Chapter 2

Bella's POV

Nagising ako sa isang kwarto na hindi ako pamilyar. Magpapanic na sana ako pero naalala ko ang nangyari kagabi. Muntik na akong magahasa ni Adrian, mabuti na lang at nakatakas ako at may tumulong sa akin.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko sa malambot na kama. Kung ano ang suot ko kagabi ay ganoon pa rin ngayon. Hindi na sumasakit ang ulo ko, nawala na rin ang hilong nararamdaman ko, dahil siguro iyon sa pinainom sa aking gamot ni Atty. Damian. Speaking of...

"Nasaan kaya siya?" Mahinang sabi ko.

Kinuha ko ang bag ko at tiningnan kung naroon ang mga gamit ko, nang makita kong kompleto ang mga gamit ko ay lumabas ako sa kwarto. Walang tao, pero may naririnig akong nagsasalita. Sinundan ko ang boses.

"Yes, I already sent you the CCTV footage..."

Palakas nang palakas ang boses na naririnig ko.

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang may-ari ng boses na naririnig ko. Si Attorney! Nakatapis lang siya ng tuwalya. Napatingin ito sa akin.

"I'll call you later." Anito at binaba ang telepono.

"Ah.. good morning, Attorney." Tarantang sabi ko at mabilis na tumalikod.

Napangiwi ako at napapikit ng mga mata ko. Oh my gosh! Nakita ko ang hubad niyang katawan! Napakagwapo pala nito at matipuno. Nakita ko rin ang V-line niya. Pinitik ko ang noo ko.

"Good morning, Bella." Bati nito sa akin.

"S-salamat pala sa tulong m-mo kagabi, Attorney." Nauutal na sabi ko.

"No worries. I always help people. Hintayin mo ako rito. Magbibihis lang ako." Aniya at narinig kong naglakad na ito.

Mabilis akong umupo sa upuan at napasapo sa kaliwang bahagi ng puso ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko!

Napatingin ako sa mesa. May nakahanda ng pagkain. Napalunok ako. Bigla akong nakaramdam ng gutom. Binuhusan ko ng tubig ang baso at uminom.

Maya-maya pa ay dumating na si Atty. Damian at nakabihis na ito.

"Let's have breakfast." Aya nito sa akin.

Napatango ako sa kanya at kumuha na ng pagkain. Pinatay ko na ang hiya ko dahil nagugutom na ako. Hindi ko pinansin si Damian. Nakita kong nilagyan niya ng tubig ang baso ko. Lumunok ako.

"Thank you po." Ani ko.

"Eat slowly. Baka mabulunan ka." Aniya.

Bigla naman akong nahiya.

"Silly," mahina itong tumawa, "eat all you want. Dahan-dahanin mo lang."

Nahihiya naman akong ngumiti sa kanya at pinagpatuloy ang pagkain. Pasulyap-sulyap ito sa akin, naiilang man pero hindi ko nalang siya pinapansin, paminsan-minsan ay sinusulyapan ko rin siya pero mabilis lang at baka mahuli niya ako.

"Adrian James Montalvo," aniya, gulat akong napatingin sa kanya, "that's your ex-boyfriends name, right?"

Tumango ako sa kanya, "paano mo nalaman?" Takang tanong ko.

"He's the only son of Anton and Carla Montalvo. They are not too rich, they only owned 10 restaurants and 3 gasoline stations, ang ibang business nila ay hindi na pwedeng sabihin. I have all their assets and other info's about them."

Napaawang ang labi ko sa sinabi niya. Not too rich? Eh, marami pala silang business! Paano niya nalaman ang lahat ng 'yon? Ni hindi ko nga nasabi ang buong pangalan ni Adrian pero marami na siyang impormasyon tungkol sa pagkatao ng ex-boyfriend ko.

"Paano ko nalaman? I am a lawyer and a businessman. I have connections and I have people who works for me to gather informations I need."

Ilang beses akong napakurap sa sinabi niya. Sa tingin ko ay hindi basta-bastang tao ang kaharap ko ngayon.

"M-mukhang pina-imbestigahan mo pa siya."

"Of course. He almost raped you. You need to file a case. I will help you. I will be your witness and I will hire the best lawyer for you." Seryosong wika nito.

"Ahhmm. Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin kagabi, pati na sa pagpapatuloy mo sa akin dito. Pero...ayaw ko na kase ng gulo. Okay naman na ako. Hindi niya naman natuloy ang masamang balak niya sa akin."

Nakita kong nag-iba ang ekspresyon ng mukha nito. Para itong nagpipigil ng galit.

"Why? Natatakot ka ba sa kanya? Don't be. I'm here." Mariing sabi nito.

Napailing ako. Oo, natatakot ako pero kaya ko na ang sarili ko. Iiwas na lang ako kung makita ko man si Adrian.

"Attorney, a-ayaw ko kasing malaman ni Tito ang nangyari sa akin. May sakit siya sa puso at baka kung ano pa ang mangyari sa kanya," paliwanag ko sa kanya, "mag-iingat na lang ako." Tipid akong ngumiti kay Damian.

Nagbuntong-hininga ito, "all right, if that's what you want. Pero kung magbago man ang isip mo, pwede mo akong puntahan. Give me your phone." Aniya.

"Bakit po?"

"Save my number. You can call me if you need help or anything."

Binigay ko naman sa kanya ang phone ko. Pinagmasdan ko lang siya habang may tina-type sa phone ko. Ang gwapo niya. Matangos ang ilong. Napatingin ako sa nakatikom niyang bibig. Ang pula ng labi niya. Napailing ako. Huy, Bella! Ano bang nagyayari sa 'yo?!

Bigla tuloy akong na curious, pihado ay may girlfriend na ito. Napatingin ako sa dalliri niya, wala naman siyang wedding ring na suot.

"Attorney.." Tawag ko sa kanya.

"Hmmm?" Sagot nito.

Ang tagal niya naman yatang ibalik ang phone ko? Magsi-save lang naman siya ng number niya a?

"Okay lang ba na dito ako natulog? Hindi ba magagalit ang girlfriend mo?" Tanong ko sa kanya.

Napatingin ito sa akin at binigay ang phone ko, "call me when you need me." Aniya.

"Damian", yon ang nakalagay na pangalan niya sa contacts ko.

"I don't have a girlfriend. So, walang magagalit sa 'yo."

"Weh? Hindi nga? Sa gwapo mong 'yan?"

Natawa ito sa sinabi ko, "so...I'm handsome?"

Binasa nito ang labi niya gamit ang dila niya and then gave me a playful smile. Nag-iwas ako ng tingin dahil naramdaman kong uminit ng pisnge ko.

"H-ha? A-ah, oo naman! W-wala bang nakapagsabi n'yan sa 'yo?" Nauutal na sagot ko habang nakatagilid.

Kinagat ko ang dila ko.

"Hmm. Meron naman. Marami-rami na rin," mahina itong tumawa.

"Ahm, a-ano, aalis na ako. B-baka hinahanap na ako sa amin."

Wala akong pasok kagabi sa club, kaya tiyak na magtataka sila sa bahay lalong-lalo na si Tito Nathan kung bakit hindi ako nakauwi kagabi. Ang sabi ko kagabi ay lalabas lang ako sandali, hindi ko sinabi na magkikita kami ni Adrian dahil anniversary namin. Huwag lang sana pumunta sa bahay si Adrian at baliktarin ang nangyari kagabi. Problema ko pa ngayon kung ano ang i-rarason ko kung bakit hindi ako nakauwi kagabi.

Ang isa ko pang problema ngayon ay baka magkasalubong kami mamaya ni Adrian. Nasa iisang building lang sila nakatira ni Damian.

"Hintayin mo ako. Aalis din ako. Ihahatid na kita."

"S-sige po. Uhmm. Pwede ba akong makahiram ng mask at cap? Baka kasi makasalubong ko si Adrian mamaya."

"No need. I can protect you," he smiled at me, "stop calling me 'Attorney', hindi naman kita client. Just call me Damian." Aniya.

"O-okay, Damian." Ngumiti ako sa kanya.

Nakalabas na kami ng unit ni Damian. Nakasuot ito ng grey na 3-piece suit. Kung kanina ay gwapo na ito sa simpleng pangbahay niyang suot, ngayon ay mas lalo pa itong naging gwapo. Nahihiya akong maglakad katabi siya kaya pinauna ko siyang maglakad. Bahagya rin akong nakayuko dahil baka kung ano ang isipin ng mga taong makakasalubong namin kapag nakita kaming magkasama.

Natigilan ako ng huminto ito sa paglalakad, nilingon ako nito.

"Walk beside me. Hindi ka niya masasaktan dahil kasama mo ako." Seryosong sabi nito.

Mabilis akong tumabi sa kanya at sinabayan siya sa paglalakad. Mahigpit kong hinawakan ang strap ng bag ko. Kahit na kasama ko si Damian ay hindi pa rin ako mapanatag. Natatakot pa rin ako.

Nang makasakay na kami sa kotse ni Damian ay doon pa lang ako nakahinga ng maluwag. Mabuti na lang at hindi namin nakasabay si Adrian kanina.

"Ibaba mo na lang po ako sa malapit na sakayan ng jeep."

"Just give me your address, ihahatid na kita." Sagot nito.

Napailing ako, "huwag na po. May dadaanan pa kasi ako at tsaka nakakahiya naman kung magpapahatid pa ako sa 'yo." Magalang na sabi ko.

Maya-maya pa ay binaba na ako ni Damian. Nagpasalamat ako sa kanya. Ngumiti ako at kumaway sa kanya ng naibaba na niya ako. Nang makalayo na ang kotse ni Damian ay sumakay naman ako ng jeep pauwi sa amin. Doon na ako sa malapit na market sa amin bibili ng uulamin namin mamaya.

"Huy, Bella! Saan ka nanggaling at hindi ka umuwi kagabi?" Bungad sa akin ni Tita Eliza.

"Nakitulog lang po sa kaibigan ko. Ginabi na kasi kami." Pagsisinungaling ko sa kanya.

Tumaas ang kilay ni Tita Eliza, "hinanap ka ni Adrian dito kagabi. Mukhang galit na galit. Nag-away ba kayo?"

Napatingin ako sa orasan, alas dyes na. Nakaalis na si Tito Nathan at Eloiza.

Nagbuntong-hininga ako, "nakipagbreak na ako sa kanya, Tita."

Nanlaki ang mga mata nito, "ano?" gulat na sigaw nito, "p*****a ka naman! Alam mong malaki ang utang ko sa boyfriend mo! Bakit ka nakipagbreak sa kanya?"

"Tita, hindi ko siya mahal! Napilitan lang akong sagutin siya nang dahil sa 'yo."

"Aba't! Huy, Bella!" Galit na sigaw nito sa akin at hinila ang buhok ko.

"Aray ko, Tita! Bitawan niyo po ako!" Sigaw ko at hinawakan ang kamay niya.

"Masasaktan ka talaga sa akin! Makipagbalikan ka kay Adrian! Hindi ka ba natatakot na malaman ng Tito mo na malaki ang pagkakautang ko kay Adrian? Ha?!"

Mas humigpit pa ang pagkakahila nito sa buhok ko. Tinulak ko siya ng malakas kaya napabitaw ito sa akin.

"Hindi ko naman kasalanan kung bakit ka nalulong sa sugal, Tita! Bakit ako ang kailangan magtiis na makasama ang lalaking iyon para lang sa ikakasaya mo? Nagpapakahirap si Tito Nathan sa pagtatrabaho para sa pag-aaral ni Eloiza at para sa gastusin dito sa bahay tapos sinusugal mo lang ang binibigay niyang pera sa 'yo!" Puno ng hinanakit na sagot ko sa kanya.

Malakas niya akong sinampal, napahawak naman ako sa pisnge ko. Nangilid ang luha ko pero pinigilan ko itong tumulo.

"Sumasagot ka na? Anong pakialam mo kung ano man ang gawin ko sa pera ng asawa ko? Sino ka ba? Palamunin ka lang naman dito!" Sigaw nito sa akin.

"Palamunin ako? Baka nakakalimutan niyong malaki ang inaabot kong pera sa inyo. Kung wala lang sakit si Tito Nathan ay matagal na kitang sinumbong!" Galit na sigaw ko rin sa kanya.

"Huwag mo akong artihan, Bella! Makipagbalikan ka kay Adrian! Kailangan ko ang pera niya!"

Mapakla akong tumawa, "bakit naman ako babalik sa lalaking muntik na akong gahasain?"

Natigilan ito sa sinabi ko. Ang kaninang galit niyang ekspresyon ay bahagyang lumambot. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa pisnge ko.

"Huwag kang mag-alala, nagbigay na ako ng paunang bayad kay Adrian kagabi. Ako na ang bahalang magbayad ng lahat ng utang mo sa kanya. Itigil mo na 'yang pagsusugal mo." Ani ko at tinalikuran na si Tita.

Nilagay ko sa fridge ang pinamili kong baboy at isda bago pumasok sa kwarto ko at doon umiyak. Naalala ko kung paano ako pinagtangka-ang gahasain ni Adrian kagabi. Mabuti na lang at handa ako. Narinig kong nagring ang phone ko. Nang makita ko kung sino ang tumatawag ay agad kong ni decline ang tawag.

One messaged received...

"Magbabayad ka, Bella! You can't run from me!"

Napahilamos ako. Ano na ngayon ang gagawin ko?