สวมบทนักศึกษาฝึกงาน"สายแล้ว สายแล้ว" ฉันยกข้อมือซ้ายดูเวลาอีกครั้งพอลงจากรถเมล์ได้ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งแบบไม่คิดชีวิตแฮ่ก! แฮ่ก!แฮ่ก! วิ่งหอบจนลิ้นห้อย แต่ใจสู้สุดชีวิตมองหาจุดหมายอยู่ที่ลิฟต์"รอด้วยค่า รอด้วยค่า..."ฉันใช้พลังเสียงเซอร์ราวด์รอบทิศทางทำให้ลิฟต์เปิดออกในทันที รีบยื่นขาขาวๆเข้าไปในลิฟต์โดยไม่ลืมขอบคุณผู้มีพระคุณในเช้านี้ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใคร ฉันจึงพนมมือไหว้รอบทิศทางทั่วทุกคนได้รับอานิสงส์ไปพร้อมกัน แล้วพ่นลมหายใจหอมสดชื่่นออกมาจนผมหน้ามาปลิวไสว พรืด..."ขอบคุณค่ะ..." นิ้วเรียวกดปุ่มลูกศรขึ้นทันทีมองดูที่ตัวเลข 5 แสดงว่ามีคนขึ้นไปชั้นเดียวกัน คราวนี้ลิฟต์ปิดอีกครั้งทุกคนอยู่ในความสงบ มีสายตาหลายคู่แอบเหล่มองมาที่ฉันแล้วเลื่อนสายตาไปที่บัตรพื้นสีฟ้าตัวหนังสือสีดำที่คล้องคออยู่นักศึกษาฝึกงานที่มีทั้งชื่อจริงและชื่อเล่นพร้อมรูปแบบเก๋ไก๋ของฉันแล้วอมยิ้มเอ็นดูในความน่ารักสร้างสีสันเล็กๆ แหละ...ฉันไม่รู้ว่ามะโนไปเองหรือเปล่า ว่าหลายคนแอบอิจฉาในความขาวใส ผิวขาวอมชมพูเห็นเลือดฝาดดูมีสุขภาพดีที่ฉันได้มาจากว่านหางจรเข้ จากกระถางหลังห้องที่ใส่ปุ๋ยรดน้ำเอาใจใส่อย่างกับลูกในอ
ท่านรองประธาน"เก็บของแล้วตามผมมา" เขาหันมาสั่งแล้วเดินกลับห้องโดยไม่หันมามองฉัน จนพี่อรขยับเข้ามาถามอย่างใคร่รู้"น้ำขิงจะไปไหนเหรอ?""ไปทำงานกับท่านรองฯค่ะ"ฉันทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ บุ้ยใบ้ไปตามทางเดินนั้นที่ห้องอีกห้องที่เดินผ่านมาเมื่อเช้า"ว้า! แย่จัง ต่อไปพี่คงเหงาเเย่เลย""คราวนี้ไม่มีคนช่วยงานพี่แล้ว" พี่อรทำสีหน้าเสียดาย ส่วนฉันเก็บของไปก็คุยไป อันที่จริงสมบัติฉันก็ไม่มีอะไรมากแค่โน๊ตบุ๊คหนึ่งตัวกับกระเป๋าสะพายใบเล็กและอุปกรณ์สำนักงานอีกนิดหน่อยปากกาสองสามด้าม"ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด” โทรศัพท์สายในดังขึ้น พี่อรสบตากับฉันแล้วเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มาแนบหู"สวัสดีค่ะ""ค่ะ...ค่ะ...ได้ค่ะ" พี่อรฟังเสียงจากปลายสายกรอกตาไปมาสองสามครั้งทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดีแล้ววางสาย"เร็วเข้า น้ำขิง คุณธามเรียกแล้ว"ทีนี้สิ่งของทั้งหมดของฉันถูกรวบมาไว้ในอ้อมแขนแล้วรีบเดินจ้ำอ้าวทันที ห้องท่านรองฯอยู่ก่อนห้องท่านประธานหนึ่งห้อง นับจากลิฟต์ทางเข้าฉันเดินย้อนขึ้นสิบก้าวก็ถึงแต่หน้าห้องกลับไม่มีโต๊ะตั้งไว้หน้าห้องสักตัว ซึ่งแปลว่าฉันต้องเข้าไปด้านใน ฉันจึงเคาะประตูห้องแล้วผลักเข้าไป"ขออนุญาตค่ะ" เสียง
เรียกว่าคุณธามในที่สุดฉันก็อยู่ในรถปอร์เช่ที่ขึ้นชื่อเรื่องความแรงและเร็วโดยมีท่านรองฯเป็นคนขับ ฉันนั่งหลังพิงเบาะตัวตรงด้วยความเกร็งภายในรถไม่มีการพูดคุยใดๆทุกอย่างเงียบสงบ ในที่สุดเขาเป็นฝ่ายทนไม่ไหวทำลายความเงียบด้วยการเปิดเพลง จนฉันเคลิ้มกำลังจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ แต่แล้วเมื่อได้ยินเสียงเพลงวิญญาณของดีเจ ก็มาสะกิดให้คิดถึงงานของคืนนี้"ตายละวาคืนนี้มีงาน"พอนึกถึงคืนนี้ฉันแทบไม่มีเวลาเตรียมตัว ภาวนาขอให้กลับไปทันผับเปิดเป็นพอ เพลงที่เคยเตรียมไว้มีหลายแทร็คให้ใช้งานได้เมื่อยามคับขัน การเดินทางจากกรุงเทพฯถึงนครปฐมกินเวลากว่า 2 ชั่วโมงคิดคำนวณแล้วน่าจะเฉียดฉิว @ โรงงานฉันถือกระเป๋าเอกสารและโน๊ตบุ๊คของท่านรองฯ เดินตามเข้าไปในออฟฟิศของโรงงาน ตื่นตาตื่นใจกับทัศนียภาพโดยรอบ เมื่อเข้าไปในออฟฟิศฉันยกมือไหว้ทุกผู้ทุกคนไปตลอดทาง ตั้งแต่ปากประตูจนถึงด้านใน"สวัสดีค่า""สมัยหน้าคุณจะลงสมัครสส.เหรอ?"ดูเขาพูดเข้าสิฟังได้ที่ไหน ฉันหุบยิ้มทันทีแกล้งทำสีหน้าเศร้าสลดเดินตาม ท่านรองฯอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อยขึ้นทันตาเห็นคนอะไรชอบดับฝันคนอื่น...ชิ คุณธนัทก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้อดีตดาวมหาวิทยาลัยอย
สายตี๊ดเซ็กซี่ขยี้ใจ"ต่อไปให้เรียกคุณธามก็พอ” ฉันยิ้มกว้าง"ได้ค่ะ คุณธาม" ครืด...ครืด สมาร์ทโฟนของฉันสั่นอีกแล้วต้องเป็นไอ้กอล์ฟแน่ๆ"กอล์ฟ""เพื่อนโทรมาแล้วค่ะ”ฉันรับสายแล้วรีบรวบรวมกระเป๋าใบเล็กใบน้อยเตรียมพร้อมจะลงรถ ฉันมองไปทางท่านรองฯเห็นเขาทำทีไม่สนใจแต่แอบตะแคงข้างมาทางฉันแบบเนียนๆ"ฮัลโหล""แกอยู่ไหนวะน้ำขิง""อยู่หน้าเซเว่น""เออ ทำไมไม่เห็นมีเลยวะ""อยู่บนรถ เดี๋ยวไป"ฉันวางสายจากกอล์ฟ กวาดตามองหาโดยรอบเห็นรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่จอดอยู่ ไอ้กอล์ฟลงจากรถแล้วมองหาฉันเหมือนกันท่านรองฯก็มองตามสายตาฉันในทันที เขาพยักหน้าแล้วชี้ไปที่เพื่อนฉัน "นั่นใช่ไหม?เพื่อนคุณ""ใช่ค่ะ น้ำขิงไปก่อนนะคะ""นั่งรถดีๆล่ะ" อื้อ...เขาเป็นห่วงฉันด้วย เขานี่นะจะห่วงฉัน"ค่ะคุณธาม"ฉันเหลือบมองเขาอีกครั้งอยากจะโบกมือบ๊าย...บายก็ไม่กล้า จึงยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแล้วลงจากรถทันทีไอ้กอล์ฟเพื่อนฉันถึงกับตาค้าง นักศึกษาสาวสวยลงจากรถของใครก็ไม่รู้และคนขับมันก็ไม่เคยเห็นดูสายตามันสิ...มันมองฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ เดินตรงมาหาคว้ากระเป๋าไปจากมือแล้วเอาไปสะพาย วาดขายาวๆของมันคร่อมรถทันทีเตะขาตั้งแล้วส
อย่ามาเล่นกับไฟ"อะไรวะแค่นี้เหงื่อแตกเลยคุณธาม"สายตาคมหาได้สนใจเพื่อนเขาแต่อย่างใด เขายังให้ความสนใจกับท่วงท่าและลีลานั้นไม่วางตากระดกแก้วเหล้าราคาแพงรวดเดียวหมดแก้วให้แอลกอฮอล์ช่วยละกัน...ธามนิธิ"เติมเหล้าให้เพื่อนพี่หน่อยน้องฟ้า" กรณ์หันมาสั่งสาวสวยที่คอยให้บริการชงเหล้าสำหรับวันนี้"ได้ค่ะ..." จากนั้นแก้วเหล้าราคาแพงถูกยื่นให้เขาในทันที"เออๆชงมา"ธามนิธิตอนนี้เขาได้กลับจากธุดงค์เป็นที่เรียบร้อย แล้วชายหนุ่มพอใจกับรสชาตินุ่มนวลของเหล้าราคาแพงที่ไม่ได้ดื่มมานานหลายปี เขาเอนหลังพิงโซฟาสายตาจับจ้องที่หญิงสาวจนเพลินตา สะโพกกลมกลึงกับช่วงขาเรียวยาวดูมีเสน่ห์กว่าชุดนักศึกษาที่สวมใส่อยู่ทุกวันหญิงสาวเล่นต่อไปอีกสักพักก็หมดเวลาของดีเจน้ำขิง กำลังลงจากสเตทถูกผู้จัดการเรียกไว้ "น้ำขิง คุณโน๊ตเรียกแน่ะ" ผู้จัดการร้านบุ้ยใบ้ไปที่ห้องVipโต๊ะของสามหนุ่ม"ได้ค่ะ เดี๋ยวน้ำขิงขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ""ได้จ้า แล้วอย่าลืมไปนะ""ค่ะ พี่อุ้ม” ฉันรับคำแล้วเข้าห้องน้ำทันที แม้ว่ากอล์ฟเพื่อนฉันจะมารอดักคุยด้วยก็ตาม "เออ...เดี๋ยวมา"ฉันหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมกับความสดชื่น ซึ่งกอล์ฟมันก็มารอดั
ฉันเมา"ผมไปส่ง” สายตาคมสื่ออารมณ์ที่หลากหลายยากแก่การคาดเดา ฉันลังเลใจว่าเขาจะมาไม้ไหนกันแน่ ทุกวันที่ออฟฟิศเป็นท่านรองฯที่คอยจิกกัดฉันตลอดทั้งวันแล้วไหงวันนี้เขาใจดีหรือว่ากินยาผิดสำแดงมาหรือเปล่า"น้ำขิงยังมีคิวอีกหนึ่งชั่วโมงค่ะ""ไม่เป็นไร ผมรอได้" สายตาเขาเป็นประกายระยิบระยับ มือใหญ่ยังลูบเบาๆที่ต้นแขนอย่างทะนุถนอมชวนให้คนเคลิบเคลิ้มที่จริงเขาโคตรหล่อนะแต่ฉันยังเด็กอยู่นะท่านรองฯจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมีอาการเขินต่อเพศตรงข้าม กับไอ้กอล์ฟก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ นั่งมานานรู้สึกคอแห้งจึงเอื้อมไปหยิบแก้วโค้กของตนเองแล้วดื่มลงคอจนหมดแก้วในคราวเดียว"อึ๊ก..." ฉันทำตาโตรู้สึกได้ว่ามันเป็นรสชาติแปลกใหม่ที่ยังไม่เคยได้ลิ้มลอง ฉันใช้หลังมือปาดคราบน้ำที่ริมฝีปากบาง"นี่มันเหล้านี่ " ดื่มเข้าไปแล้วก็ได้แต่นั่งมองหน้าเจ้าของแก้วอย่างรู้สึกผิดฉันเห็นท่านรองฯใช้สายตาจับอยู่ที่แก้วเหล้าราคาแพงของเขาที่ฉันดื่มจนหมด "ฮ้า...คุณดื่มหมดแก้ว" แล้วเขาก็แย่งแก้วเหล้าไปจากมือฉัน"นี่คุณเป็นเด็กเป็นเล็ก" พอเหล้าเข้าปากฉันก็เริ่มรู้สึกซู่ซ่าใบหน้าร้อนผ่าว อารมณ์คึกคะนองอยากแกล้งคนแก่ขึ้นมา
จูบแรกฉันถูกจูบ"ประตูมันล็อค" ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนใกล้จะตีหนึ่งบนท้องถนนย่อมมีรถวิ่งบางตา กึก...กึก ฉันพยายามเปิดประตูรถอีกครั้งอ้อนวอนเขาทางสายตา"น้ำขิงจะลงแล้วเปิดประตูให้น้ำขิงด้วยค่ะ""เมื่อสักครู่นี้เธอหลับหรือว่าตื่น" เขาถามแล้วโถมตัวเข้ามาส่วนฉันยังงงๆ คิดทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา สองมือดันอกเขาไว้โดยที่ตัวเขาเอี้ยวตัวมาทางฉันเกือบ80%มันดูหมิ่นเหม่มาก"เอ่อ...ครึ่งหลับครึ่งตื่นค่ะ" ฉันแบ่งรับแบ่งสู้"เหมือนโดนผีอำ” ฉันมองเห็นเขายิ้มแล้วโน้มใบหน้ามาทันที"อีกครั้งละกันไหนๆคุณก็ตื่นแล้ว" ยอมเป็นสมภารที่กินไก่วัดสักครั้งในชีวิตอย่างมากพ่อก็แค่เรียกมาด่าฉันใช้มือน้อยๆดันอกเขาไว้อีกครั้งกล้าๆกลัวๆ"คุณธามจะทำอะไรคะ?"เขาประกบจูบฉันแผ่วเบา ริมฝีปากเขาสัมผัสนุ่มนวลแบบในละครที่พระเอกจูบนางเอกในรถแล้วนางเอกก็โอบรอบคอเขา ฉันคิดจินตนาการจนเห็นภาพเบลอ"จูบตอบผมสิ" เขาสั่งลมหายใจอุ่นรดต้นคอจนฉันขนลุกเกรียว "แบบไหนคะ" ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งสิ้นทำไม่เป็นเข้าใจไหม?เหมือนขาจะรู้"ทำตามผม" เขาประกบริมฝีปากบางอีกครั้งมือใหญ่ประคองหน้าฉันให้รับจูบเขาในองศาที่พอดีกันจูบของเขาแผ่วเบาอ่อนหวา
แคทวอล์คแทบแตก"น้ำขิงทางนี้" เขาส่งเสียงเรียกยืนพิงอยู่กับประตูรถสองมือล้วงในกระเป๋ากางเกงสวมแว่นกันแดดยี่ห้อดังอื้อ...คุณธามหล่อจังแล้วฉันก็รีบเดินตรงไปหาเขาทันที "คุณธามจะไปไหนคะ?" ฉันถามอย่าง งงๆ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหม?"ผมจะไปส่งคุณ""ค๊ะ ว่าอะไรนะคะ""แล้วคุณธามไม่เข้าโรงงานเหรอคะ""ไม่ล่ะ ผมดูมาเป็นสิบปีแล้ว ขี้เกียจ""ดูอย่างอื่นบ้าง" เขาพูดแล้วยังส่งสายตาเจ้าเล่ห์ส่งมาอีกด้วย"แล้วแต่ค่ะ" ฉันทำทีเป็นไม่ใส่ใจ"จะไปส่งก็ไปเลยค่ะน้ำขิงรีบค่ะ" ฉันเห็นเขาขยับตัวจากประตูรถเพื่อหลีกทางให้ฉันซึ่งกำลังจะเปิดประตูรถ"เชิญครับ คุณผู้หญิง" ท่านรองฯถอยให้ฉันแล้วเปิดประตูรถให้ ฉันจึงก้าวขาขึ้นรถทันที"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มให้เขาหวานหยดย้อยแล้วก้าวขาขึ้นรถแบบงงๆ ตอนนี้เรากลายเป็นคุณผู้หญิงไปแล้วคริ...คริ...มีความสุขที่สุด ยามนี้แม้รถจะติดท้องถนนที่น่าเบื่อก็น่ามองขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าคุณธามขับรถพาฉันมาถึงห้างเซ็นทรัลเวิลด์ในเวลาครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ซึ่งตลอดเส้นทางเจ๊ท๊อฟฟี่ก็โทรเร่งฉันแทบจะทุกห้านาทีเลยก็ว่าได้"ชั้นสามค่ะคุณธาม" การวนหาที่จอดรถแสนยากลำบากมากมาย ในวันหยุดเสาร์แล