TMUW 5: Wound

Sinamantala ko na iuwi na sa condo ko ang ilang mga gamit habang tulog pa si Lucas. Mahimbing ang tulog niya matapos pagpawisan sa kinain na noodles.

Babalik din ako kapag tapos ko maligo upang maipaghanda ko naman siya ng pagkain. Baka mamaya ay dalawin siya ni Iris ay p'wede na ako manahimik.

Matapos nga rin ay gumayak na ako paalis sa condo. Ang plano na magluto ay hindi na natuloy pa nang madaanan ang restaurant hindi kalayuan sa condo ko.

Tanghali nang makarating ako sa bahay namin. Sa halip na puntahan si Lucas sa itaas ay inihanda ko muna ang pagkain.

Nag-unat ako at bahagya na humikab. Wala pa akong maayos na tulog matapos noong nagising ako kaninang hating gabi. Inaapoy ng lagnat si Lucas at nakakatakot. Kung mas may malala pa nga kagabi na nangyari sa kaniya ay baka nasa hospital kaming dalawa ngayon.

Kumatok pa muna ako sa pinto bago pumasok. Wala siya sa higaan. Marahil ay nasa banyo kaya nagpasiya ako na maghintay na lang sa loob at kalikutin ang cell phone ko ngunit ilang minuto na akong nakaupo roon ay walang lumalabas na Lucas.

Kumatok ako sa pinto ng banyo niya. "Lucas?" tawag ko sa kaniya. "Nandiyan ka ba?" tanong ko.

Naghintay ako ng sagot ngunit wala rin akong nakuhang kahit na isang sagot mula roon. Kinakabahan na kinatok ko ang pinto.

"Papasok na ako," paalam ko at binuksan na iyon.

Malinis at walang katao-tao na banyo ang bumungad sa akin. Pati ang kurtina na humaharang sa bath tub ay dinalawang tingin ko pa pero wala talaga si Lucas.

Napapasapo sa noo na lumabas ako roon at pumunta sa garage upang tingnan kung umalis siya. May sakit pa kasi ay aalis-alis na naman. Mabuti sana kung magaling na siya.

Wala roon ang isang sasakyan niya kaya alam ko na. Bumalik na lang ako muli sa loob.

Tiningnan ko ang pagkain na nasa harapan ko. Sinubukan ko na tawagan si Lucas pero walang sumasagot kaya nag-iwan na lang ako ng message.

To Lucas:

Nasaan ka? Umalis ka na naman.

Nagbuga ako ng hangin at saka naupo. Kumain na ako, titirahan ko na lang si Lucas para kung sakali na hindi pa siya kumakain.

Tinabi ko lang sa ref ang tinabi ko para sa kaniya at umakyat na sa itaas pero sa pagkakataon na ito ay dumiretso ako sa silid ni Lucas.

Inayos ko ang higaan niya at nagwalis-walis na rin. Ang mga pinag-inuman ng alak at plastic ng mga chichirya ay nagkalat sa ilalim ng kama niya na para bang doon lang niya tinatapon lahat kapag tapos na siya.

Buntonghininga na kumuha ako ng garbage bag sa ibaba at doon iyon pinaglalalagay. Hindi ko napigilan ang sarili na kamutin ang tungki ng aking ilong gamit ang maalikabok na kamay dahilan upang mabahing ako. Umiling ako upang maaalis ang kati noon.

Tiningnan ko sa aking kamay ang isang box. Box ng singsing? Nakapa ko lang kanina sa mga parte na nasa pinakang-sulok na at hindi na kaya pa ng walis.

Nais ko sana na buksan pero mas minabuti ko na ilagay na lang iyon sa night stand. Kung ano ang tatanungin ay napakaganda kahit 'yung box lang. Hindi siya 'yung ordinary. Sa dinami-rami ko nang nakita na box ng singsing ay iyon lang ang bukod tangi na nakita ko na sobrang kakaiba sa lahat.

Customize pa nga yata dahil naka-engrave talaga ang pinakang-design noon sa mismong box. Matutuwa si Iris panigurado pero ang hindi ako sigurado ay kapag kasal na sila.

Nagkibitbalikat na lang ako at nang makita na malinis at maayos na ang kuwarto niya ay kinuha ko na rin ang sako upang ibaba iyon.

Kaya rin siguro nilagnat kahit maayos naman ang klima. Sabi nga ni Mommy, isa sa major reason kung bakit nagkakasakit ang isang tao ay dahil napakarumi ng paligid.

Hindi nakatakas sa akin ang ilang mga litrato ni Iris na naka-frame pa. Tipid na lang ako na napangiti. Ano kaya ang mararamdaman ng ibang asawa kung 'yung Mister nila ganito?

Isinarado ko na lang ang pinto sa silid niya at lumipat sa silid ko. Kanina pa rin ako hikab nang hikab kaya nang yakapin ko ang aking unan ay agad akong hinila ng antok.

Naalimpungatan ako sa isang lagabog sa ibaba at sinundan pa ng pagkabasag ng animo'y babasagin na bagay. Parang nagising ang diwa ko nang maalala na hindi ko nai-lock ang pinto sa ibaba.

Yayarihin na naman ako nito ni Lucas kapag may magnanakaw sa ibaba. Idinikit ko ang kaliwang tainga ko sa likod ng aking pinto upang pakinggan sa ibaba ngunit wala na akong narinig pa. Mas nakaramdam ako ng kaba. Wala pa naman akong kasama.

Kinuha ko ang baseball bat na nandito lang din sa likod ng pinto ko at saka dahan-dahan na binuksan ang pinto upang hindi iyon gumawa ng ingay.

Kung pwede lang na lumutang ay ginawa ko na dahil sa kagustuhan na walang ingay ang mangyari. Natigilan din ako sa balak na pagtatago nang makita si Lucas na nawiwirduhan na nakatingin sa akin.

Hilaw ako na ngumiti at tinago sa likuran ang baseball bat. Umasta ako na parang walang nangyari.

Nginiwian lang niya ako. "Dadalhin ko sa condo," palusot ko at saka inilabas na ang baseball bat sa likod. Mukhang nakita na rin kasi niya iyon.

Bitbit iyon ay bumaba ako. Nangunot ang aking noo nang makita ang iilan na mga pasa at sugat sa katawan niya. Ang hindi nakatakas sa mga maya ko ay ang braso niya na ngayon ay pinupunasan niya ng cotton. Hindi lang iyon basta sugat dahil hindi iyon tumitigil sa pagdugo.

"Ano na naman 'yan?" salubong ang aking mga kilay na turo ko roon sa sugat niya.

"Allergy," sarkastikong sagot niya. Nakuha pa talaga na maging sarkastiko sa kalagayan niya ngayon.

"Hindi ka nga pa nga magaling!" puna ko matapos salatin ang noo niya. "Oh!" pagturo ko pa sa kaniya.

Matalim ang mga mata na tiningnan niya ako dahil medyo napalakas ang paglapat ko ng kamay sa noo niya dahilan para matulak ko ang noo niya.

"Hindi ko sinadya," bawi ko.

"Kung tapos ka na maghakot ng gamit mo p'wede ka na umalis," aniya at kinuha na ang gamit upang bitbitin iyon.

Nagbuga ako ng hangin at saka siya hinatak pabalik.

"Aray!" sigaw niya.

Itinaas ko ang mga kamay ko na animo'y surrender na. Hindi ko naman sinasadya na mahawakan 'yung sugat niya.

"Kasalanan mo rin! Aalis-alis ka hindi pa ako tapos magsalita," sambit ko.

Umirap lang siya at saka ako tinalikuran. Ang saya talaga. Nakabuntot ako sa kaniya.

"Lock the door baka may makapasok na magnanakaw at ihampas mo pa ang baseball bat na 'yan," utos niya.

Napanguso ako at tiningnan ang hawak. Sinarado ko lang ang pinto at sumunod sa silid niya.

Nakamasid lang ako sa kaniya habang nililinisan niya ang mga sugat. Nang hindi na niya ginalaw pa ang nasa mukha niya ay walang imik ko na kinuha ang cotton buds upang dampian iyon at tanggalin ang mga dugo. Nilagyan ko na rin ng alcohol matapos punasan ng tubig para malinisan.

"Masakit!" reklamo niya.

Diniin ko pa iyon lalo dahilan upang pigain niya ang braso ko nang mahuli niya iyon. "Puputulin ko 'tong braso mo," banta niya.

"Punuin ko ng alcohol 'tong sugat mo, tingnan mo," panggagaya ko sa tono niya.

"Umalis ka na nga!" pagtataboy niya.

Hindi ako sumagot bagkus tinanggal ko ang kamay niya na animo'y tinatakpan pa ang mga sugat upang hindi ko na iyon galawin pa.

Nilagyan ko na rin ng band-aid ang sugat sa kaniyang braso. Medyo may kalaliman kaya hindi na ako magtataka kung sasabihin niya na sadya ang pakikipagbasag-ulo niya. Humarap na naman yata siya sa kuta ng mga demonyo mag-isa kahit may lagnat. Tanga.

"May binili akong pagkain kanina. Iinitin ko na lang," sabi ko. "Tumawag ako kanina, hindi mo naman sinagot."

"Hindi ako gutom. Umalis ka na. Magpapahinga na ako," aniya at tinalikuran na ako.

Nakahawak sa baywang na tiningnan ko siya. Nakatalikod siya sa aking gawi.

"Huwag ka nang tumayo riyan. Nararamdaman ko ang presensiya mo."

Kusang tumaas ang mga kilay ko. "Lakas naman ng pandama mo. Ganiyan daw talaga kapag demonyo," sabi ko at tinalikuran na siya roon.

Pinatay ko na lang din ang ilaw sa silid niya bago ako lumabas doon.

Buntonghininga na bumaba ako. 'yung plano na hindi na ako magtatagal pa ng isang araw rito sa bahay na ito ay hindi na naman natupad.

"Ikaw ba naman kasi hindi pa magaling sa lagnat ay nakuha pa na maglagay ng mga sugat sa katawan. Saan ka pa? Kay Lucas ka na," pagkausap ko sa sarili bago inihagis ang sarili sa sofa.