ตอนที่5.อย่ามาเล่นกับไฟ

อย่ามาเล่นกับไฟ

"อะไรวะแค่นี้เหงื่อแตกเลยคุณธาม"

สายตาคมหาได้สนใจเพื่อนเขาแต่อย่างใด เขายังให้ความสนใจกับท่วงท่าและลีลานั้นไม่วางตากระดกแก้วเหล้าราคาแพงรวดเดียวหมดแก้วให้แอลกอฮอล์ช่วยละกัน...ธามนิธิ

"เติมเหล้าให้เพื่อนพี่หน่อยน้องฟ้า" กรณ์หันมาสั่งสาวสวยที่คอยให้บริการชงเหล้าสำหรับวันนี้

"ได้ค่ะ..." จากนั้นแก้วเหล้าราคาแพงถูกยื่นให้เขาในทันที

"เออๆชงมา"

ธามนิธิตอนนี้เขาได้กลับจากธุดงค์เป็นที่เรียบร้อย แล้วชายหนุ่มพอใจกับรสชาตินุ่มนวลของเหล้าราคาแพงที่ไม่ได้ดื่มมานานหลายปี 

เขาเอนหลังพิงโซฟาสายตาจับจ้องที่หญิงสาวจนเพลินตา สะโพกกลมกลึงกับช่วงขาเรียวยาวดูมีเสน่ห์กว่าชุดนักศึกษาที่สวมใส่อยู่ทุกวัน

หญิงสาวเล่นต่อไปอีกสักพักก็หมดเวลาของดีเจน้ำขิง กำลังลงจากสเตทถูกผู้จัดการเรียกไว้  "น้ำขิง คุณโน๊ตเรียกแน่ะ" ผู้จัดการร้านบุ้ยใบ้ไปที่ห้องVipโต๊ะของสามหนุ่ม

"ได้ค่ะ เดี๋ยวน้ำขิงขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

"ได้จ้า แล้วอย่าลืมไปนะ"

"ค่ะ พี่อุ้ม” ฉันรับคำแล้วเข้าห้องน้ำทันที แม้ว่ากอล์ฟเพื่อนฉันจะมารอดักคุยด้วยก็ตาม 

"เออ...เดี๋ยวมา"

ฉันหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมกับความสดชื่น ซึ่งกอล์ฟมันก็มารอดักอยู่หน้าห้องน้ำที่เดิม "ทำไมวันนี้เล่นเร็ว" มันยิงคำถามทันที

"พรุ่งนี้มีงานเลยขอสลับกับพี่โอปอล์"

"งานอะไร? กี่โมง? ที่ไหน? "

"โห...แกถามอย่างกับเป็นญาติผู้ใหญ่ฉันเลย"

ฉันเท้าสะเอวมองมันอย่างเหลืออด

"ไอ้เพื่อนคนนี้"  เห้อ!ฉันถอนหายใจหนึ่งเฮือกซึ่งมันก็ไม่สลดยังรอคำตอบอยู่อีก

"พรุ่งนี้มีเดินแบบตอนบ่ายสอง เลิกงานหกโมงเย็นที่ห้างเซ็นทรัลเวิลด์ " (ฉันไม่กล้าบอกมันหรอกว่าเดินแบบชุดว่ายน้ำ)

กลัวมันด่า...

พอใจยัง?" ฉันสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินจากมา

"จะกลับไปนอน เดี๋ยวไม่สวย"

"วันนี้เรากลับก่อนนะซักเที่ยงคืนไม่ต้องรอ” ฉันกล่าวทิ้งท้ายแล้วเดินไปที่ห้องVip ทันทีโดยที่สามหนุ่มนั่งรออย่างกระวนกระวายใจ

"น้องเขาจะมาไหมเนี่ย" กรณ์บ่นพึมพำชะเง้อจนคอยาวเป็นยีราฟมองทางแล้วมองทางอีก ฉันกว่าจะถึงห้อง Vipของคุณโน๊ตก็แทบเอาตัวไม่รอดจากลูกค้าของร้าน แต่สิ่งที่ได้มาคือทิปหลายพันบาทในมือแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงแบบเนียนๆ

มันช่างวิเศษ...

เมื่อฉันมาถึงคนแรกที่กระแทกตาฉันคือ...

ท่านรองฯนั่งหันหน้ามาทางนี้พอดี ฉันรวบรวมสติแล้วก้าวขาเดินต่อไปแบบมั่นใจ

"สวัสดีค่ะคุณโน๊ต คุณกรณ์ (เขามาหลายครั้งแล้ว)ฉันพนมมือไหว้ทุกคนแล้วเพ่งสายตาไปหาท่านรองฯ ถึงแม้ว่าเขาจะให้ฉันเรียกคุณธามแต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดี

"นี่ธามเพื่อนพี่" คุณโน๊ตรีบแนะนำสายตาแพรวพราวระยิบระยับ

ที่รวมตัวกันอยู่ตรงนี้มันตัวพ่อทั้งนั้นฉันคิดในใจ ฉันเห็นท่านรองฯเขาทำท่าเหมือนไม่รู้จัก ฟอร์มจัดมากรอให้เพื่อนเขาแนะนำ ฉันเลยต้องใหลตามน้ำ

"อ้อ...สวัสดีค่ะคุณธาม" ฉันยกมือไหว้เขาอีกครั้ง

"ไป  ไปนั่งกับเพื่อนพี่" คุณโน๊ตเจ้าของผับชี้ไปที่ท่านรองฯซึ่งเขาก็ขยับที่นั่งให้อย่างดี ฉันจึงหย่อนก้นลงไปข้างเขายิ้มอย่างมีไมตรี คุณกรณ์แสดงน้ำใจถามไถ่

"น้ำขิงดื่มน้ำอะไรคะ?" ผู้ชายเจ้าชู้มักพูดเพราะแบบนี้ 

"ขอเป็นโค๊กดีกว่าค่ะ"

"โค๊กเหรอ"

"ค่ะ...โค๊ก” ฉันเห็นท่านรองฯมองฉันไม่วางตาแม้จะอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม ฉันจึงแกล้งขยับก้นเข้าไปใกล้ๆเขาจ งใจเบียดตัวเข้าไปอีกนิด

ฉันมันเนื้อนมไข่เด้อจ้า

โดนฉันประชิดตัวแบบนี้เขาเองแทบเก็บอาการไม่อยู่ ใบหน้าเขาแดงอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็ยังเป็นห่วงฉันเมื่อเห็นใส่เสื้อเอวลอยกางเกงขาสั้น ซึ่งแอร์ที่นี่ก็เย็นเฉียบ

"หนาวไหม?" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามที่ข้างใบหู

เขาไม่รอให้ฉันตอบรีบถอดเสื้อแขนยาวตัวนอกออกมาแล้วคลุมตัวฉัน ซึ่งมีขนาดใหญ่โตมโหราฬแม้กระทั่งขายังปิดซะมิด ส่วนเสื้อตัวในของท่านรองฯเป็น สีขาวสีเดียวกับฉัน

ช่วยบอกทีว่าเราใจตรงกัน คริ...คริ..

"อืม...ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มหวานให้เขาแบบสำนึกในบุญคุณ

"ชอบโชว์นักหรือไง” เขาหันมากระซิบที่ข้างหูแล้วโอบแขนมาที่หลังฉันแบบเนียนๆ

"ค่ะ..." ฉันตอบแบบยั่วๆ

คุณกรณ์เริ่มชวนคุยก่อน "น้ำขิงมีคิวเล่นตอนห้าทุ่มไม่ใช่เหรอ?"

"ใช่ค่ะแต่วันนี้ขอสลับกับพี่โอปอล์วันนึงค่ะ"

"น้ำขิงแจ้งคุณโน๊ตแล้วนะคะ"

"อ้าว...ไม่เห็นแกบอกฉันเลย"

"ไม่จำเป็นนี่มันเรื่องในร้านฉัน"

"พรุ่งนี้มีงานบ่ายค่ะ กลัวตื่นสาย"

"อ้อ..." คราวนี้เป็นเสียงของท่านรองฯ ฉันจึงเงยหน้าไปมองเขา เห็นเงียบๆแบบนี้ท่านรองฯก็เก็บทุกเม็ดเหมือนกัน

ภายใต้วงแขนนั้นฉันกลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ยกแก้วโค๊กดื่มแล้ววางอย่างนุ่มนวล จงใจเอนหลังพิงไปกับวงแขนของเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมากกว่าครั้งแรกแล้วเผลอวางมือไว้บนหน้าขาเขาอย่างลืมตัว

 "อ๊ะ! เขาอุทานสะดุ้งสุดตัว" ฉันสังเกตเห็นเขาหน้าแดงรีบขยับขาหนีฉันก็รีบหดมือกลับแทบไม่ทัน

"ขอโทษค่ะ" ฉันขอโทษเขาด้วยใจจริงที่บังอาจล่วงเกิน เตรียมจะขยับตัวออกแต่เขากลับกระชับวงแขนเข้ามาอีก 

"ไม่เป็นไร"

"วันนี้ดูเพลียๆนะน้ำขิง" คุณกรณ์ถาม

ฉันจึงแกล้งพาดพิงเขาไปว่า "วันนี้น้ำขิงไปดูงานกับเจ้าของโรงงานมาค่ะ"

"ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย น้ำขิงเดินจนขาล้าไปหมดเลยค่ะคุณกรณ์" 

น้ำเสียงของฉันใครได้ฟังก็ต้องว่าฉันสตอเบอรี่แน่ๆ แอบใช้หางตามองเขาก็เห็นเขาไม่ค่อยจะพอใจ ฉันเห็นเขาถลึงตาใส่แบบหมั่นไส้

"เจ้านายคุณนี่ใจร้ายจริงๆ"

"ใช่ค่ะ เนี่ยน้ำขิงต้องกินยาคลายเส้นเลยค่ะ"

 ฉันจับชายเสื้อขึ้นมาให้เห็นขาของฉัน รั้งขึ้นถึงต้นขาขาวนวลเนียนโผล่พ้นชายเสื้อ

"ไม่รู้ว่าขาน้ำขิงจะบวมหรือเปล่าด้วยค่ะคุณกรณ์"

ฉันใช้เสียงสองสตอเบอรี่แบบสุดๆ ซึ่งมันก็ได้ผลพอเขาเห็นฉันเปิดชายเสื้อขึ้นเท่านั้น ตาเขาแทบถลนออกมาจากเบ้าแล้วจิกกัดทางสายตา ฉันจำเป็นต้องปล่อยชายเสื้อลงเหมือนเดิม

ธามนิธิตอนนี้เขาดื่มเหล้าไปหลายแก้วติดต่อกันชักมีอาการมึนหัวบ้างแล้ว สายตาคมส่งสายตาหวานเยิ้มให้หญิงสาวในเวลาต่อมา นิ้วมือแอบวนเวียน ที่ไหล่บาง 

แบบนี้เขาเรียกว่าน้ำเปลี่ยนนิสัยคงไม่ผิดเพราะมันดึงเอาตัวตนที่แท้จริงของเขาออกมาในทันที

ตัวเขาเหมือนโดนอัดด้วยแรงระเบิด จากประสบการณ์ส่วนตัวเขาเรียนรู้ว่าการที่ผู้ชายสัมผัสแบบนี้แล้วหญิงสาวไม่โวยวายแสดงว่า

เธอคงมีใจให้แล้ว...

เราจะเป็นคนประเภทสมภารกินไก่วัดไหมวะ? เขาคิดในใจความใกล้ชิดในหลายวันก่อเกิดความรู้สึกบางอย่าง เขาเริ่มประทับใจในตัวหญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ

"คุณธาม"

"หืม...มีอะไรให้รับใช้ครับ" 

เอาแล้วไงท่านรองฯจะมารับใช้น้ำขิงเข้าให้แล้ว ส่วนเพื่อน Bad Boyทั้งสองของเขาหาได้สนใจไม่แสร้งทำเป็นมองไปบนเวที ชมคอนเสิร์ตของร็อกเกอร์สาวชื่อดังยุค90 ที่เรียกเสียงฮือฮาให้กับลูกค้าไม่น้อย

"หายปวดขาหรือยัง?" ท่านรองฯถามอย่างห่วงใย

"ดีขึ้นแล้วค่ะ"

"เลิกงานแล้วจะกลับบ้านยังไง"

"หรือว่ากลับกับเพื่อน?"

"น้ำขิงว่าจะเรียกแท็กซี่ค่ะ"

"ไม่ต้องผมไปส่งเอง"

"แต่...แต่ว่า"

"ผมไปส่ง..." เสียงเขาหนักแน่นพอๆกับสายตาของเขาที่มองมา

ออนไรท์