TMUW 48: Blame

"Ito ba ang gusto mo, Aurora?" kalmadong tanong ni Lucas.

Ilang minuto pa lang matapos akong magising sa hospital ay sermon na naman siya nang sermon sa akin. Masakit na nga ang ulo ko ay dinaragdagan pa niya.

"Matagal ko na sinabi na huwag ka na makialam pa sa kung ano ang nangyayari sa buhay ko pero dahil sa katigasan ng ulo mo ay ito ang napapala mo!"

"Puwede bang manahimik ka na?" iritado na pagpapatigil ko sa kaniya. "Lucas, hindi pa ako nakakakuha ng sapat na pahinga tapos ngayon kung makasermon ka—"

"Because you're giving me another problem!" sigaw niya. "Sinabi ko na sa'yo na daragdagan mo lang ang problema ko pero hindi ka nakinig—"

"Hindi ko rin naman sinabi na idagdag mo ako sa putanginang problema mo. Hindi naman ako humihingi ng tulong sa'yo. Ikaw ang kusang nag-alok ng tulong at tinanggap ko lang iyon. Hindi mo sinabi na masama pala sa loob mo na tumulong, kung sana ipinaalam mo sa akin ay hindi na ako sumama pa sa'yo," pagpuputol ko sa litanya niya.

Masakit lang sa paki