(ZELYN)
“พรุ่งนี้ใครอยากไปโรงเรียนยกมือขึ้น”
“วาโย!!”
วาโยยกมือขึ้นสูงพร้อมพูดด้วยความมั่นใจเมื่อคุณพ่อถาม ส่วนวายุก็แค่นั่งฟังเงียบๆคนนี้ยิ่งโตนิสัยก็ยิ่งเหมือนพี่พายุ ถอดกันมาเปี๊ยบเลย
สองแฝดได้กลับไปเรียนที่โรงเรียนแล้วหลังจากหยุดเพราะโควิดไปเกือบปีพรุ่งนี้ ฉันไม่กังวลอะไรเลยนอกจากอารมณ์ของพี่วายุที่หลังๆหวงตัวมากไม่ค่อยอยากให้ใครเข้าใกล้นอกจากคนในบ้าน
“พี่วายุถ้าเพื่อนๆขอจับมือได้ไหมครับลูก”
“ทำไมต้องจับวายุไม่ชอบ”
พี่วายุยกมือขึ้นกอดอกแสดงท่าทางชัดเจนว่าไม่ชอบ ยิ่งเวลาหงุดหงิดแม้แต่พ่อก็จับไม่ได้
“แล้วถ้าคุณครูให้ทำกิจกรรมที่ต้องจับมือกันล่ะลูก”
“ก็ไม่ทำ”
“หืม!!”
ฉันหันมองหน้าพี่พายุนี่คือปัญหาที่เราต้องแก้เพราะไม่งั้นลูกเราจะกลายเป็นคนเข้าสังคมไม่เป็นแล้วมันจะยาวไปถึงการสืบทอดธุรกิจที่พี่พายุหวังไว้
“จับก็ได้ แต่ทำเสร็จแล้วต้องปล่อยเพราะวายุอยากให้คุณแม่จับแค่คนเดียว”
พี่วายุขึ้นมานั่งบนตักแล้วจับมือฉันไว้ส่วนวาโยพอเห็นพี่วายุทำก็วิ่งไปหาคุณพ่อบ้างสองคนนี้ไม่เคยแย่งพ่อแม่กันเลยเพราะแบ่งกันชัดเจนตั้งแต่เด็กๆ
ตอนนี้ฉันว่าลูกๆก็มีสัญญาณชัดเจนแล้วว่าชอบอะไร พี่วายุเหมือนจะไปทางคุณพ่อชอบอ่านชอบเขียนและเจ้าระเบียบมากๆส่วนวาโยจะออกไปทางอาพาคินเหมือนจะไม่เอาอะไรแต่ถึงเวลาจริงจังก็ทำได้แล้วก็ทำได้ดี
(วันต่อมา)
หน้าที่ทุกๆเช้าของฉันคือแต่งตัวให้พี่พายุก่อนไปทำงาน และมันเป็นแบบนี้มาเกือบ7ปีแล้ว
“หล่อแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
จุ๊บ…
ทุกครั้งหลังแต่งตัวเสร็จฉันก็จะได้รับจูบหวานๆจากสามี ก่อนลงไปข้างล่าง ส่วนเด็กๆฉันจัดการเรียบร้อยส่งไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าก่อนหน้านี้แล้ว
“ทำไมช่วงนี้พี่พายุหน้าเครียดจังเลยงานเยอะหรอคะ”
“ป่าว”
“งั้นเป็นอะไร”
พี่พายุพักจากการกดโทรศัพท์แล้วหันมาหาฉันด้วยสีหน้าจริงจังจนฉันต้องขยับตัวเพราะเกร็งกับสายตาสามี
“พาขวัญทำตัวแปลกๆช่วงนี้ไม่ค่อยกลับบ้าน”
“ปกติพี่ขวัญก็ไม่ค่อยกลับอยู่แล้ว”
“ก็ใช่แต่เดี๋ยวนี้พี่รู้สึกแปลกๆเหมือนพาขวัญกำลังมีความรัก ต้องใช่แน่ๆ”
พี่พายุหน้าเครียดมากแต่ฉันเข้าใจนะที่เขาเป็นแบบนี้คงเพราะห่วงพี่พาขวัญมาก
“อายุพี่ขวัญก็สมควรจะมีได้แล้วนะคะ”
เพราะแฝดสามเกิดห่างกันแค่ไม่กี่นาทีพี่พายุนำหน้าอีกสองคนไปไกลแล้วถ้าอีกสองที่เหลือจะมีครอบครัวฉันก็ว่าไม่ใช่เรื่องแปลก แปลกที่สามีฉันเครียดมากนี่แหละ
“มันก็ใช่ แต่ปกติเวลามีคนเข้ามาจีบพาขวัญพี่จะต้องรู้และจ้างนักสืบๆประวัติก่อนจะให้มายุ่งกับพาขวัญแต่ครั้งนี้พี่ไม่รู้อะไรเลยแล้วเหมือนพาขวัญก็ไม่อยากบอกด้วย”
“ก็คงไม่อยากให้พี่พายุเป็นห่วงมั้งคะ”
“เป็นแบบนี้พี่ยิ่งห่วง”
ฉันพึ่งรู้ว่าพี่พายุถึงขนาดจ้างนักสืบ สืบประวัติทุกคนที่จะเข้ามาหาพี่ขวัญและไม่ใช่สืบธรรมดาเพราะคนๆนั้นจะถูกขุดประวัติตั้งแต่ต้นกำเนิดและความสะอาดของธุรกิจที่ทำ
“เอาน่า!! ไม่ต้องเครียดนะคะเดี๋ยววันนี้หลังไปส่งเด็กๆที่โรงเรียนซีรีนต้องเข้าบริษัทอยู่แล้วจะแอบไปถามให้”
“ก็ดีเหมือนกันงั้นฝากด้วยนะครับ”
“ค่ะ”
ฉันไปส่งพี่พายุที่รถก่อนจะมาเอาลูกๆขึ้นรถอีกคันเพื่อไปส่งโรงเรียน วันไปเรียนวันแรกของลูกและฉันได้กลับไปทำงานแล้ว แม้จะแค่ทำโรงแรมต่อให้เสร็จก็ตาม
(บริษัท)
อีกหนึ่งภารกิจสำคัญของวันนี้คือสืบเรื่องของพี่พาขวัญ เพราะสามีของฉันเครียดมาก
ก๊อกๆ
“ค่ะ”
“ซีรีนเองค่ะพี่ขวัญ”
ฉันเดินไปนั่งโต๊ะตรงข้ามพี่ขวัญ ที่จริงฉันไม่ต้องถามก็พอรู้อยู่นะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครแต่ก็ไม่แน่ใจ
“ทำไมมองพี่แบบนั้น”
“ช่วงนี้พี่ขวัญเป็นไงบ้างคะ”
“ก็…สบายดี”
พี่ขวัญวางปากกาแล้วทำหน้างง ฉันเองก็งงไม่รู้จะเริ่มถามยังไง
“กับพี่ซีนโอเคใช่ไหมคะ”
“หะ หืออ”
พี่ขวัญสะดุดไปเลยพอฉันเอ่ยถึงพี่ซีนพี่ชายของฉันเอง พี่ซีนตามจีบพี่ขวัญตั้งแต่เด็กๆอารมณ์เดียวกับฉันนี่แหละ
แต่เหมือนหลังๆพี่ซีนโดยพี่ขวัญปฏิเสธตลอดก็ถอดใจไปพักนึงเหมือนกัน
“ซีรีนพูดตรงๆเลยนะคะ คือพี่พายุสังเกตว่าช่วงนี้พี่ขวัญเหมือนกำลังมีใครในใจเลยให้ซีรีนมาสืบ”
“พี่พายุหรอ”
“ตกลงคนๆนั้นคือพี่ซีนใช่ไหมคะ”
“…”
พี่ขวัญพยักหน้าแทนคำตอบ และเป็นจริงอย่างที่ฉันคิดไว้คือมีการชิงสุกก่อนห่ามกันเกิดขึ้นพี่ชายฉันเลยตามติดพี่ขวัญแจ และเพื่อไม่ให้ใครสงสัยพี่ขวัญเลยอยู่คอนโดมากกว่ากลับบ้าน
“กรี๊ด!!! ในที่สุดซีรีนก็ได้พี่ขวัญเป็นพี่สะใภ้”
“ยัง!! ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงศึกษากันเฉยๆบางทีอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ใครจะไปรู้”
ชีวิตคู่มันไม่ง่ายแต่ก่อนที่จะได้เป็นชีวิตคู่มันก็ไม่ง่ายเหมือนกัน เพราะเท่าที่ฟังยังมีอุปสรรคอีกเยอะเลย
“ซีรีนอย่าพึ่งบอกอะไรกับพี่พายุนะพี่ว่ามันคงยังไม่เหมาะ ที่อยู่ๆพี่ก็จะมาคบกับคนที่อายุน้อยกว่า”
“น้อยกว่าสี่ปีเองนะคะ”
“มันก็น้อยกว่าไหมล่ะ!!เอาให้ชัวร์กว่านี้ก่อนค่อยว่ากัน”
“ตกลงค่ะเรื่องนี้จะรู้กันแค่เราและพี่ซีนอีกคน”
ฉันจับมือทำสัญญากับพี่ขวัญเรียบร้อยก็กลับมาตั้งใจทำงานของตัวเองเพราะเดี๋ยวบ่ายสองก็ต้องไปรับลูกแล้ว
“ซีรีน”
“คะ”
ฉันเงยหน้าจากเอกสายก็เจอพี่พายุยืนหน้างออยู่
“ไปถามพาขวัญมาหรือยัง”
“ถะ ถามแล้วค่ะ”
เอาไงดียังไม่ได้คิดเลยว่าจะบอกพี่พายุยังไง
“ว่าไง”
“อืม ไม่มีค่ะตอนนี้พี่ขวัญไม่มีใครเลยแต่ที่เห็นว่ามีของมาส่งให้บ่อยๆก็เป็นพวกลูกค้าที่ทำงานด้วยกัน แต่พี่ขวัญบอกว่าไม่ได้คิดอะไรค่ะ”
“หรอ!! เชื่อได้ใช่ไหม”
“เชื่อได้สิ ซีรีนกับพี่ขวัญไม่เคยมีความลับต่อกัน”
ฉันยิ้มให้สามีพร้อมไขว้มือไว้ใต้โต๊ะ หมดแล้วคำสัญญาวันแต่งงานว่าจะไม่โกหกมีอะไรก็จะพูดตรงๆ
“อือ”
“เดี๋ยวค่ะพี่พายุ”
“หือ”
“พี่พายุไม่อยากให้พี่ขวัญมีแฟนขนาดนั้นเลยหรอคะ ทำไมแสกนเยอะจังพี่พายุกับพี่ขวัญเกิดห่างกันแค่ไม่กี่นาทีเอง ไม่ได้เป็นน้องขนาดนั้นซักหน่อย”
“พี่ไม่ห้ามถ้าพาขวัญจะมีแฟนแต่ที่พี่เครียดเพราะความห่วง เรามาด้วยกันพี่ก็รักพาขวัญ รักมากไม่อยากให้น้องเจอคนไม่ดี ไม่จริงจังกับน้องของพี่”
“งั้น ถ้าคนนั้นเป็นพี่ซีนล่ะคะ”
“ซีเนียร์นะหรอ”
“อื้อ”
“…”
พี่พายุนิ่งไปเหมือนกำลังคิด
“เป็นไปไม่ได้หรอกพาขวัญปฏิเสธไอ้ซีนมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว อีกอย่างพี่ชายเรานะมันเสือผู้หญิง”
“รู้ได้ยังไงว่าพี่ซีนเป็นเสือผู้หญิง”
“หึ เรื่องนี้ต้องไปถามพารันกับซีนายเพราะสองคนนั้นอยู่ในสถานการณ์หลายครั้ง”
“พี่พายุมั่ว!!”
ฉันพูดไล่หลัง ไม่ทาง!!ที่พี่ซีนจะเปลี่ยนใจจากพี่ขวัญเหมือนที่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจจากเขา
(PHAKWAN)
สุดท้ายพี่พายุก็สงสัยเรื่องของฉันจนได้ ที่จริงฉันก็ไม่อยากปิดบังใครเลยนะแต่อยากให้มั่นใจมากกว่านี้ก่อนเพราะถ้ามันไปไม่รอดจะได้มองหน้ากันไม่ติดแค่ฉันกับซีน ไม่ต้องรวมไปถึงคนในครอบครัว
อีกอย่างความสัมพันธ์ตอนนี้ของเราก็ไม่ค่อยดี หรือมันเป็นเพราะอายุที่ห่างของเราก็ไม่รู้ทำให้ความคิดเราไม่ค่อยเหมือนกัน ทำให้หลายครั้งฉันก็แอบคิดว่าควรกลับมาคบกับคนที่อายุเท่ากันหรือมากกว่าดีไหม…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)“วันนี้คุณแม่ไม่ได้มารับนะครับ เดี๋ยวคุณยายกับคุณย่าจะเป็นคนมารับลูกแทนคุณแม่”ฉันเป็นคนมาส่งและมารับลูกเองทุกวัน มีแค่วันนี้ที่ฉันต้องลงไปดูงานที่ภูเก็ตและน่าจะกลับมาไม่ทันเลยต้องฝากให้คุณย่ากับคุณยายมารับแทนแต่จะเปลี่ยนคนมารับก็ต้องตกลงให้รู้เรื่องเพราะไม่งั้นเดี๋ยวมีงอน พี่พายุเคยโดนมาแล้วบอกว่าจะมารับแต่ติดประชุมด่วนเลยไม่ได้มา ลูกรักอย่างวาโยยังงอนเลย“คุณแม่ไปทำงานหรอครับ”“ครับ”วันนี้อยู่ๆวาโยก็อ้อนตั้งแต่ขึ้นรถขอจับมือฉันตลอดทาง พอถึงโรงเรียนก็ขอกอดไม่ปล่อย“วาโยรักคุณแม่”“คุณแม่ก็รักลูกครับ เข้าไปหาทิชเชอร์ได้แล้วครับพี่วายุเดินนำน้องไปแล้ว”“เจอกันที่บ
(ZELYN)“มากี่คนคะพี่หมอ”และวันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันต้องมาอัลตราซาวด์ดูเบบี๋ เพราะพึ่งถึงเกณฑ์ที่จะฝากครรภ์ได้“ต้องลองดูแต่ที่แน่ๆตรงนี้แล้ว1ใบ”พี่หมอเองก็ลุ้นไม่แพ้กันเพราะเอาจริงๆก็ไม่มีหมอคนไหนอยากดูแลท้องแฝด เพราะมีปัจจัยเสียงมากมายแล้วยิ่งคุณแม่พี่พายุเคยมีประสบการณ์อุ้มท้องแฝดแต่คลอดออกมาได้คนเดียวมาแล้ว“อืม…น่าจะมาแค่คนเดียวนะเพราะเห็นแค่ใบเดียว”พี่หมอเลื่อนเครื่องมือไปมาที่หน้าท้อง แต่ก็เจอถุงตั้งครรภ์แค่อันเดียวจากประสบการณ์ที่เคยมีลูกแฝดมาก่อนฉันก็พอจะมองแต่คุณพ่อนี่สิจ๋อยไปเลย“ผิดหวังขนาดนั้นเลยหรอคะ”“จริงๆมันก็ไม่ถึงกับผิดหวังหรอก แต่แค่พอพี่เห็นซีรีนเจ็บตอนผ่าคลอดครั้งที่แล้วก็เลยมาคิดว่าถ้ารอบน
(ZELYN)การออกมาดูไซด์งานก่อสร้างกับสามีในช่วงที่ท้องอ่อน ๆแบบนี้วุ่นวายอยู่นะเพราะพี่พายุระวังทุกอย่าง“ซีรีนเดินได้ค่ะ”“จับมือพี่ไว้”แค่เดินบนพื้นที่สูงกว้างๆแต่ไม่มีรั้วกั้นพี่พายุก็ไม่ยอมให้ฉันเดินเองจะจับมือฉันตลอดเวลา“ตอนนี้ตึก1ตึก2ตึก3และตึก4เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วครับ ถ้าลงเฟอร์นิเจอร์ก็พร้อมเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาพักได้แล้ว แต่ผมยังคุยเรื่องการออกแบบของแต่ล่ะห้องกับซีรีนยังไม่จบเลยยังไม่ได้เริ่มตกแต่งภายใน”“อือ แล้วอีก3ตึกจะเสร็จเมื่อไหร่”“ซีรีนคุยกับผู้รับเหมาแล้วค่ะเราจะเร่งให้เสร็จภายในสองเดือนนี้จะได้เริ่มตกแต่งภายในพร้อมกัน”พี่พายุเดินตรวจทุกตึกที่เสร็จแล้วแบบละเอียดพร้อมดูเรื่องความปลอดภัยไปด
(ZELYN)ปัง!!!ฉันพารันและซีนายสะดุ้งพร้อมกันเช้านี้พี่พายุเรียกเราทั้งสามคนขึ้นมาคุยไม่ต้องเดาเลยต้องเป็นเรื่องเมื่อคืนแน่ๆ“เมื่อคืนพวกแกหายไปไหนมาทำไมปล่อยให้ซีรีนอยู่ในงานนั้นคนเดียว”“อ่อ คือพวกผม”“แกรู้ไหมว่าซีรีนเกือบโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ลวนลาม”“ห๊ะ!!”พารัน“จริงหรอซีรีน”ซีนาย“อือ”จริงๆมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกแต่ก็ไม่อยากขัดพี่พายุตอนที่เขากำลังโกรธอยู่เดี๋ยวตัวเองจะเดือดร้อน“ถ้าฉันตามไปไม่ทันพวกแกคิดไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”“พี่พายุคะ”
(PHAYU)“ไฟล์แรกตอนกี่โมงฉันไปไฟล์นั้นเลย”(ไฟล์บินแรกตอนเจ็ดโมงครึ่งครับบอส)“อือ”ผมกดวางสายจากณภัทรวันนี้ผมต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วน เพราะเหมือนบริษัทที่พึ่งเทคโอเวอร์ได้จะมีปัญหา“พี่พายุจะไปไหนคะ”“ภูเก็ต”เมื่อกี้ผมมัวแต่คุยโทรศัพท์กับจัดเอกสารที่ต้องเอาไปเลยไม่รู้ว่าซีรีนเดินเข้ามาตอนไหน“ไปทำไมคะ เมื่อวานก็พึ่งคุยเรื่องความคืบหน้ากับพารันไปไม่ใช่หรอมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่”“งานที่พี่จะไปมันไม่ได้เกี่ยวกับโรงแรม”“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร??!”“ก็…”“บริษัทของคุณรามิีนหรอ”“ไอ้รามีนครับ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่บริษัทของมัน”คำว่า ‘คุณ’ สุภาพเกินไปสำหรับคนอย่างมัน“พี่พายุยังไม่จบอีกหรอคะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อีกอย่างวันนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”“ไม่ได้เกิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยผ่านได้”“พี่พายุ…”“ซีรีนห้ามพี่ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะพี่ลงทุนกับมันไปหลายสิบล้าน พี่ต้องได้อะไรคืนมาบ้าง”“แล้วที่บอกว่าได้คืนมาบ้างคืออะไรคะ”“ซีรีนไม่อยากรู้หรอก”ผมก็แค่อยากทำให้มันรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผมหรือคนของผม เพราะผลที่มันจะได้รับร้ายแรงถึงชีวิตแต่ชีวิตที่ผมหมายถึงไม่ใช่ความตาย แต่คือความทรมา
(ZELYN)“พี่พายุยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”ฉันกลับจากไปส่งเด็ก ๆที่โรงเรียนเห็นพี่พายุยังอยู่ที่บ้านก็เลยเข้าไปถามเพราะปกติเวลานี้พี่พายุไปทำงานแล้ว“รอซีรีน”“รอทำไมคะ”“ไปทำงานด้วยกัน”“หะ ห๊ะ!!”อีกแล้ว!! อาการแพ้ท้องกลับมาอีกแล้วหรอตอนนี้ฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้วนะแล้วพี่พายุก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้วอยู่ ๆกลับมาเป็นซ่ะงั้นช่วงที่พี่พายุแพ้ท้องแทนฉันเป็นอะไรที่วุ่นวายสุด ๆเพราะพี่พายุติดฉันมาก ๆต้องอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาห่างหน่อยก็อ้วก ทำให้ฉันต้องไปกับพี่พายุทุกที่และนั่นก็คือต้นเหตุของปัญหาเพราะฉันมีลูกเล็กที่ต้องดูแลไหนจะลูกไหนจะผัวตอนนั้นทำฉันเกือบแย่โชคดีที่คุณย่าคุณ
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุทำงานฉันก็เลื่อนไอแพดหาชื่อในอินเตอร์เน็ต หาไว้ทั้งชายและหญิง แต่ไอ้ที่ขึ้นต้นว่า วา เหมือนวายุกับวาโยมันก็ไม่ค่อยมี ถึงมีก็คนล่ะความหมายวายุ = ลมพายุ วาโย = ลมพายุทั้งสองชื่อเป็นความหมายเดียวกันคือพายุแล้วอีกสองคนควรจะชื่ออะไรเพราะถ้าจะให้มีคำว่า วา เหมือนกันก็ต้องเป็นอีกความหมายนึงแล้วหรือจะเอาความหมายเหมือนแต่ชื่อไม่เหมือนดี??!!“คุณแม่ทำอะไรครับ”“อืม คุณแม่กำลังคิดชื่อน้องอยู่ครับ”“เบบี๋ในนี้หรอครับ”พี่วายุวางหนังสือที่ถืออยู่แล้วเอามือมาลูบท้องฉัน“ครับ อีกไม่กี่เดือนน้องก็จะออกมาแล้วน้องยังไม่มีชื่อเลย คุณแม่ต้องคิดเอาไว้ก่อนน้องจะออกมา”ฉันอธิบาย
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุกลับมากินข้าวกลางวันฉันก็แอบเดินไปดูพี่ขวัญบ่อย ๆเพราะไม่ค่อยไว้ใจกลัวพี่ขวัญเวียนหัวอาเจียนอีกแต่ระหว่างที่ฉันเดินไปเดินมานั้นอยู่ ๆก็ได้รับสายจากทางโรงเรียนว่าพี่วายุไข้ขึ้นให้รีบมารับกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะเอาไปติดเด็ก ๆคนอื่น“ทำไมอยู่ ๆก็ไข้ขึ้นล่ะครับ”ฉันอุ้มพี่วายุแนบอกตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ววาโยก็กลับมาด้วยเพราะอยู่บ้านเดียวกัน“หนาว!!!”พี่วายุส่ายหน้าแล้วบอกว่าหนาวฉันเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าคนในท้องจะอึดอัดไหมนะ!!แต่ฉันก็ยังงงอยู่ทั้ง ๆที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลยเพราะฉันเป็นคนวัดไข้ให้ลูกเองที่บ้านและวัดอีกครั้งกับพยาบาลที่หน้าโรงเรียนก็ยังไม่มีไข้ทำฉันไม่สบายใจพาลูกไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยถ้าเป็นโรคฮิตขึ้นมาจะได้รักษาเลย
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่