Wala naman akong balak umatras. Alam ko naman na kailangan ko siyang bayaran. Nakuha ko na ang gusto ko mula sa kaniya, kaya dapat makuha niya rin ang gusto niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Arden, tila wala nang balak pa ang antok na dalawin ako. Gusto ko pa siyang tanungin. Gusto ko pang makausap ang lalaki tungkol sa bagay na kanina pa gumugulo sa isip ko, ngunit hindi sapat ang lakas ng loob ko noong kaharap ko pa siya kaya ako na mismo ang nagpaalam na matutulog na. Gusto niya akong maging handa emotionally and physically para sa kasal namin. Ibig sabihin ba niyon ay . . . Napapikit ako at napalunok dahil sa kaba. I shouldn't be thinking about it at this point of time. Kinabukasan, nagising ako na wala na si Arden. Mahimbing pa rin na natutulog ang anak ko nang iwanan ko siya sa kuwarto niya. Bumaba ako at nagulat nang pagpasok ko sa kusina ay may babae nang nagluluto ro'n. Base sa hitsura ay nasa early 50's na siguro siya. Agad itong ngumiti nang makita ako
It was just for a show. “We can't tell them about the deal.” Mabuti na lang at natatakpan ng dibdib ni Arden ang mukha ko mula sa paningin ng mag-asawa. Kung hindi ay kitang-kita nila kung gaano ako nagulat sa ginawang paghalik ni Arden. “Kung gano'n, magpapanggap tayo?” Nasa living room kami ngayon ng lalaki at kaaalis lang nina Nanay Lina at Tatay Rico. Mabuti na lang at mukhang walang napansin na kakaiba ang dalawa sa kinilos ko kanina dahil hindi talaga ako nakapagsalita dahil sa gulat. Halata ang pagod sa mukha ni Arden. He was currently removing the buttons of his black long-sleeved shirt. Hinubad niya 'yon at tanging itim na sando ang natirang suot niya na pang-itaas. “Kaya mo ba?” Lumingon ang lalaki sa akin. “Magpapanggap akong gusto kita?” “Hindi lang gusto, Iyana.” Kalmado ang lalaki na umupo sa sofa. Isinandal niya ang likod niya ro'n nang hindi inaalis ang mga mata sa akin. Mukha talaga siyang inaantok dahil sa pagod. “Mahal natin ang isa't isa— 'yon ang ala
Maaga ng isang oras ang uwi ni Arden noong gabing 'yon. Tahimik ako habang kumakain kaming dalawa dahil wala akong makapa na puwedeng sabihin. Iniwan na rin kami nina Nanay Lina at Tatay Rico dahil malalim na rin ang gabi at kailangan na nila magpahinga. Tanging tunog lamang ng mga utensils na gamit namin sa pagkain ang maririnig. Naunang matapos kumain si Arden sa akin kaya naman binilisan ko ang pagkain ko. Napansin niya yata 'yon at doon lang nabasag ang katahimikan na namamagitan sa amin. “Take your time, Iyana.” Hindi ako nagsalita ngunit hindi ko rin naman sinunod ang sinabi ng lalaki. Ang awkward kaya lalo na't ramdam ko ang pagtitig niya habang kumakain ako. “Can I get your number?” “Bakit?” Tinignan ako sa mga mata ni Arden. “Wouldn't it be suspicious if I don't have my fiancée's number?” Napapapikit na lamang ako sa kahihiyan sa tuwing naaalala ko ang nangyari kagabi. Pero, tama lang naman, hindi ba? Nagpapanggap kaming mahal namin ang isa't isa. Siyempre, dapa
Ako naman ngayon ang gutom! Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa gutom. Nawalan na rin kasi ako ng gana kagabi para kumain kaya natulog na lang ako agad pagkabasa ko sa mga mensahe ni Arden. Kung alam ko lang talaga na gano'n ang mangyayari, sumabay na lang sana ako sa dinner namin kagabi. Paggising ko ay diretso agad ako sa kusina. Masiyadong maaga ang gising ko at wala pa si Nanay Lina. Nang tignan ko ang orasan na nakasabit sa pader sa kusina, nakita ko na alas singko pa lang ng umaga. Masiyadong maaga para magluto ako ng umagahan kaya naman sliced bread with nutella na lang muna ang kinain ko. Halos maubos ko na ang isang plastic ng tinapay nang biglang may pumasok sa kusina. I was shocked when I saw Arden. Mukhang hindi rin inaasahan ng lalaki na makikita niya ako sa kusina nang ganito kaaga. “Good morning.” “G-Good morning.” Bagong ligo ang lalaki dahil basa ang kaniyang buhok. He was wearing black pants and white shirt. Hindi pa nakabutones ang pantaas ng lalaki kaya
“I am here to drop some documents for Arden.” Nakagat ko ang ibabang labi ko. He spoke so casual na parang kahapon lang ang huling pagkikita naming dalawa. “Wala si Arden dito, Rion.” “Can you give these to him for me instead?” Inabot ng lalaki sa akin ang isang black na folder na agad ko namang tinanggap. Ngumiti siya sa akin. “Thank you, Iyana. That's all. I'll go ahead.” Sigurado akong halata na sa mga mata ko na naluluha ako. Hindi ko inakalang magkikita pa kami ulit. He was my only bestfriend. “Engineer Rion Axibal, para ka namang others!” Hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko mula sa pagbagsak. Dahil doon ay tumawa ang lalaki. Humagulgol na ako nang tuluyan na siyang lumapit sa akin upang yakapin ako. I knew it. Inaasar niya lang talaga ako! “A-Akala ko, hindi mo na ako kilala!” “Girl, I missed you.” “I missed you too!” Humiwalay kami mula sa mahigpit na yakap sa isa't isa. Rion wiped the tears on my face gently using his thumbs. “I can't belive I didn't see
“Hindi ko alam... hindi ko pa naman siya natitikman.” Kung puwede ko lang itakwil ang sarili ko dahil sa mga sinabi ko kay Rion ay ginawa ko na. “Malaki ang respeto sa akin ni Arden, Rion. Isa 'yon sa mga dahilan kung bakit ko siya nagustuhan. Kailan man ay hindi niya ako pinilit sa kahit na anong bagay.” Nanliit ang mga mata ko habang nakatingin sa kaibigan. “Umamin ka nga, pinagnanasahan mo ba siya?” Malakas na tumawa si Rion. Napangiwi pa ako dahil sa hampas niya sa aking braso. Mabuti na lang at kaming dalawa na lang ang nandito sa sala! “I'm just curious! At saka ano ba, may iba akong pinagnanasahan!” Iniba ko na ang topic namin ni Rion bago pa man kung saan mapunta ang aming usapan. Pinilit ko ang lalaki na magkuwento tungkol sa mga nangyari sa buhay niya upang hindi na namin mapag-usapan muli si Arden. Tama na muna yung mga kasinungalingang nasabi ko ngayong araw! Umalis ang lalaki pagkatapos makuntento sa aming pag-uusap. Masaya ako dahil pagkatapos ng ilang taon ay n
Wala akong ibang nagawa kundi ang magpakawala ng isang malalim na hininga nang makita ko ang anak ko na nakayakap kay Arden habang nakahiga. My son was smiling ear to ear while hugging him. Hindi ko maibigay ang aruga ng isang tunay na ama kay Aeon. Paaano ko magagawa na pati 'to ay ipagkait sa kaniya? Katatapos ko maligo sa kuwarto ko at agad akong dumiretso rito sa kuwarto ng anak ko pagkatapos kong ayusin ang sarili ko. Sabay na lumingon sa akin ang dalawa nang marinig nila ang pagbukas ng pinto dahil sa pagpasok ko. “Mommy! Higa ka po sa likod ko!” Nginitian ko ang anak ko habang papalapit sa kanila. Ramdam ko ang mga mata sa akin ni Arden ngunit hindi na ako lumingon sa kaniya. Malaki ang kama ng anak ko. Kasya pa nga yata ang apat na tao. Dahan-dahan akong humiga sa kanang bahagi ng kama, sa tabi ni Aeon na nasa gitna. Tumabi nga ako sa anak ko, pero kay Arden pa rin siya nakaharap. Wala akong ibang nagawa kundi ang mag-scroll sa cellphone ko upang libangin ang sarili ko
I don't want a grand wedding, even if it is my dream.Gusto kong matupad ang pangarap kong kasal pero... hindi sa ganitong pagkakataon. I want to experience my dream wedding with love, hindi purong pagpapanggap.Umiwas ako ng tingin mula sa seryosong mga mata ni Arden. Base sa kung paano siya tumingin ay tila sinusubukan niyang basahin ang isip ko. Ang lalim. Hindi ko kayang tagalan.“Mas gusto ko na civil wedding ang kasal natin. Masasayang lang ang oras at ang pera mo kung sakali, Arden. Nagpapanggap lang naman tayo.” Wala na akong narinig na salita mula kay Arden pagkatapos niyon hanggang sa tuluyan na kaming umakyat upang matulog. Arden remained busy the next few days. Parang mas nadagdagan pa nga yata ang trabaho niya dahil hindi na siya umuuwi pa nang maaga para sumabay sa amin kumain ng dinner. Ngunit sa ilang araw na 'yon, hindi pumapalya ang lalaki sa pagbibigay ng pasalubong sa anak ko. Kinabukasan na nga lang ito nakikita ni Aeon dahil hindi na naabutan ng anak ko ang pa
Oras na upang bayaran ko ang parte ko sa kasunduan.Kung kanina sa sasakyan ay kaya ko pang tumawa dahil sa mga biro ni Rion, ngayon ay halos matumba na ako mula sa pagkakatayo dahil maging ang mga binti ko ay nanginginig na rin sa kaba.I was standing behind the fancy double wooden door of the city hall's courtroom. Mag-isa na lang ako dahil iniwan na ako ni Rion. Lahat sila ay nasa loob na at hinihintay na lang ang pagpasok ko. Pumikit ako at huminga nang malalim upang pakalmahin ang sarili ko. Mahigpit ang kapit ko sa kumpol ng mga bulaklak na hawak ko lalo na nang makita ko ang unti-unting pagbukas ng pinto. I was biting my lower lip until the door was opened completely for me. The slow yet romantic melody from the piano enveloped my ears as the eyes of the people inside were glued at me. Napaawang ang bibig ko hindi dahil sa ganda ng dekorasyon sa loob kundi dahil sa taong bumungad sa akin malapit sa pinto upang ihatid ako sa lalaking pakakasalan ko.“Hi, Ate Iyana.”Malawak a
He was drunk, so I thought it was something that is not serious. Kahit na seryoso ang mukha ni Arden nang sabihin niya 'yon, inisip ko pa rin na baka nagbibiro lang ang lalaki.Ano bang malay ko?! Lasing na lasing siya kagabi!“Damn. I just cancelled my flight last night! Tatlong oras lang ang tulog ko! Here, here! These are the dresses I got from a designer from London! She's a close friend of mine and we're lucky that she allowed me to rummage through her boutique last night! Choose now, Iyana! These are all premium designs!”Hindi pa ako nakakapagtanggal ng muta sa mga mata ko ay bumungad na agad sa akin si Rion na mukhang aligagang-aligaga. Behind him were the five white dresses presented in front of me.“R-Rion, s-sigurado ka ba rito? N-Nakausap mo ba si Arden?”Ni hindi pa maayos ang takbo ng utak ko mula sa pagkakagising ay ganito na agad ang bubungad sa akin!“Girl, hindi ka talaga makapaniwala na kasal mo ngayon?! Well, same! Ano bang nakain ni Arden at biglaan siyang nagdesi
I don't want a grand wedding, even if it is my dream.Gusto kong matupad ang pangarap kong kasal pero... hindi sa ganitong pagkakataon. I want to experience my dream wedding with love, hindi purong pagpapanggap.Umiwas ako ng tingin mula sa seryosong mga mata ni Arden. Base sa kung paano siya tumingin ay tila sinusubukan niyang basahin ang isip ko. Ang lalim. Hindi ko kayang tagalan.“Mas gusto ko na civil wedding ang kasal natin. Masasayang lang ang oras at ang pera mo kung sakali, Arden. Nagpapanggap lang naman tayo.” Wala na akong narinig na salita mula kay Arden pagkatapos niyon hanggang sa tuluyan na kaming umakyat upang matulog. Arden remained busy the next few days. Parang mas nadagdagan pa nga yata ang trabaho niya dahil hindi na siya umuuwi pa nang maaga para sumabay sa amin kumain ng dinner. Ngunit sa ilang araw na 'yon, hindi pumapalya ang lalaki sa pagbibigay ng pasalubong sa anak ko. Kinabukasan na nga lang ito nakikita ni Aeon dahil hindi na naabutan ng anak ko ang pa
Wala akong ibang nagawa kundi ang magpakawala ng isang malalim na hininga nang makita ko ang anak ko na nakayakap kay Arden habang nakahiga. My son was smiling ear to ear while hugging him. Hindi ko maibigay ang aruga ng isang tunay na ama kay Aeon. Paaano ko magagawa na pati 'to ay ipagkait sa kaniya? Katatapos ko maligo sa kuwarto ko at agad akong dumiretso rito sa kuwarto ng anak ko pagkatapos kong ayusin ang sarili ko. Sabay na lumingon sa akin ang dalawa nang marinig nila ang pagbukas ng pinto dahil sa pagpasok ko. “Mommy! Higa ka po sa likod ko!” Nginitian ko ang anak ko habang papalapit sa kanila. Ramdam ko ang mga mata sa akin ni Arden ngunit hindi na ako lumingon sa kaniya. Malaki ang kama ng anak ko. Kasya pa nga yata ang apat na tao. Dahan-dahan akong humiga sa kanang bahagi ng kama, sa tabi ni Aeon na nasa gitna. Tumabi nga ako sa anak ko, pero kay Arden pa rin siya nakaharap. Wala akong ibang nagawa kundi ang mag-scroll sa cellphone ko upang libangin ang sarili ko
“Hindi ko alam... hindi ko pa naman siya natitikman.” Kung puwede ko lang itakwil ang sarili ko dahil sa mga sinabi ko kay Rion ay ginawa ko na. “Malaki ang respeto sa akin ni Arden, Rion. Isa 'yon sa mga dahilan kung bakit ko siya nagustuhan. Kailan man ay hindi niya ako pinilit sa kahit na anong bagay.” Nanliit ang mga mata ko habang nakatingin sa kaibigan. “Umamin ka nga, pinagnanasahan mo ba siya?” Malakas na tumawa si Rion. Napangiwi pa ako dahil sa hampas niya sa aking braso. Mabuti na lang at kaming dalawa na lang ang nandito sa sala! “I'm just curious! At saka ano ba, may iba akong pinagnanasahan!” Iniba ko na ang topic namin ni Rion bago pa man kung saan mapunta ang aming usapan. Pinilit ko ang lalaki na magkuwento tungkol sa mga nangyari sa buhay niya upang hindi na namin mapag-usapan muli si Arden. Tama na muna yung mga kasinungalingang nasabi ko ngayong araw! Umalis ang lalaki pagkatapos makuntento sa aming pag-uusap. Masaya ako dahil pagkatapos ng ilang taon ay n
“I am here to drop some documents for Arden.” Nakagat ko ang ibabang labi ko. He spoke so casual na parang kahapon lang ang huling pagkikita naming dalawa. “Wala si Arden dito, Rion.” “Can you give these to him for me instead?” Inabot ng lalaki sa akin ang isang black na folder na agad ko namang tinanggap. Ngumiti siya sa akin. “Thank you, Iyana. That's all. I'll go ahead.” Sigurado akong halata na sa mga mata ko na naluluha ako. Hindi ko inakalang magkikita pa kami ulit. He was my only bestfriend. “Engineer Rion Axibal, para ka namang others!” Hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko mula sa pagbagsak. Dahil doon ay tumawa ang lalaki. Humagulgol na ako nang tuluyan na siyang lumapit sa akin upang yakapin ako. I knew it. Inaasar niya lang talaga ako! “A-Akala ko, hindi mo na ako kilala!” “Girl, I missed you.” “I missed you too!” Humiwalay kami mula sa mahigpit na yakap sa isa't isa. Rion wiped the tears on my face gently using his thumbs. “I can't belive I didn't see
Ako naman ngayon ang gutom! Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa gutom. Nawalan na rin kasi ako ng gana kagabi para kumain kaya natulog na lang ako agad pagkabasa ko sa mga mensahe ni Arden. Kung alam ko lang talaga na gano'n ang mangyayari, sumabay na lang sana ako sa dinner namin kagabi. Paggising ko ay diretso agad ako sa kusina. Masiyadong maaga ang gising ko at wala pa si Nanay Lina. Nang tignan ko ang orasan na nakasabit sa pader sa kusina, nakita ko na alas singko pa lang ng umaga. Masiyadong maaga para magluto ako ng umagahan kaya naman sliced bread with nutella na lang muna ang kinain ko. Halos maubos ko na ang isang plastic ng tinapay nang biglang may pumasok sa kusina. I was shocked when I saw Arden. Mukhang hindi rin inaasahan ng lalaki na makikita niya ako sa kusina nang ganito kaaga. “Good morning.” “G-Good morning.” Bagong ligo ang lalaki dahil basa ang kaniyang buhok. He was wearing black pants and white shirt. Hindi pa nakabutones ang pantaas ng lalaki kaya
Maaga ng isang oras ang uwi ni Arden noong gabing 'yon. Tahimik ako habang kumakain kaming dalawa dahil wala akong makapa na puwedeng sabihin. Iniwan na rin kami nina Nanay Lina at Tatay Rico dahil malalim na rin ang gabi at kailangan na nila magpahinga. Tanging tunog lamang ng mga utensils na gamit namin sa pagkain ang maririnig. Naunang matapos kumain si Arden sa akin kaya naman binilisan ko ang pagkain ko. Napansin niya yata 'yon at doon lang nabasag ang katahimikan na namamagitan sa amin. “Take your time, Iyana.” Hindi ako nagsalita ngunit hindi ko rin naman sinunod ang sinabi ng lalaki. Ang awkward kaya lalo na't ramdam ko ang pagtitig niya habang kumakain ako. “Can I get your number?” “Bakit?” Tinignan ako sa mga mata ni Arden. “Wouldn't it be suspicious if I don't have my fiancée's number?” Napapapikit na lamang ako sa kahihiyan sa tuwing naaalala ko ang nangyari kagabi. Pero, tama lang naman, hindi ba? Nagpapanggap kaming mahal namin ang isa't isa. Siyempre, dapa
It was just for a show. “We can't tell them about the deal.” Mabuti na lang at natatakpan ng dibdib ni Arden ang mukha ko mula sa paningin ng mag-asawa. Kung hindi ay kitang-kita nila kung gaano ako nagulat sa ginawang paghalik ni Arden. “Kung gano'n, magpapanggap tayo?” Nasa living room kami ngayon ng lalaki at kaaalis lang nina Nanay Lina at Tatay Rico. Mabuti na lang at mukhang walang napansin na kakaiba ang dalawa sa kinilos ko kanina dahil hindi talaga ako nakapagsalita dahil sa gulat. Halata ang pagod sa mukha ni Arden. He was currently removing the buttons of his black long-sleeved shirt. Hinubad niya 'yon at tanging itim na sando ang natirang suot niya na pang-itaas. “Kaya mo ba?” Lumingon ang lalaki sa akin. “Magpapanggap akong gusto kita?” “Hindi lang gusto, Iyana.” Kalmado ang lalaki na umupo sa sofa. Isinandal niya ang likod niya ro'n nang hindi inaalis ang mga mata sa akin. Mukha talaga siyang inaantok dahil sa pagod. “Mahal natin ang isa't isa— 'yon ang ala