ตอนที่46.แต่งค่ะ

แต่งค่ะ

"แม่น้ำขิงจะรีบไปไหนไม่รู้นะคะ กลัวลูกสาวจะขายไม่ออกหรือไง"

จู่ๆคนตัวโตที่นอนหมดสภาพ ก็ดีดตัวขึ้นอย่างเร็วนั่งหลังตรงสายตาคมจ้องเขม็งมาที่ฉันดวงตากระหายรู้

"แล้วจะแต่งไหม?" เขาถามเหมือนข่มขู่อยู่ในที

"แต่งค่ะ"

ฉันฉีกยิ้มหวานเอาใจยื่นมือลูบไปที่ใบหน้าหล่อนวลใสน่ากัดน่ากิน

หญิงสาวถึงแม้จะมีเวลา สำหรับการเตรียมใจยอมรับเรื่องการแต่งงานตั้งแต่ครั้งที่เขาตามไปขอนแก่นคราวนั้น

การทาบทามสู่ขอเกิดขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เหมือนสองคนพ่อลูกได้นัดแนะกันไว้แล้ว แม้ในใจลึกๆยังอยากใช้ชีวิตเรียนรู้การอยู่ร่วมกันกับเขาในฐานะคู่รักอยู่ก็ตาม

จู่ๆจากที่ลำตัวพิงอยู่กับหัวเตียง เขาก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักของฉันอย่างออดอ้อน มือหนาจับมือซ้ายที่สวมแหวนวงน้อยนั้นไว้ลูบตัวแหวนนั้นไปมาอย่างใช้ความคิด

"ไม่ต้องกลัวนะที่รัก แหวนแต่งงานเพชรต้องใหญ่กว่านี้แน่นอน"

"อย่าลืมนะคะน้ำขิงเป็นมนุษย์นิ้วสั้น ไม่อยากได้ใหญ่มากนะคะแค่ซัก 5 กะรัตก็พอค่ะ"

"ตามใจที่รักหมดเลย" คนเห่ออยากแต่งงานคิดโน่นนี่นั่นในหัวสมองเต็มไปหมด แล้วพรั่งพรูออกมาอีก

"พรุ่งนี้เข้าไปหาเกรซเรื่องการ์ดแต่งงานกันดีกว่านะที่รัก"

เขาเองที่สุดแสน