บททั้งหมดของ Sequel | พายุรักยัยจอมจุ้น : บทที่ 1 - บทที่ 10

|Zelyn Part| หลังจากรายงานตัวกับพี่พายุเสร็จ เลขาผู้หญิงของพี่พายุก็พาฉันมาที่ออฟฟิศของผู้บริหาร ในนี้มีคนนั่งทำงานอยู่เกือบ10คน คุณสรอธิบายว่าทั้งหมดนี้เราคือทีมบริหารจะคอยประสานงานจากฝ่ายต่างๆและวางแผนกลยุตร่วมกับพี่พายุ"ทุกคนคะ!! นี่คือน้องซีรีนจะมาเป็นนักศึกษาฝึกงานในออฟฟิศเราคะ"คุณสรพาฉันมาแนะนำกับพี่ๆ"สวัสดีคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะมีอะไรเรียกใช้ได้ตลอดเลยนะคะ"ฉันยกมือไหว้พี่ๆทุกคนดูเป็นมิตรกับฉันมากๆ"ตรงนั้นคือโต๊ะทำงานของน้องซีรีนนะคะ มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่ๆได้ทุกคนเลย"คุณสรชี้โต๊ะทำงานให้ฉันเสร็จก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง ทำไมนะ!!ตอนแรกฉันกะว่าจะได้นั่งทำงานในห้องกับพี่พายุเหมือนในซีรี่ย์เกาหลีซ่ะอีก แต่ก็ไม่เป็นไรได้อยู่ตรงนี้ก็ถือว่าใกล้มากๆแล้ว"คุณซีรีน นี่ครับบัตรพนักงานของคุณ""ขอบคุณคะ แต่จริงๆพี่ไม่ต้องเรียกซีรีนเป็นทางการแบบนั้นก็ได้นะคะ เรียกซีรีนเฉยๆก็ได้""เอางั้นหรอ!!""ค่ะ!!พี่..."ฉันลากเสียงยาวเพราะจำชื่อเขาไม่ได้ รู้แต่ว่าเขาก็เป็นเลขาของพี่พายุเหมือนกัน"พี่ชื่อ ณภัทรแต่เรียกภัทรเฉยๆก็ได้""โอเคคะพี่ภัทร"

ติ๊ด!! "คุณสร คุณสร"เสียงอินเตอร์คอมดังมาจากโต๊ะทำงานของพี่สร ฉันมองซ้ายมองขวาไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีในออฟฟิศก็เหลือแค่ฉันคนอยู่คนเดียว"คุณสรได้ยินผมไหม"พี่พายุยังพูดไม่หยุด"ค่ะ!!"ฉันเดินไปกดรับ"เที่ยงนี้ผมจะทานข้าวในห้องคุณช่วยสั่งอาหารจากโรงแรม Ze zen มาให้ผมทีนะเอาเซ็ตเบนโตะเหมือนเดิม ขอบคุณครับ"พี่พายุสั่งเสร็จก็กดวางไปเลย สงสัยจะยุ่งมากขนาดไม่รู้ว่าฉันไม่ใช่พี่สร"Ze zenโรงแรมเรานี่น่า ว่าแต่จะสั่งยังไงล่ะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโทรสั่งอาหารเองเลย งั้นโทรบอกพี่ซีนเลยละกัน"ฉันกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชาย ที่เป็นซีอีโออยู่ที่นั่นแล้วจัดการสั่งเมนูที่คิดว่าพี่พายุจะชอบที่สุดและเน้นว่าต้องมาส่งภายใน15นาทีเพราะนี่มันเที่ยงกว่าแล้ว พี่พายุยังไม่ได้ทานข้าวเลยเดี๋ยวพอหิวมากๆก็มาโวยวายโยนงานมาให้ฉันอีก"เรียบร้อย ทำงานต่อดีกว่า"ฉันกลับมานั่งที่เดิมแล้วทำงานต่อครืดดด ~!! (เสียงท้องร้อง)"โอ๊ะ...โอ๊ย"ฉันยกมือกุมท้อง กินนมไปตั้งกล่องนึงแล้วยังหิวอีก ทำยังไงดีล่ะฉันไม่ได้ซื้ออะไรมาติดไว้เลยนอกจากนมที่กินไปแล้ว เมื่อกี้ก็มัวแต่สั่งอาหารให้พี่พายุจนลืมสนใจตัวเอง

 "แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะค่ะป้าลิน ขอบคุณนะคะ"ฉันเดินไปกอดแขนป้าลินแบบอ้อนๆ ป้าลินไม่ได้เป็นแม่ของพี่พายุอย่างเดียวแต่เป็นเพื่อนสนิทของม๊าฉันด้วย ท่านถึงเอ็นดูว์ฉันขนาดนี้ไงล่ะ"คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"....|Zelyn Part|"คุณแม่!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"พี่พายุเดินออกจากลิฟก็รีบตรงเข้ามาหาป้าลิน"ซักพักแล้วจ๊ะ""แล้วคุณแม่มาทำอะไรครับ ไม่เห็นโทรบอกผมเลย""พอดีเมื่อเช้าแม่ออกไปช้อปปิ้งกับเพื่อนๆที่ห้างแถวนี้ พอเสร็จก็เลยแวะมาหาลูกๆ กะว่าจะมาชวนออกไปทานข้าวเที่ยงแต่พาขวัญกับพาคินบอกว่าไม่ว่างแม่เลยขึ้นมารอลูกที่นี่""งั้นหรอครับ โอเคครับเดี๋ยวผมขอเข้าไปเก็บเอกสารก่อน เราจะได้ไปทานข้าวกัน"พี่พายุพูดแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้อง ซักพักก็เดินออกมา"ไปครับคุณแม่""จ๊ะๆ ไปทานข้าวด้วยกันนะหนูซีรีน"คุณป้าหันมาชวนฉัน ฉันก็ได้แต่มองหน้าพี่พายุไม่รู้ว่าเขาจะอนุญาติหรือเปล่า เพราะตอนนี้ฉันเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน"เออ...คือ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะคุณป้า"ฉันปฏิเสธ หางตาฉันแอบเห็นนะว่าพี่พายุมีสีหน้าพอใจที่ฉันตอบแบบนี้"ทำไมล่ะลูก หนูก็พักเที่ยงแล้วนี่หรือ

หมับ!!!ฉันลอดเบลล์ตัวเองเอื้อมมือไปจับเป้าของพี่พายุ แล้วออกแรงบีบเบาๆ นังอาร์ตี้บอกว่าให้จับจนกว่ามันจะรู้สึกเเข็ง แต่เอ๊ะ!! ทำไมของพี่พายุมันแข็งอยู่แล้วล่ะ“ซี๊ด...ทะ ทำอะไรซีรีน กลับไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้”พี่พายุพูดติดๆขัดๆแบบที่อาร์ตี้บอก แสดงว่าพี่พายุเริ่มมีอารมณ์ฉันต้องรีบลุกเขาต่อทันที“แข็งแล้ว...ให้ซีรีนช่วยพี่พายุนะคะ”“อ๊ะ...ย๊ะ อย่าาา”(พายุ ทอร์ค)ผมรีบบอกซีรีนก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว เพราะเธอเอาแต่มองผมด้วยสายตายั่วยวนแล้วเอาหน้าอกของเธอที่ถูไปถูมาที่ต้นแขนผม“ขับรถไม่ถนัดหรือกลัวจะทนไม่ได้กันแน่”ซีรีนเลื่อนมือจากจับที่ต้นขามาจับที่เป้าผมแทน“อ๊ะ...อื้อ”ซีรีนออกแรงบีบเบาๆ ขาผมจากที่วางไว้เฉยๆก็อ้าออกอัตโนมัติเพื่อให้เธอจับได้สะดวกๆใจแข็งไว้ไอ้พายุ นี่น้องมึงนะเว้ย!! ผมข่มอารมณ์ในใจแต่เหมือนมันจะไม่ฟัง“มันจะแข็งแบบนี้หรอคะ เวลาที่ผู้ชายมีอารมณ์”ซีรีนทั้งบีบทั้งลูบ เหมือนมันเป็นของเล่น“เอามือออก มันไม่ใช่ของเล่นนะซีรีน”ผมหันไปดุ เพราะถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ผมจะไม่ทนแล้วนะ“ซีรีนก็ไม่ได้เล่นนะคะ ซีรีนเอาจริง”ซีรีนทำปากจู๋แล้วพยักหน้า ก่อนจะปลดเข็มขัดผมออกรูดซิบงัดเจ้าแก่น

(ZELYN PART)ฉันผ่านเมื่อคืนมาได้อย่างสวยงาม นี่สินะที่เขาเรียกว่าเจ็บแค่โครตมีความสุข หึหึ และแล้วฉันก็ได้ครอบครองผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดอย่างพี่พายุฉันวาดมือไปข้างๆด้วยความหวังว่าจะได้กอดผู้ชายที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าLINE BOSS (พี่พายุ)PHAYU : วันนี้พี่อนุญาตให้ลางานได้หนึ่งวัน อาหารเช้ากับยาอยู่บนโต๊ะข้างนอก ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับได้เลย รถซีรีนอยู่ข้างล่างแล้วกุญแจอยู่ตรงห้องรองเท้า“เย็นชา!!!”พี่พายุกลับมาเย็นชาใส่ฉันอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อคืนเราพึ่ง....!!!ได้กันฉันลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก มันเจ็บไปหมด โดยเฉพาะตรงนั้น“ยาคุม”พี่พายุเตรียมอาหารมื้อเช้าเอาไว้ให้ฉันมื้อใหญ่ พร้อมยาคุมแบบฉุกเฉิน ถึงพี่พายุไม่เตรียมให้ฉันก็กะว่าจะไปหาซื้อกินเองอยู่แล้ว เพราะเรายังมีเบบี๋กันตอนนี้ไม่ได้ พี่ซีนได้ฆ่าฉันตายแน่ๆฉันกินยาพร้อมทายาเรียบร้อยก็แต่งตัวตามพี่พายุมาทำงาน สายไป3ชั่วโมง ฉันพยายามเดินให้ปกติที่สุดแม้มันจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆก็ตาม“อ้าว...น้องซีรีน เมื่อเช้าไลน์มาหาพี่ว่าขอลาป่วยไม่ใช่หรอคะ นี่พี่กำลังจะส่งเอกสารให้บอสพอดีเลย”พี่สรยกเอกสาร