CHAPTER 32

"IT'S OKAY. We can visit some other time if you're still not ready to face him," ani Terence habang katabi niya ito sa upuan sa bahaging likod ng kotse.

Nakatigil ang kotseng sinasakyan nila sa gilid ng kalsada. Lumunok siya at umiling habang pinipisil ang sariling mga kamay dahil sa kaba.

"No. I can do this. We're here already anyway so there's no backing out," kinakabahan niyang sabi.

Kinuha ni Terence ang kanina pa nanginginig na kamay niya at dinala iyon sa bibig nito para gawaran ng mariin na halik. Ngumiti ito sa kanya.

"Okay. Don't worry I won't let go of your hand. Just tell me when you're ready, take your time."

Marahan siyang tumango at ilang beses huminga ng malalim. "Okay. I'm ready. Let's go."

Gaya nga ng sinabi ni Terence ay hindi nito binatawan ang kamay niya hanggang sa makalapit sila sa isang lumang gate. Ginala niya ang kanyang mata sa paligid.

Isang simpleng bahay na gawa sa semento at ang bubong ay yero lamang ang pumukaw sa kanyang pansin. Napapaligiran iyon ng mg