II: LUCAS POV

"Aurora left her kids here. Hindi ko maiwanan," bungad ni Chris nang sagutin niya ang tawag ko.

"Where did she go?" salubong ang mga kilay na tanong ko.

Hindi pa rin siya nadala sa nangyari noon. She still left anywhere our kids.

"I told you hindi ko maiwanan ang mga bata. I am here in front of Aurora parents house. The kids where playing outside," balita niya.

"Diyan na ako didiretso," sagot ko at pinatay na ang tawag.

Niliko ko ang manibela upang bumalik. Nagpaalam na may pupuntahan si Christian at hindi ko rin naman kayang iwan ang mga anak ko na walang bantay ang mga iyon. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring hindi maganda sa kanila.

This is the only way, I can do for them. To secure their safety. Matagal akong nawala sa tabi, though not literally since there are times that I visited in Seattle even they weren't aware.

"Thanks," pagpapasalamat ko aky Chris nang magpaalam na siyang aalis na.

"Superman!" sigaw ng isang pamilyar na boses ng bata na naging dahilan n