ตอนที่13.พรีเซ็นเตอร์ตัวแม่คือฉัน

พรีเซ็นเตอร์ตัวแม่คือฉัน

เช้าวันจันทร์เป็นวันแรกแห่งการเริ่มต้นที่ดี วันนี้จึงตื่นเช้ากว่าทุกวันเอาฤกษ์เอาชัยแม้ว่าเมื่อคืนจะนอนไม่ค่อยหลับเพราะจูบของท่านรองฯ

สาวสวยในชุดนักศึกษานั่งมองวิวสองข้างทางจนใกล้ถึงป้ายรถเมล์หน้าบริษัทจึงเตรียมตัวลง ยิ่งวันนี้ตั้งใจเปลี่ยนลุคส์ใหม่เป็นสาวหวานน่าทะนุถนอมยังไงวันนี้ก็จะไม่วิ่งทะเล่อทะล่าอีกแล้ว

ขอให้ทุกคนลืมการวิ่งกระเซอะกระเซิง แล้วป่าวประกาศไปตลอดทางว่า สาย...สายแล้ว

เหตุการณ์นั้นจะไม่มีเกิดขึ้นอีก เชื่อเถอะ

ฉันเคาะประตูตามมารยาทแล้วผลักเข้าไปด้านใน

"สวัสดีค่ะคุณธาม"

ฉันยกมือไหว้เขาแล้วเข้าประจำที่เตรียมตัวทำงานแต่เช้า ท่านรองฯเองเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูจึงละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ มองมาทางต้นเสียงแล้วทำหน้าเข้ม แม้ในใจไหววูบกับความน่ารักนั้นจนใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ

วางฟอร์มโหดเพื่อรักษาภาพพจน์

"คุณมาสายนะ" ส่งสายตาตำหนิทันที

"อุ๊ต๊ะ..."

ฉันเหลือกตามองเขาเอาเรื่องไม่ยอมไขว้เขวไปกับความหล่อละมุนนั้นเด็ดขาด

"นี่เพิ่งจะเจ็ดโมงสิบห้านาทีเองนะคะ"

"ผมบอกคุณแล้วว่าให้มาก่อนเจ็ดโมงเช้า"

"น้ำขิงทำไม่ได้ค่ะ"

แล้วกล้าสบัดหน้าใส่เขาหย่อนก้นนั่งท