TMUW 47: Helpless

Halos maghabol ako ng hangin nang magising matapos buhusan ng malamig na tubig.

Tawanan ng mga tao ang bumungad sa akin nang imulat ko ang mga mata ko habang ako ay kinakain na ng takot.

"Sino kayo?" matapang na tanong ko kahit na gusto ko nang umiyak.

Lumapit sa akin ang isang lalaki at sumilip ang malademonyong ngisi mula sa kaniyang labi.

"Hindi mo ako natatandaan?" tanong niya. Itinagilid niya ang kaniyang ulo habang nakatingin sa akin.

"Hindi ako magtatanong kung kilala kita," pabalang na sagot ko.

Tumagilid ang ulo ko nang malakas na sampal ang tumama sa aking pisngi. Nag-igting ang panga ko at masama siya na tiningnan.

"Anong kasalanan ko sa inyo? May nagawa ba ako sa inyo para gawin niyo ito?"

"Mukhang natatandaan mo na ako. Nagustuhan mo ba ang mga regalo namin? Nakakatuwa kayong panuorin ng asawa mo na nag-aaway sa parking lot," natutuwang aniya. "Hindi pa ito ang tamang oras para patayin kayong dalawa pero you left us with no choice dahil medyo napabilis na manghinala ka sa