CHAPTER 6

"Are you sure son?"

"I'm fine, Dad. Just need more time to move on."

"Indeed, iho. The camping trip is perfect for unwinding and relaxing. It's good for you." ani Mrs. Villanueva.

"How I wish you'll find the right woman for you Uncle Terence, so you'll be happy again," nakangiting sabi ni Coleen.

"That's so thoughtful of you, sweety," ani Terence na bahagyang natatawa.

Sa mga oras na iyon ay hindi na nabanggit pa ang tungkol sa personal na buhay ni Terence o di kaya ay buhay ni Safirah na tahimik na ipinagpasalamat ni Safirah. Napunta na lamang ang usapan tungkol sa mga activities na gagawin sa birthday ni Safirah sa susunod na araw.

"Have you invited your cousin Mateo, iho?" tanong ng ina nito.

"Do I have to?" nasa boses nito ang pagkayamot nang mabanggit ang pinsan nito. Nagtaka si Safirah sa naging reaksyon nito pero wala siya sa posisyon para alamin kung may problema ito sa pinsan nito. Tahimik lamang siyang nakikinig sa usapan ng mga ito. Katunayan gusto na niya umalis dahil hindi na tama na kaharap pa rin niya ang mga ito habang nag uusap tungkol sa usaping pampamilya ng mga ito.

"Why? He's your cousin. Is there something wrong? Have you two had a misunderstanding again?"

Ngumisi si Terence ng mapait. "He's the reason I'm not getting married. Of all people."

Lahat natigil sa pag nguya ng pagkain. Kahit mismo si Safirah ay nagulat sa kanyang narinig. Napaisip siya. Hindi niya akalain na pinsan nito ang kasama ni Patricia noong nakaraang linggo sa mall.

"We're very sorry anak. I shouldn't ask you about him."

"That's okay, mother. You guys didn't know anyway. But since now you know. I can't deal with that creature anymore. He did so much damage even before we were both young and until now. Excuse me."

Hindi na nito naubos ang kinakain dahil tumayo na ito at lumabas na ng kusina. Naiwan silang apat sa hapag-kainan.

"I'm sorry Safirah. You heard our family dramas," saad ni Mr. Villanueva. Nasa labi nito ang pilit na ngiti.

"Okay lang po. Sanay po ako sa mga family dramas. Hindi na po bago sa akin ang ganito."

"Really? That's kind of, you know, sad for some sort. Hearing dramas instead of happy moments with your loved ones."

"It is but now I'm alone, so I've never heard such dramas in a long time because I don't have parents anymore. I didn't even meet some of our relatives."

Nagkatinginan ang mag-asawa. "You mean you are on your own now? How about siblings?"

"I'm an only child," simpleng sagod ni Safirah. Minsan nagtataka siya bakit wala na siyang makapang lungkot tuwing mababanggit ang buhay niya noong nakaraan. Tila ba tinanggap na niya ng buong-buo na ganoon ang nangyari sa nakaraan niya.

Hindi na nagtanong na kung anu-ano pa ang mga magulang ni Terence dahil si Coleen naman ulit ang pinagtuunan nito ng pansin na noo'y tahimik lang na kumakain.

=================

DAHIL sa haba ng byahe ng mga magulang ni Terence ay naisipan ni Terence na dito na lang sa bahay patuluyin ang mga ito kaysa ang mag book pa ito ng hotel. Tutal malawak naman ang bahay at may bakante pang guest room sa first floor. Pumayag naman ang mga ito dahil gusto nitong mas malapit sa apo nito.

Hindi rin nagtagal pagkatapos ng hapunan ay nagkwentuhan pa sina Terence at mga magulang nito sa balkonahe habang si Coleen naman ay abala sa pagtugtog sa piano sa living room. Katabi niya ito at tinuturuan itong tumugtog ng isang children song.

At dahil glass door ang pagitan ng living room at ng balkonahe, hindi maiwasan ni Safirah na mapasulyap sa direksyon ni Terence. Pakiramdam niya ay parang tumigil sa pagtibok ang puso niya nang magtama ang kanilang mga mata. Sa katunayan ay mismong silang tatlo ang nakatingin sa kanya. Bigla binawi ni Safirah ang tingin at nagkunwaring nakatuon ang pansin kay Coleen. Siya ba ang pinag-uusapan ng mga ito? Bakit nakatingin ang mga ito sa kanya?

Pagkaraan ng ilang minuto ay pumasok na ang dalawa matanda at lumapit sa kanila ni Coleen. Naiwan sa balkonahe si Terence habang nakatanaw sa malayo at may hawak na whiskey glass.

"Wow. You're so good at playing piano, Coleen." Nakangiting sabi ni Mrs. Villanueva at hinaplos ang bata sa buhok.

"Of course, grandma. Safirah taught me how. She's good at playing too." Masayang nito saad.

"Really? You're so talented Safirah. I like you." Nasa mukha ni Mrs. Villanueva ang pagkamangha sa kanya kaya naman nahihiyang ngumiti si Safirah.

"Thank you po." Nahihiyang saad ni Safirah.

"O siya, sige. Maiwan na namin kayo. We're very tired due to long travel. Good night to both of you," paalam ni Mr. Villanueva.

"Good night, Grandma and Grandpa," ani Coleen.

"Good night our sweet pea. See you tomorrow."

Pagkapasok ng mga ito sa kwarto ay niyaya na rin ni Safirah si Coleen na magpahinga at agad naman itong sumunod.

=================

KINABUKASAN ay walang ibang ginawa si Safirah kundi ang magbasa ng kanyang paboritong libro dahil sinama si Coleen ng Lolo't Lola nito sa pamamasyal at pamimili ng mga advance gifts para sa bata. Gusto sana siya isama ng mga ito pero tumanggi siya dahil gusto niya magkaroon si Coleen ng pagkakataong makasama mismo ang mga sarili nitong kamag-anak. Pumayag naman ang mga ito.

Kasalukuyan siyang nasa kanyang kwarto nang makaramdam siya ng uhaw kaya naisipan niyang bumaba sa kusina. Habang pababa siya ng hagdan ay may kung anong kumosyon siyang naririnig sa labas ng pinto. Dahil sa pagtataka ay binuksan niya ang pinto at tumambad sa kanya ang galit na anyo ni Patricia na noo'y nakikipagtalo sa dalawang guwardiya.

Napatigil si Patricia sa pagpupumiglas sa guwardiya nang makita siya nito. Lalong dumilim ang anyo nito pero napalitan iyon ng ngiti na tila nanunuya. Lumapit ito sa kanya.

"Really? You seem like you're enjoying yourself here huh?" anito at pinagkrus ang mga braso sa dibdib nito habang nakataas ang isang kilay.

"I'm not here to stoop down to your level. Why are you here?"

"Look who's asking? Why do you care bitch? Who are you to ask me why I am here obviously you're not the one I want to see."

"It's because the person you want to see is not here. And for your information, you're not on the list of people I want to see. Believe me."

"Liar! I know he's here!" asik nito at dinuro siya. "Now you're acting like he's yours! Why? Are you hooking up with my fiancé?! You're still here despite that little witch's behavior because you're messing up with Terence! Your job is not to teach and take care of that ill-mannered brat but instead, you're trying to throw yourself at him!"

Siya naman ang nagtaas ng kilay rito. "First of all, never call Coleen such a name because what you're calling her suits you. And it's not me hooking up with someone. You're not my idol so I won't follow your step."

"You filthy bitch!" Tumaas ang kamay nito para sampalin siya.

"Patricia! Enough!"

Isang malakas at galit na boses ang umalingawngaw sa paligid. Sabay silang napalingon ni Patricia sa kinaroroonan niyon at nakita nila si Terence na pababa na ng kotse kasabay ng dalawang matanda at si Coleen. Agad itong lumapit sa kanilang dalawa.

"What the hell is going on here?" galit nitong saad habang pinaglipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa.

"Oh, babe! Thank you for rescuing me. This bitch is not letting me in and even threatened me," ani Patricia at biglang yumakap kay Terence.

"Really? Let's hear it from the guard," ani Safirah at tumingin sa guwardiya na noo'y nakatayo sa gilid na mismong nakasaksi ng lahat.

"Anong nangyari dito?" tanong ni Terence sa guwardiya.

"Sir, hindi ko po siya pinapasok gaya ng utos niyo pero nagpumilit po siya eh at nag eskandalo. At wala pong kasalanan si Safirah dahil si Ma'am Patricia po ang nagbitiw ng masasamang salita," anito.

Nagtagis ang mga bagang ni Terence sa sinabi ng guwardiya tsaka tumango pahiwatig na maaari nang bumalik sa pwesto ang guwardiya at agad naman itong nagpaalam at umalis.

Inalis ni Terence ang mga braso ni Patricia na nakapulupot sa kanya at mataman itong tinitigan ng matalim. "Didn't I tell you not to come back?"

"But darling I can't. I missed you and how many times have I told you I am sorry? I made a mistake and here I am begging for your forgiveness."

"And how many times have I told you that we're done? And here I am telling you not to come back here over and over again or I'll call the authority for trespassing. You're wasting my time. And don't you dare lay a hand on Safirah because she has nothing to do with our breakup. Even if she didn't tell me about seeing you with Mateo, I already know. I'm not stupid not to notice your dirty tricks."

"Don't you love me anymore?"

"All I feel about you is disgust and disappointment. Get out of here!"

"How dare you! Is this because of that woman?! That's why you can easily let go of me!"

Bahagyang nagulat si Safirah sa panduduro ni Patricia sa kanya. Napatingin siya kay Terence na lalong nagdilim ang anyo nito.

"Stop pointing fingers! It's your doing that we ended up like this! Don't blame others!"

"I knew it! I can see it in your eyes!" anito at padabog na naglakad palayo.

"Are you okay Safirah?" tanong ni Terence sa kanya.

Bahagya siyang umatras para lumayo ng kaunti rito. "Yes."

"Did she hurt you?"

"No. I'm fine. I'm sorry."

"No. I should be the one apologizing."

Marahang tumango si Safirah.

"What a show. You handled that well son," ani Mr. Villanueva nang makalapit ito sa kanila. Tinapik nito sa balikat ang anak.

"Are you okay Safirah?" tanong naman ng ina ni Terence. Pinisil nito ang kanyang braso.

"Okay lang po ako."

"I can't believe this iho! Good thing you got rid of her! I wouldn't allow it if that kind of woman were part of our family! Such a disgrace!"

"Calm down Mom. It's over. I won't let her come to my house again."

Lumapit si Coleen kay Safirah at hinawakan siya sa kamay, pinisil iyon sabay ngiti sa kanya ng bata.

=================

MAAGANG bumangon at naligo si Safirah para ayusin lahat ng kailangan ni Coleen para sa camping trip nila ngayong araw. Katunayan ay kagabi palang ay inayos na niya ang ilan pang gamit nito pero sinagurado niya ngayon na wala silang maiiwan na kailangan nito katulad ng life ring at life jacket dahil may lake at falls raw sa pupuntahan nilang camp site na kung saan ay pwedeng lumangoy. Matapos masiguro ang lahat ay bumaba naman siya para tulungan si Manang Ofelia para sa dadalhin na mga pagkain at utensils. Kasama na ang ilang birthday decorations.

"Salamat Safirah," ani Manang Ofelia.

Ngumiti siya rito. "Walang anuman Manang."

"Mabuti na lang talaga at nakahanap si Sir ng katulad mo na talagang makakapagpabago kay Coleen. At talaga namang gustong-gusto ka ng bata."

Hindi siya umimik. Patuloy lang siya sa ginagawang pag ayos ng ilang gagamitin sa pagluluto.

"At isa pa, buti hiwalay na sila ng Patricia na yun. Eh kahit ako nga noon ay pinakitaan non ng magaspang na ugali. Akala mo naman kung sino mag mando sa akin eh hindi ko naman siya amo. Kung utus-utusan niya ako ay para namang siya ang may-ari ng bahay. Diyos ko eh si senyorito nga napakabait sa akin at kahit amo ko siya ay magalang pa rin sa akin."

Magsasalita sana si Safirah ng biglang pumasok sa kusina si Terence. Bagong ligo rin ito dahil medyo basa pa ang buhok nito nasasamyo niya ang sabon na ginamit nito mula sa kinatatayuan niya. Napakagwapo rin nito sa suot na puting t-shirt, shearling jacket at washed jeans. Bagong ahit rin ito kaya mas lalo itong gumwapo sa paningin niya.

Yumuko siya at nagkunwaring abala sa pagpunas ng kitchen counter para hindi nito mahalata na apektado siya sa presensya nito.

"Manang?"

"Yes sir?"

"Pakisabi sa driver na ihanda na ang kotse para mailagay na lahat ng gamit na dadalhin. Salamat."

"Sige sir."

Naiwan silang dalawa sa kusina. "Good morning, Miss Perez."

"Good morning too, Sir." Sandali siyang tumingala rito at bumawi ulit ng tingin.

Kumunot ang noo nito. "Why a sudden 'Sir'? I thought I told you to call me by my name only."

Muli siyang tumingin rito. "Yes. I'm sorry I forgot."

"Okay. Are your things packed and ready?"

Tumango siya. "Yes."

"Good." Iyon lang at umalis na ito.

Hindi maintindihan ni Safirah ang kanyang sarili kung madidismaya ba siya na umalis ito bigla o hindi. Kahapon pa niya ito gustong kausapin pero nagdadalawang-isip siya dahil alam niya at halata niya na hindi pa iyon ang tamang oras para kausapin ito dahil sa nangyari kahapon. At sa tingin niya ay hindi na kailangan pa iyong pag usapan.

Minabuti na lang niyang bilisan ang ginagawa bago siya muling bumalik sa kwarto ni Coleen para gisingin ang bata at ayusan ito.

"Hi, sweety. Happy birthday," aniya sa bata na noo'y pilit pang bumangon at imulat ang mga mata. "Sorry to wake you up so early. We need to get ready for day. It's your special remember?"

"Mmm. It's okay and thank you for the greeting," anito at yumakap sa kanya ng mahigpit. Gumanti naman si Safirah at agad na niya itong inasikaso. At dahil nga birthday nito ay pinasuot niya ito ng red outfit.

Makaraan ang ilang sandali ay bumaba na sila dala ang gamit ni Coleen at gamit niya.

"Let me take those."

Agad lumapit si Terence sa kanya para kunin sa ang mga dala niyang gamit. Hindi naman siya nag atubili na ibigay rito ang mga gamit.

"Wow, our birthday girl is so pretty! Look at you," masayang sabi ng lola ni Coleen ata agad lumapit sa kanila.

"Good morning, grandma." Humalik si Coleen sa pisngi ng kanyang lola.

"Good morning too, sweetheart. And of course, happy birthday! Are you excited for our camping trip?"

"Yes, grandma. I'm super-duper excited."

Natawa na lamang ang lola nito sabay kurot sa pisngi ng kanyang apo.

"You look wonderful today, Safirah. So simple yet so stunning. Right son?"

Parang may kung anong bumara sa lalamunan ni Safirah. Tila hindi siya makahinga dahil sa tinuran ng ina ni Terence. Pakiramdam niya ay biglang uminit ang magkabila niyang pisngi at nanlamig ang kanyang mga palad.

Tumingin sa kanya si Terence. Bakas sa mukha nito ang pagkaseryoso. "My thoughts exactly."