Kabanata 4

May pagkakahawig si Arden at Bryant kaya malamang ay hindi imposibleng maging kamukha rin ng anak ko si Arden. Dugong Gromeo ang nananalaytay sa anak ko.

Agad akong umiling sa tanong ng kapatid ko. “Si Arden ay kapatid ni Bryant, Karl. Hindi siya ang ama ni Aeon.”

Nalukot ang mukha ng lalaki. “Bakit siya ang tumutulong sa anak mo, Ate Iyana? Hindi ba dapat yung magaling niyang tatay? Nasaan ba ang lalaking 'yon? Bakit hindi niya manlang magawang panagutan ang anak niya?”

Hindi ako agad nakapagsalita. Bakas ang galit sa boses ni Karl. Nabahala ako na baka totohanin niya talaga ang banta niya na ipapakulam niya si Bryant sa oras na malaman niya ang dahilan.

Bago pa man muling makapagtanong si Karl ay dahan-dahang bumukas ang pinto. Iniluwa niyon si Arden na may dala-dalang mga paper bag galing sa isang kilalang fast food chain.

Agad kaming tumayo ni Karl. Tutulungan ko sana ang lalaki sa mga bitbit niya pero hindi niya ako hinayaan. Nakita ko kung paano tumingin si Karl kay Arden na tila sinusuri niya ang buong pagkatao ng lalaki.

“Arden . . .”

Kinuha ko ang atensyon ng lalaki. Nagtama ang mga mata namin nang itaas ko ang tingin ko sa kaniya. Nakatingin na pala sa akin si Arden.

“Kapatid ko nga pala, si Karl. Nakita mo na siya, doon sa ospital na pinanggalingan ni Aeon.”

Ibinaba muna ni Arden ang mga dala sa lamesa bago binigyan ng maliit na ngiti ang kapatid ko. Arden rarely smile when meeting someone new, kaya malaking bagay na 'yon. Naglahad pa nga ng kamay ang lalaki kay Karl.

“I'm Arden, Karl.”

Agad tinanggap ng kapatid ko ang kamay ni Arden. Nakipag-kamay siya at bahagya ring ngumiti sa lalaki. “Nice meeting you po, Sir Arden—”

“Just my name, Karl. If it pleases you.”

Awkward na tumawa ang kapatid ko. “Pasensya na, Arden. Maraming salamat pala sa pagtulong sa kapatid ko at sa pamangkin ko. Dahil sa 'yo, ligtas na si Aeon.”

“Kulang pa ang tulong ko bilang kabayaran sa ginawa ng kapatid ko kay Iyana. Don't worry, I'll continue helping as long as I can.”

Ngumiti ako.

Hindi ako sigurado kung sasabihin ko pa kay Karl ang naging kasunduan namin ni Arden. Kaya lang naman niya tinulungan ang anak ko kapalit ng pagpapakasal ko sa kaniya para makuha niya ang kumpanya mula kay Bryant.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Karl kapag nalaman niya na muli akong magpapakasal sa isang Gromeo. Nag-aalangan akong sabihin sa kaniya dahil . . . baka hindi siya umayon.

Pinagsaluhan naming tatlo ang mga pagkain na binili ni Arden. Madami na 'yon para sa amin. Noong una ay nahiya pa si Karl nang sabihan siya ni Arden na kumain kasama kami. Pero dahil alam kong nagsinungaling lamang siya noong sinabi niya na kumain na siya, ako na mismo ang nagbigay ng pagkain sa kaniya.

Dahil sa sobrang gutom ko ay nakain ko pa nga ang kanin na dala niya. Ilang oras kong pinigilan ang sarili ko na kumain dahil gusto ko na ako ang sasalubong sa doktor pagkatapos ng operasyon ng anak ko.

Dahil doon, ilang beses ko ring tinanggihan si Arden sa tuwing aalukin niya ako ng pagkain. Nagmatigas talaga ako. Ang ending, ilang oras din na hindi kumain ang lalaki dahil sinamahan niya talaga ako. Hindi niya ako iniwan.

Pagkatapos kumain, ilang oras kaming naghintay, ngunit hindi pa rin nagising ang anak ko. Ang sabi ng doktor, normal lang daw 'yon. Ilang oras talaga ang aabutin bago magising ang anak ko mula sa operasyon.

Nasa tabi lang ako ni Aeon hanggang sa dumating ang oras ng pag-alis ni Karl dahil lumalalim na rin ang gabi.

“Hindi ka ba muna uuwi, Ate Iyana?”

Agad akong umiling. “Gusto kong nandito ako paggising ng anak ko, Karl.”

Napakamot siya sa ulo niya. “Hindi ka ba kukuha ng damit mo? Ilang araw ka ring mananatili rito.”

Ibinigay ko sa kaniya ang susi ng bahay. “Kuhanan mo na lang ako ng damit.”

Nanatiling nakapatong ang ulo ko sa kama ng anak ko habang hawak-hawak ang kamay niya. Hindi naman umalma si Karl at kinuha ang susi mula sa nakalahad na kamay ko.

“Sige, Ate Iyana. Magpapatulong na lang ako kay Shiela. Pupunta kami rito bukas ng umaga para dalhin ang mga gamit mo.”

Tumango ako nang hindi lumilingon sa kapatid. “Mag-iingat ka, Karl.”

Narinig ko rin ang sandaling pag-uusap ni Arden at ng kapatid ko bago ito tuluyang umalis. Sa pagsara ng pinto, nabalot ng katahimikan ang buong kuwarto. Tanging ang tunog lamang na nagmumula sa makinang nakakabit sa anak ko ang maririnig.

Ilang minuto na gano'n. Ramdam ko ang pagtitig sa akin ni Arden hanggang sa muli siyang magsalita. “I'll just go get something from my car. I'll be quick.”

Lumingon ako sa kaniya bago tumango. Hindi ko namalayan ang oras dahil sa pagkatulala. Hindi ko alam kung ilang minuto ang lumipas nang maramdaman ko ang muling pagdating ni Arden.

Papikit na ako no'n. Pabagsak na ang mga talukap ko sa sobrang antok at pagod na nararamdaman.

“Sleep, Iyana. Ako na muna ang magbabantay kay Aeon.”

Nakapikit na ako nang marinig ko 'yon. Ni hindi ko na nagawang makapagsalita upang sagutin ang lalaki dahil sa sobrang antok.

Naramdaman ko ang pagbuhat sa akin ni Arden hanggang sa maramdaman ko ang malambot na higaan sa likod ko. Inalis din niya ang sapatos na suot ko. Ang paglapat ng tila kumot sa katawan ko ay ang huli kong naramdaman bago tuluyang lumalim ang tulog ko.

Nagising ako na tahimik pa rin ang buong kuwarto. Hindi ko alam kung ilang oras ang tulog ko hanggang sa mapadpad ang mga mata ko sa orasan.

Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtantong siyam na oras akong natulog.

Shit.

Nilingon ko ang anak ko na nakahiga pa rin sa kama. Nang ilibot ko ang paningin ko sa loob ng kuwarto ay hindi ko nakita si Arden.

Mukhang lumabas ang lalaki.

Tumayo ako at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang paggalaw ng kanang kamay ng anak ko. Dali-dali akong gumalaw palapit kay Aeon.

“A-Aeon? Anak ko?”

My lips parted when slowly, my son's eyes opened. Agad lumuha ang mga mata ko nang magtama ang mga mata namin ni Aeon.

“A-Anak ko . . . gising ka na!”

Hinalikan ko nang may buong pag-iingat ang bawat parte ng mukha ng anak ko dahil sa saya. Tuloy-tuloy ang pag-agos ng mga luha mula sa mga mata ko dahil sa labis na tuwa.

Gising na ang anak ko. Gising na si Aeon.

“N-Nandito si Mommy, Aeon. Naririnig mo ba ako, anak ko?”

“M-Mommy . . .”

Ramdam ko ang hirap sa pagsasalita niya. Hindi ko napigilan at tuluyan ko na siyang niyakap.

“Y-Yes, nandito lang si Mommy. H-Hindi ka iiwan ni Mommy. A-Anong nararamdaman ng baby ko?”

Ang mga sumunod na salitang binitawan ng anak ko ang hindi ko inaasahan.

“M-Mommy, where's d-daddy?”