaya naman tumikhim siya.
"I'm sorry. I was just confused and amazed by how you handled these things and lived a life as if no traumatic experience had happened to you. I know some people became unfortunate and hopeless in life when it comes to trying to achieve something due to their pasts but you-"
"It's because of the teacher who took care of me. She was the reason I became the better me despite my pasts."
Tumango-tango si Terence at nagkibit-balikat. "So nice of her."
Ngumiti ng tipid si Safirah. "I think I should go now. Coleen must be looking for me. I told her we have a lot of exciting activities today."
"Yes, yes of course," anito sa malamig na tono.
Tumayo na si Safirah at tinungo ang pinto. Paglabas niya ay isang malaking buntong-hininga ang pinakawalan niya. Sa hindi niya maipaliwanag na rason ay hindi niya alam bakit ang lakas ng kabog ng dibdib niya habang kaharap niya si Terence kanina lamang.
Sa katunayan hindi siya mapakali sa upuan niya kanina. Parang gusto na niyang matapos ang usapan dahil pakiramdam niya ay mauubusan na siya ng hininga. Pinipilit niya lamang umakto ng normal dahil baka maging katawa-tawa siya sa harap nito kapag nahalata nitong naaapektuhan siya sa presensiya nito.
Naging palaisipan kay Safirah ang naramdaman niya kanina. Nangako siya sa kanyang sarili na kahit anong mangyari ay hindi siya magpapaapekto sa mga lalaki, na mas gugustuhin niyang tumandang dalaga kaysa ang magkagusto sa isang lalaki. Pero bakit ibang-iba ang epekto sa kanya ni Terence? Eh wala naman itong ginagawa o pinapahiwatig na motibo sa kanya?
Sa maghapong iyon ay inabala niya ang kanyang sarili sa pagtuturo at pakikipaglaro kay Coleen para mawala sa isip niya ang bumabagabag sa kanya.
"Safirah, are you okay?" tanong ni Coleen nang mapansin nitong tulala siya sa kawalan.
"H-ha?"
"I said are you okay?" ulit nito sa nag aalalang anyo.
"Y-yah. Okay lang ako. May sumagi lang sa isip ko," aniya at hinaplos ito sa buhok.
"Let me guess. Your boyfriend?"
Natawa siya sa sinabi nito. "Ikaw ha. Syempre hindi. Wala naman akong boyfriend eh. At lalong ayaw ko magka boyfriend."
"Why? You're so pretty. You look like a Disney princess."
Kinurot niya ito sa pisngi. "Marunong ka na mambola ha. Parang gusto ko na ata maniwala."
"Mambola? What's that?"
Tumawa siya. "It's mean, you say something too many nice things that they sound like it's too much. An exaggerating way of complimenting a person than how they were actually looked like."
"But I'm telling the truth."
Kinurot niya ang baba nito. "Is that so? Very well, thank you, Coleen. You look like a Disney princess too."
Ngumiti ito ng matamis sa kanya at ipinagpatuloy ang ginagawa.
"Safirah?"
"Mmmm?"
"Can I ask you a question?" Binaba nito ang hawak na krayola at humarap sa kanya. Seryoso ang mukha nito.
Hinarap niya rin ito. "Sure, why not? What is it?"
"Are you going to live here forever?"
Inayos niya ang nakatabing hibla ng buhok sa maamo nitong mukha. Akma na sana siyang magsasalita.
"Coleen?"
Sabay silang napalingon ng bata. Pasimpleng suminghap si Safirah.
"Yes, Uncle Terence?"
"Sorry to disturb whatever you guys are doing. Do you wanna go out with me and have dinner with Patricia?"
Gumuhit sa mukha ni Coleen ang pagkayamot at dismaya bago ito lumingon kay Safirah. "No, thanks Uncle Terence. I just wanna stay with Safirah. Please?"
Nagkatinginan si Safirah at Terence pero agad bumawi ng tingin si Safirah.
"But it's Patricia's birthday today, are you sure you don't want to go? I'd thought you liked her?"
Natahimik ang bata at nakanguso habang nakayuko. Bumuntong-hininga naman si Terence at tumikhim.
"Okay. I'll just tell Patty you're not feeling well today. But next time, I don't want to hear any more excuses. Look, she's going to be my wife, so it means we're all gonna live together, and we will spend more time with her. Is that clear?"
Marahang tumango lamang ang bata pero nasa mukha nito na tila napipilitan lamang ito. Bumuntong-hininga si Terence at ginulo ang buhok ng bata tsaka tumalikod at umalis.
"Okay ka lang ba Coleen?"
Umayos ito ng upo at humarap sa kanya. "No."
"Bakit?" tanong niya sa bata.
"If Uncle Terence marries Patricia, he will love her more than me. And if they will have children in the future, she will be even more mean to me."
"Mean to you? Your Uncle said you like her."
Umiling ito. "No, I don't. I'm just pretending so Uncle Terence wouldn't scold me. She's mean and ugly."
"Why? What did she do to you?"
"She said mean things to me like, I'm a pest and a little witch, whenever uncle was not around."
Tumaas ang kilay ni Safirah sa narinig. "Why didn't you tell your uncle?"
Huminga ito ng malalim. "He wouldn't believe me, anyway. Besides, he thinks I'm the one being mean to others, and since he's very busy taking care of his businesses, we spent little time together."
"Did she always do this to you?"
"Mmmm, no. I met her a few times though she always comes here but I always lock myself in my room because I don't want to see her. She pretends to like me only when uncle is present."
Nakaramdam ng awa si Safirah kay Coleen dahil sa murang edad nito ay nararanasan na nito ang ganoong pagtrato na kung saan ay hindi naman dapat at hindi nito deserve. Sa kabila niyon ay nakaramdam din siya ng galit sa girlfriend ni Terence kahit hindi niya pa ito nakikilala sa personal. Hindi niya gusto ang pagtrato nito sa bata. Alam niya na wala siya sa lugar para makialam at kausapin si Terence tungkol doon, dahil isa lamang siyang stay-in nanny at tutor ni Coleen. Pero kahit ganoon ay gusto niya pa rin itong kausapin.
=========
Matapos maghapunan ay inayos muna niya ang mga kalat ni Coleen at hinanda ang susuotin nitong damit na pantulog. Binuksan niya ang closet ngunit may napansin siyang tila litrato na nakaipit sa ilalim ng magkapatong-patong na mga damit. Ayaw sana niyang pakialaman iyon kaso na-curious siya kaya kinuha niya pa rin. Napangitti siya nang makita niya ang litrato ng isang babae na may kargang sanggol. Napakaganda ng babae at hawig na hawig iyon ni Coleen.
"That's my mom."
Napalingon si Safirah sa kanyang likuran. Nakita niya si Coleen at nilapitan niya ito habang hawak pa rin ang litrato.
"She's so pretty just like you," nakangiti niyang sabi rito. Lumuhod siya sa harap nito.
"I missed her. If only she were here, I wouldn't have to deal with Tita Patricia. I don't want to see her, and I don't want her to be part of my family.
Hinaplos niya ang buhok nito. Bumuga siya ng hangin at marahan niyang pinisil ang pisngi nito. "Do you want me to talk with your uncle about Patricia?"
Napamulagat ito. "Yes! But..." bigla rin nagbago ang reaksyon nito. "... but what if she also-"
"Don't worry about that. It might the best way, so that Patricia would stop being mean to you."
Bumagsak ang balikat nito. "Uncle Terence might get mad not just to me but also to you."
Napaisip siya. May punto ito dahil pangalawang araw pa lang niya sa trabaho, ayaw niya na matanggal agad. Mahirap na.
Hay nako.
"Okay. But promise me you will tell me everything in case she does or say something that isn't good. It's not appropriate for an adult to say bad things to kids, especially to you."
Yumuko lamang si Coleen at marahang tumango.
"Don't worry now. Everything will be fine. Go to bed." Ngumiti si Safirah at hinaplos sa pisngi ang bata. Inakay na niya ito sa higaan at inayos ang kumot nito. Akma na siyang tatalikod nang tawagin siya nito.
"Safirah?"
"Yes?" Lumapit siyang muli sa higaan.
"Can you read me first a bedtime story?"
Ngumiti siya at umupo sa gilid ng kama nito. "Of course."
Lumapit siya sa bookshelves at naghanap ng libro na pwede niyang basahin.
"How about this Brave like a Bee by Emma Scott?"
Masayang tumango si Coleen.
Apat na araw nang hindi nakakausap ni Safirah si Terence tungkol kay Coleen. Nakasaad kasi sa kontratang pinirmahan niya na kailangan niya magreport araw-araw kay Terence sa progression ni Coleen. Pero bihira na niya itong makita dahil sa umaga palang ay mas maaga itong gumigising para pumasok ng trabaho at halos gabing-gabi na ito umuwi kaya naman hindi niya ito makausap o di kaya ay makita man lang. Naaawa tuloy siya lalo kay Coleen dahil wala man lang ni isang kapamilya nito ang nakakasalamuha ng bata.Bandang tanghali ng araw na iyon ay niyaya niya si Coleen na lumabas ng bahay at mamasyal sandali. Hindi naman iyon ipinagbawal ni Terence dahil nakasaad din sa kasunduan nila na kasama ang pamamasyal sa labas para sa behavioral at mental health ni Coleen, at ayon na rin sa espesyalista ng bata. Nagsend na lamang siya ng mensahe kay Terence sa cellphone number nito pero wala siyang natanggap na sagot. Bago sila umalis ni Coleen ay nagpaalam rin siya sa mga kasambahay para sakaling dum
DUMIRETSO kaagad siya sa kwarto ni Coleen upang gisingin ito."What's for breakfast Safirah?""Ang uncle mo ang nagluto ng pagkain mo. He prepared orange honey shrimp and toast, there's also pancakes if you want to.""Sounds delicious. I missed his dishes." Sabik itong bumangon at naligo. Tinulungan niya itong magbihis tsaka inakay ito palabas ng kwarto para ipaghain ito ng almusal. Pababa palang sila ng hagdan nang mapansin niya si Terence na nakaupo sa sala habang abala sa kanyang cellphone."Good morning, Uncle Terence!" masayang bati ni Coleen. Patakbo itong lumapit sa tiyuhin nito at yumakap sabay halik sa pisngi nito."Good morning, sweety. How's your sleep?" anito sabay ganti ng yakap sa bata habang nakangiti.Hindi naman maiwasan ni Safirah ang mapangiti sa eksenang iyon ng mag-tito. Bihira niya kasi makita ang dalawa na magkasama dahil sa sobrang busy ni Terence sa negosyo nito.Umupo si Coleen sa tabi nito. "It was great. I slept well and I enjoyed yesterday at the mall with
"Are you sure son?""I'm fine. Just need more time to move on.""Indeed, iho. The camping trip is perfect for unwinding and relaxing. It's good for you." ani Mrs. Villanueva."How I wish you'll find the right woman for you Uncle Terence, so you'll be happy again," nakangiting sabi ni Coleen."That's so thoughtful of you, sweety," ani Terence.Sa mga oras na iyon ay hindi na nabanggit pa ang tungkol sa personal na buhay ni Terence o di kaya ay buhay niya, na tahimik na ipinagpasalamat ni Safirah. Napunta na lamang ang usapan tungkol sa mga activities na gagawin sa birthday ni Safirah sa susunod na araw."Have you invited your cousin Mateo, iho?" tanong ng ina nito."Do I have to?" nasa boses nito ang pagkayamot nang mabanggit ang pinsan nito. Nagtaka si Safirah sa naging reaksyon nito pero wala siya sa posisyon para alamin kung may problema ito sa pinsan nito. Tahimik lamang siyang nakikinig sa usapan ng mga ito.Katunayan gusto na niyang umalis dahil hindi na tama na kaharap pa rin niy
HINDI alam ni Safirah kung ano ang mararamdaman niya sa sinabi ni Terence. Gusto niyang kiligin pero hindi niya iyon pwedeng ipahalata. Naiinis siya sa kanyang sarili dahil bakit ngayon pa siya magpapaapekto sa isang lalaki na sa gayon ay ayaw niya nga noon pa sa mga lalaki. Nangako pa nman siya sa kanyang sarili. Pero bakit sa tingin niya ay tinatraydor siya ng kanyang sariling puso?Para maibsan ang pagkabahala niya sa kanyang nararamdaman ay inisip na lamang niya na kahit naman sino ay pwede siyang purihin na walang kaakibat na pagnanais sa kanya. Hindi naman imposibleng mangyari iyon sa ibang tao. Panay na lamang ang kumbinsi niya sa kanyang sarili na wala lamang iyon kay Terence. Tsaka isa pa, hindi lang naman ang mga ito ang pumuri sa ganda niya. Kaya maraming nanligaw sa kanya noon dahil sa angking ganda niya."Let's go," ani Terence sabay lakad palabas ng bahay.Agad naman sumunod ang dalawang matanda habang akay ng mga ito si Coleen sa magkabilang kamay ng bata. Nakasunod nama
Nang magsimula na ang pagsasalo-salo sa pagkain ay agad niyang inasikaso si Coleen para makakain ito kasama ang mga kalaro nito."Safirah, sumabay ka na sa amin," anyaya ng ina ni Terence."Maya-maya na po. Medyo busog pa po ako," aniya."Oh, okay. By the way, have you seen Terence? I haven't noticed him since lunchtime."Hindi niya alam kung ano ang isasagot rito. Mabuti na lamang ay sumulpot si Amanda at Nina."He's with Jasper Tita. Men's business, you know," ani Amanda habang nakangiti. Sunod niyon ay tumingin ito sa kanya ng makahulugan."Ganun ba?""Yes, Tita. Pabalik na rin sila."Tumango na lamang si Mrs. Villanueva at umalis na ito.Lumapit sa kanya si Amanda. "Dark business, if I may correct it.""Anong ibig mong sabihin?" naguguluhang tanong ni Safirah.Bumulong ito sa kanya. "They continue their argument outside the camp. Believe me, you'll see one of them with busted lips."Napanganga siya sa sinabi nito. "W-what? How?""Relax, Safirah. It's normal among men to argue about
Dahil sa gulat ay hindi siya agad makapagsalita."Safirah," tawag ni Terence sa pangalan niya kaya naman biglang nahimasmasan si Safirah at agad niya itong tinulak sa dibdib."How dare you kissed me!"Isang sampal ang natanggap ni Terence mula sa kanya ngunit hindi ito natinag. Nagtagis ang mga bagang nito at mataman siyang tinitigan. Parang wala lamang rito ang pinakawalan niyang sampal.Hindi na niya ito hinintay pang makapagsalita dahil agad siyang umahon sa tubig at dali-daling umalis para iwan ito. Habang naglalakad siya ay gusto niyang maiyak sa galit. Hindi siya makapaniwala sa nangyari at hanggang sa makarating siya ng tent ay nasa isip pa rin niya kung paanong inangkin ni Terence ang kanyang mga labi na wala man lang pahintulot. Hindi matanggap ng isip niya ang nangyari pero iba ang sinasabi ng puso niya. Para tuloy siyang mababaliw.Agad siyang nagbanlaw at muling bumalik sa tent upang magbihis at magpahinga. Pero buong gabi siyang hindi nakatulog kaya naman kinabukasan ay ma
Hindi na siya nakatanggi sa pamimilit ni Nina sa kanya. Tinanggap niya ang imbitasyon nito na dumalo siya sa birthday party nito mamaya. Tutal sinabi naman nito na pumayag naman si Terence na imbitahan siya kaya naman hindi na siya nagpaalam kay Terence. Isa pa, wala pa rin ito sa bahay sa mga oras na iyon. Alas syete na ng gabi.Pagkatapos niyang pakainin ng hapunan si Coleen ay sunod niya itong hinilamusan para presko at mahimbing ang tulog nito. Sinabi niya rin sa bata na aalis siya saglit at pumayag naman ito."For sure, Safirah, all men will stare at you at the party. Do you already have a dress?" tanong nito.Ngumiti siya. "I don't care about the men; yes, I already have a dress. Your Aunt Nina gave me one but I'm not yet seeing it. It's still in the bag. I hope I'll like it. Go ahead."Agad itong tumaas sa higaan at niyakap ang paborito nitong stuff toy. "Good night, Safirah. And good luck.""Thank you. Don't forget to pray before going to sleep, okay?"Masayang tumango si Colee
"Terence, let go of me. People are staring," aniya habang pilit na hinihila ang kamay niya rito."F*ck them. Get inside," galit nitong saad matapos nitong buksan ang pinto ng passenger seat. Agad naman siyang pumasok at naglagay ng seatbelt. Padabog naman nitong sinara ang pinto tsaka ito lumibot at sumakay sa driver seat.Agad nitong binuhay ang makina at mabilis nito iyong pinaandar palabas ng gate. Napahawak siya sa handle."Will you please slow down?" naiinis niyang sabi rito pero tila wala itong narinig at patuloy lamang itong pinapaharurot ang sasakyan."Terence, I said slow down! You're scaring me!"Doon ito tila nahimasmasan kaya naman unti-unting bumagal ang takbo ng kotse. Nakahinga siya ng maluwag habang ito naman ay nagtatagis pa rin ang bagang sa galit."Why did we leave? I mean how about Zara? You left her. She might think-""She already got home, and I don't care what she might think if she found out."Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "What? She's your girlfriend and
"PANG LABING dalawa mo nang buntong-hininga yan girl. Baka magreklamo na sayo iyang salamin," ani Josie. Hindi niya namalayan na nasa tabi na pala niya ito. Hinawakan siya nito sa balikat at pinisil iyon para pakalmahin siya. Kasalukuyan siyang nakatayo sa harap ng salamin. Hindi niya alam kung ilang minuto na siyang nakatayo roon."S-sorry, wedding jitters."Ngumisi ito. "It's okay. Normal naman yan. We're here for you. Ang ganda mo talaga.""That's right. You're probably feeling an endless amount of emotions in anticipation of your big day. Just be calm and breathe in the positivity. You'll be alright."Lumingon siya kay Amanda at kabadong ngumiti. Winisik-wisik niya ang kanyang dalawang kamay at ilang beses bumuga ng hangin nang biglang bumukas ang pinto."Ma'am ready na po ang sasakyan," ani isang babae na staff ng wedding coordinator, ang tinutukoy ay ang wedding car na gagamitin niya.Muli siyang nilapatan ng retouch ng makeup artist at final check ng gown naman ng bridal stylist
"We still haven't-""I'm so very excited! I'll invite all of our relatives and friends for this much-awaited day! Wedding! It brings people together!"Mother.""This is the moment I've been waiting for! Isn't it exciting, Safirah?""Yes, Mother, bu-""At last, I'll witness the wedding of my beloved son! It's too bad your big sister, Anna, is no longer here with us to see this! But I know she's also happy for both of you.""Mother--""And ensure that after this, you two must make more children! I want more grandchildren, and they will play and run around and-""Mother!""What son? Did I say something wrong?""Nothing's wrong. It's just th-""Well then that's it! We must prepare for the big day. Anyway, I'm done eating, and I'll go to Rikkard. My beloved grandson Rikkard. He's adorable and handsome. Oh dear, oh dear. I'm aging more and more and still have only two grandchildren," ani ina ni Terence na si Carmilla Villanueva habang magkadaop ang sariling mga kamay at nakatingala.Tumayo a
MABUTI na lamang ay hindi ganoon kalala ang sugat niya sa tagiliran at ulo. Sadyang bukong-bukong niya lamang ang napuruhan dahil naipit iyon sa pagitan ng pinto ng kotse at driver seat at pinilit niya pang hilahin ang kanyang paa kahit namimilipit na siya sa sakit makaalis lang sila ng kanyang anak. Isa pa sa kinagaan ng loob niya ay ligtas rin si Mang Rodolfo, iyon nga lang, mas kailangan nitong tumagal sa ospital dahil sa tinamo nitong sugat sa ulo at leeg."She's dead," malamig nitong saad."H-how?" nagitla siya sa sinabi nitong balita.Sandali itong natahimik tsaka tumikhim."She had lost a lot of blood, and her other injuries made it worse."Napabuntong-hininga siya."But what about her child? Where-""Long gone," mabilis nitong sagot. Bagaman seryoso ang mukha nito, pero gumuhit ang tila guilt sa mga mata nito. Agad itong lumingon sa ibang direksyon at huminga ng malalim."W-what do you mean gone?"Lumibot ito sa gilid ng kama at umupo sa isang sofa. Magkadaop ang mga kamay nito
WALA NA siyang nagawa kundi pumikit at hintayin ang nakaambang na kamatayan nilang mag-ina habang yakap niya ng mahigpit ang kanyang anak na patuloy pa rin sa pag iyak. Kinulong niya ito ng maigi sa kanyang dibdib para protektahan.!!!!#*#@*^#!!!!Ano yun? Anong nangyari?Bigla siyang nagmulat ng mata nang marinig niya ang tila pagsabog o malakas na salpukan ng sasakyan. Napanganga siya nang makitang tumilapon ang sasakyan na lulan ni Zara at ilang beses nagpagulong-gulong tsaka tumama sa isang sementadong bakod.Halos mawasak na ito at nagkalat sa kalsada ang basag na bote ng bintana at ilang pira-piraso ng sasakyan. Dahil doon ay lalong nagkagulo ang mga tao. Lahat ay gulat sa pangyayari.Nagsimulang umapoy ang unahang bahagi ng sasakyan ni Zara. Kita niya rin na duguan ito sa loob dahil sa tinamong sugat at wala na rin itong malay. Hindi rin niya magawang sumigaw dahil sa pagkabigla. Nanginginig ang buo niyang katawan at namanhid.Paanong...Hanggang sa unti-unti siyang napalingon s
SA PAGLIPAS ng ilang buwan ay unti nang lumulobo ang kanyang tiyan. Naghilom na rin ang mga sugat niya sa katawan pero hindi ang puso niya. Ilang buwan na rin kasi niyang hindi nakikita sa Terence dahil sa mga business travels nito sa iba't-ibang bansa. Bihira rin iton tumawag at kung tumawag man ay saglit lang. Naalala niya ang sinabi nito bago ito umalis."I'll be away for months. I need to take care of some meetings and visit the progress of my projects. I need to meet many clients and take part in public conferences. I promise I'll be back as soon as I finish those things.""Months? How many?" Iniisip niya pa lang kung ilang buwan niya itong hindi makikita ay nanlulumo na siya kaagad."I'm not sure. Maybe six or seven months. I also have to settle some 'unfinished' business," anito habang nakatanaw sa bintana."Unfinished business? What's that supposed to mean?" Nakakabinging katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa bago ito pumihit paharap sa kanya habang nakaupo siya sa kama
"IT'S OKAY. We can visit some other time if you're still not ready to face him," ani Terence habang katabi niya ito sa upuan sa bahaging likod ng kotse.Nakatigil ang kotseng sinasakyan nila sa gilid ng kalsada, sa tapat mismo ng gate. Lumunok siya at umiling habang pinipisil ang sariling mga kamay dahil sa kaba."No. I can do this. We're here already anyway, so there's no backing out," kinakabahan niyang sabi.Kinuha ni Terence ang kanina pa nanginginig na kamay niya at dinala iyon sa bibig nito para gawaran ng mariin na halik. Ngumiti ito sa kanya."Okay. Don't worry I won't let go of your hand. Just tell me when you're ready, take your time."Marahan siyang tumango at ilang beses huminga ng malalim. "Okay. I'm ready. Let's go."Gaya nga ng sinabi ni Terence ay hindi nito binatawan ang kamay niya hanggang sa makalapit sila sa isang lumang gate. Ginala niya ang kanyang mata sa paligid.Isang simpleng bahay na gawa sa semento at ang bubong ay kinakalawang na yero lamang ang pumukaw sa
"I'M SORRY for their noises," ani Terence habang nakangiti at hinalikan siya nito sa noo.Umiling siya at medyo natatawa. "It's okay. They're actually fun to be with and it's a good thing that they had visited me because I'm so damn bored being here and not even moving around."Kumuha ito ng upuan at dinala nito iyon sa gilid ng kama. Umupo ito roon at ginagap nito ang kanyang kamay."What's wrong? You looked disturbed. Did something happen yesterday?"Kahit hindi nito sagutin ang tanong niya ay ramdam niya na may hindi nga magandang nangyari kahapon nung umalis ito. Katunayan ay hindi siya makatulog kagabi kakaisip rito dahil nangangamba siya na may nangyari na naman dito na masama."My parents called last night. They saw the news on TV about what happened to you. They were distraught and I told them not to mention it to Coleen," nakayuko nitong sabi. "I didn't tell them yet about us and the baby because I knew they would be more frantic knowing that this happened to you while you're
"Terence is not the father of the child? Such a disgrace!""Who's the woman they're talking about? Who's Safirah?""Who is that man she's talking with? Is that the real father?""She tricked Terence for his wealth? That's ridiculous. Poor Terence.""Isn't she rich enough to deceive another man for his money?""So, she's only acting and pretending to be in love with him? That's shameful."Lumapit siya kay Zara habang hawak pa rin ang mikropono. Sa nakikita niyang itsura nito ay halos hindi na ito makatayo o di kaya ay makagalaw sa kinauupuan dahil sa sobrang kahihiyan. Napangiti siya sa senaryong iyon.Hawak ang mikropono, muli siyang nagsalita. "You think this is the beginning of your horrendous plan?"Galit itong nakatingin sa kanya na para bang gusto siyang sunggaban na lalo niyang ikinatuwa.Lumapit sa kanya ang kanyang lawyer at binigay sa kanya ang isang folder. Kinuha niya iyon at binuklat. Saglit niyang binasa ang nakasulat sa papel at ngumiti."How does it feel that you became
"ARE YOU threatening me?" galit na tanong nito."Sort of. Why? Are you going to sue me for grave threats? Let's see who did it first. Do you want me to show you some videos and audio wherein you're planning to kill me after the partnership is done? You talked to some people and hired them to do the dirty work on your behalf, however, those people were actually my men. It seemed like Lucas was the only man loyal to you that's why he himself operated that bomb drone of yours."Kitang-kita niya ang naghahalong kaba at galit sa anyo nito na para sa kanya ay kasiya-siyang panoorin. Hindi nito akalain na alam niya lahat ng galaw nito at mayroon siyang ebidensya laban rito. Nilapitan niya ito."Choose your memorable destination, Mr. Norrington. Grave or jail?""You can't scare me with your sharp tongue!""I'll take that as a compliment, so I'll thank you for that, old man. I would rather have a sharp tongue than to have a blunt and weak brain.""Get out! Get out of my property!"Ngumisi siya.