"Mahal kita...kahit bawal." *** Hindi akalain ni Celeste Rockwell na ang isang simpleng pagkakamali ay magiging simula ng pinakamalaking gulo sa buhay niya. Isang gabi lang… pero bakit hindi niya ito matakasan? At paano kung ang lalaking kasama niya nang magising siya ay walang iba kundi ang kanyang Ninong Chester Villamor—ang cold-hearted billionaire doctor na hindi kailanman naniwala sa pag-ibig? Ngunit isang balita ang tuluyang nagpagulo sa lahat—buntis siya. At ang solusyon ng kanyang Ninong? Isang secret contractual marriage. Maitatago ba nila ang sekreto nilang dalawa? Mananatili ba silang propesyonal kahit pilit nang pumipintig ang puso? O itataya nila ang lahat—reputasyon, respeto, at emosyon—para sa isang pagmamahalang hindi nila inakala?
Lihat lebih banyakCeleste's POV
Masikip at maingay ang bar. Ang kulay gintong liwanag ng chandeliers ay kumikislap sa mamahaling baso ng alak, at ang tunog ng halakhakan ay sumasabay sa mabigat na beat ng music. Hindi ko kailanman ginusto ang ganitong klaseng environment, pero ngayong gabi, wala akong choice. "Come on, Celeste! You won a big case today!" tili ni Andrea, isa sa mga junior associates sa firm. "One drink lang!" I shook my head, pero bago pa ako makatanggi nang maayos, may dumaan nang waiter at iniabot sa akin ang isang baso ng champagne. Si Raymond, isa pang associate na laging may hidden agenda, ang nag-abot nito sa akin. Nakangiti siya—masyadong matamis para hindi kahina-hinala. "Huwag kang KJ, Celeste," aniya. "You deserve this. One drink lang. Swear." Napabuntong-hininga ako. I just wanted to go home, pero alam kong kung tatanggihan ko pa sila, magiging topic na naman ako ng office gossip. Masyado nang maraming naiinggit sa akin sa law firm at mas lalong marami ang gustong makita akong sumablay. So I took a sip. Isang lunok lang para makauwi na ako kasi may case pa akong kailangang pag-aralan. Matamis at medyo mas matapang kaysa sa inaasahan ko, pero wala akong oras para isipin iyon. Gusto kong tapusin agad ang inuman na ‘to, kaya tinungga ko na lang ang buong laman ng baso. Pagkalipas ng iñang minuto, napahawak ako sa table namin nang nagsimula nang lumabo ang paningin ko. Napahawak ako sa ulo ko at pinilit na maaninag ang buong paligid. "Celeste, okay ka lang?" tanong ni Andrea, pero para bang lumulutang na lang ang boses niya sa hangin. Nilingon ko siya. Hindi ko siya makita ng maayos dahil sobrang labo ng paningin ko. Para akong nasa ilalim ng tubig. Mabagal ang kilos ko. Hindi ko ma-focus ang mga mata ko. Para bang hindi ko na kontrolado ang sarili kong katawan. Parang… parang may mali. "Shit, ang init," bulong ko. Dumaan ang kamay ko sa leeg ko, pero parang hindi ko na maramdaman ang sarili kong balat. Para akong lumulutang sa kawalan. Narinig ko ang mahinang tawa ni Raymond. "Mukhang tinamaan ka agad, Celeste. Dapat yata hindi mo ininom nang buo." May kung anong kilabot ang gumapang sa balat ko. "Celeste, gusto mo na bang umuwi?" tanong ni Andrea ulit, pero wala na akong boses para sumagot. Ilang sandali pa, naramdaman kong may humawak sa braso ko. Mahigpit ang pagkahawak ng taong nag-aalalay sa akin. "Come on, I'll take you home," sabi ng isang pamilyar na boses—si Raymond. Ginamit ko ang natitirang lakas ko upang makabalik sa hotel room ko. Pakiramdam ko ay parang may mali sa nangyayari. Halos gumapang na ako papasok sa loov ng elevator. "Are you okay, Ma'am?" rinig kong tanong ng isang hotel staff na nakasalubong ko sa elevator. "Help me..." paos na ang boses ko, pinipilit pa rin ang sariling huwag magpadala sa alak na nainom ko. "Saang floor at room number po ang room ninyo?" tanong niya ulit. Napahawak ako sa ulo ko dahil hindi ko na talaga maintindihan ang nararamdaman ko. Ang nasa isip ko lang ay makalayo sa mga kasama ko. "Celeste!" Napahigpit ang hawak ko sa hotel staff nang marinig ang boses ni Raymond. "This is my room," sabi ko sa empleyado nang mabuksan ko ang isang hotel room na nasa ikaanim na palapag. Tiningnan ko ang hotel number at hindi ko na maaninag ng mabuti dahil mas lalong lumabo ang paningin ko. Ni-lock ko agad ang pintuan at humiga sa kama. Hinubad ko ang aking suot na damit nang maramdamdaman ang panginginit ng aking buong katawan. Napalingon ako sa gilid ng kama nang marinig ang pagdaing ng isang lalaki. Bigla akong kinabahan at nakaramdam ng takot. Kahit hirap na hirap ako sa sitwasyon ko, nilapitan kp pa rin ang lalaki. "Damn it!" usal ko nang maramdamdamang may humawak sa beywang ko dahil muntik na akong matumba. "Help me..." usal niya. Napahawak ako sa batok niya nang bigla niya akong halikan sa labi. *** Nagising ako sa pakiramdam ng malamig na hangin na dumadampi sa balat ko. Mabigat ang ulo ko. Para akong nilunod sa dilim, at ngayong paunti-unti na akong nagkakamalay, gusto ko na lang bumalik sa kawalan. Napalinga-linga ako sa paligid nang mapansin ang kakaibang amoy ng kwarto. Dahan-dahan akong gumalaw, pero pakiramdam ko ang bigat ng katawan ko. Ang mga daliri ko, parang hindi ko maigalaw nang maayos. At saka ko naramdaman… may katabi akong ibang tao. Napabalikwas ako, pero sa bilis ng galaw ko, biglang umikot ang paningin ko. Hindi ko man lang namalayan na lumabas ang isang mahinang ungol sa labi ko. "Shit," may mababang boses na narinig ako sa tabi ko. Malalim at pamilyar. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig nang unti-unti kong nilingon ang lalaking katabi ko, at nang makita ko kung sino iyon, pakiramdam ko bumaliktad ang mundo ko. Si Ninong Chester. Halos hindi ako makahinga. Bakit nandito si Ninong? Anong ginagawa ko sa kama niya? At bakit… bakit wala akong suot maliban sa manipis na bedsheet na bumabalot sa katawan ko? Napahawak ako sa ulo ko sabay iling nang sumagi sa isipan ko ang posibleng nangyari sa amin. "Holy shit," narinig kong bulong niya. Napatingin ako sa kanya. Hindi siya n*******d, pero halatang bagong gising lang siya. Gusot ang puting sando niya, at ang buhok niyang laging maayos ay magulo. Pero ang mas lalong nagpayanig sa akin ay ang itsura niya—seryoso, pero may bahid ng gulat at inis sa kanyang mukha. I opened my mouth, pero walang lumabas na salita. "A-Anong nangyari?" bulong ko sa basag na boses. Huminga nang malalim si Ninong Chester. Tumitig siya sa akin, pero hindi ko mabasa ang nasa isip niya. Iyon ang nakakatakot. Hindi ko alam kung galit siya. Hindi ko alam kung anong iniisip niya. "That's what I was about to ask you," malamig niyang tanong sa akin. Napalunok ako. Hindi. Hindi puwedeng nangyari ‘to. Pero ang problema… hindi ko maalala. Ni isang detalye kung paano ako napunta rito. Ni isang alaala kung bakit ako nasa kama ng sariling Ninong ko. "Did we…" Hindi ko man lang kayang tapusin ang tanong. Nakita kong nagdilim ang mga mata niya. "I don't know," sagot niya agad. "Pero, Celeste, ano'ng ginagawa mo sa hotel room ko?" Doon ko na tuluyang naramdaman ang panlalamig ng katawan ko. Hindi ito ang kwarto ko? Diyos ko… anong ginawa ko? Hindi ko alam kung paano ako nakabangon mula sa kama, kung paano ako nagawang isuot ang damit ko kahit nanginginig ang kamay ko. Hindi ako makatingin nang diretso kay Ninong Chester habang nilalapitan ko ang pinto. "Celeste," tawag niya, seryoso ang kaniyang boses. Pero hindi ko kayang humarap sa kanya dahil binalot ako ng kahihiyan. Bago pa niya ako mapigilan, binuksan ko ang pinto at mabilis na lumabas ng kwarto. Humakbang ako sa hallway ng hotel, pero sa bawat hakbang ko, mas lalong bumibigat ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung ano ang iniwan ko sa kwartong iyon—kung anong klase ng relasyon namin ang nasira, kung may mas malala pang nangyari kaysa sa iniisip ko. Isang gabi lang… pero pakiramdam ko, hindi ko na mababawi ang sarili kong buhay. Sa dami ng lalaking pwede kong makasama sa iisang kwarto, bakit si Ninong Chester pa? Hindi pwede. Si Ninong Chester ay matalik na kaibigan ni Papa. Kapag nalaman niya ang tungkol sa amin, baka itakwil niya ako bilang anak.The Billionaire's Vengeful Obsession (Caleigh and Drako)BLURB: He swore to destroy her... but ended up craving her instead.***Caleigh Villamor thought coming home was the right thing to do—para sa ama niyang isang respetadong surgeon na ngayon ay nasa likod ng rehas matapos ang isang operasyon na nauwi sa trahedya. But fate had other plans.Drako Valderama, the ruthless billionaire heir of a real estate empire, is out for revenge. Anak si Caleigh ng lalaking sinisisi niya sa pagkamatay ng ama niya. Kaya ang tanging plano ni Drako: wasakin ang mundo ni Caleigh... simulan sa puso niya.Isang gabi. Isang pagkakamaling hindi na mababawi.“Huwag mo akong mahalin, Caleigh. Dahil kahit kailan… hindi kita patatawarin.”Pero paano kung ang puso niyang puno ng galit… ay siya ring unang bumigay?•••Chapter 1Caleigh Devika Villamor Hindi ko na maalala kung ilang beses kong tiningnan ang cellphone ko habang nakaupo ako sa gilid ng kama. Nasa gitna ako ng paghahanda para sa finals week dito
Celeste's POV "Fuck!" usal ko nang isara ni Chester ang pinto sa dressing room. Magbibihis dapat kami dahil may gagawin pa para sa bagong kasal. "Masisira ang gown ko. Hindi pa tapos ang program!" reklamo ko nang bumaba ang halik niya sa leeg ko. "I can't wait," bulong niya at kinapa ang dibdib ko. "Pigilan mo ang sarili mo. Mamayang gabi pa ang honeymoon natin," natatawang sabi ko.Ngunit masyado siyang matigas ang ulo. Hindi siya nakinig sa akin. "Chester!" sigaw ko nang marinig ang pagkapunit ng gown ko.Binaba niya ang kaniyang pantalon at agad kong nakita ang paninigas ng alaga niya. "Hindi ko na kayang maghintay pa hanggang gumabi. I think someone put a robust in my drink," sabi niya, sabay hinila ako papalapit sa kanya. Muling siniil niya ako ng halik, at naramdaman ko ang init ng mga labi niya na sumasalubong sa akin. Kinuha niya ang kamay ko at itinaas ito, saka ito hinawakan ng mahigpit upang hindi ako makagalaw.Nang tuluyan niya nang mahubad ang napunit kong gown ay b
Celeste's POV Celeste and Chester's Wedding Day Ang mga mata ko ay puno ng emosyon habang tinitingnan ko ang aking sarili sa malaking salamin. Sa likod ko, naririnig ko ang masayang hiyaw ng mga anak namin, sina Caleigh at Claudette, habang inaayos ang mga huling detalye ng aking kasuotan. Ang mga bata ay nagmamasid at tinitingnan ang aking wedding dress, hindi makapaniwala na ito na naman ang araw na iyon—ang wedding day namin ni Chester. Hindi ko alam kung anong pakiramdam ko—kilig, saya, at kaunting lungkot. Ang lahat ng ito ay tila isang panaginip na nagkatotoo. Noong una, iniisip ko na renewal of vows lang ito, at akala ko ay tapos na ang lahat. Pero heto na naman kami, muling nagpapakasal, at ngayon, parang mas matindi pa ang pagmamahal namin kaysa noon. Paano nga ba kami nakarating sa puntong ito? Puno ng mga pagsubok, ngunit ang bawat hakbang ay tinahak namin nang magkasama. "Mommy, ang ganda n'yo po!" puri ng bunso kong anak na si Claudette. Nakasuot siya ng cute na white
Celeste’s POV “Bakit parang kabado ka?” tanong ko kay Chester habang binabaybay namin ang isang pamilyar na daan. Ngumiti lang siya. “Wala. Gusto lang kitang muling mapasaya ngayong gabi.” Napatingin ako sa mga anak namin na biglang natahimik. Usually, sa biyahe pa lang ay maingay na ang dalawa sa pagkukuwento, pero ngayon, panay sulyap nila sa isa’t isa habang pigil ang mga ngiti. Pagdating namin sa venue, bumungad sa akin ang isang garden na punong-puno ng puting bulaklak, fairy lights, at mga larawan naming dalawa ni Chester. Parang biglang bumagal ang oras. Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. “Chester…” mahina kong tawag habang unti-unti akong lumalakad papasok. Paglingon ko sa likod, nakita ko si Chester na hawak ang isang bouquet ng puting rosas. Suot niya ang dark navy suit niya, at kitang-kita sa mga mata niya ang kilig at kaba. Hinawakan niya ang kamay ko at dahan-dahang lumuhod sa harapan ko, tulad ng ginawa niya sampung taon na ang nakalipas. "Celeste R
Chester's POV Ten Years Later... "Careful, Caleigh and Claudette. Baka madapa kayo," paalala ko habang nakatitig sa rearview mirror ng sasakyan, pinagmamasdan ang dalawang pinakamahalagang batang babae sa buhay ko. Kakapasok lang nila sa kotse matapos kong sunduin sa school. Pareho silang masigla, parang may sariling mundo habang nagkukuwentuhan tungkol sa mga nangyari sa klase nila. Lalo na ngayon, may plano kaming sorpresahin si Celeste ngayong gabi para sa ika-sampung anibersaryo ng kasal namin. Si Caleigh Devika Villamor, ang panganay naming anak, ay labing-isang taong gulang na. Napakatalino ng batang 'yon—mana sa nanay niya. Mahilig siya sa science at palagi siyang may tanong tungkol sa mga bagay na para bang gusto niyang unawain ang buong mundo. Ang bunso naman namin, si Claudette Aoife Villamor, ay siyam na taong gulang na. Siya ang mas maharot at mas artistic sa dalawa. Mahilig gumuhit, gumawa ng kanta, at minsan ay kinakausap ang mga halaman sa likod-bahay namin. Ang bi
Chester's POV Tahimik lang akong nakaupo sa gilid ng veranda habang nakatingin sa lalaking nasa harapan ko—si Victor Novela, ang taong nagsasabing siya ang tunay kong ama. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Habang si Celeste ay nasa loob ng bahay, kasama ang kaniyang pamilya, ako naman ay naiwan dito sa labas, harap-harapan sa katotohanang hindi ko inakalang kailanman ay haharapin ko. Nag-umpisang magsalita si Victor. Mapanatag ang kaniyang tinig, pero puno ng pighati at pangungulila. "Ikuwento ko sa iyo ang lahat, anak," panimula niya. "Ako at ang mama mo... kami ang una. Mahal na mahal ko si Cecilia noon. Bata pa kami, puno ng pangarap. Palagi naming sinasabi na balang araw, bubuo kami ng pamilya. Pero hindi gano’n kadaling labanan ang mundo. Galing ako sa simpleng pamilya. Samantalang siya, ipinanganak na may gintong kutsara sa bibig." Napakuyom ang kamao ko. Hindi ko alam kung bakit, pero pakiramdam ko ay sinasaktan ako ng bawat salitang binibigkas niya. "Arranged m
Celeste’s POV Marahan kong hinaplos ang malamig na salamin ng kabaong ni Reginald—o dapat ko nang sabihing ni Papa. Oo, siya ang totoo kong ama. Ang lalaking kinamuhian ko noon, hindi dahil sa personal na kasalanan niya sa akin, kundi dahil sa mga kasinungalingang inilim sa akin ng mundo. Ngunit ngayon, wala na siya. At habang nakatitig ako sa kaniyang walang buhay na katawan, isang bagay lang ang paulit-ulit na sumisigaw sa isip ko—huli na ang lahat. Pinilit kong pigilan ang pagtulo ng luha, ngunit walang silbi. Basa na naman ang pisngi ko. Hindi ko man lang siya nayakap bilang isang anak. Hindi ko siya nagawang tingnan sa mata at sabihin, “Pinapatawad na kita. Salamat sa lahat.” Hindi ko siya natawag na Papa habang buhay pa siya. Pinatay siya ni Isabelle. Isang babaeng minsan kong inakalang matalino, mapagmahal, at karapat-dapat mahalin. Pero ngayon, isa na lamang siyang baliw. Isa siyang halimaw na binalot ng delusyon at galit. Kung maibabalik ko lang ang panahon… kung may kahit
Celeste’s POV Katatapos lang ng huling court hearing ngayong araw. Pagod na pagod ang katawan ko, pero mas mabigat ang pagod ng isip at damdamin. Buong araw akong nakatayo sa harap ng hukom, isinusumite ang mga ebidensiya ng kaso ni Reginald laban kay Isabelle. Pinilit kong maging matatag, kahit na alam kong sa bawat pagbasa ng testimonya, unti-unting nahuhubaran ang nakaraan naming lahat—at ang sakit ay tila laging bago sa bawat pagbanggit nito. Nang makalabas na ako sa korte, agad kong tinanggal ang heels at isinalya ito sa passenger seat ng kotse ko. Magsusuot pa lang ako ng flats nang tumunog ang cellphone ko. Mama calling… Napakunot ang noo ko. Ilang segundo akong nakatitig sa pangalan niya sa screen. Nagdadalawang-isip akong sagutin. Hindi pa ako handang harapin siya. Hindi pa ako handang marinig ang boses niya pagkatapos ng lahat ng nalaman ko tungkol sa pagkatao ko at sa mga kasinungalingang isiniksik niya sa buong pagkabata ko. Napabuntong-hininga ako at inilagay ang tel
Chester’s POV Pagkababa ko ng sasakyan sa ospital ay ramdam ko agad ang bigat ng hangin. Halos ayaw gumalaw ng katawan ko, pero pinilit kong tahakin ang pasilyo patungo sa silid ni Daddy. Naguguluhan pa rin ang damdamin ko sa huling pag-uusap namin. Sa kabila ng lahat ng ginawa niya, gusto pa rin ng bahagi ng puso kong maniwala na may natitira pa rin sa kaniya—hindi bilang ama, kung 'di bilang taong may kapasidad na pagsisihan ang kanyang mga kasalanan. Pagliko ko sa corridor, agad nahagip ng paningin ko si Celeste. Nakatayo siya sa tapat ng pinto, tila pinipigil ang sariling pumasok. Suot niya ang simpleng beige na blouse na madalas niyang suotin kapag gusto niyang manatiling mahinahon. Nakapikit siya at halatang kinakalma ang sarili, pero bago ko pa man siya matawag o malapitan, bumukas ang pinto at tuluyang pumasok si Celeste sa loob ng silid. Binilisan ko ang hakbang ko, pero pagdating ko sa pinto, pinili kong huwag pumasok. Sa halip, sumilip ako mula sa maliit na bintanang sal
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen