(PHAYU)
“ไฟล์แรกตอนกี่โมงฉันไปไฟล์นั้นเลย”
(ไฟล์บินแรกตอนเจ็ดโมงครึ่งครับบอส)
“อือ”
ผมกดวางสายจากณภัทรวันนี้ผมต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วน เพราะเหมือนบริษัทที่พึ่งเทคโอเวอร์ได้จะมีปัญหา
“พี่พายุจะไปไหนคะ”
“ภูเก็ต”
เมื่อกี้ผมมัวแต่คุยโทรศัพท์กับจัดเอกสารที่ต้องเอาไปเลยไม่รู้ว่าซีรีนเดินเข้ามาตอนไหน
“ไปทำไมคะ เมื่อวานก็พึ่งคุยเรื่องความคืบหน้ากับพารันไปไม่ใช่หรอมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่”
“งานที่พี่จะไปมันไม่ได้เกี่ยวกับโรงแรม”
“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร??!”
“ก็…”
“บริษัทของคุณรามิีนหรอ”
“ไอ้รามีนครับ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่บริษัทของมัน”
คำว่า ‘คุณ’ สุภาพเกินไปสำหรับคนอย่างมัน
“พี่พายุยังไม่จบอีกหรอคะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อีกอย่างวันนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่ได้เกิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยผ่านได้”
“พี่พายุ…”
“ซีรีนห้ามพี่ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะพี่ลงทุนกับมันไปหลายสิบล้าน พี่ต้องได้อะไรคืนมาบ้าง”
“แล้วที่บอกว่าได้คืนมาบ้างคืออะไรคะ”
“ซีรีนไม่อยากรู้หรอก”
ผมก็แค่อยากทำให้มันรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผมหรือคนของผม เพราะผลที่มันจะได้รับร้ายแรงถึงชีวิต
แต่ชีวิตที่ผมหมายถึงไม่ใช่ความตาย แต่คือความทรมานเหมือนตายทั้งเป็น
“แล้วเย็นนี้จะกลับไหมคะหรือว่าจะค้างที่นู่นเลย”
“กลับสิ ไม่มีซีรีนพี่นอนไม่ได้หรอก”
ตั้งแต่แต่งงานกันมาผมไม่เคยแยกกันนอนกับซีรีนเลย ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด
และวันนี้ผมก็แค่ไปแสดงตัวว่าเป็นประธานบริษัทคนใหม่ที่มีหุ้นสูงที่สุดตั้งแต่บริษัทนี้เคยมีหุ้นส่วนมา
(ภูเก็ต)
“ทุกคนกำลังรอบอสอยู่ในห้องประชุมครับ”
“อืม ทุกคนนี่รวม..”
“รามีนก็อยู่ในนั้นครับ มันกำลังรอเลียขาประธานคนใหม่เหมือนที่มันเคยทำกับท่านประธานคนก่อน”
“หึ…”
ผมรวบสูทให้เรียบร้อยเพราะในห้องนั้นมีพนักงานอาวุธโสกว่าผมหลายคน
“เชิญครับบอส”
ณภัทรเปิดประตูห้องประชุมแล้วให้ผมเดินเข้าไปก่อนและทันทีที่ผมเดินเข้าไปหัวหน้าทุกฝ่ายก็พร้อมใจกันลุกขึ้นยืนและมองมาที่ผม
“นี่คือคุณพายุประธานบริษัทคนใหม่ครับ”
“หะ ห๊ะ!! ปะ เป็นไปได้ยังไง”
เสียงตกใจของไอ้รามีนมันยกมือขึ้นชี้หน้าผมแบบลืมตัวก่อนที่ณภัทรจะกดมือมันลง
“สวัสดีครับทุกคน เชิญนั่ง!!”
“คุณพายุจะเข้ามารับตำแหน่งตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แต่ท่านจะไม่ได้มาประจำอยู่ที่นี่เพราะบริษัทใหญ่ของท่านอยู่ที่กรุงเทพ ดังนั้นท่านจำเป็นจะต้องจัดวางหน้าที่ของทุกคนใหม่เพื่อให้ง่ายต่อการควบคุม”
ณภัทรพูดพร้อมจ่ายเอกสารให้ทุกคน ก่อนมาที่นี่ผมได้ศึกษาประวัติของหัวหน้าแต่ล่ะคนเรียบร้อยแล้วและมีบางคนที่โดนสลับหน่วยงานเพื่อความเหมาะสม
“อ่านเอกสารที่ผมให้แบบละเอียดถ้าสงสัยตรงไหนให้ถามตอนนี้เลย เพราะผมมีเวลาไม่มาก”
ทุกอย่างต้องจบวันนี้เพราะบ่าย ๆผมก็จะบินกลับกรุงเทพแล้ว
“ทะ ทำไมฉัน…”
“พูดดี ๆนะครับคุณพายุคือบอสของที่นี่”
“ทำไมผมถึงโดนย้ายไปเป็นหัวหน้าคนงานในโกดัง”
“ผมจัดทุกอย่างตามความสามารถ”
“แต่ตำแหน่งเดิมผมเป็นถึงรองประธาน”
“รองประธานที่กระทำตัวโดยมิชอบสร้างความเสื่อมเสียให้บริษัท ตำแหน่งนี้เหมาะกับคุณแล้ว”
“แบบนี้มันแกล้งกันชัด ๆ”
“ผมว่าผมมีเหตุผลมากพอที่จะไม่ทำให้บริษัทเสียหาย แต่ถ้าคุณรู้สึกไม่พอใจจะลาออกผมก็ไม่ว่า”
ผมหมุนเก้าอี้มาหามันตรง ๆ
“…”
“เอกสารครับบอส”
“ผมไม่ได้อยู่ที่บริษัทตลอดเวลาเลยคิดว่าเซ็นลอยเอาไว้เลยน่าสะดวกคุณมากกว่า”
“คุณตั้งใจบีบผม”
“จะคิดแบบนั้นก็ได้”
ผมขยับไปพูดให้ได้ยินกันแค่สองคน ก่อนผมจะสั่งเลิกประชุมเพราะทุกคนดูไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหน้าที่ใหม่ที่ผมมอบให้ คุมบริษัทเล็ก ๆแบบนี้ง่ายกว่าที่คิด
“เรื่องที่บอสสั่งไว้ผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ”
“อือ ให้คนของเราจับตามันไว้ด้วย”
“ครับ”
หึ!! ต่อให้มันจะทนอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วลาออกก็ไม่มีบริษัทไหนกล้ารับมันเข้าทำงานเพราะเอกสารที่ผมส่งไป
บางคนอาจจะคิดว่าแค่มันมาจีบซีรีนผมต้องโกรธ ขนาดนี้เลยหรอ ก็ต้องตอบตรง ๆว่าผมโกรธมากแต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดเพราะเรื่องเปลี่ยนตำแหน่งวันนี้มันต้องทำเพื่อให้บริษัทมันดำเนินต่อไปได้
ผมไม่ยอมขาดทุนเพราะแค่เกรงใจพนักงานเก่าแก่หรอก ใครไม่เหมาะจะอยู่ตรงไหนก็ต้องเปลี่ยน
“บอสจะกลับเลยไหมครับ”
“โรงแรมมีความคืบหน้าไหม”
“โครงสร้างเสร็จหมดแล้วครับอาทิตย์หน้าจะเริ่มออกแบบภายในแล้ว”
“อือ งั้นก็กลับเลยเดี๋ยวอาทิตย์หน้าค่อยลงมาใหม่”
ผมเข้ามาช่วยงานโรงแรมแทนซีรีนแต่ก็เหมือนแค่รับคำสั่งมามากกว่าเพราะซีรีนเป็นคนตัดสินใจอีกที
ผมรีบขึ้นเครื่องบินกลับมากรุงเทพเพราะจะได้มีเวลาให้ซีรีนบ้างหลัง ๆผมทำงานเยอะจนแทบไม่ได้คุยกันเลย
“ซีรีนล่ะครับคุณแม่”
“น้องเวียนหัวแม่เลยให้ขึ้นไปพักข้างบน”
“เวียนหัวอีกแล้วหรอครับ”
“อาการของคนท้องปกติแหละลูก”
ท้องนี้ซีรีนแพ้หนักกว่าท้องแรกเวียนหัวบ่อย ๆจนผมต้องฝากให้คนในบ้านคอยดูซีรีนกลัวจะล้มลงไป
“ซีรีน ซีรีนครับ”
ผมเดินมาหาซีรีนบนห้องนอนแต่ห้องเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ผมเลยลองเรียกแต่ก็ไม่มีใครตอบรับจนเดินมาเห็นซีรีนนอนหลับอยู่บนเตียงพร้อมยาดมในมือ
“หลับลึกอะไรขนาดนั้น”
ผมยืนมองซีรีนนานมากแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยผมเลยลองนั่งใกล้ ๆก็ยังไม่ตื่นอีก
(ZELYN)
“อื้อ…”
ฉันลืมตาตื่นเพราะรู้สึกเย็น ๆตรงหน้าอกเหมือนเวลาลูกดูดนมเลยแต่เอ๊ะ!! ฉันไม่ได้ให้นมลูกตั้งนานแล้วนะ
“พะ พี่พายุทำอะไรคะ”
“ปลุกซีรีน”
พี่พายุปล่อยหน้าอกฉันให้เป็นอิสระแป๊ปเดียวก่อนจะงับมันเข้าไปใหม่ แล้วออกแรงดูด
“อะ อื้อ ปล่อยได้แล้วค่ะซีรีนตื่นแล้ว”
“หึ่ม…”
พี่พายุครางในลำคอแล้วใช้ริมฝีปากขบเม้มไปที่ยอดอกของฉันที่แข่งกันชูชันรับสัมผัสจากเขา
“คิดถึงจังเลย นานเท่าไหร่แล้วที่พี่ไม่ได้ครอบครองหน้าอกคู่นี้”
พี่พายุยกตัวขึ้นมาทาบกับตัวฉันแล้วก้มลงมาจูบพร้อมดูดเบา ๆก่อนสะสอดลิ้นเข้ามาสำรวจภายใน
“พี่พายุถอดเสื้อผ้าซีรีนด้วยหรอคะ”
“ก็…มันไม่ถนัด”
พี่พายุถอดเดรสของฉันออกทำให้ตอนนี้ร่างกายของฉันไม่มีอะไรปกปิดเลยนอกจากกางเกงใน
“คนหื่น!!”
“ขอหื่นหน่อยเพราะอีกไม่กี่เดือนพี่คงต้องอดทนแล้ว”
พี่พายุยกตัวเองขึ้นอีกครั้งแล้วกดสะโพกเข้ากับน้องสาวของฉันก่อนจะบดไปบดมา
ถูไถแก่นกายที่กำลังเเข็งตัวกับร่องสาวของฉัน
“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”
“มันมีน้ำออกมาด้วย”
“กะ ก็ซีรีนเสียว”
“ทำได้ไหมครับ”
“หือ…”
ฉันลังเลหันมองนาฬิกาข้างเตียง ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนยังไม่ท้องเร่งหน่อยก็คงทันแต่ตอนนี้ฉันกำลังท้องอยู่มันเร่งไม่ได้ แล้วถ้าไม่เร่งก็คงไปรับเจ้าแฝดไม่ทัน
“คืนนี้ได้ไหมคะใกล้จะถึงเวลาที่ต้องไปรับลูกแล้ว”
“หึ่ม…”
พี่พายุซุกหน้าลงมาที่อก ลูกเป็นอะไรที่เลี่ยงไม่รับไม่ได้และให้คนอื่นไปทำแทนไม่ได้ด้วย
“งั้นพี่ทำให้ซีรีนก่อนแล้วกัน”
“หะ หือ อื้อ พะ พี่พายุ”
พี่พายุถอดกางเกงในฉันออกแล้วจับสะโพกฉันกดไปกับเตียงแล้วใช้แก่นกายถูไปถูมา
“อื้อ…”
“สะ เสียวจัง”
“หึ่ม คืนนี้ซีรีนต้องตามใจพี่บ้างนะ”
“ทำดีหวังผลหรอคะ”
“ไม่ได้หวังผลครับแต่หวังเอาเมีย”
“ซี๊ด อื้อ เซี้ยวจังเลยนะคะ”
ตอนนี้น้ำในกายฉันมันออกมาเปื้อนกางเกงพี่พายุเต็มไปหมด เพราะเอวพี่พายุบดไม่หยุดเลย
“กดลงมาอีกได้ไหมคะ หึ่ม ซะ ซีรีนจะเสร็จ”
“ได้ครับ อื้อ อื้อ”
“ซี๊ดดดด สะ เสร็จแล้ว อื้อ พะ พี่พายุ อร๊ายยย”
ฉันยกสะโพกขึ้นสวนเอวพี่พายุที่บดลงมาก่อนจะปล่อยน้ำไหลออกมาใส่กางเกงพี่พายุ
“ซี๊ด!!!! อื้ออออ”
“เสร็จง่ายจังเลย”
“แซวหรอคะ”
“หึ อู้ยยย โอ๊ะ!!!”
“พะ พี่พายุเกร็งทำไมคะ”
“พี่ก็จะเสร็จเหมือนกัน”
พี่พายุบดเอวลงไปอีกครั้งแล้วเกร็งสุดตัวน้ำพี่พายุไหลออกมาเปื้อนกางเกงจนต้องรีบไปเปลี่ยนเพราะเราจะออกไปรับลูก ๆด้วยกัน….
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)“พี่พายุยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”ฉันกลับจากไปส่งเด็ก ๆที่โรงเรียนเห็นพี่พายุยังอยู่ที่บ้านก็เลยเข้าไปถามเพราะปกติเวลานี้พี่พายุไปทำงานแล้ว“รอซีรีน”“รอทำไมคะ”“ไปทำงานด้วยกัน”“หะ ห๊ะ!!”อีกแล้ว!! อาการแพ้ท้องกลับมาอีกแล้วหรอตอนนี้ฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้วนะแล้วพี่พายุก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้วอยู่ ๆกลับมาเป็นซ่ะงั้นช่วงที่พี่พายุแพ้ท้องแทนฉันเป็นอะไรที่วุ่นวายสุด ๆเพราะพี่พายุติดฉันมาก ๆต้องอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาห่างหน่อยก็อ้วก ทำให้ฉันต้องไปกับพี่พายุทุกที่และนั่นก็คือต้นเหตุของปัญหาเพราะฉันมีลูกเล็กที่ต้องดูแลไหนจะลูกไหนจะผัวตอนนั้นทำฉันเกือบแย่โชคดีที่คุณย่าคุณ
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุทำงานฉันก็เลื่อนไอแพดหาชื่อในอินเตอร์เน็ต หาไว้ทั้งชายและหญิง แต่ไอ้ที่ขึ้นต้นว่า วา เหมือนวายุกับวาโยมันก็ไม่ค่อยมี ถึงมีก็คนล่ะความหมายวายุ = ลมพายุ วาโย = ลมพายุทั้งสองชื่อเป็นความหมายเดียวกันคือพายุแล้วอีกสองคนควรจะชื่ออะไรเพราะถ้าจะให้มีคำว่า วา เหมือนกันก็ต้องเป็นอีกความหมายนึงแล้วหรือจะเอาความหมายเหมือนแต่ชื่อไม่เหมือนดี??!!“คุณแม่ทำอะไรครับ”“อืม คุณแม่กำลังคิดชื่อน้องอยู่ครับ”“เบบี๋ในนี้หรอครับ”พี่วายุวางหนังสือที่ถืออยู่แล้วเอามือมาลูบท้องฉัน“ครับ อีกไม่กี่เดือนน้องก็จะออกมาแล้วน้องยังไม่มีชื่อเลย คุณแม่ต้องคิดเอาไว้ก่อนน้องจะออกมา”ฉันอธิบาย
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุกลับมากินข้าวกลางวันฉันก็แอบเดินไปดูพี่ขวัญบ่อย ๆเพราะไม่ค่อยไว้ใจกลัวพี่ขวัญเวียนหัวอาเจียนอีกแต่ระหว่างที่ฉันเดินไปเดินมานั้นอยู่ ๆก็ได้รับสายจากทางโรงเรียนว่าพี่วายุไข้ขึ้นให้รีบมารับกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะเอาไปติดเด็ก ๆคนอื่น“ทำไมอยู่ ๆก็ไข้ขึ้นล่ะครับ”ฉันอุ้มพี่วายุแนบอกตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ววาโยก็กลับมาด้วยเพราะอยู่บ้านเดียวกัน“หนาว!!!”พี่วายุส่ายหน้าแล้วบอกว่าหนาวฉันเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าคนในท้องจะอึดอัดไหมนะ!!แต่ฉันก็ยังงงอยู่ทั้ง ๆที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลยเพราะฉันเป็นคนวัดไข้ให้ลูกเองที่บ้านและวัดอีกครั้งกับพยาบาลที่หน้าโรงเรียนก็ยังไม่มีไข้ทำฉันไม่สบายใจพาลูกไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยถ้าเป็นโรคฮิตขึ้นมาจะได้รักษาเลย
(ZELYN)เจ้าแฝดอยู่โรงพยาบาลรักษาตัวโรคมือเท้าปากครบ7 วันก็หายเป็นปกติวันนี้พี่หมอเลยอนุญาตให้เรากลับบ้านได้แล้ว แต่เอาจริง ๆฉันแอบชอบที่นี่นะเพราะดูแลลูกง่ายดี ไม่มีพื้นที่เยอะให้เขาซนเหมือนที่บ้าน“คุณแม่ครับ เมื่อไหร่ทรามีกับเซลลาจะออกมา คุณแม่ให้น้องออกมาตอนนี้เลยได้ไหม”“หือ ไม่ได้ครับลูกตอนนี้น้องยังไม่เเข็งแรงต้องรออีกหลายเดือนเลยครับกว่าลุงหมอจะให้น้องออกมา”ฉันไม่รู้จะอธิบายว่าอะไรแต่อยู่ ๆลูกจะอยากให้น้องออกมาตอนนี้ไม่ได้เพราะทรามีกับเซลลาพึ่งได้หกเดือนวาโยผู้ที่อยากมีน้องตั้งแต่แรกตื่นเต้นทุกวัน แวะมาคุยกับน้องตลอดเวลาเพราะพี่วายุไม่ค่อยเล่นด้วย เหงาแหละพอกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายลุงป้าน้าอาอีกหลายคนก็มายืนรอรับที่หน้าบ้าน พร้อมของเล่นรับขวัญเยอะมากจนเต็มห้องเพล์รูมที่พี่พายุทำไว้ให้
(PHAYU)วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อจับดูท้องซีรีนว่าตอนนี้เจ้าแฝดในท้องขยับขึ้นไปบ้างหรือยัง ตอนอยู่โรงพยาบาลพี่หมอสอนวิธีจับมาคร่าว ๆแล้วซึ่งผมก็ทำไม่ค่อยเป็น แต่เท่าที่พี่หมอตรวจล่าสุดคิดว่าวันนี้น่าจะขยับขึ้นไปนิดหน่อยพอที่ผมจะแทรกตัวตนเข้าไปหาได้บ้าง“อื้อ พะ พี่พายุทำอะไรคะ”ซีรีนลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุด ๆเพราะโดนปลุกเช้ามาก ๆในวันที่ลูก ๆไม่ต้องไปโรงเรียน“ซีรีนยืนขึ้นหน่อยสิพี่อยากดูว่าท้องซีรีนอยู่ระดับไหน”“หือ ทำไมคะ”“ยืนขึ้นก่อนเดี๋ยวพี่บอก”ผมช่วยประคองซีรีนที่พึ่งตื่นนอนกำลังงัวเงียให้ลุกขึ้นยืน ท้องใหญ่ใกล้คลอดปกติมันต้องเลื่อนต่ำลงมากว่านี้แต่วันนี้มันกลับดีดขึ้นไปอยู่ในระดับปกติ“ขึ้นไปอยู่ข
(PHAYU)พรึบ !!!หน้าผมอยู่ห่างจากซีรีนไม่เท่าไหร่ อยู่ ๆซีรีนก็ดึงเสื้อที่ใส่อยู่ให้ไปกองอยู่ที่เอวทำให้หน้าอกไซส์คุณแม่ลูกสี่เด้งออกมาเกือบโดนหน้าผม“รู้สึกอะไรไหมคะ”ซีรีนถามแล้วเอียงคอลุ้นกับคำตอบของผม ถามว่าเห็นเมียเปลือยท่อนบนแล้วรู้สึกอย่างไรนะหรอ‘ก็อยากจับกระแทกจนน้ำแตกนะสิ’แต่ผมก็ทำได้แค่คิดในใจเพราะซีรีนกำลังท้องอยู่และท้องแก่มากแล้วด้วยจะทำอะไรก็ต้องระวังจะไปโถมแรงใส่เหมือนตอนอยากให้ท้องไม่ได้“ใส่เสื้อผ้าก่อนเดี๋ยวพวกแม่บ้านจะขึ้นมาแล้ว”ผมขยับเข้าไปหาซีรีนแล้วดึงเสื้อขึ้นใส่ให้เรียบร้อย ระหว่างนั้นก็ต้องพยายามอดทนกัดฟันจนไม่จับเมียปล้ำเจ็บกรามไปหมด“พี่พายุไม่รักซีรีนแล้ว”
(ZELYN)ฟู่วว!! ไตรมาสสุดท้ายนอนยากที่สุด ท้องใหญ่จนไม่สามารถนอนแบบธรรมดาได้ต้องหาหมอนมาหนุน แต่หนุนไปหนุนมาก็กินพื้นที่ทั้งเตียงพี่พายุเลยโดนย้ายไปนอนที่พื้นแทน“ไปนอนห้องรับแขกไหมคะ”ฉันเอนตัวไปคุยกับพี่พายุที่กำลังจัดที่นอนบนพื้นข้างเตียง ดูสิแค่ปูที่นอนให้สามีฉันยังทำไม่ไหวเลย“หึ ไม่เอา!!”“แต่พื้นมันแข็ง พี่พายุนอนไม่สบายหรอก”“พี่นอนได้”“งั้นก็ตามใจค่ะ”ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็คงต้องปล่อย แต่ก็นั่นแหละฉันก็ยังอดสงสารไม่ได้ เพราะนอกจากงานที่หนักมาก ๆแล้วพี่พายุยังต้องดูแลเจ้าแฝดแทนฉันด้วย“อ๊ะ!! อื้ออออ”ฉันกำลังจะเอนตัวลงนอนบ้างแต่อยู่ ๆท้องก็แข็งปั้นขึ้นมาเป็นก้อนจนฉันเกร็งไปทั้งตัว“ซีรีนเป็นอะไร”“ท้องแข็งค่ะ”“เจ็บหรอ”พี่พายุรีบขึ้นมานั่งข้าง ๆและจับมือฉันไว้แน่น“ไม่เจ็บเท่าไหร่”ฉันมองที่นาฬิกาเพื่อจับเวลาไม่รู้ว่าท้องแข็งครั้งนี้ลูกๆแต่จะเตือนหรืออยากออกมาแล้วจริง ๆ“ไปหาหมอไหม”“ยังค่ะ ซีรีนขอรอดูก่อนอาจจะแค่เจ็บเตือนก็ได้”ฉันบีบมือพี่พายุเพราะมันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว ขอร้องละอย่าพึ่งออกมาตอนนี้เลยนะเด็ก ๆ“ถ้าเจ็บซีรีนบีบมือพี่แรง ๆได้เลยนะ”“อื้อ”ฉันพยักหน้ารับรู้แต่ค
(PHAYU)ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ครืด ครืดหลังจากเข้ามาในห้องพักได้แปปนึงพยาบาลก็เข้ามาติดเครื่องฟังเสียงหัวใจและการบีบตัวของมดลูกที่ท้องซีรีน ผมยืนอยู่ด้วยตลอดเวลา“อีกครึ่งชั่วโมงจะมาเอาเครื่องออกให้นะคะ แล้วก็เย็นนี้คุณหมอจะเข้ามาอัลตราซาวด์”“ขอบคุณค่ะ”พยาบาลเก็บอุปกรณ์เสร็จก็พากันออกไปจนเหลือแค่ผมกับซีรีน บอกตรง ๆผมรู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นซีรีนต้องมานอนใส่ชุดโรงพยาบาลแบบนี้มันไม่ได้ใส่แล้วพรุ่งนี้เราไปผ่าตลอดปกติแต่ซีรีนต้องนอนใส่ไปอีกไม่รู้กี่วัน“ยังเจ็บอยู่ไหม”“หึ ไม่แล้วค่ะ”ซีรีนส่ายหน้า ผมรู้ว่าซีรีนอดทนเก่งมาก ๆแล้วยิ่งมันเป็นการทำเพื่อลูกซีรีนทนได้สบายมาก
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่