Novels by top13Arida

Kathnisse's POV Maganda ang panahon ngayon kaya nasa garden kami ni Aled. Naghahanda ako ng niluto kong meryenda namin sa mesa. Napasulyap ako sa dalawang anak ko na may hawak na yantok. "Kendra, be careful." Sigaw ni Aled sa pangalawang anak niya. "Yes, Daddy!" Sagot naman ni Kendra. "Ate naman!" Reklamo naman ni Kent. Muntik na kasi itong mataman ng yantok sa mukha. "Daddy, close your eyes." Napalingon naman ako kay Ayu na iniipitan ang buhok ni Aled, si Ayin naman ay nilalagyan ng eye shadow ang Daddy niya. "Daddy, you look like a girl now." Hagikhik na sabi ni Ayin. "Am I?" Nakangiting tanong ni Aled. Parehong tumawa ang kambal. Hinila naman sila ni Aled at kiniliti. Panay tawa naman ang kambal. Natawa ako sa itsura ni Aled. May mga nakaipit sa buhok niyang nga pambatang hairclips at may make-up din ang mukha niya. Ginawa na naman siyang model ng kambal namin. "Daddy...aacck! Stop it, Daddy!" Halakhak na sabi ni Ayin. "Mommy, help!" Sigaw naman ni Ayu. N

Kathnisse's POV Ilang buwan na ang nakakalipas ng maikasal kami ni Aled at araw-araw ay mas nagiging sweet at maalaga ang asawa ko sa akin. Lumipat na rin kami sa sarili naming bahay at nagulat ako dahil hindi ito simpleng bahay lamang. Isa itong malaking mansyon! Ang akala ko pa noong una ay bahay ito ng mga magulang niya pero ang sabi ni Aled ay bahay daw namin ito at dito namin palalakihin ang limang anak na napag-usapan namin. He wants to have a big family dahil only child lang siya, mas maganda raw na may kalaro ang magiging anak namin at higit sa lahat, mas maganda raw kapag lumaki na ang mga magiging anak namin ay may matatakbuhan sila kapag kailanganin nila ng tulong kapag tumanda na kami. Nakaupo ako ngayon sa dinning table habang nakangiti. Nakabihis na ako at hinihintay ko nalang na umuwi ang asawa ko. Nagbake ako ng cake kanina at nagluto ng dinner namin. Hindi ako pumasok sa trabaho kanina dahil sumasakit ang ulo ko. Maya-maya pa ay narinig ko ng may pumasok na ko

*Read at your own risk* Kathnisse's POV Alas dyes na ng gabi nang makaakyat kami ni Aled sa kwarto namin. Dito na muna kami nagstay sa isang hotel para mas malapit sa airport dahil babyahe pa kami bukas ng hapon papuntang Italy para sa honeymoon namin. Regalo iyon ng parents ni Aled sa amin. Nandito na rin ang mga gamit namin dahil maaga kaming nag-empake ng mga kailangan naming dalhin. Pagod man kami ni Aled ngayon pero pareho naman kaming masaya sa araw ng kasal namin. It was beyond perfect. Hindi ko ni-expect na ganoon ka ganda ang venue namin. Ang sabi ko lang kay Audrey ay okay na ako sa simple lang, ang mahalaga lang sa akin ay maikasal kami ni Aled at ma-accomodate ng maayos ang mga bisita. "Baby?" Tawag sa akin ni Aled na kakagaling lang sa banyo. Wala na itong pang-itaas na damit. Pagod akong ngumiti sa kanya. "Okay na ba?" "Yes. Let me carry you." Malambing na wika nito. Naka bathrobe ako ngayon habang nakaupo sa paanan ng kama. Ni ready ni Aled ang warm bath

Kathnisse's POV Ito na ang pinakahihintay naming araw ni Aled. Ilang minuto nalang ang hihintayin ko at sa wakas ay ikakasal na kami ni Aled. Sobrang saya ko ngayon na kinakabahan. Nakangiti akong nakaharap sa salamin habang tinitingnan ko ang sarili ko. Suot-suot ko na ang puting wedding gown ko. "Oh, my gosh! You're perfect!" Ani Audrey na nasa likod ko. Nakasuot ito ng kulay asul na long gown at nakangiting nakatingin sa akin. Ngumiti ako sa kanya. Malaki ang pasasalamat ko kay Audrey dahil siya ang tumulong sa amin ni Aled sa preparations ng kasal namin. Sobrang excited nito dahil si Aled daw ang unang ikakasal sa kanilang magkakaibigan. "Excited ka na ba?" Pagtatanong nito. Tumango ako sa kanya, "oo, kagabi pa nga ako excited. Hindi ako nakatulog ng maayos." Sagot ko sa kanya. Lumapit ito sa akin at hinawakan ang magkabilang balikat ko habang nakaharap sa kanya. "Finally, ikakasal na kayo." Naiiyak na wika nito, "oh no! Bawal umiyak!" Aniya at tumingala para hindi t

Kathnisse's POV Nasa loob ako ngayon ng opisina ni Aled para lang sana ipaalam sa kanya ang schedule niya ngayong araw pero heto ako at nakaupo sa couch niya habang siya ay nakahiga sa kandungan ko. Ayaw niya akong palabasin! Nagbabasa ito ng nga papeles habang nakahiga sa lap ko. "Aled, doon na ako sa labas." "No." "May gagawin pa ako!" Reklamo ko. "Wala kang gagawin doon. Just stay here." Aniya habang nagbabasa ng papeles. Napairap nalang ako at nagcrossed arms. "By the way," bumangon ito at umupo sa tabi ko, "I will move to your condo." "My condo?" Nagrerent lang naman ako roon sa condo niya paano naging akin 'yon? "Magiging sa 'yo rin naman 'yon." Nakangiting wika nito, "so...can I move in?" "Okay." Sagot ko sa kanya. Pareho kaming napatingin ni Aled sa pinto dahil bigla itong bumukas. Pumasok ang isang matangkad at matipunong lalaki. Napatitig ako sa kanya. May hawig ito kay Aled. Tumayo si Aled sa tabi ko, "Kuya Adam!" Tawag nito. Mabilis na lumapi

Kathnisse's POV Tinulak ni Aled ang pinto at pumasok. "Why are you here? Aka----" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng inangkin nito ang labi ko. Narinig kong nagsara ang pinto at sinandal niya ako roon. Napahawak ako sa braso niya. Agresibo ako nitong hinahalikan. Bumaba ang halik nito sa leeg ko. "A-aled.." Mahinang tawag ko sa kanya. Binuhat ako nito kaya pinulupot ko ang legs ko sa bewang niya at ang braso ko sa leeg niya. Mahigpit nitong niyakap ang bewang ko. "Baby...I want you." Bulong nito bago inangkin ulit ang labi ko. Naglakad ito habang buhat-buhat ako. "Hmm." Mahinang ungol ko. Pinaglaruan nito ang dila ko gamit ang dila niya. Naramdaman ko nalang na naihiga na niya ako sa kama. Ang kamay nito ay nag-umpisa ng gumapang sa legs ko. Humiwalay ito sa akin at hinubad ang satin night dress ko. Napatitig ito sa katawan ko ng tuluyan na niyang nahubad ang suot ko. "You're not wearing undies." He stated. "Uhm. Wala naman akong kasama rito." Sagot ko sa ka

Bella's POV It's almost 8:00 PM na ng matapos akong magluto. Anniversary namin ngayon ni Damian at dito lang kami sa bahay magce-celebrate. Hinihintay nalang namin siyang makauwi ng mga bata. Happy 15th Year Anniversary. I love you! Napangiti ako sa nakasulat sa cake na ni bake ko. Parang kahapon lang nangyari ang lahat. Napakabilis ng panahon. I am married to Damian for 15 years already! We have a big family. May apat kaming anak, 2 boys and 2 girls. Ni hindi ko naramdaman na nagbago ang pakikitungo ni Damian sa akin sa loob ng ilang taon. He is a perfect husband and a father. Lahat ay ginagawa niya para sa amin. Our relationship is not perfect, we had arguments pero naaayos namin ito palagi. Small arguments lang naman. Walang involve na third party or what. It's just that, minsan ay puro trabaho nalang siya at minsan ay nakakalimutan niya na kami. He explains naman na it is for our future and I understand it. "Mommy, dumating na si Daddy!" Excited na turan ni Courtney. Na

Bella's POV Habang nakapikit ang mga mata ko ay nararamdaman ko ang maliliit na halik na binibigay sa akin ni Damian. Napangiti ako ng maramdaman kong pumatong ito sa akin. "Anong oras na, Atorney?" Tanong ko sa kanya nang maramdaman kong pinagparte nito ang legs ko. "6 in the morning, Muffin." Sagot nito at bumaba ang halik sa dibdib ko. Napasinghap ako at napahawak sa ulo niya. "May hearing ka pa nang 8:00 A.M. M-mali-late ka na, Damian." Sabi ko at napasulyap sa kanya na nandoon pa rin sa dibdib ko nakatuon. I bit my lower lip. Ganito palagi ang paraan ng panggigising sa akin ni Damian. Mahigit walong taon na ang nakakalipas at mas lalo pang naging sweet sa akin si Damian. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasuwerteng babae sa buong mundo. I can't deny that he loves me so much. 6 years na kaming kasal pero walang nagbago sa pakikitungo sa akin ni Damian. Mas lalo pa naming minahal ang isa't-isa. Mas lalo rin itong naging responsable at protective. "Judge Belen is sick

Bella's POV "Here's my beautiful, Muffin," ani Damian nang makalapit ito sa akin at hinapit ako sa bewang at hinalikan sa labi, "are you ready?" Nakangiting tanong niya. "Hey, Handsome," I giggled, "yes, I'm ready." May halong kabang sagot ko. "Let's go." Aya niya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Sabay kaming lumabas ng condo. Magkahawak kamay kami habang naglalakad. Naghahalo ang nararamdaman ko ngayon. Excited ako na kinakabahan. I will meet my family later. Hindi sinabi ni Damian sa kanila ni Tito na buhay ako. Ang akala lang nila ni Tito ay simpleng dinner lang at kamustahan ang magaganap sa bahay nila ni Damian. "Nasa kotse na ba si Papa?" Tanong ko kay Damian nang nasa loob na kami ng elevator. "Yes, Muffin. He's with Manong Juan and his Nurse. Gusto ko sana siyang isama para makita niya ang condo natin pero sa susunod na araw nalang daw at pagod ito." Sagot ni Damian sa akin. Madali na talagang mapagod si Papa. Naka wheelchair na rin siya. Paminsan-minsan ay nag

Bella's POV Napangiti ako ng makita kong titig na titig sa akin si Damian habang nakaupo ako sa lap niya. Sobrang saya ko dahil naaalala ko na siya. Hindi na siya isang estranghero para sa akin. Pinisil ko ng mahina ang pisngi niya. "Baka matunaw ako sa titig mo." Biro ko. Kaagad siyang napangiti at niyakap ako ng mahigpit. Hinaplos ko naman ang buhok niya. "Ang akala ko ay matatagalan pa bago mo ako maalala. Akala ko ay pahihirapan mo pa ako." Aniya habang nakabaon ang mukha sa leeg ko. Ramdam ko ang pagsinghot niya sa leeg ko. I smiled. Alam kong nahihirapan siya noong mga araw na magkasama kami sa probinsya. Sino ba naman ang hindi? Kung ako ang nasa posisyon niya ay mahihirapan at masasaktan din ako kapag dumating ang araw na hindi ako maaalala ni Damian. "Babawi nalang ako sa 'yo, Damian. Ipagluluto kita ng masarap." Ani ko. Narinig ko itong umingos at inangat ang mukha niya para magkaharap kami. "Hindi lang pagluluto mo ang kailangan ko, Muffin. Marami tayong dap

"Damian!" Malakas na sigaw ko. Umiiyak ako habang tumatakbo. Hinahanap ko si Damian pero hindi ko siya makita. Punong-puno ng luha ang pisngi ko. "Damian? Please, nasaan ka?" Napapaos na sigaw ko. "Anak? Anak?"Napamulat ako ng mga mata ko. Panaginip lang pala. "Damian?" Kaagad na sambit ko. Nasisilaw ako sa ilaw pero pinipilit kong hinahanap si Damian. "Anak, wala si Damian dito." Rinig kong sagot ni Papa. Mariin kong pinikit ang mga mata ko at minulat ulit. Nakita ko si Papa na nakaupo sa wheelchair. Nag-aalala itong nakatingin sa akin habang hawak ang kamay ko. "Anak? Kamusta ka na? May masakit ba sa 'yo?" Napailing ako. "S-si Damian, Pa?" Naiiyak na tanong ko. God! I need to see Damian. Kailangan ko siyang makita ngayon din. I want to hug him tight and tell him that I love him so much. I want to tell him na naaalala ko na siya. Naaalala ko na ang lahat. "Anak, bakit mo hinahanap si Damian? And why are you crying?" "P-papa," kinagat ko ang pang-ibabang la

Ysa's POV Nang magising ako ay dumiretso ako sa banyo para maghilamos at para makapagbihis na rin. Pagkatapos ko ay bumaba na ako para magluto ng agahan namin. Wala kaming kasambahay ngayon at naka day-off kaya hindi muna ako pupunta sa rancho para maasikaso ko rin si Papa. Habang hinihintay kong maluto ang sinaing ko ay hinuhugasan ko ang mga gulay na lulutin ko mamayang lunch namin. "Good morning." Narinig kong bati sa akin ni Damian. Nilingon ko naman siya, "good morning din. Maupo ka na muna r'yan." Ani ko at bumalik sa ginagawa ko. Maya-maya pa ay nasa tabi ko na si Damian at tinitingnan kung ano ang ginagawa ko. "Para sa lunch ba 'yan?" Tanong niya. Tumango ako sa kanya, "oo. Bigla kong namiss ang sinigang." Sagot ko sa kanya. "Namimiss ko na rin ang sinigang mo." Aniya. Hindi ko matandaan na nagluto ako ng sinigang na nandito siya. Maybe nagluluto rin ako nito noon bago ako ma-aksidenti? "Napaglutu-an na ba kita nito noon?" Tanong ko sa kanya. "Yeah, noong