(ZELYN)
“มากี่คนคะพี่หมอ”
และวันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันต้องมาอัลตราซาวด์ดูเบบี๋ เพราะพึ่งถึงเกณฑ์ที่จะฝากครรภ์ได้
“ต้องลองดูแต่ที่แน่ๆตรงนี้แล้ว1ใบ”
พี่หมอเองก็ลุ้นไม่แพ้กันเพราะเอาจริงๆก็ไม่มีหมอคนไหนอยากดูแลท้องแฝด เพราะมีปัจจัยเสียงมากมายแล้วยิ่งคุณแม่พี่พายุเคยมีประสบการณ์อุ้มท้องแฝดแต่คลอดออกมาได้คนเดียวมาแล้ว
“อืม…น่าจะมาแค่คนเดียวนะเพราะเห็นแค่ใบเดียว”
พี่หมอเลื่อนเครื่องมือไปมาที่หน้าท้อง แต่ก็เจอถุงตั้งครรภ์แค่อันเดียวจากประสบการณ์ที่เคยมีลูกแฝดมาก่อนฉันก็พอจะมองแต่คุณพ่อนี่สิจ๋อยไปเลย
“ผิดหวังขนาดนั้นเลยหรอคะ”
“จริงๆมันก็ไม่ถึงกับผิดหวังหรอก แต่แค่พอพี่เห็นซีรีนเจ็บตอนผ่าคลอดครั้งที่แล้วก็เลยมาคิดว่าถ้ารอบนี้มาแฝดอีกพี่ก็จะพอแค่สี่คนเพราไม่อยากให้ซีรีนเจ็บ”
“คิดแบบนั้นจริงๆหรอคะงั้นแค่สามก็พอแล้วไหม”
“ขออีกคนไม่ได้หรอครับ”
พี่พายุเดินมากอดจากทางด้านหลัง เอาหน้ามาคลอเคลียที่ข้างแก้มแบบอ้อนๆ
(บริษัทพี่พายุ)
หลังจากหาคุณหมอเสร็จฉันก็แวะมาทำงานพร้อมพี่พายุ โรงแรมที่ภูเก็ตคืบหน้าไปมากจนใกล้จะเสร็จแล้ว
“พรุ่งนี้ฉันต้องกลับภูเก็ตแล้วจะลงไปด้วยกันไหม”
“ก็อยากไปนะอยากเห็นกับตาว่ามันคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว แต่ก็ห่วงเด็กๆถ้าไม่เอาไปด้วยฉันก็ต้องรีบกลับ”
ไปเช้ากลับเย็นเวลามันน้อยมากจนฉันแทบจะทำอะไรไม่ได้เลย แต่จะไปค้างก็ไม่ได้เพราะไม่มีใครดูลูก
“ก็เอาไปด้วยสิ ฉันกับไอ้นายเช่าบ้านติดทะเลอยู่ด้วยกันหลังใหญ่พอที่จะให้เด็กๆไปด้วยได้นะ”
“หรอ!! เดี๋ยวฉันลองถามพี่พายุดูก่อนกลัวว่ากระทันหันแบบนี้พี่พายุจะไปด้วยไม่ได้”
และถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็คงไม่ได้ไปหรอกถึงจะเอาเด็กๆไปด้วยแต่พี่พายุก็คงไม่ยอมอยู่คนเดียว
“ซีรีนจะไปไหน”
“อะ อ๋อ พารันชวนไปดูโรงแรมที่ภูเก็ตค่ะ”
ฉันกำลังคิดเลยว่าจะคุยกับพี่พายุยังไงอยู่ๆเขาก็เดินเข้ามาพอดี และคงได้ยินพอดีด้วย
“วันไหน”
“พรุ่งนี้ค่ะ”
“เด็กๆมีเรียนไหม”
“มีค่ะ แต่หยุดได้เพราะผ่านช่วงประเมินแล้ว”
“อือ งั้นก็พาเด็กๆไปเที่ยวพักสมองซักหน่อย”
“แล้วพี่พายุล่ะคะ”
“พี่ก็ต้องไปด้วยสิจะปล่อยซีรีนไปกับเด็กๆได้ยังไง แต่ขอเคลียร์งานก่อนวันนี้อาจจะกลับช้าหน่อย”
“ค่ะ”
“ส่วนแกพารัน พรุ่งนี้ฉันจะลงไปดูความคืบหน้าของโครงการก่อนจะเซ็นต์อนุมัติเงินก้อนสุดท้าย”
“โห่!! ทำไมไม่บอกล่วงหน้าล่ะครับผมยังไม่ได้เตรียมตัวเลย ไม่รู้แหละถ้ามีอะไรผิดพลาดซีรีนก็ต้องรับด้วย”
“เอ้า!! ฉันไม่เคยไปอยู่หน้างานกับพวกแกเลยนะ”
“ไม่รู้”
พารันรีบออกไปโทรหาซีนายให้เตรียมเอกสารที่จะพรีเซ้นท์ให้พี่พายุดูพรุ่งนี้เพราะเงินก้อนนี้สำคัญสำหรับการก่อสร้างมากเราช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
“พรุ่งนี้ใครจะไปทะเลกับอาบ้างครับ”
พารันติดรถมารับเด็กๆด้วยวาโยเห็นพารันก็รีบวิ่งเข้าใส่ ไม่รู้ว่ารักอามากหรือเพราะแค่หน้าตาเหมือนคุณพ่อ
“โยโยครับ”
วาโยยกมือขึ้นสุดแขนส่วนพี่วายุก็แล้วแต่ทุกคน จะพาไปไหนก็ไปขอแค่มีคุณแม่อยู่ด้วย ยิ่งโตพี่วายุยิ่งติดฉัน
หลังกลับมาจากโรงเรียนพี่วายุก็เข้าไปอ่านหนังสือกับคุณพ่อในห้องทำงาน พี่พายุก็ทำงานไปด้วยสอนลูกไปด้วยส่วยวาโยไปอยู่กับอาพารันเรียบร้อย สองคนนี้เขาติดกันถึงแม้ว่านานๆพารันจะกลับมาบ้านทีก็ตาม
พรุ่งนี้เราจะพาลูกๆไปภูเก็ตด้วยดังนั้นฉันต้องเริ่มเตรียมของแล้วเพราะฉันต้องเตรียมให้อีกสามคนด้วยแต่ก็คงใช้เวลาไม่นานเพราะการแต่งตัวของทุกคนง่ายมากๆรวมถึงตัวฉันเองด้วย
(Phuket)
เราออกเดินทางกันแต่เช้าด้วยเครื่องบินส่วนตัว ครั้งนี้ไม่ได้มาแค่ครอบครัวฉันแต่มีพี่พาขวัญกับพี่พาคินมาด้วยและช่วงบ่ายพี่ซีนก็จะบินตามมาอีก
“ซีรีนไปทำงานเถอะเดี๋ยวพี่อยู่ดูเด็กๆให้”
“ขอบคุณนะคะพี่ขวัญ”
ฉันกำลังไม่รู้จะเอาลูกไว้ที่ไหนพอดีพี่ขวัญเสนอตัวก็เลยฝากไว้ซ่ะเลย
“ลูกครับคุณแม่จะออกไปทำงานลูกอยู่กับป้าขวัญห้ามดื้อห้ามซนนะครับ เดี๋ยวคุณแม่รีบกลับ”
“ให้ป้าขวัญพาวาโยออกไปเล่นน้ำได้ไหมครับ”
“หือ รอคุณแม่กลับมาดีกว่าครับป้าขวัญคนเดียวเอาลูกๆไม่อยู่หรอก นะครับ”
ฉันบีบแก้มวาโยที่อยากเล่นน้ำตั้งแต่อยู่บนเครื่องแล้ว แต่เด็กตั้งสองคนสงสารพี่ขวัญถ้าต้องคอยดูแลอยู่คนเดียวเพราะเจ้าแฝดเห็นเงียบๆแสบอยู่นะ
“ครับ”
วาโยเอียงแก้มมาให้หอมก่อนจะวิ่งไปหาป้าขวัญกับพี่วายุที่รออยู่ข้างในส่วนฉันก็ต้องรีบออกมาหาพี่พายุที่รออยู่บนรถแล้ว มาถึงก็ต้องออกไซด์งานเลย
(พาขวัญ)
ฉันติดตามพี่พายุลงมาทำงานที่ภูเก็ตแต่ดันลืมไปว่าตัวเองไม่มีหน้าที่ในโปรเจ็คนี้ ก็เลยมารับหน้าที่ดูแลหลานๆแทน
“ป้าขวัญวาโยกินขนมได้ไหมครับ”
“เอ่อ…ได้ครับแต่กินเสร็จแล้วต้องไปบ้วนปากนะครับ”
ฉันซื้อขนมมาไว้ล่อหลานอะไรที่พ่อกับแม่ห้ามให้มาเอาที่ป้า ถ้าถามว่าทำไมถึงให้หลานเรียกป้าทั้งๆที่ฉันเป็นน้องพี่พายุ ก็ตอบไม่ได้รู้แค่ว่าฉันชอบให้เรียกแบบนี้
“ครับ”
วาโยหยิบถุงกัมมี่วิ่งไปนั่งกินระหว่างดูการ์ตูน ฉันเลยหยิบอีกถุงไปให้พี่วายุที่นั่งอยู่อีกมุม
“ขนมไหมครับพี่วายุ”
“ไม่ครับ ป้าขวัญทำไมลุงซีนไม่มา”
“อะ เออพี่วายุอยากหาลุงซีนหรอครับ”
“ครับ ลุงซีนบอกจะเอาของเล่นมาให้”
“ป้าขวัญไม่รู้ครับ”
“งั้นป้าขวัญโทรหาลุงซีนให้หน่อยได้ไหมครับ”
“เอ่อ..”
ฉันอ่ำอึ้งเป็นรอบที่สองไม่รู้จะทำยังไงให้โทรมันก็โทรได้ แต่ไม่รู้จะโทรด้วยสถานะอะไร
“เดี๋ยวรอคุณแม่กลับมาโทรให้ดีกว่าครับป้าขวัญไม่มีเบอร์ลุงซีน เอางี้ๆระหว่างรอคุณแม่กลับมาเราไปเล่นน้ำกันดีกว่า ไหนเมื่อกี้ใครบอกป้าขวัญว่าอยากเล่นน้ำ”
“วาโยครับ!!”
“โอเค งั้นเดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปเล่นน้ำกัน”
“เย้!!!”
ขนมก็ให้กินแล้วการ์ตูนก็จบไปไม่รู้กี่เรื่องฉันหมดมุขที่จะเอาใจหลานแล้วเลยพากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเล่นน้ำ
เราอยู่กันที่บ้านพักส่วนตัวดังนั้นสระน้ำนี้คือของเราทั้งหมดที่มีแค่ฉันกับหลานอีกสองคน
“พี่วายุรอป้าตรงนี้นะเดี๋ยวป้าพาวาโยขึ้นก่อน”
สไลด์เดอร์ที่หลานๆอยากเล่นฉันพึ่งเข้าใจว่าทำไมซีรีนถึงบอกให้รอเพราะต้องพาขึ้นทีล่ะคนนี่เอง
“วู้ววว สนุกจังเลยป้าขวัญเอาอีกเอาอีก”
วาโยสนุกมากแทบจะไม่ว่ายน้ำในสระเลยจะขึ้นแต่สไลด์เดอร์อย่างเดียวจนเริ่มจะหมดแรง
“ป้าขอพักแปปนึงได้ไหมลูก”
“ครับ”
ดีที่วาโยยอมง่ายๆให้ฉันได้พักส่วนพี่วายุใส่ปลอกแขนลอยน้ำเล่นอยู่ในสระเด็ก
เหนื่อยแบบนี้ก็ดีทำให้สมองฉันโล่งมากลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปได้นิดหน่อย แต่อย่างน้อยก็ไม่คิดถึงมันตลอดเวลาแล้ว
“ลุงซีน ลุงซีนมาแล้ว”
ฉันหันไปมองตามนิ้วของพี่วายุทันที ซีเนียร์เดินเข้ามาพร้อมของเล่นในมือ
“ไงสองแสบเล่นน้ำกันแต่หัววันเลย”
“ลุงซีนลงมาเล่นกับวาโยสิครับวาโยอยากเล่นสไลด์เดอร์แต่ป้าขวัญหมดแรงแล้ว”
“ได้ครับ เดี๋ยวลุงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปนึง”
“งั้นถ้าพี่วายุกับวาโยมีคนเล่นด้วยแล้วป้าขวัญขึ้นเลยนะครับ ป้าเหนื่อยแล้ว”
ฉันรอจนซีนเดินลงมาถึงบอกเด็กๆ ในเมื่อเขามาฉันก็จะไป ไม่คิดว่ามาไกลถึงภูเก็ตแล้วจะได้เจอกันอีกรู้งี้อยู่กรุงเทพดีกว่าอย่างน้อยเราก็ยังอยู่คนล่ะบริษัท
“จะไปไหนช่วยผมดูแลหลานก่อนสิ”
“ปล่อย”
“แล้วใครให้แต่งตัวแบบนี้ถึงวายุกับวาโยจะยังเด็กแต่สองคนนี้ก็เป็นผู้ชายนะ”
“เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง”
“ไม่ยุ่งได้ไงในเมื่อเรา…”
“เรื่องเมื่อวานสำหรับฉันมันตัดสินทุกอย่างแล้ว”
“แต่ผมอธิบายได้”
“ฉันเชื่อในสิ่งที่ตาฉันเห็น”
“แต่…”
“ลุงซีนวาโยอยากขึ้นสไลด์เดอร์แล้ว”
“วะ วาโย..”
“ว่ายมาหาลุงซีนสิครับวาโย”
ฉันไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้วเพราะมันจบไปแล้ว รวมถึงความสัมพันธ์ของเราด้วย…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
เอาคู่ต่อไปมาอ่อยฝากติดตามด้วยนะคะ 🌈🌈
(ZELYN)การออกมาดูไซด์งานก่อสร้างกับสามีในช่วงที่ท้องอ่อน ๆแบบนี้วุ่นวายอยู่นะเพราะพี่พายุระวังทุกอย่าง“ซีรีนเดินได้ค่ะ”“จับมือพี่ไว้”แค่เดินบนพื้นที่สูงกว้างๆแต่ไม่มีรั้วกั้นพี่พายุก็ไม่ยอมให้ฉันเดินเองจะจับมือฉันตลอดเวลา“ตอนนี้ตึก1ตึก2ตึก3และตึก4เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วครับ ถ้าลงเฟอร์นิเจอร์ก็พร้อมเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาพักได้แล้ว แต่ผมยังคุยเรื่องการออกแบบของแต่ล่ะห้องกับซีรีนยังไม่จบเลยยังไม่ได้เริ่มตกแต่งภายใน”“อือ แล้วอีก3ตึกจะเสร็จเมื่อไหร่”“ซีรีนคุยกับผู้รับเหมาแล้วค่ะเราจะเร่งให้เสร็จภายในสองเดือนนี้จะได้เริ่มตกแต่งภายในพร้อมกัน”พี่พายุเดินตรวจทุกตึกที่เสร็จแล้วแบบละเอียดพร้อมดูเรื่องความปลอดภัยไปด
(ZELYN)ปัง!!!ฉันพารันและซีนายสะดุ้งพร้อมกันเช้านี้พี่พายุเรียกเราทั้งสามคนขึ้นมาคุยไม่ต้องเดาเลยต้องเป็นเรื่องเมื่อคืนแน่ๆ“เมื่อคืนพวกแกหายไปไหนมาทำไมปล่อยให้ซีรีนอยู่ในงานนั้นคนเดียว”“อ่อ คือพวกผม”“แกรู้ไหมว่าซีรีนเกือบโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ลวนลาม”“ห๊ะ!!”พารัน“จริงหรอซีรีน”ซีนาย“อือ”จริงๆมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกแต่ก็ไม่อยากขัดพี่พายุตอนที่เขากำลังโกรธอยู่เดี๋ยวตัวเองจะเดือดร้อน“ถ้าฉันตามไปไม่ทันพวกแกคิดไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”“พี่พายุคะ”
(PHAYU)“ไฟล์แรกตอนกี่โมงฉันไปไฟล์นั้นเลย”(ไฟล์บินแรกตอนเจ็ดโมงครึ่งครับบอส)“อือ”ผมกดวางสายจากณภัทรวันนี้ผมต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วน เพราะเหมือนบริษัทที่พึ่งเทคโอเวอร์ได้จะมีปัญหา“พี่พายุจะไปไหนคะ”“ภูเก็ต”เมื่อกี้ผมมัวแต่คุยโทรศัพท์กับจัดเอกสารที่ต้องเอาไปเลยไม่รู้ว่าซีรีนเดินเข้ามาตอนไหน“ไปทำไมคะ เมื่อวานก็พึ่งคุยเรื่องความคืบหน้ากับพารันไปไม่ใช่หรอมันก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่”“งานที่พี่จะไปมันไม่ได้เกี่ยวกับโรงแรม”“แล้วมันเกี่ยวกับอะไร??!”“ก็…”“บริษัทของคุณรามิีนหรอ”“ไอ้รามีนครับ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่บริษัทของมัน”คำว่า ‘คุณ’ สุภาพเกินไปสำหรับคนอย่างมัน“พี่พายุยังไม่จบอีกหรอคะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ อีกอย่างวันนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”“ไม่ได้เกิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยผ่านได้”“พี่พายุ…”“ซีรีนห้ามพี่ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเพราะพี่ลงทุนกับมันไปหลายสิบล้าน พี่ต้องได้อะไรคืนมาบ้าง”“แล้วที่บอกว่าได้คืนมาบ้างคืออะไรคะ”“ซีรีนไม่อยากรู้หรอก”ผมก็แค่อยากทำให้มันรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผมหรือคนของผม เพราะผลที่มันจะได้รับร้ายแรงถึงชีวิตแต่ชีวิตที่ผมหมายถึงไม่ใช่ความตาย แต่คือความทรมา
(ZELYN)“พี่พายุยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”ฉันกลับจากไปส่งเด็ก ๆที่โรงเรียนเห็นพี่พายุยังอยู่ที่บ้านก็เลยเข้าไปถามเพราะปกติเวลานี้พี่พายุไปทำงานแล้ว“รอซีรีน”“รอทำไมคะ”“ไปทำงานด้วยกัน”“หะ ห๊ะ!!”อีกแล้ว!! อาการแพ้ท้องกลับมาอีกแล้วหรอตอนนี้ฉันท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้วนะแล้วพี่พายุก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้วอยู่ ๆกลับมาเป็นซ่ะงั้นช่วงที่พี่พายุแพ้ท้องแทนฉันเป็นอะไรที่วุ่นวายสุด ๆเพราะพี่พายุติดฉันมาก ๆต้องอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาห่างหน่อยก็อ้วก ทำให้ฉันต้องไปกับพี่พายุทุกที่และนั่นก็คือต้นเหตุของปัญหาเพราะฉันมีลูกเล็กที่ต้องดูแลไหนจะลูกไหนจะผัวตอนนั้นทำฉันเกือบแย่โชคดีที่คุณย่าคุณ
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุทำงานฉันก็เลื่อนไอแพดหาชื่อในอินเตอร์เน็ต หาไว้ทั้งชายและหญิง แต่ไอ้ที่ขึ้นต้นว่า วา เหมือนวายุกับวาโยมันก็ไม่ค่อยมี ถึงมีก็คนล่ะความหมายวายุ = ลมพายุ วาโย = ลมพายุทั้งสองชื่อเป็นความหมายเดียวกันคือพายุแล้วอีกสองคนควรจะชื่ออะไรเพราะถ้าจะให้มีคำว่า วา เหมือนกันก็ต้องเป็นอีกความหมายนึงแล้วหรือจะเอาความหมายเหมือนแต่ชื่อไม่เหมือนดี??!!“คุณแม่ทำอะไรครับ”“อืม คุณแม่กำลังคิดชื่อน้องอยู่ครับ”“เบบี๋ในนี้หรอครับ”พี่วายุวางหนังสือที่ถืออยู่แล้วเอามือมาลูบท้องฉัน“ครับ อีกไม่กี่เดือนน้องก็จะออกมาแล้วน้องยังไม่มีชื่อเลย คุณแม่ต้องคิดเอาไว้ก่อนน้องจะออกมา”ฉันอธิบาย
(ZELYN)ระหว่างรอพี่พายุกลับมากินข้าวกลางวันฉันก็แอบเดินไปดูพี่ขวัญบ่อย ๆเพราะไม่ค่อยไว้ใจกลัวพี่ขวัญเวียนหัวอาเจียนอีกแต่ระหว่างที่ฉันเดินไปเดินมานั้นอยู่ ๆก็ได้รับสายจากทางโรงเรียนว่าพี่วายุไข้ขึ้นให้รีบมารับกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะเอาไปติดเด็ก ๆคนอื่น“ทำไมอยู่ ๆก็ไข้ขึ้นล่ะครับ”ฉันอุ้มพี่วายุแนบอกตอนนี้เราขึ้นมาบนรถแล้ววาโยก็กลับมาด้วยเพราะอยู่บ้านเดียวกัน“หนาว!!!”พี่วายุส่ายหน้าแล้วบอกว่าหนาวฉันเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าคนในท้องจะอึดอัดไหมนะ!!แต่ฉันก็ยังงงอยู่ทั้ง ๆที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลยเพราะฉันเป็นคนวัดไข้ให้ลูกเองที่บ้านและวัดอีกครั้งกับพยาบาลที่หน้าโรงเรียนก็ยังไม่มีไข้ทำฉันไม่สบายใจพาลูกไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยถ้าเป็นโรคฮิตขึ้นมาจะได้รักษาเลย
(ZELYN)เจ้าแฝดอยู่โรงพยาบาลรักษาตัวโรคมือเท้าปากครบ7 วันก็หายเป็นปกติวันนี้พี่หมอเลยอนุญาตให้เรากลับบ้านได้แล้ว แต่เอาจริง ๆฉันแอบชอบที่นี่นะเพราะดูแลลูกง่ายดี ไม่มีพื้นที่เยอะให้เขาซนเหมือนที่บ้าน“คุณแม่ครับ เมื่อไหร่ทรามีกับเซลลาจะออกมา คุณแม่ให้น้องออกมาตอนนี้เลยได้ไหม”“หือ ไม่ได้ครับลูกตอนนี้น้องยังไม่เเข็งแรงต้องรออีกหลายเดือนเลยครับกว่าลุงหมอจะให้น้องออกมา”ฉันไม่รู้จะอธิบายว่าอะไรแต่อยู่ ๆลูกจะอยากให้น้องออกมาตอนนี้ไม่ได้เพราะทรามีกับเซลลาพึ่งได้หกเดือนวาโยผู้ที่อยากมีน้องตั้งแต่แรกตื่นเต้นทุกวัน แวะมาคุยกับน้องตลอดเวลาเพราะพี่วายุไม่ค่อยเล่นด้วย เหงาแหละพอกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายลุงป้าน้าอาอีกหลายคนก็มายืนรอรับที่หน้าบ้าน พร้อมของเล่นรับขวัญเยอะมากจนเต็มห้องเพล์รูมที่พี่พายุทำไว้ให้
(PHAYU)วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อจับดูท้องซีรีนว่าตอนนี้เจ้าแฝดในท้องขยับขึ้นไปบ้างหรือยัง ตอนอยู่โรงพยาบาลพี่หมอสอนวิธีจับมาคร่าว ๆแล้วซึ่งผมก็ทำไม่ค่อยเป็น แต่เท่าที่พี่หมอตรวจล่าสุดคิดว่าวันนี้น่าจะขยับขึ้นไปนิดหน่อยพอที่ผมจะแทรกตัวตนเข้าไปหาได้บ้าง“อื้อ พะ พี่พายุทำอะไรคะ”ซีรีนลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุด ๆเพราะโดนปลุกเช้ามาก ๆในวันที่ลูก ๆไม่ต้องไปโรงเรียน“ซีรีนยืนขึ้นหน่อยสิพี่อยากดูว่าท้องซีรีนอยู่ระดับไหน”“หือ ทำไมคะ”“ยืนขึ้นก่อนเดี๋ยวพี่บอก”ผมช่วยประคองซีรีนที่พึ่งตื่นนอนกำลังงัวเงียให้ลุกขึ้นยืน ท้องใหญ่ใกล้คลอดปกติมันต้องเลื่อนต่ำลงมากว่านี้แต่วันนี้มันกลับดีดขึ้นไปอยู่ในระดับปกติ“ขึ้นไปอยู่ข
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่