His name is Luis Salvacion. SA kanya na ang lahat, mayaman, gwapo tinitiliian ng mga babae. Ngunit sa likod ng mga ngiti niyang pinapakita sa iba, tinatago niya ang sakit, lungkot galit para sa ama na siyang dahilan kong bakit bata pa lang nawalan na siya ng ina. Pero ng nakilala niya si Samantha manalo. Nagbago ang lahat.Tinuruan siya nito kung anong ibig sabihin ng pamilya, tinuruan siya nito kung ano ang ibig sabihin ng pamamahal. Ngunit magbago ba ang pagtingin niya sa dalaga kung makilala niya ito nang husto? Kung makilala niya kong sino talaga si Samantha Manalo? Tunghayan ang pag-iibigan ng dalawa na hahamakin ang lahat sa ngalan ng pag-ibig at pagmamahal.
View MoreDahan dahang napadilat ako at ang una kong nakita ay ang kulay gray na kisame sa’king kwarto. Nangunot ang noo ko at doon kona naalala kung ano ang nangyari kanina sa’min ni Dieb bago ako nawalan ng malay. "Holy fuck!" Kaagad akong napaupo at talagang inisip kung totoo ba ang nangyari kanina sa at hindi guni-guni lang. “Totoo ba talaga ‘yon?” At nang tingnan ko ang pulsuhan ko ay namumula nga ‘yon. Ibig lang sabihin ay totoo nga. Unti unti ang ngiti ko ay nawala, kiligin na sana ako pero bawal pala at mali. Hindi na pwedeng maulit ang nangyari. Napabuntong hininga na lang ulit ako at pabagsaka na binalik ang katawan sa pagkakahiga. Kagat ang labi at napahawak ako ‘don ng hindi ko maiwasang maalala ang halik na iginawad sa’kin ni Dieb. Para kaya saan ‘yong halik? at bakit bigla na lang nagkaganon siya. Ilang taon kaming hindi nag-uusap. Tapos haharap sa’kin at manghahalik? nang ganon ganon lang kadali? Hindi ko mahanap ang dahilan kung bakit bigla na lang ako nitong sinunggaban
“Ma,” inaantok na tawag ko sa mama ko. Ang mata ko ay papikit pikit pa nang humalik siya sa pisngi ng ina at naglalambing dito. Umupo na rin ako sa bakanteng upuan habang hindi pa rin pinapakawalan ang kamay ng ina, isinandal ko ang ulo dito habang nakapikit, tinatanggal pa ang pagka antok. “Yna.” “Opo, 5 minutes lang po ma, inaantok pa ako eh. At tsaka po walang pasok ngayon bakit po kasi ginising nito na kaagad ako.” Inaantok kong reklamo at hindi pa rin dinidilat ang mga mata. “Pagpasensiyahan mona Dieb at ganyan talaga ‘yan pag walang pasok halos hindi na lalabas ng kwarto kung nasa labas naman halos hindi na uuwi.” Nanigas ang katawan ko sa narinig. Bigla ay nawala ang antok ko sa pangalan na narinig. At nang dumilat nga ang mata ko ay hindi nga ako nagkamali, nasa harapan ko nga ang lalaki, naka upo at kumakain habang ang mata ay nasa’kin. Nagkasabulong ang mga mata namin at syempre tumibok na naman ang puso ko. Pero iba na ang tibok ngayon, may inis ng kasama. Nagpakawal
Isang matabang na tingin ang pinakita ko sa kanya, hindi ko na maaala kung kailan ko siya huling nginitian. Pati mga magulang namin ay nagtataka rin. Si mama naman ay hindi makapaniwala sa ginawa ko dahil ba patay na patay ako sa kanya dati. Pero dati ‘yon. Hindi na ngayon. Tapos na ako. Anim na taon na ang lumipas pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakalimutan ang ginawa ng lalaki. At simula sa araw na ‘yon ay nag iba na rin ang pakikitungo ko sa kanya. Hindi na kami tulad ng dati. Isang hangin na ang tingin ko sa kanya ngayon, na kahit andiyan siya ay wala na akong pakialam. At pinagpapasalamat ko rin ang ginagawa ng lalaki, dahil ito man ay hindi nagtangkang kausapin ako, hanggang tingin lang. Napairap na lang ako sa hangin nang lumagpas ako sa kanya. Hindi ko na pinapansin ang hangin na naging dahilan ng paglipad ng skirt ko, may sycling naman akong suot at hindi naman masyadong tumataas, sakto lang na makita ang maliit kung skirt. Naka suot ako na croptop ngayon at maliit
Kagat ang labi na umakyat ako sa kwato ni Dieb. Ang balak ko ngayon ay puntahan ito at yayain na mamasyal. Ilang linggo na kasing hindi ako nakakapasyal dahil busy ako sa school, ngayon lang ako nagkaroon ng time kaya naman naisip ko kaagad siya. Lakad takbo ang ginawa ko paakyat sa hagdan sa sobrang excited ko.Hindi na nga rin ako kumatok dahil gano’n naman talaga ako, binuksan ko na kaagad ang pinto. Pero ang ngiti ko ay nawala at napalitan ng gulat ng bumungad sa’kin ang ingay na gawa ng dalawang tao na magkapatong pa sa kama. Nanigas ang katawan ko, nanginginig. Sinasabi ng utak ko na umalis na ako pero ang katawan ko ay hindi makagalaw, nakatingin lang ako sa dalawang tao na nagmamadaling takpan ang katawan nila. At ang malakas na sigaw ni Dieb ang nagpabalik sa kaluluwa ko. “Yna! anong ginagawa mo dito!” Nang akmang tatayo na ito ay tsaka ko lang naigalaw ang katawan, dahan dahang umatras ako at nang bumalik na ang lakas ko ay tsaka na ako tumakbo nang mabilis. Narinig ko p
After wedding "Baby are you drunk ?" Tanong nito ng asawa niya. Nakangusong tumingin ako dito at hinilig ang noo sa dibdib niya."Pano kasi ang haba ng heels ko masakit sa paa. Hindi naman ako lasing, Dalawang braso lang ang nainom ko kanina talagang masakit lang ang paa ko." Nag angat siya ng tingin at tumingin kay luis. "Bakit mabigat ba ako?" Binuhat niya na kasi ako nang pag kababa pa namin sa kotse at ngayon malapit na kami sa kwarto."Nope? baby can you open the door?" Agad ko namang sinunod ang sinabi niya nang nakapasok na kami sinipa niya na lang ang pinto para sumirado.Nilapag niya ako sa kanya tsaka dumagan sakin."Now mrs Samantha Manalo Salvacion." Wala sa sariling napangiti ako."Ang ganda ng Full name ko." Kumento ko."Ngiting ngiti ang asawa ko." Pansin nito sakin."Bakit ikaw ba hindi masaya?" Tanong ko sa kanya.Inayos nito ang buhok ko. "Kung sobrang saya mo. Ako naman ay sobra sobra sobrang saya ko. Walang kapantay mahal na mahal kita sam. I love you." "Mag kapa
"Luis. Bakit pa punta to sa bahay mo doon naba ako titira ulit? Kukunin kona ba ang mga gamit ko sa bahay?" "Hindi sasamahan mo ako sa meeting." Nawala ang ngiti ko at napasimangot sa sinabi niya."Yong secretary mo pala?" Tanong ko."She's busy." Sagot nito."Ginawa mopa akong secretary." Bulong ko. Tahimik ang byahe at hindi ko siya kinakausap. Akala ko pa naman titira na ulit ako sa kanya. "Baba kana at mag bihis. Nasa mesa ang damit mo." Hindi kona siya pinansin at pumasok sa loob. Nakita niya ang paper bag sa mesa ng sinilip damit yon at kulay pula. Ang ganda sana kaso mukhang mahal hindi pasado sakin. Nakangiting humarap ako sa salamin. Ang ganda ng damit, Kasyang kaysa lang sakin at ang haba hanggang sa taas ng tuhod kaya ang ganda niyang tingnan. Tinanggal korin ang tali ko para naka lugay ang buhok ko para maganda tingnan. Ang pangit ko kasi pag naka tali, Ang laki ng pisngi ko. Nag lagay din siya ng kaunting lipstick para hindi maputla tingnan ang mukha niya. Lumabas si
Nakangiting nakamasid siya sa dagat. Ang ganda. Ang sarap sa pakiramdam. Gusto niyang pag may mga anak na siya gusto niyang dito lumaki. Gusto niyang makilala nila ang lugar nato. Ang lugar na saksi sa pag mamahalan nilang dalawa ni luis. Gumuhit ang ngiti sa labi niya nang naramdaman niyang may kamay na pumulupot sa baywang niya. "What is in your mind?" Taong nito."Wala. Masaya lang ako." Narinig kong tumawa ito dahilan para mapangiti ako ng tudo. "I'm watching you from afar at kahit doon kita ko ang malapad mong ngiti.""Luis." Katahimikan ang namayani saming dalawa."Salamat. Salamat dahil andito ka, Alam mo bang sa lahat ng kinidnap ako lang ang masaya kasi kasama kita." "Hindi naman kita kinidnap." Bulong nito na kinatawa ko."Oo na hindi kaya pala hindi ko alam na plano niyo to ng magulang ko.""Pero baby,Ako dapat ang mag papasalamat sayo. Thank you for giving me another chance. Another chance to be with you. Pangako hindi kona sasayangin ang binigay mong pag kakataon. Na
"Luis?" Dahan dahang niyang hinaplos ang dibdib ng lalaki. Nakahiga na sila ngayon sa kama. Kakatapos lang din nilang kumain. Gumalaw ito at mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap sakin. "Why?""Bati naba tayo?" Nalilitong tanong ko dito. "Luis natatakot ako. Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko pano pag iiwan mo ulit ako? Ano nang gagawin ko? Pano-" "Baby, Umiiyak kana naman tama na." Putol nito sa sinasabi ko. Tinanggal nito ang ulo ko na nakapatong sa braso niya at tumagilid paharap sakin."Alam ko kong gano kita nasaktan sa ginawa ko. But i promise to you that i will do my best not to hurt you again. Pangako hindi na kita sasaktan, Hindi na kita iiwan. Hindi kona gagawin yon baby." Nakatitig lang siya sa lalaki. Ngumiti ito at inayos ang buhok ko na nakatabing sa mata ko. "Im sorry baby, I'm sorry. Gusto kong wag monang banggitin at wag kanang matakot dahil hindi kona uulitin yon at hindi na ako papayag na umalis ka ulit.""I'm not gonna force you to trust me again. Hihin
f"Luis pano kong hanapin ako ni mama? Malamang nataranta nayon ngayon dahil wala pa ako." Pag papaliwanag niya dito. Kanina pa siya sunod ng sunod sa dito pero wala parin siyang napapala dahil hindi siya nito sinasagot."Luis." Nag tatampong tawag niya dito. Umabot na sila dito sa kwarto kakasunod. Umupo ako sa higaan at pagod na bumuntong hininga."Bakit dinala mo ako dito, Luis si mama baka iyak na yon ng iyak ngayon." Nag aalala siya sa mama niya. "Okey" Buntong hininga nito at dinukot sa bulsa ang cellphone tsaka inabot sa kanya. "Here, Call your mom." Agad niyang kinuha ang cellphone at tinipa ang number ng mama niya. "Mama." "Hey baby, I'm busy can we talk later?" Napamaang siya sa bungad ng mama niya sa kanya. "Mama, Hindi ka ba mag tatanong kong asan po ako ngayon? Mama kinuha po ako ni lu-" "Ok enjoy your day with him, Sorry i can't hear you clearly. Bye baby!" Hindi makapaniwalang napa titig siya sa cellphone ng binaba ng kabilang linya ang tawag. Hindi man lang siya
(Sam)"You're here." Ang mata niya kaninang nasa kung saan saan ay napatingin sa nag salita. Si lolo Mario. Lumapit ito at umupo sa sofa. Umupo rin siya, ilang ulit din siyang bumuntong hininga para pakalmahin ang saruli. "I'm glad that you are here." Wala man lang ka ngiti ngiti ang labi nito kaya hindi niya alam kung galit ba ito o masaya ngayong andito na siya sa pamamahay nito. "Hi po." Bati niya nag hindi nakatingin dito, pinili niya na lang na huwag tumingin dahil nakakatulong 'yon na hindi siya masyadong kabahan. Natawa ito. Napa angat siya nang tingin, napanguso siya at napabaling ang tingin sa iba. Sinaniban ata at biglang natawa. "I'm sorry, natakot ba kita?" tanong nito. Ay swempre, sino ba naman ang hindi matatakot dito, parang nangangain ng buhay na tao sa tapang. Pero ngayong ngumiti ito, gwapo naman pala. Mukha na siyang tao. "Hindi naman po pero ang sungit mo lang tingnan," ani niya. Pinagkrus nito ang mga braso at tumungin sa kanya. "Im sorry." Natatawang ani ni
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments