ตอนที่7.จูบแรกฉันถูกจูบ

จูบแรกฉันถูกจูบ

"ประตูมันล็อค" 

ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนใกล้จะตีหนึ่งบนท้องถนนย่อมมีรถวิ่งบางตา 

กึก...กึก ฉันพยายามเปิดประตูรถอีกครั้งอ้อนวอนเขาทางสายตา

"น้ำขิงจะลงแล้วเปิดประตูให้น้ำขิงด้วยค่ะ"

"เมื่อสักครู่นี้เธอหลับหรือว่าตื่น" เขาถามแล้วโถมตัวเข้ามาส่วนฉันยังงงๆ คิดทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา สองมือดันอกเขาไว้โดยที่ตัวเขาเอี้ยวตัวมาทางฉันเกือบ80%มันดูหมิ่นเหม่มาก

"เอ่อ...ครึ่งหลับครึ่งตื่นค่ะ" ฉันแบ่งรับแบ่งสู้

"เหมือนโดนผีอำ” ฉันมองเห็นเขายิ้มแล้วโน้มใบหน้ามาทันที

"อีกครั้งละกันไหนๆคุณก็ตื่นแล้ว" ยอมเป็นสมภารที่กินไก่วัดสักครั้งในชีวิตอย่างมากพ่อก็แค่เรียกมาด่า

ฉันใช้มือน้อยๆดันอกเขาไว้อีกครั้งกล้าๆกลัวๆ

"คุณธามจะทำอะไรคะ?"

เขาประกบจูบฉันแผ่วเบา ริมฝีปากเขาสัมผัสนุ่มนวลแบบในละครที่พระเอกจูบนางเอกในรถแล้วนางเอกก็โอบรอบคอเขา ฉันคิดจินตนาการจนเห็นภาพเบลอ

"จูบตอบผมสิ" เขาสั่งลมหายใจอุ่นรดต้นคอจนฉันขนลุกเกรียว 

"แบบไหนคะ" ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งสิ้นทำไม่เป็นเข้าใจไหม?

เหมือนขาจะรู้

"ทำตามผม" เขาประกบริมฝีปากบางอีกครั้งมือใหญ่ประคองหน้าฉันให้รับจูบเขาในองศาที่พอดีกันจูบของเขาแผ่วเบาอ่อนหวาน ดูดเม้มริมฝีปากบนและล่างอย่างนุ่มนวลเขาพาฉันเรียนรู้กับสัมผัสแปลกใหม่เป็นครั้งแรกในชีวิต ฉันรู้สึกเหมือนตัวเบาหวิวไร้เรี่ยวแรงอาจติดกับดักของเขาแล้วแน่ๆ 

นี่มันคือการถูกจูบในครั้งแรกของชีวิตของนางสาวน้ำขิง ฉันถูกจูบ...

แล้วเขาก็ถอนจูบอ้อยอิ่ง "อืม...ต้องจูบบ่อยๆถึงจะเก่ง"

"ไม่ค่ะ...น้ำขิงไม่" ฉันพยายามปฏิเสธ

"อย่าปฏิเสธผม..." เสียงคุณธามสั่นเครือแต่สายตาตอนนี้คือฉันจะละลายเราสองคนสบตากันเนิ่นนาน มือใหญเลื่อนไปที่สะโพกนุ่มสอดมือเข้าไปในเสื้อตัวใหญ่สัมผัสแผ่นหลังแล้วดันตัวฉันให้ซบกับอกเขา

"ผมนึกแล้วว่าคุณต้องอบอุ่นแบบนี้"

"คุณหวานมาก "

"เด็กดี" เราทั้งสองซบกัน ตัวฉันเองก็ไม่กล้าขยับตัวออกมาเอาใบหน้าซบกับอกแกร่งอยู่สักพัก ฉันเริ่มงอแงอยากจะขึ้นห้องแล้ว

ความสัมพันธ์แบบนี้มันเร็วจนตั้งรับไม่ทัน...

"น้ำขิงขึ้นห้องได้หรือยังคะ"

"พรุ่งนี้มีงานค่ะ” เขาจึงดันตัวฉันออกมาจับปอยผมให้เข้าทรงแล้วยกข้อมือซ้ายดูเวลา

"จะตีหนึ่งแล้วนี่"

"ไป...ผมขึ้นไปส่ง ผมไม่เข้าห้องคุณหรอก"

"คุณไม่ต้องกลัว" รอยยิ้มเขามันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วมันเปลี่ยนไปมาก

คนแก่เวลารุกนี่ช่างน่ารักจัง...

"ค่อยจูบกันอีกก็ได้"

"ฮะ...." ฉันเผลอยกมือขึ้นลูบที่ริมฝีปากอีกจนได้

ปฏิกิริยาที่เธอทำส่งผลให้เขาต้องจุ๊บปากอย่างรวดเร็วโน้มใบหน้าลงมาแตะที่ริมฝีปาก

“ไปกันเถอะ"

เขาถือกระเป๋าของฉันที่มีเสื้อผ้าและโน๊ตบุ๊ค เราลงจากรถพร้อมกันแล้วเดินขึ้นอพาร์ทเม้นท์โดยที่มีเขาเดินเคียงข้าง เมื่อถึงหน้าห้องที่ชั้น4 ฉันควานหากุญแจห้องแล้วไขเปิดประตูเปิดไฟด้านในโดยที่เขายืนอยู่หน้าห้อง ฉันหันกลับไปรับของจากมือเขา

"ขอบคุณค่ะ คุณธาม"

"Kiss" เขาก้มหน้ามาให้ฉันKiss ฉันเหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใครจึงจุ๊บที่แก้มแล้วเข้าห้องทันที ยืนหายใจไม่ทั่วท้องพิงหลังประตูเอามือทาบอกตรงตำแหน่งขอหัวใจสัมผัสได้ถึงการเต้นรัวเร็ว ด้วยความตื่นเต้นร่างกายหลั่งสารเอ็นดอร์ฟินที่เรียกว่าสารแห่งความสุขมามากเหลือเกิน               

โอ๊ย! ฉันจะบ้าแล้ว ยัยน้ำขิงเธอนี่มันแก่แดดจริงๆ

"อร้าย! คุณธามบ้า" ฉันกดล๊อคห้องแล้วเดินเข้าห้องนอนทันที โดยไม่รู้ว่าที่หน้าห้องเขายืนพิงอยู่หน้าประตูด้วยใจที่เบิกบาน นานแค่ไหนแล้วสำหรับความรัก เขาควรลืมความเจ็บปวดครั้งสุดท้ายไปได้แล้ว

แล้วเริ่มต้นใหม่ จูบแบบนี้แหละที่ตามหามานาน 

"Good night นะสาวน้อย"

@ คอนโดย่านของธามนิธิ

คอนโดของธามนิธิเป็นคอนโดที่หรูหราสมกับเป็นทายาทนักธุรกิจแนวหน้าของเมืองไทย ชีวิตหนุ่มโสดของเขา Completeแล้ว จึงคิดตั้งหลักปักฐานเสียที

"แล้วคุณจะว่าผมแก่ไปไหม? "

"น้ำขิง" ในห้วงคำนึง คิดถึงสาวน้อยในชุดนักศึกษาที่เตะตาเขาตั้งแต่วันแรกด้วยความน่ารักความเป็นธรรมชาติ 

วันนั้นเขาถูกตาต้องใจแต่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกไว้ เพราะคำว่า

แก่... คำเดียว และคำว่าท่านรองฯ

รู้สึกเหงาๆจึงหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาตั้งใจจะโทรหาหญิงสาวแต่ต้องชะงักมือไว้

"สงสัยหลับแล้วมั้ง"

"อืม ส่งไลน์ Good night ดีกว่า"

"เปิดอ่านตอนเช้าก็ยังดี"

เช้าวันรุ่งขึ้น

กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น

"อื้ม...ฮ้าว นี่เช้าแล้วเหรอ" ฉันบิดขี้เกียจยกมือขึ้นเหนือศีรษะบิดตัวไล่ความง่วง

"ทำไมมันง่วงจัง" หญิงสาวอยากนอนต่ออีกสักชั่วโมงให้หายเหนื่อยล้า ใช้มือเลื่อนปิดเสียงนาฬิกาปลุกจากสมาร์ทโฟนแล้วหลับตาลงอีกครั้ง พอปิดตาลงแล้วต้องรีบเด้งตัวลงจากที่นอนทันที

"ออเดอร์...ฉันต้องรีบส่งของ" หญิงสาวเปิดแอปที่ลงขายไว้ ดูยอดการสั่งซื้อที่ค้างอยู่ในตะกร้า

"ตายแล้วเราต้องโดนลูกค้าด่าตายเลย"

จากนั้นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจนถึงสามโมงเช้า หญิงสาวจึงจะสามารถเคลียร์ยอดสต๊อกและแพคของส่งลูกค้าครบทุกราย

"เหนื่อยจัง..." ฉันนั่งยืดเส้นยืดสายบีบนวดตามแขนและขาเพื่อไล่ความเมื่อยขบ

"ทำไงได้ความจนมันน่ากลัว"

"แต่ยอดขายก็ปังเด้อพี่น้อง"

พอฉันทำงานเสร็จแล้วเห็นยอดโอนเข้าแล้วใจชื้นขึ้นเป็นกอง หลังจากนั้นฉันก็ขนของใส่รถเข็นของแม่ค้าออนไลน์ลงไปส่งของที่ขนส่งใต้ตึกของอพาร์ตเมนต์ เสร็จแล้วเดินเลยไปซื้ออาหารเช้าขึ้นไปกินบนห้อง

อาหารเช้าของน้ำขิงเป็นเพียงอาหารง่ายๆที่มีประโยชน์มากคือโจ๊กหมูใส่ไข่พิเศษตับ ระหว่างกินอาหารเช้าตอนสามโมงเกือบจะสี่โมงเช้าควบคู่ไปกับการไถสมาร์ทโฟน สายตาเหลือบไปเห็นข้อความไลน์ที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน

"ใครไลน์มา"

เธอเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์เป็นรูปโปรไฟล์ของท่านรองฯที่ใบหน้าหล่อเหลา เปลี่ยนจากใส่สูทผูกเนคไทเป็นชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดคอกลมที่หล่อจนฉันน้ำลายใหล

"เปลี่ยนรูปโปรไฟล์แล้วหล่อจังค่ะ"

"อ้าวเขาส่งไลน์อะไรมาตั้งแต่เมื่อวาน"

"แหม!บอกGood night เราด้วย" ฉันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วก็นั่งเขินอยู่คนเดียว ถึงแม้ว่าฉันจะมึนอยู่บ้างแต่ก็จำได้ขึ้นใจอดไม่ได้ที่จะใช้นิ้วมือลูบไปที่ริมฝีปากเบาๆ 

นึกถึงสัมผัสอ่อนโยนนั้นแล้วฉันก็เอาแต่นั่งยิ้มฝันหวาน สายตาเลื่อนลอย

"เราจูบกับคุณธาม..."

"มันจริงใช่ไหม?" ฉันหน้าร้อนผ่าวจนต้องเอามือมาอังไว้ สะบัดหน้าหนีความเพ้อเจ้อของตนเอง 

"ตื่น...ตื่น..."

"ไปอาบน้ำเตรียมตัวดีกว่า" วันนี้ฉันมีคิวต้องเดินแบบชุดว่ายน้ำที่ต้องเปิดเผยเนื้อตัวจึงงัดครีมสครับผิวแบบเร่งด่วน

สระผมใหม่ให้นุ่มลื่นกลิ่นหอมฟุ้ง กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง ฉันรีบแต่งตัวด้วยชุดง่ายๆคือกางเกงยีนส์รัดรูปสียีนส์ซีดอวดหุ่นน่าเซี๊ยะ สวมเสื้อครอปตัวสั้นสีฟ้ากับรองเท้าผ้าใบคู่ใหม่ แล้วคว้ากระเป๋าใส่ของใบเก่งที่มีโน๊ตบุ๊คกับชุดสำหรับใส่คืนนี้ ทันทีที่ลิฟต์เปิดฉันก็โกยอ้าวรีบพุ่งตัวไปที่ป้ายรถเมล์ทันที

"สายแล้ว...สายแล้ว"

"ถ้าไปไม่ทันมีหวังโดนเจ๊ท๊อฟฟี่เล่นงานแน่ๆ" ฉันวิ่งออกมาแล้วก็ต้องชะงักเท้าเมื่อมีรถคุ้นตากับผู้ชายคนเมื่อคืนยืนกอดอกสวมหมวกแก๊ปปิดบังแสงแดด 

ท่านรองฯเจ้ามาเฮ็ดหยัง...

เขาเท่ห์อย่างบอกไม่ถูกฉันคงหลงผู้แก่เข้าแล้วแหละ

"น้ำขิง...ทางนี้" 

เขาเรียกเหมือนกลัวว่าฉันจะหนีเขาไปอย่างนั้นแหละ

ออนไรท์