Ipinangako ni Ysabella sa kanyang sarili na ibibigay niya lang ang kanyang iniingitang puri sa lalaking mamahalin at pakakasalan niya. Nang magkaboyfriend siya ay muntik na siyang pagsamantalahan nito, mabuti na lang at may lalaking tumulong sa kanya. She didn't expect ang lalaking tumulong sa kanya ay isa pa lang tinitingalang abogado at bilyunaryo. Binili siya ng lalaki sa club kung saan siya nagtatrabaho bilang isang dancer at waitress. He hired her as her maid, pero hindi niya namalayan na unti-unti ng napapalapit ang loob niya sa lalaki. Gusto niya mang pigilan ang nararamdaman pero minahal na niya ng tuluyan ang lalaki, pero paano siya mamahalin ng lalaki kung ikakasal na pala ito sa iba?
View MoreBella's POV
Apat na taong gulang pa lang ako ng namatay ang Nanay ko, ang Tatay ko naman ay hindi ko na nakilala pa. Ang kwento sa akin ng Tito Nathan ko noon ay naglaho na lang na parang bula ang Tatay ko ng nalaman niyang buntis ang Nanay ko. Nag-iisang kapatid ni Nanay si Tito Nathan kaya sa kanya ako naiwan ng namatay ang Nanay ko. Kahit na may pamilya na si Tito Nathan at mahirap lang din sa buhay ay tinanggap niya pa rin ako sa pamamahay nila at tinuring niya akong parang totoo niyang anak. Tuwing umuuwi ito galing sa trabaho ay palagi itong may pasalubong sa anak niyang Eloiza. Kung ano ang pasalubong niya kay Eloiza ay ganoon din sa akin, mapa laruan man ito o damit. Ang akala ni Tito Nathan ay tanggap din ako ng asawa niya, pero hindi niya alam sa tuwing wala ito sa bahay ay palagi akong pinapagalitan ni Tita Eliza. Palagi rin akong inaaway ni Eloiza. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi maganda ang trato nila sa akin. Ginagawa ko naman lahat ng utos nila, tumutulong naman ako mga gawaing bahay at hindi ako pasaway na bata. Gusto ko mang sabihin kay Tito Nathan ang ginagawa ng mag-ina niya sa akin tuwing wala siya sa bahay pero pinipigilan ko ang sarili ko. Ayaw kong mag-away sila ng dahil lang sa akin. Hindi na ako nakapagtapos ng college dahil tumigil na ako sa pag-aaral para tulungan si Tito Nathan sa mga gastusin sa bahay. Nagtrabaho ako bilang isang crew sa fastfood. Sa isang University kasi nag-aaral si Eloiza at ang mahal ng tuition niya roon kaya kahit magkandakuba man sa pagtatrabaho si Tito Nathan ay hindi niya kakayanin kung pati ako ay mag-aaral pa. Simula ng pumasok si Eloiza sa isang University ay palagi na silang nag-aaway ni Tita dahil kulang ang sahod ni Tito Nathan para tustusan ang pag-aaral ni Eloiza. "Kulang na nga ang sahod mo ay may palamunin ka pa rito!" 'Yan ang palaging sinasabi ni Tita Eliza kapag nag-aaway sila. Kung noon ay tinatago pa ni Tita Eliza ang pagkadisgusto niya sa akin, ngayon ay lantaran na ito. Wala namang magawa si Tito Nathan dahil ang sabi niya ay obligasyon niya ang pamilya niya. Naawa ako kay Tito Nathan kaya napagpasyahan kong magtrabaho bilang isang waitress at dancer sa The Shire, isang high end club. Twice a week ang schedule ko sa pagsasayaw. Hindi basta-bastang sayaw lang ang ginagawa namin doon. Anim kaming nagsasayaw sa entablado ng club na halos wala ng saplot dahil ang suot lang namin ay kapirasong bra at undies lang. Nilunok ko na ang pride ko. Malaki ang kinikita namin sa pagsasayaw dahil malaki-laki rin ang tip na nakukuha namin. Total hindi naman nila ako makikilala. Kapag sumasayaw kami sa entablado ay nakasuot kami ng maskara, hindi kami pwedeng magsalita, hindi kami pwedeng i-table at lalong-lalo na ay hindi kami pwedeng ilabas ng bar ng mga customer. 'Yon ang patakaran sa club na ito. Sa ilang taon kong pagtatrabaho rito ay maraming beses na akong inalok na ilabas ng customer pero ayaw ko. Pwede na sana akong bumukod pero naaawa ako kay Tito Nathan dahil walang mag-aalaga sa kanya. Palagi itong pagod sa trabaho pero hindi ito maasikaso ng mag-ina niya. Hindi sila nagluluto, naglilinis ng bahay at naglalaba, ako lahat ang gumagawa no'n kahit na pagod din ako sa pagtatrabaho. Ang akala ko ay magiging maayos na ang turing ng mag-ina sa akin pero nagkamali ako, kahit na malaki-laki na ang naaabot kong pera kay Tita Eliza ay ganoon niya pa rin ako kung ituring, isang palamunin lang sa bahay nila at hindi bilang isang pamilya. Nang makilala ko si Adrian, boyfriend ko ngayon, ay wala akong balak na sagutin ito, pero hindi niya ako tinitigilan. Hanggang sa palagi na itong pumupunta sa bahay. Palagi rin itong may dalang masasarap na pagkain at regalo kay Tita Eliza at Eloiza. Mayaman si Adrian, may restaurant ang pamilya niya at iba pang business. Ang hindi ko lang maintindihan kung bakit sa dinami-daming babae sa mundo ay ako pa ang napili niyang ligawan. Napilitan akong sagutin si Adrian dahil binayaran pala nito ang utang ni Tita Eliza sa isang sugalan. Lumaki nang lumaki ang utang nito roon kaya nagmakaawa ito sa akin na sagutin ko na lang si Adrian para hindi na siya pagbayarin ni Adrian. Natatakot din ito at baka malaman ni Tito Nathan ang pagsugal niya. Ilang beses ko ng sinubukang hiwalayan si Adrian pero palagi lang ako nitong bina-blackmail na isusumbong niya raw kay Tito Nathan ang pinaggagawa ni Tita. Kaya kahit na sukang-suka na ako sa pag-uugali ni Adrian ay wala akong magawa. May sakit sa puso si Tito Nathan at natatakot ako na baka hindi niya kayanin kapag nalaman niyang nalulong sa sugal si Tita. Ngayon ay anniversary na namin ni Adrian at nandito ako ngayon sa labas ng condo unit niya kung saan siya nakatira. Dala ko ang 100,000 para sa paunang bayad ko kay Adrian. Matagal ko rin itong pinag-ipunan at ang iba ay hiniram ko kay Adrianna at Ski, kasama ko sila sa club bilang isang dancer at waiter. Ayaw ko na! Hindi ko na kaya pang makipagrelasyon sa kanya! Alam ko namang katawan ko lang ang habol niya sa akin. Ilang beses na siyang nagtangkang makipagtalik sa akin pero hindi natutuloy dahil hindi niya ako mapilit. Sa tuwing hindi natutuloy ang balak niya ay nagagalit ito sa akin. Hindi niya ako masaktan kaya binabaling niya na lang ang galit niya sa ibang bagay. Isa iyon sa ikinakatakot ko sa kanya. Maraming beses ko na siyang nakita kung paano siya magalit. Lahat ng mahawakan niya ay sinisira o binabasag niya. Humugot muna ako ng malalim na hangin bago pinindot ang doorbell. Ang sabi sa akin ni Adrian ay may hinanda raw siya para sa anniversary namin ngayon. Hindi ako nagpunta rito para magcelebrate, kaya ako nagpunta rito ay para makipaghiwakay at ibigay ang paunang bayad ko kay Adrian. "Honey! I'm glad you came!" Masayang wika nito ng mabuksan ang pinto. Lumapit ito sa akin at humalik sa pisnge ko. Yumakap rin ito sa akin. I tapped his shoulder. "Pumasok na tayo." Aya ko sa kanya at tipid na ngumiti. Nagdala ako ng pepper spray para kung sakaling may gawin siyang hindi maganda sa akin ay may panlaban ako sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya mamaya kaya mas mabuti ng handa ako. Dumeritso kami sa dinning room niya. May nakahanda roong pagkain at may bulaklak pa. Halatang pinaluto niya pa sa Chef nila ang mga pagkaing nakahanda ngayon. "Adrian, may sasabihin ako sa 'yo." Panimula ako. Ayaw ko ng magpaligoy-ligoy pa. Gusto ko ng umalis dito at makawala sa relasyon namin. "Kumain na muna tayo, okay?" Aniya. Pinag-urong niya ako ng upuan at pinaupo roon. Binigay niya sa akin ang bouquet ng bulaklak. Napatingin naman ako roon. Mariin kong itinikom ang bibig ko. "Happy Anniversary." Nakangiting wika nito. "Adrian, dala ko na ang pangbayad---" "Let's not ruin our anniversary, Bella." Mariing sabi nito habang nakangiti. Napabuga ako ng hangin at napatitig sa kanya. "Okay." Tipid na sabi ko. Nilagyan niya ng wine ang wineglass at binigay sa akin. Agad ko naman itong ininom at pinatong sa mesa ang wineglass. Kinuha ko ang sobre mula sa bag ko at pinatong sa mesa. "100,000 'yan. Sa susunod na ang kulang." Sabi ko. "Hindi naman kita sinisingil." Nakangising wika nito. "Let's break up. Hindi naman kita mahal at alam mong napipilitan lang ako sa 'yo dahil sa pagbayad mo ng mga utang ni Tita Eliza." Matigas na sabi ko. Natigilan ito sa sinabi ko, "hmm.." Pinaglaruan nito ang wineglass na hawak niya. "Alam mo ba kung bakit hindi kita sinisingil?" Anito habang nakatitig sa akin, "it's because....I don't need money." Napahawak ako sa sintido ko. Biglang sumakit ang ulo ko. "Ano ba ang akala mo kung bakit kita niligawan? Yes, you're beautiful and you have a nice body, aside from that? Nah! You're nothing." Pang-iinsulto nito. Mahina akong napadaing. Nahihilo ako. Nakita kong tumayo ito at lumapit sa akin. "Sapat ng kabayaran ang katawan mo." Aniya. Tinulak ko siya pero mas malakas ito sa akin. Marahas nitong hinila ang kamay ko patayo. Napahawak naman ako sa braso niya. Sinubukan ako nitong halikan sa labi pero nakaiwas ako. Sinampal naman ako nito kaya malakas akong napadaing sa sakit. "A-anong nilagay mo sa i-inumin ko?" Nauutal na tanong ko. "Hindi mo na kailangang malaman," mahina itong tumawa, "ang importante ay maaangkin na kita ngayong gabi. Pagsasawaan ko ang katawan mo." Lumakas ang tawa nito. Binuhat ako nito kaya nagpumiglas ako at sinusuntok ang likod niya. May konteng lakas pa akong natitira. Kaya ko pang lumaban! Kaya ko pang makawala sa demonyong ito! "Bitawan mo ako! Demonyo ka!" Malakas na sigaw ko. Paulit-ulit kong sinusuntok ang likod niya hanggang sa naramdaman ko na lang na nilapag niya na ako sa kama. He pinned me in his bed at pilit na hinalikan ang labi ko. Kahit anong pagpumiglas ko ay mas malakas siya sa akin. Shit! Hindi pwede ito! Kinalma ko ang sarili ko. Kailangan kong makawala sa kanya. "A-adrian?" Mahinang tawag ko sa kanya. Napatingin naman ito sa akin, I cupped his face. Kailangan ko 'tong gawin para makaalis ako rito! Hinalikan ko siya sa labi. Nagulat ito sa ginawa ko pero kalaunan ay tumugon din ito sa halik ko. Kahit na nandidiri ako ay kailangan kong magpanggap! Naging marahas ang halik nito sa akin. "I-I want on t-top." Sabi ko sa pagitan ng halik namin. Pinagpalit naman nito ang pwesto namin. Nakaupo na ako ngayon sa t'yan niya. Putangina! Ni minsan hindi ko pa ginawa 'to! Pero, kailangan kong maging matapang ngayon! "Bibigay ka rin pala sa akin." Nakangising wika nito at hinawakan ang bewang ko. Hinaplos ko ang dibdib nito, "maybe...it's the wine." Malanding sabi ko. Hihilahin na sana nito ang leeg ko para halikan ako pero tinapik ko ang kamay niya at mahinang kinalas ang butones ng damit ko. Nanginginig ang kamay ko. Napatitig naman sa akin si Adrian. Tumayo ako at kinalas ang pangatlong butones ng damit ko. Tinaas ko ang isang paa ko at kiniskis sa legs niya. Shit, Bella! Nakita ko naman kung paano lumagkit ang titig ni Adrian sa akin. Nang makakuha ako ng bwelo ay malakas kong sinipa ang pagkalalaki niya. "Fxxccck!" Malakas na sigaw ni Adrian. Kinuha ko ang peper spray at ni spray iyon sa mukha ni Adrian. Sumigaw ito ng malakas. "Damn you, Bella! Papatayin kita!" Malakas na sigaw nito habang sapo-sapo ang mukha niya. Mabilis akong tumakbo kahit na nahihilo ako. Mabuti nalang at sa bulsa ko nilagay ang pepper spray. Nakita ko ang bag ko sa sahig kaya pinulot ko ito at tumakbo papalabas sa condo ni Adrian. Nahirapan pa akong buksan ang pinto dahil biglang sumakit ang ulo ko. Umiiyak ako habang tumatakbo. Malapit na ako sa elevator kaya sumigaw ako. May nakita akong lalaking nasa loob. Mabilis akong pumasok sa elevator. "Bella! Fxck!" Rinig kong malakas na sigaw ni Adrian. "H-help me. Please, tulungan mo ako!" Pagmamakaawa ko sa lalaking nasa elevator. Hindi ko makita ng maayos ng mukha niya dahil nahihilo ako at punong-puno ng luha ang mga mata ko sa kakaiyak. "Hey! Hush now." Anito sa baritonong boses niya. Sinandal ako nito sa elevator. Magkaharap kaming dalawa, nakatalikod siya sa pinto ng elevator. He covered me with his body. Napahawak naman ako sa damit niya, sinandal ko ang noo ko sa matigas niyang dibdib at doon mahinang umiyak. "Bella!" Galit na sigaw ni Adrian. Humigpit ang pagkakahawak ko sa damit niya. Natatakot ako! "You're safe now.' Anito. Doon na lumakas ang pag-iyak ko. Mahigpit ko siyang niyakap habang nanginginig ang katawan ko. Hindi ko alam kung sino ang lalaking ito pero wala na akong pakialam. Iniyak ko lahat ng takot at galit na nararamdaman ko. Inalalayan ako nito ng bumukas na ang elevator. Hindi ko alam kung nasaang floor na kami ngayon. "S-salamat ha?" Ani ko. Pinunasan ko ang mata at mukha ko at tinitigan ng maayos ang mukha niya. Bahagya akong natulala. Napakagwapo nito! At base sa suot niya ay isa itong mayamang tao. "Let's go to my unit first. Ihahatid kita sa police station mamaya," aniya at napatingin sa akin, hinubad nito ang coat niya at pinasuot sa akin, "wear it." Aniya at nag-iwas ng tingin. Nanlaki ang mga mata ko. Bukas pala ang butones ng damit ko. "S-salamat." Nahihiyang sabi ko. "Can you walk?" Umiling ako, "nahihilo ako." Sagot ko sa kanya. Inalalayan ako nitong maglakad hanggang sa makapasok na kami sa condo niya. Pinaupo niya ako sa couch niya at umalis sandali. Pagbalik niya ay may dala na itong baso ng tubig. "What happened to you?" Tanong nito ng makaupo ito sa couch. Binigay nito sa akin ang isang baso ng tubig. Ininom ko naman ito dahil nakaramdam ako ng matinding pagkauhaw. "M-muntik na akong pagsamantalahan." Mahinang sagot ko pagkatapos kong inumin ang tubig. I saw how his jaw clenched. "Sino ang nagtangka sa 'yo?" "Adrian, ex-boyfriend ko. Siya 'yong lalaki kanina na tinatawag ang pangalan ko." Sagot ko sa kanya, "Ysabella ang pangalan ko, but you can call me Bella." Pagpapakilala ko sa kanya. Napasandal ako sa couch niya. Nahihilo pa rin ako. "I'm Atty. Damian de Dios. I will help you." Mariing sabi nito. Minulat ko ang mga mata ko at napatitig sa kanya. Nang magsalubong ang mga mata namin ay nag-iwas ako kaagad ng tingin. Para akong natutunaw sa mga titig niya. "A-attorney...wala akong balak magsampa ng kaso. Ang gusto ko lang ay makawala sa lalaking 'yon." Ani ko. Ayaw ko ng lumaki ang gulo. Hindi naman siya nagtagumpay sa binabalak niya. Baka kung ano pa ang mangyari kay Tito Nathan kapag nalaman niya ang nangyari sa akin ngayon. "That son of a bitch tried to rape you at hindi ka magsasampa ng kaso? What are you afraid of? I will help you." Pagalit na sabi nito. Napahawak ako sa sintido ko. "Did he drugged you?" "S-siguro...pagkatapos kong uminom ng wine kanina ay nahilo ako at sumakit ang ulo ko." Sagot ko sa kanya. "Damn it!" mura nito, "hintayin mo ako rito." Aniya. Hindi na ako sumagot. Nakapikit lang ang mga mata ko. Maya-maya pa ay naramdaman ko na lang ang pag-upo nito sa tabi ko. "Take this." Aniya. May pinainom siya sa aking gamot. Sumandal ako ulit sa couch. Hindi ko na kaya ang hilong nararamdaman ko. "You can rest here." Anito. "Thank you. Hmm." Bulong ko.Bella's POV It's almost 8:00 PM na ng matapos akong magluto. Anniversary namin ngayon ni Damian at dito lang kami sa bahay magce-celebrate. Hinihintay nalang namin siyang makauwi ng mga bata. Happy 15th Year Anniversary. I love you! Napangiti ako sa nakasulat sa cake na ni bake ko. Parang kahapon lang nangyari ang lahat. Napakabilis ng panahon. I am married to Damian for 15 years already! We have a big family. May apat kaming anak, 2 boys and 2 girls. Ni hindi ko naramdaman na nagbago ang pakikitungo ni Damian sa akin sa loob ng ilang taon. He is a perfect husband and a father. Lahat ay ginagawa niya para sa amin. Our relationship is not perfect, we had arguments pero naaayos namin ito palagi. Small arguments lang naman. Walang involve na third party or what. It's just that, minsan ay puro trabaho nalang siya at minsan ay nakakalimutan niya na kami. He explains naman na it is for our future and I understand it. "Mommy, dumating na si Daddy!" Excited na turan ni Courtney. Na
Bella's POV Habang nakapikit ang mga mata ko ay nararamdaman ko ang maliliit na halik na binibigay sa akin ni Damian. Napangiti ako ng maramdaman kong pumatong ito sa akin. "Anong oras na, Atorney?" Tanong ko sa kanya nang maramdaman kong pinagparte nito ang legs ko. "6 in the morning, Muffin." Sagot nito at bumaba ang halik sa dibdib ko. Napasinghap ako at napahawak sa ulo niya. "May hearing ka pa nang 8:00 A.M. M-mali-late ka na, Damian." Sabi ko at napasulyap sa kanya na nandoon pa rin sa dibdib ko nakatuon. I bit my lower lip. Ganito palagi ang paraan ng panggigising sa akin ni Damian. Mahigit walong taon na ang nakakalipas at mas lalo pang naging sweet sa akin si Damian. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasuwerteng babae sa buong mundo. I can't deny that he loves me so much. 6 years na kaming kasal pero walang nagbago sa pakikitungo sa akin ni Damian. Mas lalo pa naming minahal ang isa't-isa. Mas lalo rin itong naging responsable at protective. "Judge Belen is sick
Bella's POV "Here's my beautiful, Muffin," ani Damian nang makalapit ito sa akin at hinapit ako sa bewang at hinalikan sa labi, "are you ready?" Nakangiting tanong niya. "Hey, Handsome," I giggled, "yes, I'm ready." May halong kabang sagot ko. "Let's go." Aya niya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Sabay kaming lumabas ng condo. Magkahawak kamay kami habang naglalakad. Naghahalo ang nararamdaman ko ngayon. Excited ako na kinakabahan. I will meet my family later. Hindi sinabi ni Damian sa kanila ni Tito na buhay ako. Ang akala lang nila ni Tito ay simpleng dinner lang at kamustahan ang magaganap sa bahay nila ni Damian. "Nasa kotse na ba si Papa?" Tanong ko kay Damian nang nasa loob na kami ng elevator. "Yes, Muffin. He's with Manong Juan and his Nurse. Gusto ko sana siyang isama para makita niya ang condo natin pero sa susunod na araw nalang daw at pagod ito." Sagot ni Damian sa akin. Madali na talagang mapagod si Papa. Naka wheelchair na rin siya. Paminsan-minsan ay nag
Bella's POV Napangiti ako ng makita kong titig na titig sa akin si Damian habang nakaupo ako sa lap niya. Sobrang saya ko dahil naaalala ko na siya. Hindi na siya isang estranghero para sa akin. Pinisil ko ng mahina ang pisngi niya. "Baka matunaw ako sa titig mo." Biro ko. Kaagad siyang napangiti at niyakap ako ng mahigpit. Hinaplos ko naman ang buhok niya. "Ang akala ko ay matatagalan pa bago mo ako maalala. Akala ko ay pahihirapan mo pa ako." Aniya habang nakabaon ang mukha sa leeg ko. Ramdam ko ang pagsinghot niya sa leeg ko. I smiled. Alam kong nahihirapan siya noong mga araw na magkasama kami sa probinsya. Sino ba naman ang hindi? Kung ako ang nasa posisyon niya ay mahihirapan at masasaktan din ako kapag dumating ang araw na hindi ako maaalala ni Damian. "Babawi nalang ako sa 'yo, Damian. Ipagluluto kita ng masarap." Ani ko. Narinig ko itong umingos at inangat ang mukha niya para magkaharap kami. "Hindi lang pagluluto mo ang kailangan ko, Muffin. Marami tayong dap
"Damian!" Malakas na sigaw ko. Umiiyak ako habang tumatakbo. Hinahanap ko si Damian pero hindi ko siya makita. Punong-puno ng luha ang pisngi ko. "Damian? Please, nasaan ka?" Napapaos na sigaw ko. "Anak? Anak?"Napamulat ako ng mga mata ko. Panaginip lang pala. "Damian?" Kaagad na sambit ko. Nasisilaw ako sa ilaw pero pinipilit kong hinahanap si Damian. "Anak, wala si Damian dito." Rinig kong sagot ni Papa. Mariin kong pinikit ang mga mata ko at minulat ulit. Nakita ko si Papa na nakaupo sa wheelchair. Nag-aalala itong nakatingin sa akin habang hawak ang kamay ko. "Anak? Kamusta ka na? May masakit ba sa 'yo?" Napailing ako. "S-si Damian, Pa?" Naiiyak na tanong ko. God! I need to see Damian. Kailangan ko siyang makita ngayon din. I want to hug him tight and tell him that I love him so much. I want to tell him na naaalala ko na siya. Naaalala ko na ang lahat. "Anak, bakit mo hinahanap si Damian? And why are you crying?" "P-papa," kinagat ko ang pang-ibabang la
Ysa's POV Nang magising ako ay dumiretso ako sa banyo para maghilamos at para makapagbihis na rin. Pagkatapos ko ay bumaba na ako para magluto ng agahan namin. Wala kaming kasambahay ngayon at naka day-off kaya hindi muna ako pupunta sa rancho para maasikaso ko rin si Papa. Habang hinihintay kong maluto ang sinaing ko ay hinuhugasan ko ang mga gulay na lulutin ko mamayang lunch namin. "Good morning." Narinig kong bati sa akin ni Damian. Nilingon ko naman siya, "good morning din. Maupo ka na muna r'yan." Ani ko at bumalik sa ginagawa ko. Maya-maya pa ay nasa tabi ko na si Damian at tinitingnan kung ano ang ginagawa ko. "Para sa lunch ba 'yan?" Tanong niya. Tumango ako sa kanya, "oo. Bigla kong namiss ang sinigang." Sagot ko sa kanya. "Namimiss ko na rin ang sinigang mo." Aniya. Hindi ko matandaan na nagluto ako ng sinigang na nandito siya. Maybe nagluluto rin ako nito noon bago ako ma-aksidenti? "Napaglutu-an na ba kita nito noon?" Tanong ko sa kanya. "Yeah, noong
Ysa's POV Pagkatapos kong dalhan ng pagkain si Papa sa kuwarto niya ay nag-ayos na ako para makaalis na rin. Pupunta akong rancho ngayon para tingnan ang mga kabayo. Hindi kasi ako nakapunta kahapon dahil binantayan ko si Papa. Mas lumalala na ang kalagayan niya ngayon. Gusto ko sana siyang dalhin sa hospital pero ayaw niya naman. I can't force him kaya wala rin akong nagawa, even Damian insisted na siya na ang bahala pero ayaw niya talaga. Pagkatapos kong mag-ayos ay nagpaalam na ako kay Papa at lumabas na ng kuwarto niya. Napatingin ako sa direksyon ng kuwarto ni Damian. "Nasaan kaya siya?" Mahinang tanong ko. Hindi ko kasi siya nakitang kumain ng agahan kanina. Nagkibit balikat nalang ako at umalis na. Habang naglalakad ako patungo sa rancho ay nakakasalubong ko ang iilang trabahante ni Papa noon, kinakamusta nila si Papa sa akin. Nakakatuwa lang na kahit hindi na sila nagtatrabaho kay Papa ay kinakamusta pa rin nila ang kalagayan niya. "You know what? May kilala rin akon
Ysa's POV "Papa, alis na po ako." Pagpapaalam ko kay Papa. "Mag-ingat ka, Anak." Ani Papa. Ngumiti ako sa kanya at humalik sa pisngi bago lumabas sa kuwarto niya. Tiningnan ko ang laman ng bag ko at baka may nakalimutan akong dalhin. Nang makita kong dala ko naman lahat ng kailangan ko ay tuluyan na akong lumabas ng bahay. Magpapa-ani ako ngayon kaya maaga akong umalis. Nakita kong nakaupo si Damian sa malaking bato at nakabihis ito. Napakunot ang noo ko. "Good morning, Muffin." Nakangiting bati nito sa akin. "Pervert!" I mumbled and roled my eyes. "Ang aga-aga mo namang nagsusungit. Hindi ka naman ganyan noon ah?" Aniya at lumapit sa akin. "Lumayo ka nga sa akin!" Inis na wika ko. Napangiwi ako ng maalala ko ang kabastusan niya nang isang araw. "Hey! I'm your boyfriend!" Giit nito. "Ano naman ngayon? That was before, Damian. Hindi naman kita maalala kaya layuan mo ako, utang na loob!" Ani ko at binilisan ang paglalakad. Sadyang mahahaba ang biyas ng lalaking ito
Ysa's POV Kinaumagahan ay maaga akong nagtungo sa rancho para makaiwas kay Damian. Naisip kong mas mabuting iwasan ko na muna siya. Hanggang ngayon ay pino-proseso pa ng utak at damdamin ko ang mga nalaman ko. Tanggap ko nang ako si Ysa Salvador at hindi ako galit kay Papa sa pagtago niya ng totoo kong pagkatao. It was for my own good, however, it was not good for the one I've left behind dahil inakala nilang namatay ako sa aksidenti. "You're early." Ani Damian. Napabuga ako ng hangin. Hindi ako nagsalita at hinaplos lang ang mukha ni Ella, ang kabayo ko. Ella snorted. "Shhh." Mahinang wika ko kay Ella. "How are you? Okay ka lang ba?" Tanong nito sa akin. "Of course." Maikling sagot ko. "Mabuti naman kung ganoon," aniya, ramdam kong naglakad ito papalapit sa akin, "samahan na kita rito. Wala naman akong ginagawa." Aniya at tumayo sa gilid ko. Hindi ko siya tiningnan at bahagyang tumalikod sa kanya. "Pwede ka naman ng bumalik sa Maynila. Your work is done here." Sabi
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments