Kabanata 5

'Yon ang oras na hindi pa ako handang harapin. 'Yon ang unang pagkakataon na nagtanong si Aeon tungkol sa kaniyang ama. I wasn't ready to answer his question. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kaniya ang totoo o magsisinungaling ako at gagawa ng ibang kuwento.

Bata pa ang anak ko, hindi ko siya mapipigilan sa pagtatanong ng mga bagay na tungkol sa kaniyang ama. Alam ko na sa paglaki niya, maghahanap at maghahanap siya ng isang ama. Ngunit, hindi ko alam kung maiintindihan niya ba kapag sinabi ko ang totoo dahil . . . napakabata niya pa.

My lips parted but no words came out from my mouth. Nakagat ko ang ibabang labi ko habang nakatingin sa anak ko na tila naghihintay ng sagot mula sa akin.

Pareho kaming napalingon sa pinto nang bumukas 'yon. Iniluwa niyon si Arden na may dala-dalang tray na naglalaman ng pagkain, ilang prutas, at tubig.

“D-Daddy!”

Napalingon ako sa anak ko. Lumiwanag ang mga mata ni Aeon nang makita si Arden. My son even raised his left arm to reach for him. Pagkalapag ni Arden ng hawak na tray sa lamesa malapit sa kama ni Aeon ay agad niyang nilapitan ang anak ko at hinalikan ang kamay nito.

“Is my boy hungry?”

Alanganin akong ngumiti kay Aeon. “A-Anak, he's not—”

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang tumingin sa akin si Arden. Makahulugan siyang ngumiti. Ang mga mata niya ang nagsabi sa akin na huwag ituloy ang sasabihin ko para sa bata.

Aeon looked very happy to see Arden.

“He woke up four hours ago. I tried waking you up, pero napalalim yata ang tulog mo kaya hindi kita nagising. Hindi ko na itinuloy dahil alam kong kailangan mo ng tulog.”

Dahan-dahan naming inangat ni Arden si Aeon mula sa pagkakahiga hanggang sa makaupo na siya ngunit nakasandal pa rin sa headboard ng kama. May bandage sa ulo ng anak ko kung saan siya inoperahan. Maingat ang naging galaw namin ni Arden para hindi siya masaktan.

“Nakausap ko na ang doktor at ang sabi, may mga gamot na kailangang inumin si Aeon. I went out to get him some food dahil ang sabi ng bata ay nagugutom na siya.” Inilapit ng lalaki ang lamesa kung saan niya nilapag ang tray ng mga pagkain. “I got the food that the nutritionist advised.”

Hindi ako kaagad na nakagalaw. Pinanood ko si Arden na maingat na sinubuan ang anak ko. Nang humikab ang lalaki, doon ako natauhan. Doon ko napansin ang pagod sa mga mata ni Arden na nagagawa pang ngumiti sa anak ko.

“Arden, ako na muna ang magsusubo kay Aeon. Inaantok ka na, kailangan mo ring matulog.”

Inagaw ko ang hawak-hawak niyang pagkain. Nang akmang susubuan ko na si Aeon, bigla itong umiling sa akin. Aeon looked at Arden who was still sitting beside him.

“I-I want d-daddy.”

Hinaplos ko ang pisngi ng anak ko. “Baby, d-daddy is sleepy. He needs sleep. Si Mommy muna ang magsusubo sa 'yo.”

Sinubukan kong muli na subuan ang anak ko ngunit tumanggi ulit siya. Akmang iiyak na si Aeon kaya naman agad kong binalik ang pagkain kay Arden.

Hindi ko gustong umiyak ang anak ko.

“Don't worry, kaya ko pa.”

Binigyan ako ng isang tango ni Arden upang kumbinsihin ako na kaya pa niya. Ilang minuto ko silang pinanood. Ni hindi na nga tumitingin sa akin ang anak ko. Nakapokus siya kay Arden na nagsusubo sa kaniya ng pagkain.

Ilang beses ko ring narinig si Aeon na sabihin ang salitang 'daddy'. Somehow, it pained me. Nadagdagan ang inaalala ko. Paano ko sasabihin sa anak ko na hindi si Arden ang tatay niya?

I couldn't afford to end the happiness in my son's eyes. Kitang-kita ko na masaya si Aeon sa presensya ni Arden. Paano ko 'yon magagawang itigil?

Hindi ko kaya.

“Your brother with his wife brought the bag containing your clothes and essentials earlier. Agad din silang umalis. Nilagay ko sa couch yung bag.”

Private room ang kinuha ni Arden kaya malawak at may sariling restroom sa loob. Nilingon ko ang hinigaan ko kanina at nakitang sofa bed naman 'yon. Bukod doon, may dalawang couch din sa loob ng kuwarto na pinagigitnaan ang isang lamesa kung saan kami kumain kanina.

Iniwanan ko ang dalawa at kinuha ang oras para makaligo. Ang mga bagay na tumatakbo sa isip ko ay nabawasan. Naging magaan na ang pakiramdam ko kahit papaano.

Wala na akong poproblemahin sa mga gagastusin sa pagpapagaling ni Aeon dahil sagot na 'yon ni Arden, kapalit niyon ang pagpapakasal ko sa kaniya.

Pagdating naman sa mga trabaho ko, mukhang kakailanganin kong tumigil upang bantayan ang anak ko. Ngunit, sisikapin ko pa ring makiusap kung puwedeng huwag muna nila ako tuluyang tanggalin. Ilang araw lang naman siguro at makakalabas na rin ang anak ko. Makakabalik din ako agad sa trabaho.

Napatagal yata ang pagligo ko dahil paglabas ko, tulog na ulit ang anak ko. Nagulat pa ako dahil bagsak ang ulo ni Arden sa kama ng anak ko. Mukhang hindi siya hinayaang makalayo ni Aeon at nakatulog na siya sa gano'ng posisyon.

Bumuntong-hininga ako. I picked up the blanket he gave me while I was sleeping earlier. Ikinumot ko rin 'yon sa kaniya. Kung kaya ko nga lang siyang buhatin ay bubuhatin ko siya pahiga sa sofa bed gaya ng ginawa niya sa akin, ngunit masiyadong mabigat ang lalaki para magawa ko 'yon.

Ilang oras ang nakalipas at may dumating na doktor upang i-check ang anak ko. Dahil doon ay nagising si Arden, ngunit pag-alis ng doktor ay agad din siyang nakatulog. This time, lumipat na ang lalaki sa sofa bed.

Ginamit ko ang oras habang tulog ang dalawa upang sagutin ang mga nagmensahe sa akin, karamihan ay nagtatanong tungkol sa trabaho ko. Tumawag pa ang isang amo ko sa akin at tinanong ako kung itutuloy ko pa ba ang trabaho ko sa kaniya. Napakaistrikto niya at isang araw lang akong wala ay nagbabanta nang tatanggalin ako.

Napatagal ang pakikipag-usap ko sa kaniya. Nakiusap talaga ako na huwag muna akong tanggalin dahil ilang araw lang naman akong mawawala.

Nagising si Arden noong malapit na ang lunch. Hindi ko na napigilan at agad ko siyang tinanong.

“Arden, wala ka bang ibang importanteng gagawin? Hindi ka uuwi? Paano ang trabaho mo? Puwede ka namang umalis kung kailangan mo na. Hindi naman kita tatakbuhan sa kasunduan natin. Makakaya ko namang bantayan si Aeon.”

Napakunot ang noo ng lalaki. Ginulo niya ang buhok habang naglalakad papalapit sa kung nasaan ako. “I've booked a hotel room near this hospital. May ilang pares din ako ng damit sa sasakyan ko. Hindi muna ako uuwi. My work can wait.”

Nakagat ko ang ibabang labi ko habang pinapanood ko siyang uminom ng tubig.

“S-Sigurado ka ba? Masiyado ka nang naaabala, Arden.”

“Hindi ito abala sa akin. I'm doing this to help, Iyana. I'll stay here until Aeon is discharged.”

Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga. “Let's talk about the plan, then.”

Nilakasan ko na ang loob ko.

“Nakuha ko na ang parte ko sa kasunduan. Natulungan mo na ang anak ko. Anong plano mo?” Tinignan ko nang diretso ang mga mata ng lalaki. “Anong gagawin ko?”

Seryoso itong umupo sa couch na kaharap ng inuupuan ko at sumandal doon. He placed his arms across his chest as his eyes remained staring at me.

“Marry me.”

“A-And?”

“Quit your jobs.”

“Huh?”

“Quit your jobs and move into my house with Aeon.”

“T-Teka . . .”

Bigla akong kinabahan. Ramdam ko ang bilis ng pagtibok ng puso ko dahil doon.

“Bakit kailangan 'yon?”

Napakunot ang noo ng lalaki dahil sa sinabi ko. “You will marry me, Iyana. Magiging akin ka, kasama ng anak mo. You and your son will be a Gromeo, my Gromeo. Dapat lang na tumira kayo sa pamamahay ko.”

Natameme ako. Hindi ako agad nakapagsalita dahil hindi ko makapa ang dapat kong sabihin. Dahil doon ay tinaasan ako ng kilay ng lalaki.

“What's shocking? Ngayon mo lang naisip 'yon? You should've thought about it the moment you asked me about the offer, Iyana.”