Chapter 4

Bella's POV

Nang matapos na ang shift ko ay napahiga ako sa couch sa dressing room namin. Nakauwi na sila Kath at Adrianna. Matapos ang ilang minuto ay bumangon na ako at inayos ang mga gamit ko sa bag bago lumabas ng club.

"Una na po ako." Pagpapaalam ko sa guard.

"Mag-ingat ka." Sabi nito sa akin.

Patalikod akong kumaway.

Habang naglalakad ako ay napapahikab ako. Pagod na ako at inaantok na. Biglang pumasok sa isip ko ang sinabi ni Damian kanina. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung paano niya nalaman na ako ang sumayaw kanina. Hindi naman kami magkakilala talaga at base sa kanya, kanina lang siya nakapunta sa club.

Napapitlag ako ng may biglang marahas na humila sa braso ko. Nilingon ko ito at halos lumundag ang puso ko sa kaba.

"Bitawan mo ako, Adrian!" Pigil na sigaw ko.

"Why would I? Sasama ka ngayon sa akin! Pagbabayarin kita sa ginawa mo sa akin!" Galit na sabi nito.

Nanlilisik sa galit ang nga mata nito. Mas humigpit pa ang pagkakahawak nito sa braso ko. Hinila ako nito pero nagmamatigas akong sumama sa kanya. Pilit kong kinakalas ang pagkakahawak niya sa akin pero napapikit ako ng inambahan niya ako ng sampal.

Napasigaw ako ng biglang bumulagta si Adrian.

"Fucking son of a bitch!" Galit na sigaw ng sumuntok kay Adrian.

"Putangina!" Sigaw ni Adrian.

Napahawak ito sa bibig niya. Putok ang labi nito at dumudugo.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong nito sa akin ng makalapit siya sa akin.

Napatitig ako sa kanya. Hindi ko alam pero biglang uminit ang gilid ng mga mata ko.

"D-damian." Mahinang tawag ko sa pangalan niya.

Hinawakan nito ang braso kong hawak-hawak ni Adrian kanina.

"Fxck!" mura nito ng makitang namumula ang braso ko, "I'm gonna kill that asshole!" He gritted his teeth.

Hinawakan ko siya sa braso para pigilan, umiling ako sa kanya.

"H-huwag na. Umalis na tayo." Wika ko.

"You fucking whxre!" Galit na sigaw ni Adrian, "kaya ba nakipagbreak ka sa akin dahil may bago ka na?"

Nilingon ni Damian si Adrian at sinuntok. Nakaiwas si Adrian at mabilis na lumapit sa akin at malakas akong tinulak. Napaupo ako sa lupa.

Malakas na hinila ni Damian si Adrian at sinuntok ng ilang beses. Hindi man lang nakaganti si Adrian sa mga suntok ni Damian. Kahit na masakit ang balakang ko ay pinilit kong tumayo at lumapit kay Damian para awatin siya sa pag suntok kay Adrian.

"I'm gonna fucking kill you!" Galit na sigaw ni Damian habang sinusuntok si Adrian.

"Damian! Tama na! Damian!" Sigaw ko sa kanya habang hila-hila ang damit niya.

"de Dios! Putangina! Papatayin mo ba 'yan?" Sigaw ng isang lalaki.

"Tulong! Awatin mo sila." Sigaw ko sa lalaking dumating.

Umiiyak na ako. Natatakot ako na baka mapatay ni Damian si Adrian.

"Damian! Shit!"

Malakas nitong hinila si Damian na nakadagan kay Adrian. Natigil naman ito sa pagsuntok kay Adrian. Nang makita ako nitong umiiyak ay lumapit ito sa akin at niyakap ako.

"Sorry. Did I scare you?" Mahinang sabi nito.

"T-tama na."

"Shh. Okay, okay."

Hinaplos nito ang buhok ko.

"Fxck you! Kilala mo ba ako, ha?" Sigaw ni Adrian.

"No one cares, Dude. You look like shit!" Sagot ng lalaking dumating.

Kumalas ng yakap sa akin si Damian at hinarap si Adrian. Pinunasan ko ang mukha ko.

"Sythrygr.." Ani Damian.

"Tangina naman, Damian! Mapapatay mo na siya kung hindi pa kita naawat!" Anito.

Mukhang magkakilala sila ni Damian.

Hindi nito pinansin ang sinabi ni Sythrygr.

"If I ever see you again near her, I will fucking kill you for real." Mariing sabi ni Damian.

Napasipol naman si Sythrygr.

"Sino ka ba ha? Hindi mo ba ako kilala?"

Kahit na duguan na ang mukha ni Adrian ay nagawa pa talaga nitong magyabang. Ako ang naaawa sa itsura niya ngayon.

"He's the migthy Atty. Damian de Dios. Anak ka ni Anton Montalvo, 'di ba?" Nakangising sabi ni Sythrygr.

"What the hell?" Hindi makapaniwalang sabi ni Adrian.

Nakita ko ang pag-atras nito na para bang nabahag ang buntot.

"You can tell your Daddy that he almost killed you." Natatawang sabi ni Sythrygr.

Biglang tumalikod si Adrian at iika-ikang tumakbo.

"Hi there, I'm Sythrygr. Damian is my friend. You are his?"

"None of your business. You can go now." Seryosong sabi ni Damian at binaling ang atensyon sa akin.

"All right." Ani Sythrygr at naglakad na.

"I'm Bella." Pagpapakilala ko.

"Nice to see you, Bella." Anito at sumakay na sa motor niya at umalis.

"Are you okay? May masakit ba sa 'yo?" Nag-aalalang tanong ni Damian habang tinitingnan ako.

Napailing ako. Medyo masakit ang balakang ko pero kaya ko naman. Nagulat ako ng pinunasan ni Damian ang pisnge ko.

"Baka balikan ka ni Adrian."

"He won't, don't worry," kalmadong sabi nito, "ihahatid na kita sa inyo."

"H-huwag na po. May mga jeep naman ng bumabyahe papunta sa amin." Sagot ko sa kanya.

"I insist. Baka kung ano pa ang mangyari sa 'yo." Pilit nito.

Sa huli ay sumama na lang ako sa kanya. Nakasakay na kami ngayon sa kotse niya. Sinabi ko na rin sa kanya kung saan ako nakatira.

"Salamat kanina. Kung wala ka baka kung ano na ang nangyari sa akin." Turan ko.

Ang ipinagtataka ko rin ay kung bakit naroon pa siya ng ganoong oras. Kanina habang nagsiserve ako ay nawala na ito sa pwesto nila, ang akala ko ay umuwi na ito. Tahimik lang itong nagda-drive. Nakita kong mahigpit itong nakahawak sa manibela at bakas sa mukha nito na hindi maganda ang mood niya.

"Uhmm. Akala ko umuwi ka na kanina." Mahinang sabi ko habang pinaglalaruan ang zipper ng bag ko.

"I was waiting for you." Sagot naman nito.

"B-bakit?" Gulat na tanong ko.

Napalunok ako. Hinintay niya ako hanggang sa matapos ang shift ko? Kaya pala nagtanong siya kanina kung anong oras matatapos ang shift ko. Hindi na naman ito sumagot. Natahimik na lang din ako at sumandal sa upuan.

"What does he want from you?" Matigas na sabi nito.

"Ang katawan ko." Mahinang sagot ko.

Narinig ko itong nagmura.

"Malaki kasi ang utang ni Tita sa kanya dahil nalulong ito sa sugal. Nang araw na muntik na niya akong magahasa ay nagpunta ako roon sa condo niya para makipaghiwalay at nagbigay ng paunang bayad ko sa utang ng Tita ko. Hindi ko naman siya talaga mahal, napilitan lang akong sagutin siya dahil pinilit ako ng Tita ko dahil lumaki na ang utang niya kay Adrian para hindi na raw siya singilin." Paliwanag ko sa kanya.

"How much is it?"

"Sa pagkakaalam ko mahigit 300,000 na. Nagbayad na ako ng 100,000 sa kanya. Nag-iipon pa ako para sa kulang ko kaya hindi na ako nagdi-day-off sa club." Sagot ko.

Umigting ang panga nito, "you should have broke up with him a long time ago."

"Ilang beses ko ng ginawa 'yon pero tinatakot niya ako na sasabihin niya raw kay Tito Nathan ang pagsusugal ni Tita. Ayaw ko namang mangayari 'yon. May sakit sa puso si Tito, natatakot ako na baka lumala ang sakit niya."

I sighed. Kung hindi lang sana nalulong sa sugal si Tita, sana hindi nangyayari ang lahat ng ito sa akin.

"I will pay your Aunt's debts to that bastard. You don't have to worry about it. And I will make sure that he won't hurt you again." Seryosong sabi nito.

Napa-ayos ako ng upo at napatinginn ako sa kanya.

"H-hindi mo na kailangang gawin 'yon. Mababayaran ko naman siya."

"You can pay me if you want someday. Ang importante ay maging ligtas ka mula sa kanya." Sagot nito.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko. Napakabait niya para tulungan ako.

"B-bakit mo ginagawa ito? Hindi naman tayo magkaibigan."

"Of course we are not friends!" Inis na wika nito.

Bakit naman siya naiinis? Napalunok ako.

"I just want to help you," aniya at sumulyap sa akin, "stop working in that club." Mariing sabi nito.

"Hindi pwede. Malaki ang kinikita ko roon, hindi kita mababayaran kaagad kung titigil ako sa pagtatrabaho roon." Ani ko.

Kung magreresign ako sa club at maghanap ng ibang trabaho ay maliit lang ang sasahurin ko. Hindi ako nakapagtapos ng college. Kung hindi waitress sa isang fastfood or restaurant ay sa Mall ako magtatrabaho bilang cashier o sales lady. Kulang ang sasahurin ko sa bayarin sa bahay. Kung mags-stay ako sa club ay malaki ang sasahurin ko kasama na ang tip ko sa pagiging waitress at pagsasayaw ko sa club.

"You can work for me." Aniya.

Magsasalita na sana ako pero he cut me off.

"You don't have to answer me right now. Pag-isipan mo ng mabuti. It's a high paying job." Anito.

"Bakit mo ako tinutulungan?"

"Because I want to." Tipid na sagot nito.

Nakita kong nasa street na kami namin.

"D'yan na lang ako." Turo ko sa tabi ng malaking puno ng mangga.

"Nasaan ang bahay niyo?" Tanong nito ng tumigil na ang kotse niya.

"Nasa loob pa. Okay na po ako rito." Sagot ko sa kanya habang kinakalas ang seatbelt.

"I'll walk you home."

Umiling ako, "huwag na po. May mga bukas na rin namang tindahan papunta sa amin dahil mag-aalas singko na. Safe na ako rito." Tipid akong ngumiti sa kanya.

Lumabas na ako sa kotse niya at ganoon din siya.

"Take care. Send me a message kapag nakauwi ka na."

Tumango ako sa kanya, "una na po ako."

Tumango ito sa akin.

Tumalikod na ako sa kanya at nag-umpisa ng maglakad. Nakailang hakbang pa lang ako ng nilingon ko siya. Nakatayo lang siya sa gilid ng kotse niya at nakatingin sa akin. Nakikita ko ang buong mukha niya dahil nasa ilalim siya ng poste na may ilaw.

"Attorney!" tawag ko sa kanya, "thank you for saving me again. Mag-ingat ka pauwi." Malapad akong ngumiti sa kanya at kumaway.

Tumalikod na ako at nag-umpisa na ulit maglakad. Bago ako lumiko sa iskinita papasok sa amin ay nilingon ko siya. Nakatayo pa rin ito sa ilalim ng poste at nakatingin sa akin. Sumenyas ito na umalis na ako at kumaway sa akin. Tumango ako sa kanya at ngumiti.

Nang makarating ako sa bahay ay tulog pa silang lahat. Dumiretso na ako sa kwarto ko at umupo sa kama. Kinuha ko ang phone ko at hinanap ang pangalan ni Damian sa contacts ko.

"Nakauwi na po ako. Thank you! ^_^"

I sent him a message. Nagreply naman ito kaagad.

"Okay. Uuwi na ako."

"Hindi pa siya nakauwi?" Mahinang wika ko.

Napahiga ako sa kama ko at niyakap ang unan ko. Ni lock ko ang phone ko at napapikit. Dalawang beses niya na akong tinulungan. I smiled.