TMUW 2: Iris

"My," bati ko sa kaniya nang makita siya rito sa kusina.

Nagulat siya at hindi inaasahan ang pagdating ko. Gayunpaman ay binigyan ako ng isang malaking ngiti. "Himala ang pagbisita mo ngayon," aniya.

"Weekend po e. Nakakatamad din sa bahay, wala akong magawa kaya dito muna ako," sabi ko kahit na hindi pa naman ako umuuwi sa bahay mula pa nang umalis ako roon kahapon.

"Where's Lucas? Hindi mo ba siya kasama?" tanong niya.

Umiling ako. "Busy po siya," sagot ko.

"I see... Napaka-busy talaga niyan ng asawa mo," puna niya.

"Si Daddy po?" tanong ko na lang upang ilihis na ang usapan doon. Mabigyan lang ako ng isang kahit isang oras na makalimutan ang lalaki na iyon.

"Nasa itaas. May online meeting."

"Si Daddy talaga hindi na nagbago pati weekends ginagawang weekdays," sabi ko.

"Hindi ka na nasanay," natatawang sambit ni Mommy.

Nang pinatay na niya ang stove ay tumulong na akong magsandok ng pagkain. "Pakain po ako ha," natatawang sabi ko.

Tumawa siya. "Mas hindi ako papayag kung hindi ka rito kakain," aniya.

Sakto na bumaba na rin si Daddy nang matapos kami. Nagkakuwentuhan lang at kumustahan. Wala na nga si Lucas dito sa bahay ay siya pa rin ang kinukumusta.

Kung alam niyo lang pinaggagawa sa akin noong lalaki na iyon...

Nang sumapit ang gabi ay nagpaalam na rin ako. Isa pa ay para bang pinalalayas na nila ako dahil wala raw katabi si Lucas matulog. Hindi naman kami magkatabi noon.

Sa halip na dumiretso sa bahay ay pumunta ako sa Wild Night. Wala pa akong gana na umuwi.

Tahimik lang ang ako na uminom sa gilid. Nanunuod sa mga tao na naririto sa loob at nagsasaya.

Napaurong ako nang umupo sa gilid ko ang dalawang lalaki.

"Hi," bati noon. "Alone?" tanong niya.

Umiling ako. "May kasama ako. Nasa comfort room lang baka pabalik na rin," sagot ko.

"Can we sit here—"

"Asawa... Asawa ko ang kasama ko," pagpuputol ko sa kaniya.

Tumango siya at nagpaalam na rin sila na umalis. Tipid lang ako na ngumiti at saka inihiga ang batok sa sofa. Maaga na naman pala bukas para pumasok sa trabaho. Nakakatamad na.

Parang dati lang ay gusto ko na agad lumaki ngayon ay parang gusto ko na lang na bumalik sa pagiging bata at magkulay-kulay ng coloring book sa bahay.

Nang medyo tamaan ng alak ay nagpasiya na ako na umuwi na rin. Magmamaneho pa ako. Hindi ko man gusto na bumalik sa bahay ay wala rin akong pagpipilian. Isa pa nandoon 'yung mga uniform ko. Wala naman akong dala na damit.

Tiningnan ko ang bahay na nasa harapan ko. Maliwanag at buhay na buhay ang mga ilaw. Hating gabi na rin kaya hindi na ako magtataka kung nasa loob na siya.

Nagbuga ako ng hangin at pumasok na rin sa loob. Muntik pa ako na madapa dahil sa pagkaka-out of balance mabuti na lang ay napakapit ako sa hawakan ng hagdan.

Sapo ang aking noo na ipinikit ang aking mga mata. Medyo tinamaan yata talaga ako sa alak.

Kumunot ang noo ko nang makarinig ng tawanan sa itaas. Umakyat pa ako ng ilan pa na baitang ng hagdan. Animo'y dumikit ang mga paa ko at hindi ko na magawang ihakbang iyon sa aking nakita.

Nagtatawanan silang dalawa na para bang masaya sa sariling mga mundo nila.

"I love you. I can't wait to marry you," malambing na saad ni Iris.

Naging mahirap sa akin ang umalis sa kinalalagyan ko at para akong nag-ugat doon nang magdapo ang mga labi nila. Kahit iiwas ang aking mga mata ay hindi ko magawa.

"Ako rin," sagot naman ni Lucas matapos humiwalay sa halik.

Para akong pinagbagsakan ng lupa. Wala pang dalawang araw na wala ako rito sa bahay may ganito na? May mas mailalala pa pala.

Napaiwas ako ng tingin nang maabutan nila ako rito sa hagdan. Ako pa ang nahiya sa kanilang dalawa na dapat hindi naman dahil ako ang mas may karapatan na magalit. Ako pa ang nahihiya na baka nakakaabala na ako sa kanila.

"Hi, Aurora!" bati ni Iris.

Sinubukan ko na ngumiti ngunit hindi ko nagawa. Nagawa ko pa na tingnan si Lucas. Umaasa man lang na makaramdam ng hiya sa pinaggagawa niya at dito pa sa loob ng bahay namin niya nagawang lumandi at magdala ng babae ngunit wala akong nabakas doon kung hindi ang pagkabugnot.

Tumango na lang ako kay Iris. "Akyat na muna ako," paalam ko at hindi na naghintay pa ng sagot mula sa kaniya.

Nagtatakbo na ako at agad na isinarado ang pinto.

Kinagat ko ang ibabang labi ko at napabuntong hininga na lang. Nag-init ang gilid ng mga mata ko. Parang may bumabara na bato sa lalamunan ko.

Ano ba ang nagawa ko sa nakaraan na buhay ko. Sobrang sama ba ng kasalanan ko para danasin ito? Araw-araw na lang ba sasakit ang ulo ko? Kung hindi ulo ay katawan dahil sa pangbubugbog niya.

Pinigilan ko ang sarili ko na maiyak. Deserve ko ba ang mga nangyayari sa buhay ko? Deserve ko ba ang mga nararanasan ko? Deserve ko ba ang lahat ng paghihirap na ito?

"Tumigil ka nga, Aurora! Hayaan mo siya. Ayaw mo ba noon? Siya na mag-iinsist na mag-divorce na kayo at hindi ka na mahihirapan magpaliwanag sa mga magulang mo kung bakit kayo naghiwalay," pagkausap ko sa aking sarili.

"Ayaw mo pa ba nito? Na pagkatapos ng pitong taon ay magiging malaya ka na at mababawasan na ang mga sakit mo sa ulo? Mababawasan na ang mga pasa na nakukuha mo? Hindi ka na magpapakahirap na maging alipin sa isang tao na ni minsan ay hindi ka naman nirespeto? Ayaw mo pa ba noon, Aurora?" tanong ko sa sarili.

Pinunasan ko ang mga luha na dumaloy sa aking mukha na dala ng sobrang sakit, galit, inis, at mga emosyon na hindi ko na maipaliwanag pa.

Minuto rin ang tinagal ko mula sa pagkakaupo sa likod ng pinto bago lumipat sa higaan. Hindi rin ako dinalaw ng antok na parang kanina lang ay gusto ko na humiga sa kama ko.

Tiningnan ko ang orasan na nakadikit sa pader. Mag-uumaga na. Hindi ko alam kung paano na naman ako magtatrabaho nito mamaya. Huwag lang sana ako magkalat mamaya at nang maiwasan na mapagalitan.

Iinom sana ako ng tubig ngunit ubos na ang nasa water dispenser ko. Dala-dala ang tumbler ko ay bumaba ako para kumuha ng tubig. Tahimik na ang paligid at mukhang tulog na rin si Lucas. Ang hindi ko sigurado ay kung nandito pa rin ba si Iris o umuwi na.

Tanging ang paglipat lang ng tubig sa aking tumbler ang nagiging ingay sa paligid. Sinadya ko na hindi na buhayin pa ang ilaw. Mabuti na lang at stainless din ang nasa loob nito kaya nakatutulong na panatilihin na maging malamig pa rin ang tubig sa loob ng ilang oras.

Ito ang lagi ko na dinadala sa trabaho iyon nga lang ay napakaingay kapag nalalaglag o bumabagsak dahil dinig na dinig ang stainless noon.

Pinalobo ko ang pisngi ko nang makita ang cupcake na nasa ref. Hindi ko naman p'wede na pakialaman iyon dahil hindi naman sa akin kaya sa huli ay umakyat na lang ako sa itaas.

Nagsalubong ang aking mga kilay nang marinig ang mga ingay na nagmumula sa silid ni Lucas. Hindi iyon ganoon kalakasan ngunit sa tahimik ng paligid ay naririnig ko iyon.

Lumapit ako roon at marahan na idinikit ang kaliwang tainga sa pinto upang mas marinig iyon ng mas maayos. Kuryoso sa kung ano ang ingay na iyon.

Dinig ko ang animo'y nag-uusap. Mukhang nanunuod at nakalimutan na patayin. Hindi ko na sana iyon papansinin dahil wala naman akong pakialam ngunit iniisip ko pa rin naman na hindi makakapagpahinga nang maayos si Lucas kung hindi papatayin iyon.

Tahimik ko na binuksan ang pinto at bukas na TV ang siyang nabungaran ko. Hindi ko na inabala pa na buksan ang ilaw sa kaayawan na magising pa si Lucas ngunit ang mas nagpatigil sa akin ay nang tingnan ko ang kama niya at nasaksihan ko ang tahimik na paggalaw ni Lucas sa nakatuwad na si Iris.

"Lucas..." si Iris. "Faster..." ungol niya.

Mariin ko na tinakpan ang aking bibig upang hindi makagawa ng ingay ngunit aksidente rin na dumulas sa aking kamay ang tumbler na hawak ko dahilan upang gumawa iyon ng ingay.

"Lucas!" tawag ni Iris.

"What the fuck!" sigaw naman ni Lucas.

Natakot ako nang sa direksyon ko kaagad tumama ang mga mata ni Lucas. Napalunok ako at nagmamadali na umalis na roon. Hindi ko na kinuha pa ang tumbler ko dahil gumulong na iyon at hindi ko na alam kung saan na napunta.

Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib habang nilo-lock ang pinto ng silid ko. Tiwala ako na hindi niya iyon mapapasok dahil nasa akin ang susi ng sarili kong kuwarto. Wala rin siya pakialam sa silid ko kaya wala siya ni isang spare key.