(ZELYN)
การออกมาดูไซด์งานก่อสร้างกับสามีในช่วงที่ท้องอ่อน ๆแบบนี้วุ่นวายอยู่นะเพราะพี่พายุระวังทุกอย่าง
“ซีรีนเดินได้ค่ะ”
“จับมือพี่ไว้”
แค่เดินบนพื้นที่สูงกว้างๆแต่ไม่มีรั้วกั้นพี่พายุก็ไม่ยอมให้ฉันเดินเองจะจับมือฉันตลอดเวลา
“ตอนนี้ตึก1ตึก2ตึก3และตึก4เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วครับ ถ้าลงเฟอร์นิเจอร์ก็พร้อมเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาพักได้แล้ว แต่ผมยังคุยเรื่องการออกแบบของแต่ล่ะห้องกับซีรีนยังไม่จบเลยยังไม่ได้เริ่มตกแต่งภายใน”
“อือ แล้วอีก3ตึกจะเสร็จเมื่อไหร่”
“ซีรีนคุยกับผู้รับเหมาแล้วค่ะเราจะเร่งให้เสร็จภายในสองเดือนนี้จะได้เริ่มตกแต่งภายในพร้อมกัน”
พี่พายุเดินตรวจทุกตึกที่เสร็จแล้วแบบละเอียดพร้อมดูเรื่องความปลอดภัยไปด้วยกว่าจะเสร็จก็กินเวลาไปถึงบ่าย
“เดี๋ยวฉันกลับไปกรุงเทพจะจัดการเรื่องเงินให้”
“ครับ ขอบคุณครับพี่พายุ”
“อือ งานชิ้นแรกตั้งใจทำให้ดี”
ฉันรู้ว่าเขากำลังภูมิใจในตัวน้องชายคนเล็กของตัวเองมาก ๆแต่ก็เก็กแหละ ฉันอยากให้พี่พายุสบายใจและแบ่งงานที่หนักมากของตัวเองมาให้พวกเราบ้าง
“เหนื่อยไหม”
“ไม่ค่ะ”
“กลับโรงแรมกันวันนี้ซีรีนเดินเยอะไปแล้ว”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะพี่หมอบอกให้ออกกำลังกายเจ้าจิ๋วจะได้แข็งแรง”
“ท้องยังอ่อนปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า”
“ค่ะ!!”
ฉันทิ้งปลายเสียงหนัก ๆไม่ว่าจะลูกคนแรกหรือคนที่เท่าไหร่พี่พายุก็ห่วงฉันมากอยู่ดีควบคุมทุกการเคลื่อนไหว
“พี่พายุคิดว่าจะอยู่กี่วันคะ”
“ซีรีนอยากกลับแล้วหรอ”
“ยังค่ะ พึ่งได้มาเองยังไม่ได้เที่ยวเลย”
“งั้นก็อยู่จนกว่าซีรีนจะพอใจอยากกลับเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับ ถือว่าพักผ่อนให้เจ้าจิ๋วในท้องแข็งแรง”
“แล้วพี่พายุไม่ต้องทำงานหรอ”
“งานพี่ทำที่ไหนก็ได้”
“หือ คนในบริษัทมาได้ยินคงไม่เชื่อหูตัวเองเหมือนซีรีนแน่ๆ ที่คนเคยทำแต่งานอย่างพี่พายุพูดแบบนี้ออกมา”
“พี่ก็อยากพักบ้างเหมือนกัน”
พี่พายุเอนตัวไปกับเบาะแล้วหลับตา ช่วงนี้พี่พายุมีเรื่องให้คิดเยอะมากจริง ๆทั้งเรื่องงานเรื่องลูกแล้วไหนจะเรื่องน้องสาวฝาแฝดที่กำลังจะมีแฟนอีก
เรากลับถึงบ้านพักในช่วงบ่ายๆเกือบจะเย็นแล้ว ทุกคนมาพร้อมหน้ากันพอดีฉันเลยออกไอเดียจัดบาร์บีคิวริมทะเลฉลองที่เราหนีงานมาพร้อมกัน
“วายุวาโยครับห้ามวิ่งลงไปที่ชายหาดแล้วนะลูก มันมืดแล้วเข้าใจไหมครับ”
ฉันต้องกำชับไว้ก่อนกันตัวเองเผลอเพราะลูกฉันชอบเล่นน้ำกลัวใจจะวิ่งลงทะเลไปตอนกลางคืนจังเลย
“ซีรีน!!”
“หืม”
อยู่ๆพารันกับซีนายก็เดินมากระซิบแล้วชี้ให้ฉันมองภาพรวมของงานเลี้ยงคืนนี้ที่บรรยากาศมันแปลกๆ
“ทำไมทุกคนดูซึม ๆเหมือนมีเรื่องให้คิดกันตลอดเวลาทุกทีถ้าเรารวมตัวกันมันต้องคึกกว่านี้ป่าวว่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอกมั้งเพราะก่อนมาทุกคนก็ทำงานกันหนักมาก ๆ คงเหนื่อย ๆแหละ”
ฉันพอรู้เรื่องของพี่ขวัญกับพี่ซีนว่าสองคนนี้กำลังมีปัญหากัน ส่วนพี่พายุกับพี่พาคินก็คงเป็นเรื่องงาน
“หรอว่ะ!!”
พารันกับซีนายพยักหน้าแล้วเข้าไปชวนทุกคนคุยบรรยากาศก็ดีขึ้นมานิดนึงแต่พี่ขวัญนี่คือไม่ยิ้มเลย
“เออ!! ซีรีนมีงานด่วนเข้ามาไหนๆแกก็ยังไม่กลับ”
“งานอะไร!!?”
นี่ไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงพี่พายุถามพารันกลับไปทันทีทั้งที่มันยังพูดไม่ทันจบ
“งานเลี้ยงของพาร์ทเนอร์ครับมาจัดที่ภูเก็ตพอดี”
“แล้วทำไมซีรีนต้องไปแกกับซีนายไปกันสองคนก็ได้ไม่ใช่หรอ??!”
“ครับ!! แต่ไหนๆซีรีนก็อยู่ด้วยกันที่นี่แล้วก็เลยอยากให้ไปด้วยกัน พี่พายุจะไปด้วยก็ได้นะครับ”
“หึ”
พี่พายุตีหน้ายักษ์ใส่พารันฉันรู้หรอกว่ามันต้องการให้ฉันไปทำงานเพื่อที่มันกับซีนายจะได้แรดกับสาวๆได้
พารันมีเวลาให้ฉันเตรียมตัวไม่ถึงหนึ่งวันเพราะเย็นวันต่อมาก็ถึงวันงานแล้วโชคดีที่มีพี่ขวัญฉันเลยมีคนช่วยคิด
“พี่พายุจะไม่ไปกับซีรีนจริงๆหรอคะ”
“เขาไม่ได้เชิญพี่ซักหน่อย”
“แหม่!! ปกติงานพี่พายุซีรีนก็ไปด้วยทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้เชิญ ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“มันไม่เหมือนกัน”
“โอเคค่ะ ไม่เหมือนก็ไม่เหมือนงั้นซีรีนฝากลูก ๆด้วยนะคะแล้วจะรีบกลับ”
“ครับ”
พี่พายุเดินมาส่งฉันที่รถส่วนอีกสองหนุ่มขึ้นไปรอฉันนานแล้วออกงานสังคมครั้งแรกแบบไม่มีสามีรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้
พอมาถึงสถานที่จัดงานพารันกับซีนายก็พาฉันมาทำความรู้จักกับพาร์ทเนอน์และอยู่คุยด้วยนิดหน่อยก่อนทั้งพารันและซีนายจะหายไปทิ้งฉันยืนงงๆอยู่คนเดียว
“ขอโทษนะครับ!!! จะรังเกียจไหมครับถ้าผมจะขอชนแก้วด้วย”
“อะ อ่อค่ะ!!”
ฉันยื่นแก้วที่ถืออยู่ไปให้เขาโดยไม่รู้เลยว่าการทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง
“มาคนเดียวหรอครับ”
“มากับเพื่อนค่ะแต่ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว”
“งานเลี้ยงของคุณคณาก็แบบนี้แหละครับ เบื้องหน้าก็ดูจะเป็นงานเลี้ยงธรรมดาแต่คนสนิทเท่านั้นที่จะรู้ว่าหลังเวทีมันมีอะไร”
“มีอะไรหรอคะ”
“อืม…”
นายคนนั้นอยู่ ๆก็โน้มหน้าลงมาใกล้ ๆฉันไม่ได้ตั้งตัวเลยหลบไม่ทัน
“ห้องแห่งความลับของผู้ชายครับ”
“ห๊ะ..!!”
ห้องแห่งความลับหมายความว่ายังไงมันดูลึกลับและไม่ใช่ที่สำหรับผู้หญิง หวังว่าเจ้าสองคนนั้นจะไม่ทำอะไรไม่ดีนะเพราะพี่พายุกำลังรอดูผลงานอยู่
“แต่สาวโสดก็ไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ตามลำพังนะครับ”
“หรอคะ งั้นฉันก็คงควรอยู่เพราะฉันมีสามีแล้ว”
“หืม คุณล้อผมเล่นหรือเปล่า”
“….”
ฉันไม่ตอบอะไรเขาแต่ยกมือข้างที่สวมแหวนแต่งงานให้เขาดูแทน แต่ถ้ายังไม่เชื่อฉันจะให้จิ๋วในท้องช่วยยืนยัน
“ซีรีน!!”
“พี่พายุ”
นายคนนั้นกำลังอึ้งอยู่ส่วนพี่พายุก็ไม่รู้มาจากไหนอยู่ๆก็มาเรียกฉันเสียงดุแล้วดึงฉันไปยืนข้างๆตัว
“พารันกับซีนายล่ะ”
“ไม่รู้ค่ะ”
“กะแล้ว!!”
“พี่พายุมาได้ไงคะ”
“ไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าพี่มาทันเห็นซีรีนคุยกับใครก็ไม่รู้ตั้งแต่แรกทำไมถึงให้คนอื่นเข้าใกล้!!”
“กะ ก็”
“ผมคิดว่าผมไม่ใช่คนอื่น”
“งั้นหรอ!! เจอกันครั้งแรกชื่อเธอคุณยังไม่รู้จักเลยเอาอะไรมาพูดว่าตัวเองไม่ใช่คนอื่น”
“พี่พายุ!!”
ฉันรู้ว่าพี่พายุกำลังโกรธมากเลยพยายามเรียกให้เขาได้สติ เราไม่ควรมีเรื่องในงานเลี้ยงแบบนี้เพราะถึงจะเป็นงานเลี้ยงแบบภายในแต่ก็มีนักข่าวอยู่ดี
“กลับ!!”
“ค่ะ”
ฉันกำลังจะเดินไปตามแรงดึงของพี่พายุแต่นายคนนั้นก็ดึงมือฉันไว้อีกข้าง
“ถ้าเราได้เจอกับอีกจำไว้นะครับว่าผมชื่อรามีน”
“มึง!!”
“พะ พี่พายุ อย่านะคะกลับเถอะซีรีนปวดท้อง”
ฉันพยายามดันตัวพี่พายุไว้แล้วเอาเจ้าจิ๋วในท้องขึ้นมาอ้างและก็โชคดีที่มันได้ผล
ฉันพาพี่พายุเดินออามาจากงานจนได้ ตอนนี้เราอยู่บนรถกำลังจะกลับบ้านพัก
“แม่งเอ้ย!!!”
“ใจเย็นๆนะคะ”
“ไม่ต้องมาพูดเลยซีรีนมีความผิดอยู่นะที่ไปให้มันเข้าใกล้ มันโน้มตัวลงมาจนหน้าจะติดกับซีรีนอยู่แล้ว”
“ตอนนั้นซีรีนไม่ได้ตั้งตัวเลยหลบไม่ทัน”
“หงุดหงิดชิป”
ครั้งที่สองที่ฉันได้เห็นพี่พายุสบถคำหยาบออกมาแสดงว่าเขาหงุดหงิดจริงๆก่อนจะหยิบโทรศัพทขึ้นมาโทรหาใครก็ไม่รู้
“ณภัทรช่วยสืบประวัติคนที่ชื่อรามีนให้หน่อย แขกที่มางานเลี้ยงของคุณคณาผมต้องการด่วนที่สุด อืม”
“พี่พายุจะอยากรู้ประวัติเขาไปทำไมคะ”
“ก็จะทำให้มันรู้ว่าการเจอซีรีนครั้งที่สองสภาพมันจะเป็นแบบไหน มันไม่ควรมาเล่นกับคนแบบพี่!!”
“พี่พายุ…”
ฉันได้แต่จับแขนพี่พายุให้เขาใจเย็นลงเอาจริงๆฉันไม่คิดว่าพี่พายุจะโกรธขนาดนี้เลย
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)ปัง!!!ฉันพารันและซีนายสะดุ้งพร้อมกันเช้านี้พี่พายุเรียกเราทั้งสามคนขึ้นมาคุยไม่ต้องเดาเลยต้องเป็นเรื่องเมื่อคืนแน่ๆ“เมื่อคืนพวกแกหายไปไหนมาทำไมปล่อยให้ซีรีนอยู่ในงานนั้นคนเดียว”“อ่อ คือพวกผม”“แกรู้ไหมว่าซีรีนเกือบโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ลวนลาม”“ห๊ะ!!”พารัน“จริงหรอซีรีน”ซีนาย“อือ”จริงๆมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกแต่ก็ไม่อยากขัดพี่พายุตอนที่เขากำลังโกรธอยู่เดี๋ยวตัวเองจะเดือดร้อน“ถ้าฉันตามไปไม่ทันพวกแกคิดไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”“พี่พายุคะ”
(PHAYU)“ไฟล์แรกตอนกี่โมงฉันไปไฟล์นั้นเลย”(ไฟล์บินแรกตอนเจ็ดโมงครึ่งครับบอส)“อือ”ผมกดวางสายจากณภัทรวันนี้ผมต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วน เพราะเหมือนบริษัทที่พึ่งเทคโอเวอร์ได้จะมีปัญหา“พี่พายุจะไปไหนคะ”“ภูเก็ต”เมื่อกี้ผมมัวแต่คุยโทรศัพท์กับจัดเอกสารที่ต้องเอาไปเลยไม่รู้ว่าซีรีนเดินเข้ามาตอนไหน“ไปทำไมคะ เมื่อวานก็พึ่งคุยเรื่องความคืบหน้ากับพารันไปไม่ใช่หรอมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่”“งานที่พี่จะไปมันไม่ได้เกี่ยวกับโรงแรม”“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร??!”“ก็…”“บริษัทของคุณรามิีนหรอ”“ไอ้รามีนครับ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่บริษัทของมัน”คำว่า ‘คุณ’ สุภาพเกินไปสำหรับคนอย่างมัน“พี่พายุยังไม่จบอีกหรอคะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อีกอย่างวันนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”“ไม่ได้เกิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยผ่านได้”“พี่พายุ…”“ซีรีนห้ามพี่ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะพี่ลงทุนกับมันไปหลายสิบล้าน พี่ต้องได้อะไรคืนมาบ้าง”“แล้วที่บอกว่าได้คืนมาบ้างคืออะไรคะ”“ซีรีนไม่อยากรู้หรอก”ผมก็แค่อยากทำให้มันรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผมหรือคนของผม เพราะผลที่มันจะได้รับร้ายแรงถึงชีวิตแต่ชีวิตที่ผมหมายถึงไม่ใช่ความตาย แต่คือความทรมา
(ZELYN)“พี่พายุยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”ฉันกลับจากไปส่งเด็ก ๆที่โรงเรียนเห็นพี่พายุยังอยู่ที่บ้านก็เลยเข้าไปถามเพราะปกติเวลานี้พี่พายุไปทำงานแล้ว“รอซีรีน”“รอทำไมคะ”“ไปทำงานด้วยกัน”“หะ ห๊ะ!!”อีกแล้ว!! อาการแพ้ท้องกลับมาอีกแล้วหรอตอนนี้ฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้วนะแล้วพี่พายุก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้วอยู่ ๆกลับมาเป็นซ่ะงั้นช่วงที่พี่พายุแพ้ท้องแทนฉันเป็นอะไรที่วุ่นวายสุด ๆเพราะพี่พายุติดฉันมาก ๆต้องอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาห่างหน่อยก็อ้วก ทำให้ฉันต้องไปกับพี่พายุทุกที่และนั่นก็คือต้นเหตุของปัญหาเพราะฉันมีลูกเล็กที่ต้องดูแลไหนจะลูกไหนจะผัวตอนนั้นทำฉันเกือบแย่โชคดีที่คุณย่าคุณ
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุทำงานฉันก็เลื่อนไอแพดหาชื่อในอินเตอร์เน็ต หาไว้ทั้งชายและหญิง แต่ไอ้ที่ขึ้นต้นว่า วา เหมือนวายุกับวาโยมันก็ไม่ค่อยมี ถึงมีก็คนล่ะความหมายวายุ = ลมพายุ วาโย = ลมพายุทั้งสองชื่อเป็นความหมายเดียวกันคือพายุแล้วอีกสองคนควรจะชื่ออะไรเพราะถ้าจะให้มีคำว่า วา เหมือนกันก็ต้องเป็นอีกความหมายนึงแล้วหรือจะเอาความหมายเหมือนแต่ชื่อไม่เหมือนดี??!!“คุณแม่ทำอะไรครับ”“อืม คุณแม่กำลังคิดชื่อน้องอยู่ครับ”“เบบี๋ในนี้หรอครับ”พี่วายุวางหนังสือที่ถืออยู่แล้วเอามือมาลูบท้องฉัน“ครับ อีกไม่กี่เดือนน้องก็จะออกมาแล้วน้องยังไม่มีชื่อเลย คุณแม่ต้องคิดเอาไว้ก่อนน้องจะออกมา”ฉันอธิบาย
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุกลับมากินข้าวกลางวันฉันก็แอบเดินไปดูพี่ขวัญบ่อย ๆเพราะไม่ค่อยไว้ใจกลัวพี่ขวัญเวียนหัวอาเจียนอีกแต่ระหว่างที่ฉันเดินไปเดินมานั้นอยู่ ๆก็ได้รับสายจากทางโรงเรียนว่าพี่วายุไข้ขึ้นให้รีบมารับกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะเอาไปติดเด็ก ๆคนอื่น“ทำไมอยู่ ๆก็ไข้ขึ้นล่ะครับ”ฉันอุ้มพี่วายุแนบอกตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ววาโยก็กลับมาด้วยเพราะอยู่บ้านเดียวกัน“หนาว!!!”พี่วายุส่ายหน้าแล้วบอกว่าหนาวฉันเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าคนในท้องจะอึดอัดไหมนะ!!แต่ฉันก็ยังงงอยู่ทั้ง ๆที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลยเพราะฉันเป็นคนวัดไข้ให้ลูกเองที่บ้านและวัดอีกครั้งกับพยาบาลที่หน้าโรงเรียนก็ยังไม่มีไข้ทำฉันไม่สบายใจพาลูกไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยถ้าเป็นโรคฮิตขึ้นมาจะได้รักษาเลย
(ZELYN)เจ้าแฝดอยู่โรงพยาบาลรักษาตัวโรคมือเท้าปากครบ7 วันก็หายเป็นปกติวันนี้พี่หมอเลยอนุญาตให้เรากลับบ้านได้แล้ว แต่เอาจริง ๆฉันแอบชอบที่นี่นะเพราะดูแลลูกง่ายดี ไม่มีพื้นที่เยอะให้เขาซนเหมือนที่บ้าน“คุณแม่ครับ เมื่อไหร่ทรามีกับเซลลาจะออกมา คุณแม่ให้น้องออกมาตอนนี้เลยได้ไหม”“หือ ไม่ได้ครับลูกตอนนี้น้องยังไม่เเข็งแรงต้องรออีกหลายเดือนเลยครับกว่าลุงหมอจะให้น้องออกมา”ฉันไม่รู้จะอธิบายว่าอะไรแต่อยู่ ๆลูกจะอยากให้น้องออกมาตอนนี้ไม่ได้เพราะทรามีกับเซลลาพึ่งได้หกเดือนวาโยผู้ที่อยากมีน้องตั้งแต่แรกตื่นเต้นทุกวัน แวะมาคุยกับน้องตลอดเวลาเพราะพี่วายุไม่ค่อยเล่นด้วย เหงาแหละพอกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายลุงป้าน้าอาอีกหลายคนก็มายืนรอรับที่หน้าบ้าน พร้อมของเล่นรับขวัญเยอะมากจนเต็มห้องเพล์รูมที่พี่พายุทำไว้ให้
(PHAYU)วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อจับดูท้องซีรีนว่าตอนนี้เจ้าแฝดในท้องขยับขึ้นไปบ้างหรือยัง ตอนอยู่โรงพยาบาลพี่หมอสอนวิธีจับมาคร่าว ๆแล้วซึ่งผมก็ทำไม่ค่อยเป็น แต่เท่าที่พี่หมอตรวจล่าสุดคิดว่าวันนี้น่าจะขยับขึ้นไปนิดหน่อยพอที่ผมจะแทรกตัวตนเข้าไปหาได้บ้าง“อื้อ พะ พี่พายุทำอะไรคะ”ซีรีนลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุด ๆเพราะโดนปลุกเช้ามาก ๆในวันที่ลูก ๆไม่ต้องไปโรงเรียน“ซีรีนยืนขึ้นหน่อยสิพี่อยากดูว่าท้องซีรีนอยู่ระดับไหน”“หือ ทำไมคะ”“ยืนขึ้นก่อนเดี๋ยวพี่บอก”ผมช่วยประคองซีรีนที่พึ่งตื่นนอนกำลังงัวเงียให้ลุกขึ้นยืน ท้องใหญ่ใกล้คลอดปกติมันต้องเลื่อนต่ำลงมากว่านี้แต่วันนี้มันกลับดีดขึ้นไปอยู่ในระดับปกติ“ขึ้นไปอยู่ข
(PHAYU)พรึบ !!!หน้าผมอยู่ห่างจากซีรีนไม่เท่าไหร่ อยู่ ๆซีรีนก็ดึงเสื้อที่ใส่อยู่ให้ไปกองอยู่ที่เอวทำให้หน้าอกไซส์คุณแม่ลูกสี่เด้งออกมาเกือบโดนหน้าผม“รู้สึกอะไรไหมคะ”ซีรีนถามแล้วเอียงคอลุ้นกับคำตอบของผม ถามว่าเห็นเมียเปลือยท่อนบนแล้วรู้สึกอย่างไรนะหรอ‘ก็อยากจับกระแทกจนน้ำแตกนะสิ’แต่ผมก็ทำได้แค่คิดในใจเพราะซีรีนกำลังท้องอยู่และท้องแก่มากแล้วด้วยจะทำอะไรก็ต้องระวังจะไปโถมแรงใส่เหมือนตอนอยากให้ท้องไม่ได้“ใส่เสื้อผ้าก่อนเดี๋ยวพวกแม่บ้านจะขึ้นมาแล้ว”ผมขยับเข้าไปหาซีรีนแล้วดึงเสื้อขึ้นใส่ให้เรียบร้อย ระหว่างนั้นก็ต้องพยายามอดทนกัดฟันจนไม่จับเมียปล้ำเจ็บกรามไปหมด“พี่พายุไม่รักซีรีนแล้ว”
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่