(ZELYN)
ฟู่วว!! ไตรมาสสุดท้ายนอนยากที่สุด ท้องใหญ่จนไม่สามารถนอนแบบธรรมดาได้ต้องหาหมอนมาหนุน แต่หนุนไปหนุนมาก็กินพื้นที่ทั้งเตียงพี่พายุเลยโดนย้ายไปนอนที่พื้นแทน
“ไปนอนห้องรับแขกไหมคะ”
ฉันเอนตัวไปคุยกับพี่พายุที่กำลังจัดที่นอนบนพื้นข้างเตียง ดูสิแค่ปูที่นอนให้สามีฉันยังทำไม่ไหวเลย
“หึ ไม่เอา!!”
“แต่พื้นมันแข็ง พี่พายุนอนไม่สบายหรอก”
“พี่นอนได้”
“งั้นก็ตามใจค่ะ”
ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็คงต้องปล่อย แต่ก็นั่นแหละฉันก็ยังอดสงสารไม่ได้ เพราะนอกจากงานที่หนักมาก ๆแล้วพี่พายุยังต้องดูแลเจ้าแฝดแทนฉันด้วย
“อ๊ะ!! อื้ออออ”
ฉันกำลังจะเอนตัวลงนอนบ้างแต่อยู่ ๆท้องก็แข็งปั้นขึ้นมาเป็นก้อนจนฉันเกร็งไปทั้งตัว
“ซีรีนเป็นอะไร”
“ท้องแข็งค่ะ”
“เจ็บหรอ”
พี่พายุรีบขึ้นมานั่งข้าง ๆและจับมือฉันไว้แน่น
“ไม่เจ็บเท่าไหร่”
ฉันมองที่นาฬิกาเพื่อจับเวลาไม่รู้ว่าท้องแข็งครั้งนี้ลูกๆแต่จะเตือนหรืออยากออกมาแล้วจริง ๆ
“ไปหาหมอไหม”
“ยังค่ะ ซีรีนขอรอดูก่อนอาจจะแค่เจ็บเตือนก็ได้”
ฉันบีบมือพี่พายุเพราะมันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว ขอร้องละอย่าพึ่งออกมาตอนนี้เลยนะเด็ก ๆ
“ถ้าเจ็บซีรีนบีบมือพี่แรง ๆได้เลยนะ”
“อื้อ”
ฉันพยักหน้ารับรู้แต่คงไม่กล้าบีบแรงเพราะรู้ว่าพี่พายุเป็นห่วง ดูหน้าเขาสิเครียดแล้ว
“ดีขึ้นแล้วค่ะ สงสัยแค่เจ็บเตือน”
“จริงหรอ”
“ค่ะ เรื่องแบบนี้ซีรีนไม่โกหกพี่พายุหรอก”
ท้องแข็งอยู่เก็บครึ่งชั่วโมง บีบ ๆคลาย ๆแล้วก็หายไปไม่มีอาการอะไรอีกก็แสดงว่าฉันยังไม่คลอด
“ฟู่วว!! แล้วไปซีรีนรู้ไหมว่าในหัวพี่กำลังคิดอะไร”
“คิดอะไรคะ”
“ถ้าซีรีนยังไม่หายเจ็บพี่จะอุ้มซีรีนไปส่งโรงพยาบาลตอนนี้ เพราะซีรีนจะคลอดแน่ ๆ”
“พี่พายุอุ้มซีรีนไหวหรออ้วนขนาดนี้”
ฉันพูดแบบทีเล่นทีจริงเพราะพี่พายุดูจริงจังมาก
“ลองไหมล่ะ”
“อะ อื้อ มะ ไม่เอา ๆค่ะตอนนี้ซีรีนลงล็อคพร้อมนอนแล้วไม่อยากขยับตัวแล้ว”
พี่พายุทำท่าจะอุ้มฉันจริง ๆฉันเลยต้องรีบห้ามเพราะตอนนี้ร่างของฉันขยับจนได้ตำแหน่งที่ต้องการแล้ว
“หึ งั้นก็อย่าท้า”
พี่พายุยกมือขึ้นมาลูบท้องแล้วก้มหน้าลงไปจูบเขาทำแบบนี้ทุกวันตั้งแต่ท้องแรกจนถึงท้องนี้
“อย่าแกล้งแม่แม่สิครับลูกถ้าถึงเวลาเดี๋ยวพ่อส่งสัญญาณเองไม่ต้องรีบนะครับ”
พี่พายุคุยกับลูกเพราะอีกตั้งเกือบสองอาทิตย์กว่าจะถึงฤกษ์คลอดที่เราหาไว้ แต่จากการเตือนครั้งนี้ฉันคงต้องงดกิจกรรมต่าง ๆแล้วเพราะไม่งั้นแฝดน้องคงไม่รอฤกษ์
“แน่ใจนะคะว่าจะไม่ไปนอนห้องรับแขก”
“ไม่!! ยิ่งซีรีนเป็นเมื่อกี้พี่ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจถูก”
ฉันถามพี่พายุหลังจากต่างคนต่างล้มตัวลงนอนแล้ว เอาจริง ๆฉันก็ไม่รู้จะนอนหลับไหมถ้าต้องนอนคนเดียว
เพราะหลายปีมานี้ฉันมีเขานอนข้าง ๆทุกคืน
(วันต่อมา)
สาย ๆหลังจากที่ส่งลูกชายไปโรงเรียนเสร็จ จริง ๆฉันก็ส่งแค่ที่โต๊ะอาหารเช้าแหละเพราะพี่พายุอยากให้เดิน +ขยับตัวให้น้อยที่สุด กินข้าวเช้าเสร็จเดินย่อยแล้วก็กลับขึ้นมาบนห้องนอนใช้ชีวิตแบบนี้จนกว่าพี่พายุกลับมาจากทำงาน ซึ่งฉันก็ทำตามอย่างว่าง่ายเพราะอยากให้ลูกอยู่ในท้องนาน ๆ
“จ๊ะเอ๋!! คุณแม่!!”
“พี่ขวัญ”
“เป็นไงบ้าง พี่พายุฝากพี่เข้ามาดูเรา”
“ดีค่ะ ซีรีนแทบไม่ได้เดินเลยท้องก็ไม่ค่อยเเข็งแล้ว”
“ท้องซีรีนใหญ่มากเลยนะเนี่ย”
พี่ขวัญเข้ามานั่งคุยด้วย จับ ๆลูบ ๆท้องฉันแล้วก็ยิ้มแต่ทำไมน้า!! ฉันถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มนี้มันดูไม่ค่อยมีความสุข
“วันนี้พี่ขวัญไม่ไปทำงานหรอคะมีประชุมเรื่องโรงแรมกันไม่ใช่หรอ พี่ขวัญไม่ไปจะสรุปยังไง”
พี่ขวัญเข้าไปช่วยดูโรงแรมแทนฉันเพราะฉันทำอะไรไม่ได้เลย หมอสั่งให้หยุดงานตั้งแต่เริ่มท้องแฝดท้องนี้
“พี่ไม่ได้ทำตรงนั้นแล้ว ทุกอย่างเสร็จหมดแล้วพี่เลยให้สองหนุ่มช่วยกันดูต่อ”
“หรอคะ พี่พายุไม่เห็นบอกซีรีนเลย”
“มัน…ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
พี่ขวัญหลบตา ฉันว่าเรื่องนี้พี่พายุเองก็ยังไม่รู้แต่ก็คงจะได้รู้ตอนประชุมใหญ่วันนี้แหละ
“ลองจับดูไหมคะ พี่ขวัญไม่เคยจับท้องซีรีนเลยนะ”
“จับได้หรอ!! พี่ไม่กล้าอ่ะกลัวซีรีนเจ็บ”
“ไม่เจ็บค่ะ จับได้”
ฉันเอามือพี่ขวัญมาวางไว้ที่ท้องจังหว่ะเดียวกับที่ใครซักคนในท้องนี้ถีบท้องฉันพอดี
“มหัศจรรย์จริง ๆเลย”
“อยากลองมีไหมคะ”
“บะ บ้าหรอพี่ยังไม่มีแฟนซักหน่อย”
“ก็มีซักทีสิคะ ไม่รู้พี่ขวัญจะรอไปถึงเมื่อไหร่คนข้าง ๆบ้านเขารออยู่นะ รอมาตั้งนานแล้วด้วย”
“ช่างเถอะพี่ไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว”
พี่ขวัญหน้าตาไม่จอยด้วยฉันเลยต้องเปลี่ยนเรื่อง ความรักของคนสองคนฉันคงเข้าไปแทรกแซงไม่ได้
“เดี๋ยวซีรีนไปหยิบภาพอัลตราซาวด์ใบล่าสุดให้พี่ขวัญดูดีกว่าเห็นหน้าเจ้าจิ๋วสองคนชัดมาก”
“ยอมให้เห็นแล้วหรอ”
“ค่ะ!! แต่แอบเสียดายที่หน้าตาไม่มาทางซีรีนเลย”
ฉันคุยกับพี่ขวัญพร้อมเดินไปด้วยแบบลืมตัวว่ากำลังเข้าสู่โหมดขยับตัวน้อย ๆจนสุดท้าย
“อ๊ะส์!!! พะ พี่ขวัญ”
ฉันเจ็บท้องจนทรงตัวไม่อยู่ร้องเรียกหาพี่ขวัญที่ก็วิ่งมารับตัวฉันทันที
“ซีรีนเป็นอะไร”
“ซีรีนเจ็บท้องอีกแล้ว พะ พาซีรีนไปนั่งหน่อยค่ะ”
“พี่ไม่น่าให้ซีรีนขยับตัวเลย”
พี่ขวัญพูดแบบรู้สึกผิด แต่เอาจริง ๆมันผิดที่ฉันเองเนี่ยแหละที่อยากโชว์รูปลูกไงเลยขยับตัวเร็วไปหน่อย
“ไปหาหมอไหม”
“แปปนะคะ ซีรีนขอดูก่อนอาจจะแค่เจ็บเตือนเหมือนเมื่อคืนก็ได้”
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจับเวลาแล้วบันทึกไว้แบบที่หมอสอนมา แต่จับแล้วจับอีกอาการมันก็ยังไม่หาย
“ซะ ซีรีนว่าคงต้องไปโรงพยาบาล”
ทันทีที่ฉันพูดจบพี่ขวัญก็เหมือนทำอะไรไม่ถูกเรียกคุณพ่อคุณแม่และทุกคนขึ้นมาก่อนจะช่วยกันพยุงฉันไปขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาล
(โรงพยาบาล)
“ยังเจ็บอยู่ไหมลูก”
“ค่ะ!!”
คุณแม่กับพี่ขวัญเข้ามาอยู่ข้าง ๆระหว่างที่กำลังรอพี่หมอมาตรวจ บรรยากาศในห้องรอคลอดทำฉันเครียด
ไม่น่าประมาทเลยถ้าฉันระวังตัวเองดี ๆลูกก็คงไม่ต้องมาอยู่สถานะนี้ ในใจลึก ๆฉันก็รู้ว่ายังไม่พร้อมคลอดเพราะพี่หมอบอกไว้ครั้งที่แล้วว่าปอดเด็ก ๆยังไม่แข็งแรง
“สวัสดีครับคุณป้า!!”
“ตาธัน ช่วยดูน้องหน่อยน้องเจ็บท้องอีกแล้ว”
“ครับคุณป้า”
คุณแม่รับไหว้พี่หมอก่อนที่พี่หมอจะไปเตรียมอุปกรณ์เพื่อมาตรวจ ระหว่างการตรวจฉันสังเกตได้เลยว่าสายตาพี่หมอดูไม่ดีเอาซ่ะเลยเหมือนเขาเองก็กำลังตัดสินใจ
“เป็นยังไงบ้างคะ”
“ปากมดลูกกำลังจะเปิด”
“หะ ห๊า!!”คุณแม่กับพี่ขวัญร้องด้วยความตกใจ
ปากมดลูกกำลังจะเปิด หมายความว่าลูก ๆของฉันกำลังจะออกมา ในตอนที่ร่างกายเขายังไม่พร้อม
“ซีรีนต้องทำยังไงคะ”
“ไอ้พายุล่ะ”
“พี่พายุ…”
“ผมอยู่นี่”
ฉันกำลังจะตอบพี่หมอว่าพี่พายุกำลังมา แต่พี่พายุเข้ามาพอดีคุณแม่กับพี่ขวัญเลยออกไปข้างนอก
“ซีรีนกำลังจะเข้าสู่สภาวะคลอดก่อนกำหนด แม้มันจะไม่ได้ก่อนกำหนดมากขนาดนั้นแต่มันก็มีความเสี่ยง”
“ผมต้องทำยังไง”
พี่พายุพูดประโยคเดียวกับฉันเพราะเราไม่รู้จริง ๆแต่เราพร้อมจะทำทุกอย่างที่พี่หมอสั่งเพื่อให้ลูกปลอดภัย
“เราต้องประคองกันไปก่อน อย่างน้อยซักอาทิตย์ก็ยังดี ให้ปอดเจ้าแฝดแข็งแรงกว่าตอนนี้”
“…”
พี่พายุหันมามองหน้าฉันแล้วเดินเข้ามาจับมือ ตอนนี้เราพูดอะไรกันไม่ออกเลยได้แต่มองหน้ากัน
พี่หมอสั่งให้ฉันนอนแอดมิทที่โรงพยาบาลยาวเลยจนกว่าจะถึงวันคลอดเพื่อรับยากันคลอดและกระตุ้นปอดเจ้าแฝด เราต้องเตรียมแฝดให้พร้อมที่สุดเพราะไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นระหว่างสัปดาห์นี้
ฉันถูกย้ายมาอยู่ห้องพักที่ใกล้ห้องคลอดที่สุดเพราะถ้าหากเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้จัดการทันที
“กลัวไหม”
“ไม่ค่ะ แต่ซีรีนห่วงลูก”
ทั้งลูกที่อยู่ในท้องและวายุวาโย จนตอนนี้ฉันยังไม่รู้จะจัดการยังไงเลยเพราะที่ผ่านมาฉันดูแลลูกด้วยตัวเอง
“คุณแม่กับพาขวัญบอกว่าจะดูแลวายุวาโยให้ ซีรีนไม่ต้องห่วงเลยสองคนนั้นโตจนดูแลตัวเองได้บ้างแล้ว”
“ถึงแบบนั้น แต่ซีรีนก็ยังคิดถึงลูกอยู่ดี”
“แต่เราต้องอดทนเพราะอีกสองคนที่กำลังจะออกมา”
พี่พายุปลอบ เพราะพูดไปพูดมาฉันก็เหมือนจะร้องไห้ออกมาซ่ะอย่างนั้นก็มันคิดถึงจริง ๆ
.
.
.
.
NEXT EPISODE .
(PHAYU)ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ครืด ครืดหลังจากเข้ามาในห้องพักได้แปปนึงพยาบาลก็เข้ามาติดเครื่องฟังเสียงหัวใจและการบีบตัวของมดลูกที่ท้องซีรีน ผมยืนอยู่ด้วยตลอดเวลา“อีกครึ่งชั่วโมงจะมาเอาเครื่องออกให้นะคะ แล้วก็เย็นนี้คุณหมอจะเข้ามาอัลตราซาวด์”“ขอบคุณค่ะ”พยาบาลเก็บอุปกรณ์เสร็จก็พากันออกไปจนเหลือแค่ผมกับซีรีน บอกตรง ๆผมรู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นซีรีนต้องมานอนใส่ชุดโรงพยาบาลแบบนี้มันไม่ได้ใส่แล้วพรุ่งนี้เราไปผ่าตลอดปกติแต่ซีรีนต้องนอนใส่ไปอีกไม่รู้กี่วัน“ยังเจ็บอยู่ไหม”“หึ ไม่แล้วค่ะ”ซีรีนส่ายหน้า ผมรู้ว่าซีรีนอดทนเก่งมาก ๆแล้วยิ่งมันเป็นการทำเพื่อลูกซีรีนทนได้สบายมาก
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่