(ZELYN)
ปัง!!!
ฉันพารันและซีนายสะดุ้งพร้อมกันเช้านี้พี่พายุเรียกเราทั้งสามคนขึ้นมาคุยไม่ต้องเดาเลยต้องเป็นเรื่องเมื่อคืนแน่ๆ
“เมื่อคืนพวกแกหายไปไหนมาทำไมปล่อยให้ซีรีนอยู่ในงานนั้นคนเดียว”
“อ่อ คือพวกผม”
“แกรู้ไหมว่าซีรีนเกือบโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ลวนลาม”
“ห๊ะ!!”พารัน
“จริงหรอซีรีน”ซีนาย
“อือ”
จริงๆมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกแต่ก็ไม่อยากขัดพี่พายุตอนที่เขากำลังโกรธอยู่เดี๋ยวตัวเองจะเดือดร้อน
“ถ้าฉันตามไปไม่ทันพวกแกคิดไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“พี่พายุคะ”
“ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้ซีรีนไปกับพวกแก ทำไมพวกแกทำแบบนี้ ทั้งๆที่ซีรีนกำลังท้องอยู่แท้ๆ”
บรรยากาศตอนนี้ตรึงเครียดมากๆ แต่เอาจริงๆคุณรามีนเขาก็ไม่ได้ทำอะไรฉันนะเพียงแค่เข้ามาจีบแบบจู่โจมเท่านั้นเอง แต่พี่พายุก็ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่
“พี่พายุคะ คุณรามีนเขายังไม่ได้ทำอะไรซีรีนเลย”
“แต่ถ้าพี่ไม่เข้าไปมันทำแน่ๆ”
“พอเถอะนะคะดูสิพารันกับซีนายรู้สึกผิดกันแย่แล้ว”
“กลับกรุงเทพเมื่อไหร่ฉันจะสั่งลดเงินเดือนพวกแก”
พี่พายุจองตั๋วกลับกรุงเทพด่วนบ่ายวันนี้
“ขอโทษนะซีรีน”
“พวกฉันไม่น่าทิ้งให้แกอยู่คนเดียวเลย”
“จริงๆมันไม่มีอะไรเลยไม่ต้องคิดมาหรอก”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะพวกฉันก็ไม่ควรทำแบบนั้นอยู่ดี”
สรุปพี่พายุสั่งให้ทุกคนกลับกรุงเทพพร้อมกันหมดพอถึงกรุงเทพก็รีบมาที่บริษัท
“รายงานที่บอสให้หาครับ”
พี่ภัทรส่งแฟ้มสีขาวให้พี่พายุตอนแรกพี่พายุจะไม่ให้มาด้วย แต่ฉันอยากรู้ว่าอะไรทำให้พี่พายุต้องรีบขนาดนี้
“เป็นแค่ฝ่ายบริหารหรอ”
“ครับ ไม่หุ้นหรือส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทเลยถ้าให้พูดตรงๆก็แค่พนักงานระดับสูง”
“อือ ฉันสนใจบริษัทนี้อยากมีหุ้นซักครึ่งนึง”
“บอสจะเอามาทำไมครับดูจากผลประกอบการย้อนหลังสามปีมีแต่ขาดทุนทั้งนั้นเลยนะครับ”
ฉันมองเอกสารในมือพี่พายุที่มีแต่ตัวแดงเต็มหน้ากระดาษ ปกติถ้าพี่พายุเห็นแบบนี้คงปาแฟ้มทิ้งไปแล้วเพราะไม่มีเหตุผลเลยที่เราจะร่วมธุรกิจด้วย
“เอามาให้ได้!! ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“คะ ครับบอส”
“พี่พายุจะเอามาทำอะไรคะแล้วบริษัทนี้เป็นของใคร”
“ไอ้รามีน!!”
“หะ หือ พี่พายุยังไม่จบอีกหรอ”
“…”
พี่พายุไม่ได้ตอบอะไรฉันแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน กลับมาจากภูเก็ตไม่ยอมเข้าบ้านเพราะเหตุผลนี้หรอ
ฉันเชื่อเขาเลยทำไมถึงเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ก็ไม่รู้
“พี่จะทำงานต่อซีรีนกลับบ้านก่อนไหม”
“ไม่กลับด้วยกันหรอคะ”
“พี่มีงานต้องทำ”
“งั้นซีรีนก็จะอยู่รอกลับพร้อมพี่พายุค่ะ”
“อือ ไปนั่งเฉยๆเลยไม่ต้องเดินไปเดินมาซีรีนกำลังท้องอยู่อย่าลืมตัว”
“ค่ะ!!”
เป็นท้องสองที่ผิดการคาดการณ์มากๆเพราะสามเดือนกว่าแล้วแต่ไม่มีอาการอะไรเลย แถมท้องก็แบนมากจนคนนอกมองไม่ออกและบางทีฉันเองก็ลืมตัว
“อ๊ะ!!! พะ พี่พายุ”
“หะ ซีรีนเป็นอะไรไปเจ็บท้องหรอ”
“ค่ะ”
ฉันกำลังจะเดินไปนั่งอยู่ๆก็เจ็บท้องน้อยขึ้นมา เจ็บมากแบบที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน
“เป็นอะไรไปทำไมอยู่ก็ปวดล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
พี่พายุประคองฉันมานั่งแต่ความเจ็บมันไม่ทุเลาลงเลยในใจฉันหวังแต่ว่าอย่าให้มีเลือดออกมาก็พอ
“ไปหาหมอกันเถอะ”
พี่พายุสั่งให้พี่ภัทรเอารถออกเพื่อพาฉันไปโรงพยาบาล ระหว่างทางฉันพยายามไม่เครียดแต่แล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เกิดมันก็เกิด
“ละ เลือด”
“ทำไมอยู่ๆมันก็ไหลออกมา”
ฉันกับพี่พายุมองหน้ากันเลือดออกทั้ง ๆที่กำลังท้องอ่อน ๆแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ
“ทำไงดีพี่พายุ”
“อาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้ซีรีนอย่าพึ่งเครียดอีกแปปเดียวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว เดี๋ยวได้เจอหมอแล้วนะ”
“อึก..”
พี่พายุพูดปลอบฉันเองก็พยายามจะไม่ร้องไห้เพราะรู้ว่าการร้องไห้มันจะทำให้มดลูกบีบตัวและเลือดมันก็ไหลออกมาอีก
(PHAYU)
ตอนแรกที่ซีรีนปวดท้องก็ว่าเครียดแล้วพอเห็นเลือดไหลออกมาทำผมเครียดเข้าไปอีก
มันไหลออกมาเยอะขนาดนี้หมายความว่ายังไงซีรีนยังท้องไม่ถึงสามเดือนด้วยซ้ำ ทันทีที่ถึงโรงพยาบาลผมก็ปล่อยให้หมอประจำตัวพาซีรีนเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
“เป็นยังไงบ้างครับบอส”
“ยังไม่ออกมาเลย”
ผมส่งไลน์ไปหาคนที่บ้านแจ้งให้ทุกคนทราบและฝากเจ้าแฝดไว้ชั่วคราวเพราะไม่รู้ว่าซีรีนต้องพักกี่วัน
ผลัก (เสียงประตูห้องฉุกเฉิน)
“พี่ธัน ซีรีนเป็นยังไงบ้าง”
ผมเดินเข้าไปหาพี่หมอด้วยใจที่เต้นเร็วจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกมันลุ้นยิ่งกว่าตอนทำสัญญาร้อยล้านซ่ะอีก
“ปลอดภัยแล้ว”
“แล้วลูกผมล่ะ”
“เขามาดูเอง”
พี่หมอพูดแค่นั้นก็เดินกลับไปในห้องฉุกเฉิน ผมมองหน้าณภัทรอาการพี่หมอแบบนี้แสดงว่าลูกผมไปแล้วแน่ๆ
“พี่พายุ”
“ซีรีนปลอดภัยแล้วนะ”
“ค่ะ แต่ลูกของเรา”
ผมจับมือซีรีนแน่นๆเพราะรู้ว่าเธอคงเสียใจไม่ต่างกัน ถึงแม้นี่เป็นท้องที่สองแต่เราก็ตั้งใจมีกันมากๆ
“พร้อมนะ”
“ครับ”
ผมไม่รู้ว่าพี่ธันจะให้ดูอะไรในเมื่อลูกผมก็ไปแล้ว แต่ก็พยายามจะคิดว่ามันคงอยู่ในขั้นตอนของการรักษา
“เห็นอะไรตรงนี้ไหม”
“มันคืออะไร”
พี่ธันชี้ให้ดูที่จอ ตอนนี้เรากำลังอัลตราซาวด์ดูภายในของซีรีนอยู่ผมจำได้ว่าเคยเห็นภาพนี้ตอนซีรีนท้องเจ้าแฝด วายุกับวาโย แต่ท้องนี้…
“ถุงตั้งครรภ์สองอัน”
“ห๊ะ !!!”
“มันเป็นเรื่องที่ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันตอนที่ตรวจร่างกายซีรีนเมื่อกี้ ทั้งๆที่เดือนที่แล้วมันมีแค่อันเดียว”
“มะ หมายความว่าไง”
“ซีรีนยังไม่ได้แท้งและตอนนี้ก็มีถุงตั้งครรภ์เพิ่มมาอีกใบ แกได้ลูกแฝดอีกแล้วไอ้พายุ”
“จะ จริงหรอพี่หมอ”
ผมพูดตะกุกตะกักไปหมดแล้วเดินเข้าไปดูใกล้ๆ มันเหมือนภาพย้อนตอนอัลตราซาวด์ดูวายุกับวาโยเลย
“เป็นไปได้ไงพี่หมอในเมื่อครั้งก่อนมันมีแค่อันเดียว”
“เป็นไปได้เพราะเขาคือแฝดแท้และพึ่งแบ่งเซลล์ออกมา จากใบเดียวแตกเป็นสองใบ”
พี่หมอเลื่อนให้ดูชัดๆและกดฟังเสียงหัวใจทั้งสองใบมีเสียงหัวใจและเต้นปกติ
“แข็งแรงเลย”
“มันคือเรื่องจริงหรอพี่หมอแล้วที่ซีรีนปวดท้องกับเลือดออกเมื่อกี้ล่ะมันคืออะไร”
“อาการคนท้องบางอย่างมันไม่มีสาเหตุแบบแน่ชัดแต่ถ้าให้ฉันพูดตอนนี้ก็คงเป็นภาวะเเท้งคุกคาม”
“มันเกิดจากอะไร”
“บอกไม่ได้เพราะมันมีหลายสาเหตุ แต่ไม่ได้เกิดจากร่างกายเพราะเท่าที่เช็คก็ไม่มีอะไรดังนั้นหลังจากนี้อย่าเครียดและดูแลตัวเองดีๆ ดีกว่าตอนท้องวายุวาโย”
พี่หมออธิบายเรื่องการดูแลตัวเองซ้ำอีกรอบและให้ซีรีน นอนพักที่โรงพยาบาลหนึ่งคืน
ห้องพักผู้ป่วย VVIP
“รู้สึกยังไงบ้าง”
“…”
ซีรีนส่ายหน้าระหว่างนี้พี่หมอไม่อยากให้ขยับตัวเยอะผมเลยให้ซีรีนนอนอย่างเดียว
“พี่ว่าวายุกับวาโยต้องมีพี่เลี้ยงแล้วล่ะ”
“หือ ทำไมละคะ”
“ซีรีนจะดูไหวหรออีกไม่กี่เดือนก็จะมีอีกสองมาเพิ่มนะ”
“ไหวค่ะ วายุกับวาโยไปโรงเรียนแล้ว”
“แล้วระหว่างนี้ล่ะพี่หมอบอกไม่ให้ซีรีนทำอะไรเลยนะ เดี๋ยวจะเครียดแล้วเป็นแบบนี้อีก”
“พี่พายุไม่ให้ซีรีนทำงานแล้วขอซีรีนดูแลลูกๆเองได้ไหมคะ แค่ดูแลส่วนพวกงานต่างๆให้พี่แม่บ้านช่วยก็ได้”
“เอางั้นหรอ!!”
“ค่ะ!!”
ผมสั่งหยุดงานทุกอย่างของซีรีนโปรเจ็คที่ภูเก็ตก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพารันกับซีนายไป
ก๊อกๆ
“ขอคุยเรื่องงานครับบอส”
“อือ ไปคุยข้างนอก”
“เรื่องงานอะไรคะทำไมต้องด่วนขนาดนี้”
“ไม่มีอะไรหรอก อย่ากังวลเดี๋ยวมันสะเทือนถึงลูก”
“ค่ะ”
ผมปล่อยมือซีรีนแล้วมาหาณภัทรที่นั่งรออยู่อีกห้อง
“ว่าไง”
“เรื่องหุ้นบริษัทKSPที่บอสอยากได้”
“…”
“ทางนั้นยื่นข้อเสนอว่าจะยอมขายหุ้นในเปอร์เซ็นต์ที่บอสอยากได้แต่ขอแลกการที่บอสต้องเอาบริษัทเขาเข้ามาอยู่ในเครือเดียวกับเราครับ”
“หวังจะใช้ชื่อของเราประคองธุรกิจ”
“บอสจะเอาไงต่อครับ”
“เอาสิ แต่ฉันต้องมีอำนาจสูงที่สุด”
“เดี๋ยวผมลองไปคุยกับทางนู้นดูอีกทีครับ ถ้าตกลงผมจะให้ฝ่ายกฎหมายร่างสัญญาทันที”
“อือ”
ผมเชื่อเหลือเกินว่าบริษัทที่นับวันเจ้งแบบนั้นต้องยอมรับข้อเสนอนี้แน่ๆ และเมื่อถึงวันที่ผมมีอำนาจสูงที่สุดคนที่ผมอยากเจอที่สุดคือ ไอ้รามีน…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(PHAYU)“ไฟล์แรกตอนกี่โมงฉันไปไฟล์นั้นเลย”(ไฟล์บินแรกตอนเจ็ดโมงครึ่งครับบอส)“อือ”ผมกดวางสายจากณภัทรวันนี้ผมต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วน เพราะเหมือนบริษัทที่พึ่งเทคโอเวอร์ได้จะมีปัญหา“พี่พายุจะไปไหนคะ”“ภูเก็ต”เมื่อกี้ผมมัวแต่คุยโทรศัพท์กับจัดเอกสารที่ต้องเอาไปเลยไม่รู้ว่าซีรีนเดินเข้ามาตอนไหน“ไปทำไมคะ เมื่อวานก็พึ่งคุยเรื่องความคืบหน้ากับพารันไปไม่ใช่หรอมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่”“งานที่พี่จะไปมันไม่ได้เกี่ยวกับโรงแรม”“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร??!”“ก็…”“บริษัทของคุณรามิีนหรอ”“ไอ้รามีนครับ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่บริษัทของมัน”คำว่า ‘คุณ’ สุภาพเกินไปสำหรับคนอย่างมัน“พี่พายุยังไม่จบอีกหรอคะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อีกอย่างวันนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”“ไม่ได้เกิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยผ่านได้”“พี่พายุ…”“ซีรีนห้ามพี่ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะพี่ลงทุนกับมันไปหลายสิบล้าน พี่ต้องได้อะไรคืนมาบ้าง”“แล้วที่บอกว่าได้คืนมาบ้างคืออะไรคะ”“ซีรีนไม่อยากรู้หรอก”ผมก็แค่อยากทำให้มันรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผมหรือคนของผม เพราะผลที่มันจะได้รับร้ายแรงถึงชีวิตแต่ชีวิตที่ผมหมายถึงไม่ใช่ความตาย แต่คือความทรมา
(ZELYN)“พี่พายุยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”ฉันกลับจากไปส่งเด็ก ๆที่โรงเรียนเห็นพี่พายุยังอยู่ที่บ้านก็เลยเข้าไปถามเพราะปกติเวลานี้พี่พายุไปทำงานแล้ว“รอซีรีน”“รอทำไมคะ”“ไปทำงานด้วยกัน”“หะ ห๊ะ!!”อีกแล้ว!! อาการแพ้ท้องกลับมาอีกแล้วหรอตอนนี้ฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้วนะแล้วพี่พายุก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้วอยู่ ๆกลับมาเป็นซ่ะงั้นช่วงที่พี่พายุแพ้ท้องแทนฉันเป็นอะไรที่วุ่นวายสุด ๆเพราะพี่พายุติดฉันมาก ๆต้องอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาห่างหน่อยก็อ้วก ทำให้ฉันต้องไปกับพี่พายุทุกที่และนั่นก็คือต้นเหตุของปัญหาเพราะฉันมีลูกเล็กที่ต้องดูแลไหนจะลูกไหนจะผัวตอนนั้นทำฉันเกือบแย่โชคดีที่คุณย่าคุณ
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุทำงานฉันก็เลื่อนไอแพดหาชื่อในอินเตอร์เน็ต หาไว้ทั้งชายและหญิง แต่ไอ้ที่ขึ้นต้นว่า วา เหมือนวายุกับวาโยมันก็ไม่ค่อยมี ถึงมีก็คนล่ะความหมายวายุ = ลมพายุ วาโย = ลมพายุทั้งสองชื่อเป็นความหมายเดียวกันคือพายุแล้วอีกสองคนควรจะชื่ออะไรเพราะถ้าจะให้มีคำว่า วา เหมือนกันก็ต้องเป็นอีกความหมายนึงแล้วหรือจะเอาความหมายเหมือนแต่ชื่อไม่เหมือนดี??!!“คุณแม่ทำอะไรครับ”“อืม คุณแม่กำลังคิดชื่อน้องอยู่ครับ”“เบบี๋ในนี้หรอครับ”พี่วายุวางหนังสือที่ถืออยู่แล้วเอามือมาลูบท้องฉัน“ครับ อีกไม่กี่เดือนน้องก็จะออกมาแล้วน้องยังไม่มีชื่อเลย คุณแม่ต้องคิดเอาไว้ก่อนน้องจะออกมา”ฉันอธิบาย
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุกลับมากินข้าวกลางวันฉันก็แอบเดินไปดูพี่ขวัญบ่อย ๆเพราะไม่ค่อยไว้ใจกลัวพี่ขวัญเวียนหัวอาเจียนอีกแต่ระหว่างที่ฉันเดินไปเดินมานั้นอยู่ ๆก็ได้รับสายจากทางโรงเรียนว่าพี่วายุไข้ขึ้นให้รีบมารับกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะเอาไปติดเด็ก ๆคนอื่น“ทำไมอยู่ ๆก็ไข้ขึ้นล่ะครับ”ฉันอุ้มพี่วายุแนบอกตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ววาโยก็กลับมาด้วยเพราะอยู่บ้านเดียวกัน“หนาว!!!”พี่วายุส่ายหน้าแล้วบอกว่าหนาวฉันเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าคนในท้องจะอึดอัดไหมนะ!!แต่ฉันก็ยังงงอยู่ทั้ง ๆที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลยเพราะฉันเป็นคนวัดไข้ให้ลูกเองที่บ้านและวัดอีกครั้งกับพยาบาลที่หน้าโรงเรียนก็ยังไม่มีไข้ทำฉันไม่สบายใจพาลูกไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยถ้าเป็นโรคฮิตขึ้นมาจะได้รักษาเลย
(ZELYN)เจ้าแฝดอยู่โรงพยาบาลรักษาตัวโรคมือเท้าปากครบ7 วันก็หายเป็นปกติวันนี้พี่หมอเลยอนุญาตให้เรากลับบ้านได้แล้ว แต่เอาจริง ๆฉันแอบชอบที่นี่นะเพราะดูแลลูกง่ายดี ไม่มีพื้นที่เยอะให้เขาซนเหมือนที่บ้าน“คุณแม่ครับ เมื่อไหร่ทรามีกับเซลลาจะออกมา คุณแม่ให้น้องออกมาตอนนี้เลยได้ไหม”“หือ ไม่ได้ครับลูกตอนนี้น้องยังไม่เเข็งแรงต้องรออีกหลายเดือนเลยครับกว่าลุงหมอจะให้น้องออกมา”ฉันไม่รู้จะอธิบายว่าอะไรแต่อยู่ ๆลูกจะอยากให้น้องออกมาตอนนี้ไม่ได้เพราะทรามีกับเซลลาพึ่งได้หกเดือนวาโยผู้ที่อยากมีน้องตั้งแต่แรกตื่นเต้นทุกวัน แวะมาคุยกับน้องตลอดเวลาเพราะพี่วายุไม่ค่อยเล่นด้วย เหงาแหละพอกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายลุงป้าน้าอาอีกหลายคนก็มายืนรอรับที่หน้าบ้าน พร้อมของเล่นรับขวัญเยอะมากจนเต็มห้องเพล์รูมที่พี่พายุทำไว้ให้
(PHAYU)วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อจับดูท้องซีรีนว่าตอนนี้เจ้าแฝดในท้องขยับขึ้นไปบ้างหรือยัง ตอนอยู่โรงพยาบาลพี่หมอสอนวิธีจับมาคร่าว ๆแล้วซึ่งผมก็ทำไม่ค่อยเป็น แต่เท่าที่พี่หมอตรวจล่าสุดคิดว่าวันนี้น่าจะขยับขึ้นไปนิดหน่อยพอที่ผมจะแทรกตัวตนเข้าไปหาได้บ้าง“อื้อ พะ พี่พายุทำอะไรคะ”ซีรีนลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุด ๆเพราะโดนปลุกเช้ามาก ๆในวันที่ลูก ๆไม่ต้องไปโรงเรียน“ซีรีนยืนขึ้นหน่อยสิพี่อยากดูว่าท้องซีรีนอยู่ระดับไหน”“หือ ทำไมคะ”“ยืนขึ้นก่อนเดี๋ยวพี่บอก”ผมช่วยประคองซีรีนที่พึ่งตื่นนอนกำลังงัวเงียให้ลุกขึ้นยืน ท้องใหญ่ใกล้คลอดปกติมันต้องเลื่อนต่ำลงมากว่านี้แต่วันนี้มันกลับดีดขึ้นไปอยู่ในระดับปกติ“ขึ้นไปอยู่ข
(PHAYU)พรึบ !!!หน้าผมอยู่ห่างจากซีรีนไม่เท่าไหร่ อยู่ ๆซีรีนก็ดึงเสื้อที่ใส่อยู่ให้ไปกองอยู่ที่เอวทำให้หน้าอกไซส์คุณแม่ลูกสี่เด้งออกมาเกือบโดนหน้าผม“รู้สึกอะไรไหมคะ”ซีรีนถามแล้วเอียงคอลุ้นกับคำตอบของผม ถามว่าเห็นเมียเปลือยท่อนบนแล้วรู้สึกอย่างไรนะหรอ‘ก็อยากจับกระแทกจนน้ำแตกนะสิ’แต่ผมก็ทำได้แค่คิดในใจเพราะซีรีนกำลังท้องอยู่และท้องแก่มากแล้วด้วยจะทำอะไรก็ต้องระวังจะไปโถมแรงใส่เหมือนตอนอยากให้ท้องไม่ได้“ใส่เสื้อผ้าก่อนเดี๋ยวพวกแม่บ้านจะขึ้นมาแล้ว”ผมขยับเข้าไปหาซีรีนแล้วดึงเสื้อขึ้นใส่ให้เรียบร้อย ระหว่างนั้นก็ต้องพยายามอดทนกัดฟันจนไม่จับเมียปล้ำเจ็บกรามไปหมด“พี่พายุไม่รักซีรีนแล้ว”
(ZELYN)ฟู่วว!! ไตรมาสสุดท้ายนอนยากที่สุด ท้องใหญ่จนไม่สามารถนอนแบบธรรมดาได้ต้องหาหมอนมาหนุน แต่หนุนไปหนุนมาก็กินพื้นที่ทั้งเตียงพี่พายุเลยโดนย้ายไปนอนที่พื้นแทน“ไปนอนห้องรับแขกไหมคะ”ฉันเอนตัวไปคุยกับพี่พายุที่กำลังจัดที่นอนบนพื้นข้างเตียง ดูสิแค่ปูที่นอนให้สามีฉันยังทำไม่ไหวเลย“หึ ไม่เอา!!”“แต่พื้นมันแข็ง พี่พายุนอนไม่สบายหรอก”“พี่นอนได้”“งั้นก็ตามใจค่ะ”ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็คงต้องปล่อย แต่ก็นั่นแหละฉันก็ยังอดสงสารไม่ได้ เพราะนอกจากงานที่หนักมาก ๆแล้วพี่พายุยังต้องดูแลเจ้าแฝดแทนฉันด้วย“อ๊ะ!! อื้ออออ”ฉันกำลังจะเอนตัวลงนอนบ้างแต่อยู่ ๆท้องก็แข็งปั้นขึ้นมาเป็นก้อนจนฉันเกร็งไปทั้งตัว“ซีรีนเป็นอะไร”“ท้องแข็งค่ะ”“เจ็บหรอ”พี่พายุรีบขึ้นมานั่งข้าง ๆและจับมือฉันไว้แน่น“ไม่เจ็บเท่าไหร่”ฉันมองที่นาฬิกาเพื่อจับเวลาไม่รู้ว่าท้องแข็งครั้งนี้ลูกๆแต่จะเตือนหรืออยากออกมาแล้วจริง ๆ“ไปหาหมอไหม”“ยังค่ะ ซีรีนขอรอดูก่อนอาจจะแค่เจ็บเตือนก็ได้”ฉันบีบมือพี่พายุเพราะมันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว ขอร้องละอย่าพึ่งออกมาตอนนี้เลยนะเด็ก ๆ“ถ้าเจ็บซีรีนบีบมือพี่แรง ๆได้เลยนะ”“อื้อ”ฉันพยักหน้ารับรู้แต่ค
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่