TMUW 3: Annulment

Maaga ako na umalis sa bahay. Hindi pa nga pumuputok ang araw ay umalis na ako. Ayaw ko man na pumasok ngayong araw ay wala akong ibang pagpipilian kung hindi ang umalis at lisanin ang bahay.

Hindi ko alam kung ano na naman ang magagawa sa akin noong lalaking iyon. Hindi malabo na saktan niya ako muli nang dahil sa nangyari kagabi.

Tiningnan ko ang Trion Building sa harapan ko at saka humikab. Wala pa akong tulog, tangina.

Kinuha ko ang cell phone ko at kinalikot iyon upang i-message si Noah. Hindi na muna ako papasok.

Niliko ko ang sasakyan upang tahakin ang daan patungo sa condo ko. Doon na lang muna ako magpapalipas at matutulog.

Ano ba naman na buhay ang mayroon ako. Sinuwerte nga sa buhay na kinagisnan at mga magulang, sobra naman ang malas sa napakasalan na lalaki.

Hindi naman ako pumili sa lalaki na 'yon! Nagising na lang ako at ipakakasal na. Ano raw kaya 'yon. Tiwala naman ako sa mga magulang ko na magiging maayos ang ipakakasal nila sa akin kahit papaano ngunit bakit naging sobrang kabaligtaran noon ang iniisip ko?

Hindi man lang binigyan ng hustisya ang dream family na gusto ko. Kung pinilit ko pa sila Daddy noon may chance ba na hindi ako ikasal sa Lucas na iyon?

Saan ka ba naman makakakita ng asawa na dadalhin pa ang kabit sa bahay niyo na mag-asawa. Hindi man lang ako nirespeto at doon pa nag-sex sa bahay. Ano ba ang akala nila sa bahay? Motel?

Sanay naman na ako sa pagkawalang respeto niya sa akin. Ni hindi nga akong tinuring noon kahit bilang isang tao na lang pero syempre kahit sabihin ko na sanay naman na ako ay nasasaktan pa rin.

Hindi ko maiwasan na kuwestiyunin ang sarili ko kung ano ba talaga ang nagawa ko para mangyari ang lahat ng ito sa akin. Kung alam ko na ganito ang pag-aasawa ay malamang sa malamang, umpisa pa lang naiplano ko na ang lahat.

Napapairap na hinila ko ang comforter at ibinalot ang sarili upang matulog na lang.

Lubog na ang araw at nagkikinangan na ang mga bituwin sa labas nang magising ako. Kumulo na rin ang tiyan ko, isang sign na gutom na.

Ikaw ba naman walang umagahan at tanghalian. Lipas na rin ang oras ng gabihin. Aatakehin na naman ako ng ulcer nito.

Nagpa-deliver na lang ako dahil wala naman akong maluluto rito sa condo. Mabuti na lang at masasarap naman talaga ang pagkain nila rito.

Noah:

Ayos ka lang?

Nag-iisang reply niya sa paalam ko na hindi muna ako papasok. Nagdadalawang-isip pa ako kung re-reply-an ko pa ba dahil gabi na rin naman. Nagkibit balikat na lang ako at hinayaan iyon doon.

Itatabi ko na sana iyon sa night table nang may pumasok na naman na message.

Lucas:

Where are you?

Natawa ako habang binabasa iyon. Tapos ano? Maghahanda na siya kung ano na naman na parusa ang ibibigay sa akin.

Lucas:

Don't leave my message on opened.

Pinatay ko ang cell phone ko at lumabas na sa kama. Ilang sandali lang nang dumating na ang aking pagkain. Para akong sobrang ginutom na pakiramdam ko ay hindi pa sapat ang in-order ko na pagkain kahit na halos hindi na ako makahinga matapos kumain.

Kinabukasan ay hindi pa rin ako pumasok. Nanahimik ako sa loob ng condo at bumili pa ng mga yarn para gumawa ng knitted cardigan.

Tinatamad na ako pumasok sa Trion. Pinag-iisipan ko nga kung babalik pa ako o magpapasa na ng resignation letter.

Kinusot ko ang aking mga mata at itinigil na ang pagko-crochet. Wala pa ako sa kalahati noon pero 'yung kamay ko ay ngalay na ngalay na.

Ibinaba ko muna iyon at kinuha ang cellphone. Simula kagabi ay hindi ko pa binubuksan iyon. Low batt na nga iyon kaya pinatay ko na muna.

Katulad ng inaasahan ay wala naman magre-reach out. Message lang ni Noah ang naroroon at isang unregistered number.

Noah:

Hindi ka ulit papasok?

Noah:

Hindi ka raw nagpaalam kay Bernadette.

Noah:

Sa akin na naman binubunton galit.

Noah:

Saan ka? Puntahan kita.

Magre-reply na sana ako nang pumasok muli ang isa pa na mensahe na mula sa kaniya.

Noah:

Pasok ka na bukas?

Sa halip na mag-reply ay tinawagan ko na lang siya.

"Ayon, nagparamdam din," aniya.

"Hindi ako papasok bukas. Kabubukas ko lang din ng phone ko, low batt," sabi ko.

"Nagagalit na naman si Bernadette. Tinatanong bakit hindi ka na naman daw pumasok. Mag-resign ka na lang daw. Init ng dugo sa ating dalawa."

"Sige," sabi ko. Katahimikan ang namayani.

Nagpeke siya ng ubo. "May nangyari ba? Nandiyan ka ba sa bahay niyo? Puntahan kita riyan," aniya.

"Nandito ako sa condo," sagot ko.

"Feeling ko talaga may nangyari na naman na hindi maganda sa inyong dalawa ni Lucas," sambit niya.

"Wala naman," sabi ko.

Ayaw ko na rin na palakihin pa ang gulo. Hindi malabo na makisawsaw pa itong si Noah lalo pa at medyo close sila ni Mommy. Kapag nakuwento niya roon ay pare-pareho kaming mananagot.

"Uuwi rin ako mamaya," pagsisinungaling ko.

"Oh? Puntahan kita riyan sa condo mo?"

Umiling ako na para bang makikita niya iyon. "Hindi na. Maliligo lang ako tapos uwi na rin."

"Sige," sabi niya.

Nagkuwentuhan pa kami pero karamihan naman ay tungkol lang din sa trabaho. Hindi na ako maayos na nakapagpaalam nang tuluyan nang mamatay ang phone ko.

Wala naman akong dala na charger kaya hinayaan ko na lang. Baka bukas o sa isang araw ay aayusin ko na ang resignation letter ko. Pahinga muna siguro ako ngayon.

Dumaan ang mga araw ay wala na akong contact pa sa mga taong nasa paligid ko. Walang cell phone na p'wede nilang ma-reach out.

Walang tawag mula sa parents, kay Noah, at kung kani-kanino pa na ayos na rin. Medyo nagkaroon ako ng payapang buhay kahit papaano.

Tinapos ko lang na gawin ang resignation letter ko at saka ako nagbihis. Alam naman na ni Noah ang tungkol dito. Nasabi ko na pero ang hindi niya alam ay kung kailan baka masurpresa iyon mamaya kapag pumunta na ako sa kumpanya.

Tiningnan ko ang aking sarili sa salamin at nang makita na ayos naman na ay bumaba na ako upang tahakin na ang Trion Building. Nakikinita ko na ang nag-uumusok panigurado na ilong at mga tainga ni Ms. Bernadette.

Katulad ng inaasahan ay nagulat si Noah pero hindi rin makaalis sa cubic room niya dahil nasa harapan ko na si Bernadette.

Kinindatan ko lang siya bago tuluyan na pumasok sa opisina ni Miss.

"Ano 'yan? Resignation letter. Ilang araw ka na walang paramdam tapos tatapatan mo kami niyan?" turo niya sa pinadulas ko na naka-sealed envelope.

"Pero ayos na rin. Mas magiging madali para sa akin na sabihin na you are being inactive for the past few days. Enough na reason na 'yon para ma-approve 'to. Ako na ang bahala rito. Asikasuhin mo na ang mga gamit mo sa labas. Sinisigurado ko na ngayong araw ay tanggal ka na kaagad," masungit na aniya.

Tipid lang ako na ngumiti at saka nagpaalam na aalis na rin upang ayusin ang mga gamit ko.

Kulang na lang ay kuyugin na ako ng mga katabi ko sa cubicle habang si Noah ay tahimik sa isang gilid lalo na nang lumabas si Miss Bernadette. Kawawa talaga 'tong lalaki na ito rito.

Mas pinili ko na walang imik na mag-ayos ng mga gamit ko. Ang mga titig nila sa gawi ko at hindi rin nakatakas. Gusto ko pa nga matawa nang mabakas ang kainggitan sa mukha nila. Mga gusto na rin umalis pero walang choice.

Dala ang inipon na gamit ay bumaba na ako. Hindi na nagpaalam pa sa kanila dahil baka maabala ko pa sila sa kanilang mga ginagawa. Kargo konsensiya ko pa kung pagagalitan na naman sila ng sabay-sabay.

Nag-unat ako at ngumiti sa sarili.

"Deserve mo ng break, Aurora. You deserve everything," pagkausap ko sa aking sarili.

Nakagat ko ang ibabang labi nang sumagi sa isip ko si Lucas. Uuwi ako ng bahay at nais lang na kumuha ng iilan na mga damit at gamit sa kuwarto ko para ilipat naman iyon sa condo.

Sa condo muna ako. Maaga yata akong tatanda kung si Lucas ang kasama. Hahayaan ko na lang siya magpasaya at kapag naisipan na niya mag-file ng divorce then mas happy na ang life ko.

Alas dos nang makarating ako sa bahay. Walang pangamba na nararamdaman dahil alam ko na wala si Lucas dito. Wala akong madaratnan na tao lalo na ng mga ganitong oras.

Hindi na ako nag-abala pa na ipasok ang mga gamit na kinuha ko sa opisina bagkus ay nagdire-diretso na ako sa loob. Pinagliligpit ko ang mahahalagang gamit at nang makuha lahat iyon ay bumaba na ako.

Inilibot ko pa ang tingin sa bahay. Sigurado na kasi ako na kung hindi ito ang huli ay ito ang pangalawa sa huling punta ko rito.

Halos mabitawan ko ang hawak na laptop nang makita na nakasandal sa hamba ng pintuan si Lucas.

Tinaasan niya ako ng kaniyang mga kilay. "Uh-uh. So you know how to go home now? I thought you got lost and didn't remember the way back here or got eaten by a monster and suddenly you disappeared after that night," tumatango na aniya. "Scared?" natatawang aniya.

Napairap na lang ako. Bakit nga ba ako matatakot? Na baka saktan niya ako ulit? Hindi pa ba ako sanay roon para matakot pa sa mga susunod niyang gagawin?

Hindi ako kumibo nang lapitann niya ako. Hinila ko ang shoulder bag ko nang animo'y kukuhanin pa iyon sa akin.

"After few days of not coming home, you suddenly show up carrying this... What's inside of it? Your trash things?" pang-iinsulto niya pa.

"Oo, kaya huwag mong hahawakan. Sa oras na hawakan mo 'yan ay basura ka na rin," pagsagot ko.

"Don't you ever talk back at me. I still vividly remembered how you interrupted me and Iris," aniya.

Natawa ako. "Tingnan mo nga naman. Ang Misis pa 'yung pinagalitan matapos makipag-sex sa ibang babae 'yung Mister. Ang galing talaga," sarkastikong sambit ko. "Napakagaling, Mr. Martin."

"Bakit kasi hindi ka na lang mag-file ng divorce?" tanong ko. "Pitong taon na at... magpapakasal naman na rin kayo ni Iris. Wow..." namamangha na sambit ko at tiningnan siya. "Nanalo ang martyr sa laban," pagpapatuloy ko. "Iba pala talaga ang power ng sex. Nadaan sa sex si gaga."

"What did you say?" mariin na aniya.

"Alin? 'yung martyr ka o nakuha mo ulit si Iris nang dahil sa sex?" pag-uulit ko sa huling sinabi.

Nalasahan ko sa aking labi ang napakapamilyar na lasa ng metal, ang dugo. Natawa ako ng bahagya. "Akala ko nga mahal mo si Iris pero bakit mas pinili mo siya na maging kabit?" pagpapatuloy ko.

"Huwag mo akong subukan, Aurora. You know what I am capable of," banta niya.

"Hala!" sambit ko at niyakap ang laptop na hawak-hawak. "Sobrang natatakot ako," sarkastikong sambit ko. Umasta ako na nagmamakaawa sa harapan niya. "Huwag po!" pagmamakaawang sigaw ko.

Napairap ako nang makita ang pamumula ng kaniyang mukha. Nang dahil na rin sa wala siyang suot na pang-itaas ay kitang-kita ko rin ang pamumula ng kaniyang dibdib.

Tinapik ko siya. "Suggestion 'to ng nag-iisa mong asawa. Makinig ka nang mabuti," sabi ko at saka siya sinenyasan na ibaba ng kaunti ang tainga upang maibulong ko.

Gusto ko matawa dahil kahit galit ang mukha niya ay sinunod pa rin niya ang aking kagustuhan. "Mag-file ka na ng divorce. Wala akong pakialam kung babaliktarin mo ang kuwento total ay doon ka naman magaling. Sabihin mo I am an abusive wife who harm you a lot during our seven years. Enough na reason na 'yon para ma-approve then after noon pakasal ka na kay Iris. Mahiya ka sa kaniya at ginagawa mo pa siyang kabit," sabi ko at nakangiti na tiningnan siya bago ako tumalikod.

"Tawagan mo ako kapag may hearing na. Alam ko naman na may number ako sa'yo, nag-message ka pa nga," sabi ko at nilayasan siya roon.

Pinaglalagay ko ang hawak ko sa likod ng sasakyan at maging ang bag na dala-dala.

Pinagkunotan ko siya ng noo nang makita na nakasunod pa rin siya sa akin. Kibitbalikat na sumakay ako sa driver seat ngunit hindi ko na nagawa pa na isarado nang harangin niya iyon.

"Ano na naman?" tanong ko.

"Baka may naiwan ka pa inside your room. Bitbitin mo na lahat. I won't fucking hold your things at ihatid pa kung saan lupalop ka nakatira," aniya. "I mean, it will be a less hassle for the both of us. I can file a divorce as soon as possible."

Napairap ako sa kayabangan. Syempre gagamitin na naman niya ang kaniyang power.

"Babalikan ko 'yon dito at sisiguraduhin na wala ka rito sa bahay. Hindi lang ikaw ang nababanas sa tuwing magkikita tayo," sabi ko.

Inagaw ko na sa kaniya ang pinto pero hindi pa rin niya iyon binitawan. Napaurong ako nang ilapit niya ang kaniyang mukha sa akin.

"Go and tell your parents that this annulment was your whole decision. I don't owe any explanations from you and from them. You got it, Aurora?"