ตอนที่ 56 คลั่งรัก 25+

(ZELYN)

“วันนี้คุณแม่ไม่ได้มารับนะครับ เดี๋ยวคุณยายกับคุณย่าจะเป็นคนมารับลูกแทนคุณแม่”

ฉันเป็นคนมาส่งและมารับลูกเองทุกวัน มีแค่วันนี้ที่ฉันต้องลงไปดูงานที่ภูเก็ตและน่าจะกลับมาไม่ทันเลยต้องฝากให้คุณย่ากับคุณยายมารับแทน

แต่จะเปลี่ยนคนมารับก็ต้องตกลงให้รู้เรื่องเพราะไม่งั้นเดี๋ยวมีงอน พี่พายุเคยโดนมาแล้วบอกว่าจะมารับแต่ติดประชุมด่วนเลยไม่ได้มา ลูกรักอย่างวาโยยังงอนเลย

“คุณแม่ไปทำงานหรอครับ”

“ครับ”

วันนี้อยู่ๆวาโยก็อ้อนตั้งแต่ขึ้นรถขอจับมือฉันตลอดทาง พอถึงโรงเรียนก็ขอกอดไม่ปล่อย

“วาโยรักคุณแม่”

“คุณแม่ก็รักลูกครับ เข้าไปหาทิชเชอร์ได้แล้วครับพี่วายุเดินนำน้องไปแล้ว”

“เจอกันที่บ้านนะครับ”

วาโยเอามือมาจับท้องฉันก่อนจะวิ่งไปหาทิชเชอร์ที่มารอรับ ฉันมองลูกจนลับสายตาก่อนจะขึ้นรถมาที่สนามบิน

ครั้งแรกหลังจากคลอดลูกที่ฉันจะได้ไปดูโรงแรมที่ภูเก็ต โรงแรมนี้สร้างตั้งแต่ฉันยังไม่ท้องจนคลอด จนลูกฉันเข้าโรงเรียนก็ยังไม่เสร็จเพราะติดปัญหาเยอะจนเราท้อถอนกำลังกลับกรุงเทพกันอยู่หลายครั้ง

แต่พอคุยกันไปคุยกันมามันเป็นงานแรกของฉันของพารันและซีนาย เราอยากทำให้มันสำเร็จจริงๆวันนี้เลยกลับมาช่วยกันก่อนฉันจะออกไปเป็นแม่บ้านเต็มตัว

“โครงสร้างที่พี่พีคทำไว้แน่นหนามาก”

“งั้นหมายความว่าเราทำต่อได้”

“อือ แต่ฉันว่าจะให้คนของเราเข้ามาตรวจโครงสร้างอีกที เพราะเราจะใช้ระยะยาวยังไงก็ต้องแข็งแรงไว้ก่อน”

“อือ ตามนั้น”

วันนี้ฉันลงมากับพารัน แต่จะกลับกรุงเทพคนเดียวตอนเย็นเพราะพารันต้องเริ่มงานเลยส่วนฉันทิ้งบ้านมาไม่ได้จริงๆ ครั้งไหนที่ต้องมาค้างก็คงต้องหอบเจ้าแฝดกับสามีมาด้วย เพราะแค่มาวันเดียวยังโดนพี่พายุย้ำว่าให้กลับ

incoming call : สามี

หลังคุยงานกับพารันเสร็จฉันก็รีบนั่งรถไปที่สนามบินเพื่อให้ทันไฟล์ที่จองไว้ ระหว่างนั้นสามีโทรเข้ามาพอดี

“ฮัลโหลว่าไงคะ”

“กลับหรือยัง ไฟล์สามโมงครึ่งไม่ใช่หรอ”

“กำลังไปสนามบินแล้วค่ะ”

ฉันเช็คอินออนไลน์แล้วไปถึงก็เดินไปที่เกทได้เลย เพราะไม่มีกระเป๋าที่ต้องโหลด

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอรับนะครับ”

“หืม…ว่างหรอคะ”

“อือ ไหนๆก็ไม่ต้องรีบกลับไปดูลูกแล้วออกไปกินข้าวกันสองคนบ้าง เราไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันนานแล้ว”

“อารมณ์ไหนคะเนี่ย”

“อารมณ์อยากให้เมียท้องซักทีครับ พยายามทำทุกวันก็ไม่มาซักทีเลยคิดว่าเปลี่ยนที่บ้าง”

“พี่พายุ หื่นอีกแล้วนะ”

สามีเซี้ยวไม่ไหว ถึงว่าเป็นคนเลือกไฟล์บินให้ฉันเองกะเวลาทุกอย่างเองหมดเพราะแบบนี้เอง

ฉันนั่งเครื่องบินกลับกรุงเทพใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่าๆ พอเท้าเหยียบพื้นดินก็โทรเช็คเจ้าแฝดก่อนเลยเพราะถึงเวลาอาหารเย็นแล้วกลัวจะดื้อกับคุณย่าคุณยาย

“คุณแม่อยู่หนายยยครับ”

“คุณแม่อยู่สนามบินกำลังกลับครับแต่คงไม่ทันส่งลูกเข้านอน วันนี้ให้คุณย่ากับคุณยายอ่านนิทานให้ฟังไปก่อนนะครับแล้วเดี๋ยวเราเจอกันพรุ่งนี้เช้า”

“ครับ”

“ไม่ดื้อนะครับวาโยดูแลน้องด้วยนะพี่วายุคุณแม่ไปแล้วครับ บ๊ายบายครับ”

“ครับ!!”

เสียงเจ้าสองแฝดผสาน คิดถึงลูกแล้วอยากกอดอยากฟัดแต่คืนนี้คงต้องให้เวลาคุณพ่อก่อนเพราะช่วงนี้เครียดๆทั้งเรื่องงานและเรื่องพี่ขวัญ

“รอนานไหมคะ”

ฉันเดินมาหาพี่พายุที่จอดรถรออยู่วันนี้ลงทุนขับรถมาเองเลย ทั้งๆที่ปกติวันทำงานพี่พายุจะไม่ค่อยขับรถเอง

“ไปกินข้าวกัน”

“พี่พายุหิวหรอ”

“ป่าว!! แค่อยากข้ามๆให้มันไปถึงตอนขึ้นเตียงเลย”

“พี่พายุ”

ฉันถึงกับต้องมองค้อนพี่พายุ ทำไมถึงหมกมุ่นขนาดนี้นะจะต้องมีให้ได้ใช่ไหมลูกน่ะ

พี่พายุขับรถพามาที่คอนโดริมแม่น้ำใจกลางเมืองตอนแรกก็คิดว่าอาจจะมีร้านอาหารอยู่ในนี้

“คอนโดใครคะ”

“ของเจ้าแฝด”

พอเข้ามาแล้วจะเรียกว่าคอนโดก็ไม่ใช่เพราะมันคือเพ้นท์เฮาส์ขนาดใหญ่ที่มีทั้งหมด5ชั้นอยู่ภายในตึกนี้

“แอบซื้อตอนไหนทำไมซีรีนไม่รู้เรื่อง”

“แล้วนอกจากลูกซีรีนเคยสนใจอย่างอื่นด้วยหรอ”

พี่พายุพูดเหมือนน้อยใจแต่ฉันนึกไม่ออกจริงๆว่าเขาเคยพูดหรือเล่าให้ฟังไหมเพราะมัวแต่โฟกัสที่ลูก

อาหารเย็นวันนี้เรากินเป็นแบบเชฟเทเบิล ทานกันแบบส่วนตัววิวแม่น้ำเจ้าพระยา

“ยังเครียดเรื่องพี่ขวัญอยู่อีกหรอ”

“อืม มันอดคิดไม่ได้”

“ซีรีนเข้าใจนะคะเพราะซีรีนก็เคยเป็นห่วงพี่ซีนกับซีนายเหมือนกัน แต่คิดไปคิดมาเขาก็โตแล้วจะอกหักหรือสมหวังก็ต้องปล่อยให้เขาเจอด้วยตัวเองเราแค่คอยอยู่ข้างหลังเขาก็พอ”

โตๆกันแล้ว ชีวิตใครก็ชีวิตมันจะไปคอยอุ้มอยู่ตลอดเวลาก็ไม่ได้

“ว่าแต่พี่ขวัญเป็นแค่น้องพี่พายุยังห่วงขนาดนี้ ยังคิดมีลูกเพิ่มอีกหรอคะถ้าเกิดเป็นผู้หญิงพี่ไม่ตายเลยหรอ”

ถ้าอีกคนเป็นผู้หญิงยังคิดไม่ออกว่าจะมีแฟนได้ตอนไหน อาจจะตอนที่ไม่มีพ่ออยู่บนโลกนี้

(PHAYU)

ลูกผู้หญิง!! ผมลืมคิดไปเลยแต่ก็คงเหมือนพาขวัญนี่แหละแต่สำหรับลูกคงต้องเพิ่มความหวงไปด้วย

“อันนี้ก็คงต้องลองมีก่อนบางทีอาจจะ…”

“อื้อ พี่พายุอย่านะคะเชฟยังไม่กลับกันเลย”

ซีรีนมองเข้าไปด้านในเพ้นท์เฮ้าส์ที่ยังมีเชฟกับผู้ช่วยเชฟช่วยกันเก็บของอยู่

“งั้นขึ้นไปข้างบนกัน”

ผมดึงซีรีนให้เดินตามมาและขึ้นบันไดมายังชั้นบน ที่เป็นส่วนของห้องนอน

ปัง

ทันทีที่ประตูปิดผมก็ดันตัวซีรีนเข้ากำแพงแล้วตามด้วยตัวผมเข้าไปประกบปากจูบทันที

“อื้อ อื้มมม”

“หึ่ม ลงทุนเปลี่ยนสถานที่ขนาดนี้ลูกต้องมาแล้วนะ”

“หือ ใครจะไปกำหนดได้คะในเมื่อพ่อไม่เก่งเอง”

“อย่าพูดแบบนี้นะซีรีนเดี๋ยวตัวเองจะเดือดร้อน”

ผมซุกหน้าลงที่ซอกคอซีรีนก่อนจะอุ้มมาวางที่เตียงกว้างและจัดการปลดอาภรทั้งหมดของเรา

หลังจากร่างกานเปลือยเปล่าผมก็ไม่รอช้าชักแก่นกายแล้วค่อยๆสอดเข้าไปในร่องของซีรีนทันที ค่อยๆดันให้ร่องมันค่อยๆดูดเข้าไป

พั่บ !!!

“อื้อ โอ๊ะ!!”

“ขอโทษครับ มันแน่นมาก อื้อ!!”

ผมซี๊ดปาก เผลอดันเข้าไปแรงในช่วงสุดท้ายทำให้ซีรีนหน้าแหยไปนิดนึง ก่อนจะค่อยๆ ขยับเอาช้าๆ

พั่บ พั่บ พั่บ

“มันแน่นมากเลย โอ๊ะ!! เสียว”

ผมขยับเอวช้าๆเน้นๆ บดควงให้แนบเน่น ก่อนจะเริ่มเร่งความเร็ว เมื่อรู้สึกว่าทำความเร็วได้แล้ว

“ซี๊ดดด อู้ยยยย”

“อร๊ายยย เสียว พะ พี่พายุ อื้อ”

ซีรีนใช้สองมือก็จิกลงที่บ่าของผม ตามอารมณ์ตอนนี้ของเธอ แล้วช่วยสวนเอวกลับขึ้นมา

พั่บ พั่บ พั่บ

“ตอดอีกซีรีนตอดแรงขึ้นอีก”

“อู้ววว พี่พายุ”

ผมเร่งความเร็วขึ้นอีกเมื่อรู้สึกว่ามันเนิบเกินไป จนคนใต้ร่างที่ตั้งตัวไม่ทันต้องร้องออกมา และจับผมแน่นขึ้น ตอนนี้เสียงเนื้อของเราดังไปทั้งห้อง

“อื้อ แน่ใจนะคะว่าเสียงร้องของซีรีนจะไม่ดังลงไปข้างล่าง อร๊ายย พะ พี่พายุ บะ เบาๆหน่อย”

“หึ่ม ไม่มีทางเพราะพี่คิดมาแล้วว่าจะเอาไว้ อู้ยยย อะ เอาเมีย ดังนั้นผนังทุกห้องเก็บเสียงได้อย่างดี อื้อ อื้อ”

ผมพลิกตัวซีรีนให้นอนคว่ำแล้วดึงสะโพกเธอขึ้นมา

“อร๊ายย พะ พี่พายุ เสียวจังเลย”

ผมจับสะโพกเนยแล้วตอกแก่นกายเข้าไปรัวๆ บอกให้เบาตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

พั่บ พั่บ พั่บ

“พี่พายุ ซะ ซีรีนไม่ไหวแล้ว จะ เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว อ๊าาา”

ซีรีนเกร็จกระตุก และตอดแก่นกายผมถี่ๆเป็นสัญญาณบอกว่าเธอเสร็จแล้ว ผมเลยเร่งตามเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“ทำไมไม่รอกันเลย หืม.. เด็กดื้อ อู้วว ซีรีน พี่ก็แตกแล้ว แตกแล้วอร๊าาาาส์”

ไม่นานผมก็แตกตามซีรีนไป ผมกระตุกแล้วกดแก่นกายแช่ไว้แบบนั้น จนทุกอย่างสงบ

“อู้ยยย !!! น้ำโครตเยอะ”

“อื้อ อื้อ อื้มม”

“ทำไมที่รักครางอีกแล้ว”

“หึ่ม อื้อ กะ ก็พี่พายุไม่ยอมหยุดกระแทก อื้อ”

“ขออีกรอบได้ไหมครับ…”

ผมเริ่มขยับแก่นกายต่อโดยที่ยังไม่ได้ชักแก่นกายออกมาเลย ทุกอย่างเริ่มต้นอีกครั้งและอีกครั้ง กว่าจะได้กลับบ้านก็เกือบถึงเวลาที่ซีรีนต้องไปส่งเด็ก ๆไปโรงเรียนพอดี….

(ZELYN)

หลายเดือนต่อมา

อุ๊บ อ้วก …!!!

เวลา 04.33 น. ฉันถูกปลุกให้ตื่นเพราะเสียงของสามีที่ไม่รู้เป็นอะไรอยู่ๆก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ

“เป็นอะไรคะ”

“อึก ไม่รู้เวียนหัวมวนท้องไปหมดเลย”

ฉันช่วยประคองพี่พายุมานั่งที่เตียงแล้วหายาดมให้เขาดม หน้าตาซีดมากจนฉันตกใจ

“อยู่ๆก็เป็นหรอคะไปกินอะไรแปลกๆมาหรือเปล่า”

“ไม่นะ วันนี้เรากินข้าวด้วยกันทุกมือทุกอย่างก็ปกติ ถ้าเป็นเพราะอาหารซีรีนก็ต้องเป็นด้วยแล้วสิ”

“อืม งั้นพี่พายุเป็นอะไร”

ฉันขยับให้พี่พายุไปนอนที่พอนอนราบลงไปก็เวียนหัวขึ้นมาอีก เลยได้แค่นั่งพิงหัวเตียงและดมยาดม

“ไหวไหมคะไปหาหมอไหม”

“พี่ว่าไม่ต้องไป เดี๋ยวพักสายตาแปปนึงก็น่าจะดีขึ้น”

“แน่นะคะ”

พี่พายุเป็นพวกชอบทนถ้าไม่ล้มหมอนนอนเสื่อจริงๆจะไม่มีทางไปโรงพยาบาลเด็ดขาดทำให้ฉันต้องคอยสังเกตอาการตลอดเวลาจนลืมสังเกตตัวเอง

“อ้วก เวียนหัวเป็นคนท้องเลย หะ ห๊ะ ท้องหรอ”

ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูวันนั้นของเดือนที่ฉันบันทึกไว้ ปรากฏว่ามันขาดไปเป็น10วันแล้ว

ฉันนั่งคิดกับตัวเองแต่ยังไม่บอกพี่พายุจนเช้ารีบให้พี่ๆแม่บ้านออกไปซื้อชุดตรวจมาให้และอาการเดิมก็กลับมาทั้งกังวลและตื่นเต้น

ก๊อกๆ

“ซีรีน”

“ค่ะ คะ”

ฉันกำลังนั่งรอผลตรวจอยู่ อยู่ๆพี่พายุก็มาเคาะประตูห้องน้ำคงเพราะเห็นฉันหายเข้ามานาน

“ทำอะไร ถึงเวลาลงไปกินข้าวแล้วนะ”

“แปปนะคะ”

ฉันหยิบที่ตรวจขึ้นมา แต่ปิดหน้ามันไว้แล้วค่อยๆหงายมาพร้อมกับที่ฉันค่อยๆลืมตา

| |

“สะ สองขีดหรอ กรี๊ดดดด!!!”

ปังๆ

“ซีรีนเป็นอะไรเปิดประตูให้พี่!!”

พี่พายุทุบประตูเสียงดังจนเหมือนประตูจะพังลงมา ฉันหยิบที่ตรวจครรภ์แล้วเดินไปเปิดประตู

“เป็นอะไร!!”

“ซะ ซีรีน…”

ฉันยกที่ตรวจครรภ์ให้พี่พายุดู ฉันรู้สึกว่าตัวเองตื่นเต้นมากอย่างกับเป็นท้องแรกแต่มันก็ตื่นเต้นจริงๆ

“ทะ ท้อง ซีรีนท้องแล้วหรอ”

พี่พายุก็อึกอักไม่ต่างกันหยิบที่ตรวจครรภ์เขย่าแล้วเขย่าอีก หลังจากหลายเดือนที่ผ่านมาพี่พายุขอให้ฉันตรวจทุกวันจนท้อเลิกตรวจไป

“มาแล้วจริงๆ”

พี่พายุพูดทั้งน้ำตาเอามือจับที่ท้องฉันแล้วลูบเบาๆ อาการพี่พายุเหมือนตอนที่ฉันบอกว่าท้องเจ้าแฝดเลย

“ดีใจขนาดนั้นเลยหรอคะ”

ฉันช่วยพี่พายุเช็ดน้ำตา เรานั่งดีใจกันซักพักก็รู้สึกว่าต้องเอาความน่ายินดีนี้ไปบอกทุกคน

“ในนี้มีน้องหรอครับ”

“ใช่ครับ ตอนนี้พี่วายุกับวาโยกำลังจะมีน้องแล้วดีใจไหมครับ อยากมีน้องไหม”

พี่วายุกับวาโยโตพอที่จะคุยกันด้วยเหตุแล้ว ฉันเลยถามไปตรงๆเพราะที่ผ่านมาเราไม่เคยคุยเรื่องนี้กันเลย

ทั้งสองคนมองหน้ากันสำหรับพี่วายุฉันว่าเขาเฉยๆเพราะมีน้องอยู่แล้วดังนั้นต้องมาดูวาโย

“คุณแม่กับคุณพ่อจะรักผมกับพี่วายุเหมือนเดิมไหม”

“รักสิครับ ทำไมลูกถามแบบนั้น”

“แอนนาเพื่อนผมเคยบอกว่าตอนพ่อแม่เขามีน้องคนใหม่ ไม่มีใครสนใจเขาเลย”

“ลูกฟังคุณแม่นะครับ พี่วายุด้วย”

ฉันเรียกลูกทั้งสองคนมาแล้วกอดเอาไว้คนล่ะข้าง

“คุณพ่อคุณแม่รักลูกมากไม่ว่าจะมีน้องอีกซักกี่คน ความรักที่คุณแม่กับคุณพ่อมีให้ลูกจะไม่มีวันเปลี่ยน”

“จริงๆนะครับ”

“ครับ”

“เย้!! งั้นมีเลยครับวาโยอยากมีเพื่อนเล่นเยอะๆ”

วาโยพอเข้าใจก็กระโดดตื่นเต้นใหญ่ยิ่งพอบอกว่าตอนนี้น้องอยู่ในท้องแล้วก็มามือมาลูบๆคุยกับน้อง

ส่วนพี่วายุเหมือนจะไม่สนใจแต่ก็แอบเอามือมาจับๆ ลูบๆที่หน้าท้องฉัน

ตอนนี้ทุกคนในบ้านพอรู้ว่าฉันกำลังตั้งท้องอีกครั้งก็กลับมาระวังฉันเหมือนท้องแร ห้ามทุกอย่าง บันไดนี่เฉียดไปไม่ได้เลยต้องขึ้นลิฟต์อย่างเดียว

“ชักอยากให้ถึงพรุ่งนี้ซ่ะแล้วสิอยากรู้ว่าจะมากี่คน หนึ่งคน หรือสองคน หรือสามคน”

“หะ ห๊ะ สามเลยหรอคะ”

“เพี๊ยง!! สามคนเถอะนะลูกพ่อมาทีเดียวเลย”

“เกินไปไหมคะพี่พายุซีรีนแบกท้องสามคนไม่ไหวนะ”

แค่เจ้าแฝดก็ทำฉันปวดหลังปวดตัวตั้งแต่ห้าเดือน ถ้าครั้งนี้ท้องแฝดสามฉันไม่ต้องนอนอย่างเดียวเลยหรอ

“ขอบคุณนะครับที่เสียสละเพื่อครอบครัวเรา”

“มีอะไรที่มากกว่าคำขอบคุณไหมคะ”

“ซีรีนอยากได้อะไรเอาไปให้หมดเลย ยกเว้นตัวพี่ที่ตอนนี้ต้องหยุดเอาไปก่อน”

เพี๊ยะ

“เซี้ยวใหญ่แล้วนะคะ”

ฉันตีแขนพี่พายุอยู่ๆก็พูดเรื่องหื่นๆอีกแล้ว แต่ก็นั่นแหละตอนนี้ชีวิตฉันมันเหมือนสมบูรณ์ไปทุกอย่างแล้วเจ้าจิ๋วที่อยู่ในท้องก็แค่จะมาเติมความสุขให้มันสุขยิ่งขึ้น

มาถึงตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรแล้ว…

เพราะฉันคือผู้หญิงที่มีความสุขและโชคดีที่สุดในโลกที่ได้สามีอย่างพี่พายุและมีลูกที่หน้ารักถึงสองคน เอ๊ะ!!ตอนนี้ต้องนับในท้องด้วยไหมไม่แน่ใจ 🥰🥰

.

.

.

.

NEXT EPISODE.