บททั้งหมดของ Sequel | พายุรักยัยจอมจุ้น : บทที่ 21 - บทที่ 30

(ZELYN PART)“อ๊ะส์ อื้อ”ฉันค่อยๆขยับตัวเพื่อให้แก่นกายของพี่พายุหลุดออกจากร่องสาว มันอยู่ในนั้นตั้งแต่เมื่อคืนไม่หลุดออกมาเลย“หึ่ม…จะไปไหน”พี่พายุดึงฉันไปกอดไว้ ทำให้แก่นกายที่หลุดไปแล้วกลับมาเสียดสีที่ก้นอีก“ซีรีนจะไปอาบน้ำ พี่พายุนอนต่อนะคะเดี๋ยวซีรีนจัดการอาหารเช้าเสร็จจะมาปลุก”“ครับ จูบหน่อย”พี่พายุพูดทั้งๆที่ไม่ลืมตา คงเหนื่อยจากการทำงานทั้งวันไหนจะกลับมาทำรักกับฉันทั้งคืนอีกฉันก้มลงไปจูบพี่พายุเบาๆเพราะตัวเองยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย ก่อนจะลุกมาจัดการตัวเองและสั่งอาหารเช้าให้พี่พายุ“ขอบคุณนะครับเมีย!!”พี่พายุใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินมากอดฉันจากด้านหลัง“บอกแล้วไงคะ ว่าสามเดือนเราถึงจะมีสถานะกัน”“หึ…ไม่รู้จะรอทำไมตั้งสามเดือน เมื่อคืนซีรีนยังเรียกพี่ว่าผัวอยู่เลย”“เวลานั้นไม่นับค่ะ”ก็ถ้าฉันไม่พูดแบบนั้นพี่พายุก็ไม่ยอมเอาแก่นกายเข้ามาในร่องฉันนะสิ“วันนี้ซีรีนอยากออกไปไหนไหม”“พี่พายุไม่ต้องทำงานหรอ”“ก็มีเอกสารที่คุณสรส่งมาให้นิดหน่อย พาซีรีนออกไปเที่ยวก่อนค่อยกลับมาทำก็ได้”คำว่านิดหน่อยของพี่พายุไม่มีอยู่จริง เพราะหลังจากที่ฉันได้มาเป็นผู้ช่วยเลขาเขาเกือบสามเดือนรู้เล

(ZELYN PART)06.30 น.“อึก อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ”ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ฉันโดนพี่พายุจับกระแทกไปไม่รู้กี่ครั้ง จนฟ้าสว่างคาตา 10 น้ำที่ว่าไว้พี่พายุไม่ได้พูดเล่น เขาทำแบบนั้นจริงๆ“หึ่ม ซีรีนอ๊าส์ เสียวโว้ย!!”“พะ พี่พายุซีรีนจะไม่ไหวแล้ว อื้อ”“อดทนนะครับ น้ำสุดท้ายแล้ว!! จะ อื้อ ครบตามสัญญาแล้ว อู้ยยย เสียวหัวโว้ย!!”พั่บ พั่บ พั่บ“อื้อ อื้อ เด้งขึ้นมาหน่อยซีรีน เด้งเอวขึ้นมาพี่จะเสร็จแล้ว อู่ยยย ซี๊ดดด”“อิ๊ อิ๊ อ๊ะส์ พี่พายุ เสียว เสียวไม่ไหวแล้ว”ฉันโน้มคอพี่พายุลงมาให้หน้าเราใกล้กัน แล้วเด้งสะโพกใส่พี่พายุไม่ยั้ง ก่อนจะปล่อยน้ำรักดูดแก่นกายพี่พายุถี่ๆ ส่วนหลังจากนั้นเกิดอะไรต่อฉันไม่รับรู้อะไรแล้ว-คอนโด พายุ-ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ปวดหัวจนแทบจะระเบิด แค่ลืมตายังทำไม่ได้เลยผลของการอดนอนทั้งคืน แถมยังหักโหมใช้พลังงานเยอะอีก“ตื่นแล้วหรอ”ฉันควานมือไปทั่วเพราะมันปวดจนลืมตาไม่ได้ จนพี่พายุมาจับมือไว้“อื้อ ปวดหัวจัง”ฉันรู้สึกถึงความเย็นตรงกรอบหน้าเพราะมือพี่พายุค่อยนวดระหว่างคิ้วและเปลือกตาให้“แค่คืนเดียวหมดแรงขนาดนี้เลยหรอ”“ทั้งวันทั้งคืนต่าง

(ZELYN PART)ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ คำๆนี้ใช้ได้เสมอ ตั้งแต่ออกมาจากคอนโดพี่พายุวันนั้นฉันก็กลับมาอยู่บ้านและเลี่ยงทุกอย่างที่จะทำให้เราเจอ ซึ่งมันก็ทำได้มาตลอดจนวันนี้พี่ซีนบังคับให้ฉันไปหาพี่พายุเป็นเพื่อน“ยัยน้องอีกสองวันไปเริ่มงานที่บริษัทเฮียพายุได้เลยนะ ทางนู้นจัดออฟฟิศกับทีมงานไว้ให้แล้ว”“เราไม่ต้องใช้คนของเราหรอ ซีรีนไม่อยากไปเริ่มทำความรู้จักกับทีมใหม่”“อืม…ตอนแรกพี่ก็แย้งไปแล้ว แต่เฮียพายุบอกว่าทีมนี้ซีรีนรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเคยทำงานด้วยกันมาแล้ว”ฉันเดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครเพราะทีมที่ฉันรู้จักก็เป็นคนของพี่พายุ และเขาไม่น่าจะให้มาทำงานกับฉัน“บริษัทเรื่องการออกแบบและก่อสร้างพี่เตรียมไว้ให้ซีรีนหมดแล้ว ถึงวันเริ่มงานซีรีนก็เรียกเขามาคุยได้เลย”“ค่ะ”พี่ซีนอธิบายขอบข่ายงานที่ฉันต้องทำคร่าวๆบอกเลยว่าหินสุดๆสำหรับนักศึกษาจบใหม่แบบฉันที่ยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว…-ตกเย็น-“ซีรีนกลับมาแล้วก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วลูกวันนี้ป้าลินชวนเราไปกินข้าวเย็นที่บ้าน ฉลองที่เราสองบ้านกำลังจะทำธุรกิจด้วยกัน”“ซีรีนไม่ไปได้ไหมคะม๊าวันนี้ซีรีนเหนื่อยม๊ากกก!!”ฉันเน้นคำว่ามา

(ZELYN PART)“รบกวนพี่ภัทรช่วยโทรนัดคุณพีคให้ซีรีนหน่อยนะคะ จะเซ็นสัญญาให้จบๆไปซักที”“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปรับสัญญาจากฝ่ายกฎหมายแล้วรีบทำนัดให้เลย”“ขอบคุณค่ะ”ฉันเอาหลังพิงกับพนักพิงของเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากอ่านสัญญาโครงสร้างแล้วส่งกลับไปกลับมากับฝ่ายกฎหมาย กว่าจะเรียบร้อยฉันแทบอ้วกออกมาเป็นสัญญา“เดี๋ยวเซ็นสัญญาเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้ว”“พี่พายุ”ฉันลืมตาขึ้นมาเขาก็มายืนอยู่ใกล้ๆแล้ว“ปวดหัวก็พักก่อน”“เข้ามาทำไมคะ ยิ่งพี่เข้ามาซีรีนยิ่งปวดหัว”“หึ…พี่ให้พาขวัญจองตั๋วเครื่องบินกับที่พักให้แล้ว บินวันศุกร์หน้าเตรียมตัวด้วย”ฉันแบะปากให้พี่พายุจอมเผด็จการบังคับให้ฉันไปทำงานด้วยจนได้ ฉันไม่ใช่เลขาเขาแล้วนะติ๊ด ติ๊ด (เสียงโทรศัพท์ของฉันเอง)“ใครโทรมา”ฉันกำลังลังเลว่าจะรับไม่รับเพราะเป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ พี่พายุเลยชะโงกหน้าเข้ามาดูที่หน้าจอ“นิสัยไม่ดี”ZELYN : ฮัลโหลค่ะ… : น้องซีรีนนี่พี่พีคเองนะครับZELYN : พี่พีคหรอคะ ว่าไงคะ อื้อ พะ พี่พายุประโยคหลังฉันพยายามลดเสียงลง เพราะอยู่คนข้างๆอยู่ๆดึงโทรศัพท์ฉันไปแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟนPEAK : พี

(ZELYN PART)หลังจากส่งพี่พายุไปทำงานฉันก็เดินกลับบ้านแบบกล้าๆกลัวๆ ก็ฉันเล่นทำเรื่องใหญ่ซ่ะขนาดนั้น“ไอ้ตัวแสบ!!”“ป๊า”ทันทีที่ฉันก้าวขาเข้ามาในบ้านป๊าก็นั่งรออยู่แล้ว เหมือนรู้เลยว่าฉันกำลังจะกลับมา“เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา”“ป๊ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมคะ”ฉันค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆป๊า เห็นป๊าทำหน้างอนได้แบบนี้ฉันก็สบายใจ แสดงว่าไม่โกรธ“ตัวแสบ!! เมื่อวานหนูรู้ไหมว่าตอนป้าลินาสู่ขอหนูให้พายุป๊าตกใจขนาดไหน มีคนมาขอลูกทั้งทีแต่ลูกสาวป๊าอยู่ไหนก็ไม่รู้”“ป๊าไม่โกรธซีรีนหรอคะ”“เรื่องอะไร!! ที่ลูกชิงสุกก่อนห่ามนะหรอ”“ค่ะ”“โกรธสิป๊ามีลูกสาวคนเดียวนะ แต่ทำไงได้ป๊ากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยังดีที่ผู้ชายคนนั้นคือพายุ”“งื้อ!! ขอบคุณที่เข้าใจนะคะป๊า”“ป๊ารักหนูมากนะซีรีน ในบรรดาพี่น้องสามคนป๊าห่วงหนูที่สุดเพราะหนูเป็นผู้หญิงคนเดียว ตั้งแต่เล็กๆป๊าคิดมาตลอดกลัวสิ่งที่ป๊าทำกับผู้หญิงสมัยหนุ่มๆเวรกรรมจะมาตกที่ลูกแต่วันนี้ป๊าหมดห่วงแล้ว เพราะหนูกำลังจะมีคู่ครองที่ดี”ป๊ายกมือขึ้นลูบหัวฉัน สีหน้าป๊าดูหมดห่วงแล้วจริงๆ จนฉันรู้สึกว่าต้องทำครอบครัวของตัวเองให้ดีฉันนั่งรอพี่พายุมารับไปกินข้าวตอนเที่ยง แต