บทที่ 53 อย่าให้ฉันหมดความอดทน..... NC+++

ไมเคิลและโรมีโอตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเวลาราว 5 โมงเย็นของวัน เนื่องจากพวกเขาทั้งคู่ต้องเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงฉลองที่จะเกิดขึ้นในเวลา 1 ทุ่มตรง

ในคราแรกที่ตื่นขึ้น โรมีโอเป็นคนที่ตื่นก่อนคนข้างกาย เพราะเสียงเคาะประตูห้องทำให้เขาตั้งใจจะลุกไปเปิดประตูแต่ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากใครบางคนกอดรัดเอวสอบของเอาไว้แน่นและมันมาพร้อมกันคิ้วคู่คมที่ขมวดเข้าหากันอย่างขัดอกขัดใจ แต่ถึงอย่างนั้นโรมีโอก็ค่อยๆ แกะอ้อมแขนนั้นออกจากตัวได้ในที่สุด

เมื่อเปิดประตูออกไป ก็เห็นเมดสาวเอ่ยบอกด้วยท่าทีสำรวม แต่สองแก้มแดงปลั่งด้วยความเขินอาย หญิงสาวเข้ามาแจ้งเรื่องกำหนดเวลาของงานเลี้ยงในช่วงค่ำคืนที่จะมาถึงนี้

โรมีโอพยักหน้ารับ ตั้งใจจะหันมาปลุกคนหลับให้ตื่นขึ้น แต่เมื่อหันกลับมาก็พบกับไมเคิลที่นั่งชันขาข้างหนึ่งมองตรงมาอยู่ก่อนแล้ว อีกฝ่ายไร้ซึ่งแววง่วงงุน แต่กลับมีดวงตาคมดุมองจ้องเมดสาวไม่ละสายตา จนโรมีโอได้แต่งุนงง

เมื่อเห็นว่าไมเคิลตื่นแล้ว โรมีโอจึงตั้งใจจะออกจากห้อง เพื่อกลับไปอาบน้ำแต่งตัว แต่กลับไม่เป็นอย่างที่เขาตั้งใจ เมื่อเมดสาวมากมายพากันกรูเข้ามาหา เชื้อเชิญให้โรมีโอมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำ และช่วยปลดเสื้อผ้าของโรมีโอออกจากตัว ตลอดเวลาในการเปลื้องผ้าของคนที่ยังคงมึนงง ก็มีดวงตาต่างสีคู่หนึ่งจ้องมองมาไม่ละสายตา เอ่ยปากบอกเสียงเย็นเยียบเด็ดขาดน่าสะพรึง

"ออกไป......." ไมเคิลพูดพร้อมกับปัดมือไล่เมดสาวออกจากห้อง พวกเธอเหล่านั้นทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว และเป็นไมเคิลเองที่ค่อยๆ ขยับกายหนาลงจากเตียง เดินสาวเท้าเข้ามาหาโรมีโอที่ยังคงงุนงงอยู่ เรียวนิ้วร้อนผ่าวค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างเชื่องช้า ปลายนิ้วไล้วนสัมผัสผิวเนื้อเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ป้องกันอย่างอ้อยอิ่ง

จวบจนกระทั่งเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากกาย ไมเคิลก็ขยับลงไปจัดการกับกางเกงที่เกาะสะโพกสอบอย่างหมิ่นเหม่อ แล้วปลดมันออกช้าๆ สลับกับการพรมจูบลงบนแผ่นอกและไหปลาร้าขอโรมีโอ สลับกับการขบกัดไปมาแผ่วเบา

"อึก! จะทำอะไร......" โรมีโอร้องถามเสียงพร่าครางกระเส่า ก้มหน้าลงมองกลุ่มผมสีดำสนิทที่คลอเคลียซอกคอและแผ่นอกของตนไม่ห่างอย่างไม่เข้าใจ

"อาบน้ำ....."

ตุ้บ!

สิ้นคำ กางเกงของโรมีโอทั้งชั้นในและชั้นนอกก็ร่วงหล่นไปกองอยู่รอมเท้า กลายเป็นเนื้อกายเปลือยเปล่าถูกใครบางคนซุกไซร้และขบเม้มสร้างรอยแดงระเรื่อ

"จะให้อาบน้ำก็ปล่อยครับ" โรมีโอพูดทั้งๆ ที่ยืนนิ่ง ไม่ได้ขยับหนีแต่อย่างใด เพราะเขากับไมเคิลอยู่ด้วยกันมานาน จากตอนแรกที่เขินอายจนต้องยกมือขึ้นปกปิดหรือหาสิ่งของมาบดบัง มาบัดนี้เขาสามารถเปลือยกายต่อหน้าอีกฝ่ายโดยไร้อาการเขินอาย

แตกต่างจากไมเคิลที่มองเรือนร่างสมส่วนกำยำตามแบบบุรุษเพศด้วยดวงตาวาวโรจน์ ไฟปรารถนาลุกโชนโชติช่วงจนคนถูกมองรู้สึกได้ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็ผวาสะท้านเฮือกจนกลืนน้ำลายลงคอด้วยความฝืดเคือง แต่เพียงชั่วครู่ โรมีโอก็เก็บคืนท่าที เหลือบสายตามองบางสิ่งที่ดุนดันกางเกงจนขึ้นนูนเป็นรูปร่างชัดเจนนั้นอย่างเข้าอกเข้าใจ ค่อยๆ ทรุดกายลงนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของคนที่เป็นอดีตเจ้านาย เอื้อมมือไปลูบไล้ความแข็งขืนภายใต้กางเกงสแล็คเนื้อดีของอีกฝ่ายแผ่วเบา

“ให้ผมช่วยนะครับ......” ว่าจบก็ใช้ปลายนิ้วมือปลดกระดุมกางเกงของอีกฝ่าย รูดซิปลงช้าๆ นวดวนถูไถแท่งร้อนชื้นที่แข็งกร้าวอยู่ภายใต้อุ้งมือ ประพรมริมฝีปากคล้ายกับต้องการจะทักทายเจ้ามังกรที่ถูกคุมขังภายใต้กางเกงเนื้อดี การกระทำนั้นไม่อาจทำให้ไมเคิลเปล่งเสียงในลำคอออกมาได้ สิ่งที่เกิดขึ้นมีเพียงความพึงพอใจที่ปรากฏอยู่ในแววตา ผสมปนเปมากับความปรารถนาคลุ้มคลั่งรุนแรง ดวงตาคมกล้าสองสีมองใบหน้าของคนที่อยู่ต่ำกว่านิ่งเงียบ ไล้สายตาไปตามใบหน้า ดวงตา จมูกสวยได้รูป และสุดท้ายจบลงที่ริมฝีปากบางที่น่าบดขยี้ให้เจ็บช้ำและเจ่อบวมยิ่งกว่าเดิม

ไมเคิลหายใจหอบแรงจนอกกระเพิ่มไหว สองมือถูกกำเอาไว้แน่น ไม่ได้ขยับเข้าไปจับศีรษะของคนตรงหน้าแล้วกระแทกกระทั้นอย่างเอาแต่ใจ แต่ยังคงมองโรมีโออย่างใจเย็น ไร้ถ้อยคำใดเอื้อนเอ่ย ไร้การสัมผัสลูบไล้ มีเพียงการมองจ้องมานิ่งๆ เพื่อรอดูว่าโรมีโอจะปรนเปรอให้ตนอย่างไร และเพียงไม่นานนักไมเคิลก็ได้คำตอบ......

สองมือของโรมีโอดึงรั้งชั้นในของไมเคิลออกมาอย่างเชื่องช้า และนั้นทำให้แก่นกายดุดันตีกระแทกเข้ากับใบหน้าจนโรมีโอเผลอสะดุ้งหลับตาเอียงหน้าหลบ ทำให้หยาดน้ำสีใสไหลเยิ้มและติดอยู่ที่พวงแก้มกลายเป็นภาพเร้าอารมณ์ให้ยิ่งโหมกระหน่ำรุนแรง

เรียวลิ้นสีแดงสดถูกแลบเลียออกมาสัมผัสกับส่วนปลายของแท่งร้อนแข็งขืน ปลายลิ้นนั้นเล็มชิมหยาดน้ำที่ถูกปล่อยออกมาอย่างเอร็ดอร่อย และเพียงไม่นานริมฝีปากนั้นก็ครอบครองลงไปทั้งหมด ไล้วนถูไถราวกับหลงใหลในความช่ำชื้นและรสชาติหวานปะแล่มของอดีตเจ้านาย อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อโดยการเลียตั้งแต่โคนจรดปลายวนรอบปลายหัวบานอ้าแล้วเลียกลับวนขึ้นลงเช่นนั้นซ้ำไปซ้ำมา สลับกับการหยอกล้อส่วนปลายที่ปล่อยน้ำใสกลิ่นคาวคลุ้ง แต่กลับโหมพายุอารมณ์ให้กระหน่ำมากยิ่งขึ้น

เหมือนว่าเพียงเท่านั้นอดีตเจ้านายจะยังไม่พอใจ เมื่อฝ่ามือร้อนเริ่มสอดเข้าไปภายใต้กลุ่มผมนุ่มลื่นสีน้ำตาลเข้ม จับดึงกลุ่มผมนั้นเอาไว้แน่นแล้วเริ่มเสือกไสกายเข้าออกริมฝีปากร้อน ทะลวงลึกไปจนถึงลำคอจนได้ยินเสียงสำลักอึกอักดังแว่วแผ่วมา หากแต่ไมเคิลไม่ได้หยุดอยู่ที่แค่นั้น.....

สิ่งที่ไมเคิลทำ คือการกดรั้งให้ริมฝีปากเข้าครอบครองแก่นกายได้ล้ำลึกยิ่งขึ้นไปอีกจนปลายจมูกของโรมีโอชนเข้ากับหน้าท้องแข็งเกร็งเป็นลอนกล้ามและกลุ่มขนสีดำสนิท ตอกอัดตัวตนอุ่นร้อนเข้าสู่โพรงปากอ่อนนุ่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนโรมีโอต้องยกมือขึ้นยันหน้าขาแข็งแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

“อึก!” เมื่อโรมีโอเริ่มออกแรงผลักมากยิ่งขึ้นเพื่อกอบโกยลมหายใจ ไมเคิลก็ยอมถอดถอนตัวตนออกจากริมฝีปากที่เจ่อบวม ดึงตัวคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นให้ลุกขึ้นตามมา ดึงลากไปที่ห้องน้ำจนแผ่นหลังของโรมีโอกระแทกเข้ากับกำแพง

ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดซึ่งกันและกัน ในดวงตาสองสีคู่นั้นมองจ้องสบมาด้วยความต้องการแรงกล้า จนคล้ายกับว่าดวงตานั้นเรืองรองเต็มไปด้วยห้วงอารมณ์ที่แทบคลั่งปะทุ ลวดลายมังกรคำรามที่ประทับบนผิวเนื้อบริเวณต้นคอขยับไหวตามจังหวะการหอบหายใจราวกับมีชีวิต และมองตรงมาหาโรมีโอราวกับมองเหยื่อที่รอให้ขย้ำกัดกิน

ชายหนุ่มเรือนผมน้ำตาลเข้มตัวสั่นสะท้าน และเมื่อไมเคิลยิ่งบดเบียดตัวตนลงมาก็ยิ่งทำให้ความต้องการโหมกระหน่ำรุนแรง แท่งร้อนสองแท่งถูไถกันไปมาจนหยาดน้ำสีใสฉ่ำวาวเปรอะเปื้อนเนื้อตัวของคนทั้งคู่จนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร

กรอด......

โรมีโอราวกับได้ยินเสียงกัดฟันอย่างอดทนอดกลั้นของคนตรงข้าม ทำให้เงยหน้าขึ้นมองด้วยความแปลกใจ เพราะชายผู้นี้ไม่เคยต้องอดทนกับเรื่องใดมาก่อนนอกจากเอวา และหากเป็นเรื่องของการปลดปล่อยห้วงอารมณ์ด้วยแล้วย่อมไม่ทางอดทนอดกลั้นให้ได้เห็นอย่างแน่นอน

แต่ดูเหมือนโรมีโอจะคิดผิดไป......

เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าไมเคิลกำลังหอบหายใจรุนแรง ข่มกลั้นอารมณ์สุดฤทธิ์ ฟันขาวสะอาดถูกขบกัดจนขึ้นสันนูน หยาดเหงื่อไหลตามกรอบหน้าและลำคอ เหงื่อเม็ดนั้นกลอกกลิ้งไหลหยดลงมาที่แผ่นอกแน่นหนา ทำให้โรมีโอนำมือวางทาบลงอย่างเผลอไผล แลบลิ้นเล็มเลียหยาดเหงื่อนั้นอย่างไม่คิดรังเกียจ

“โรม.....” ไมเคิลกดเสียงลงต่ำ ข่มกลั้นอารมณ์ ต่างจากแววตาที่หิวกระหายราวสัตว์ป่าที่บ้าคลั่งและใกล้จะสิ้นความอดทน หากแต่ปลายลิ้นเล็กที่ร้อนชื้นนั้นกลับปัดป่ายไปทั่วแผ่นอก เน้นย้ำเป็นพิเศษที่ยอดอกทั้งสองข้างคล้ายหลงใหล

“อย่าให้ฉันหมดความอดทน.....” ไมเคิลผลักโรมีโอออกไปจากตัว คราแรกที่ฟังโรมีโอคิดว่าไมเคิลไม่ชอบใจ แต่ถ้อยคำต่อมาก็ทำให้เขาเข้าใจในทันที

“เพราะถ้าฉันทำ..... นายจะไม่ได้ออกจากห้องนี้อีกเลย.....” สิ้นคำ ริมฝีปากร้อนก็กดทาบทับลงมาบดขยี้อย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือด พร้อมๆ กับฝ่ามือใหญ่เข้ากอบกุมสองแท่งร้อนแล้วรูดรั้งมือเร็วระรัวจนทำให้คนใต้ร่างตัวสั่นสะท้าน ความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วกายจนเกิดเสียงครางอื้ออึงในลำคอ

“อึก! อื้มมมมม” มือข้างที่ว่างอยู่ของไมเคิลลูบไล้ไปทั่วกายของว่าที่ภรรยา แม้ว่าในความเป็นจริงจะข้ามขั้นตอนไปมากแล้วก็ตามที

มือใหญ่ข้างหนึ่งกอบกุมรูดรั้งรัวเร็วสลับแผ่วเบาและนวดคลึง ยิ่งทำให้คนถูกปรนเปรอเสียวซ่านแทบขาดใจ เอวสอบเริ่มไม่อยู่นิ่ง ขยับเสือกไสกายเข้าหาฝ่ามืออุ่นร้อนที่โอบรัดสลับกับการร่ำร้องครวญครางในลำคอ เพราะริมฝีปากนั้นยังคงถูกขบกัดและดูดดึงจนเริ่มเจ็บชา แต่เทียบไม่ได้เลยกับความสุขสมที่ได้รับ

“อะ อ่า.....” เมื่อคล้ายว่าใกล้จะหมดลมหายใจ ไมเคิลก็ยอมผละริมฝีปากออกไปในที่สุด ก้มลงประพรมจูบไปตามลำคอและดูดดุนจะขึ้นรอยสีช้ำ ก่อนจะวนกลับมาหาริมฝีปากนุ่มหยุ่นอีกครั้งแล้วเริ่มกลืนกินไล่กวาดต้อนหยาดน้ำออกจากโพรงปากนุ่มนิ่มนั้นอย่างตะกรุมตะกราม สองมือก็ยังคงทำหน้าที่สอดประสานกันอย่างดีเยี่ยม ข้างหนึ่งรูดรั้ง ข้างหนึ่งสอดใส่......

ไมเคิลส่งปลายนิ้วของมือข้างที่ยังว่างอยู่ไล้วนอยู่ที่ปากทางเข้า แล้วกดแทรกนิ้วเข้าไปอย่างเชื่องช้า แต่ดูเหมือนว่าภายในนั้นจะถูกเขาเคี่ยวกรำหนักเกินไป แม้จะส่งปลายนิ้วเข้าไปหนึ่งนิ้วโดยไม่มีเจลช่วยหล่อลื่น มันก็สามารถผลุบหายเข้าไปในช่องทางนั้นได้อย่างง่ายดาย จนอดไม่ได้ที่จะกระซิบหยอกเย้า

“หลวม.....” ไมเคิลกระซิบข้างใบหูของโรมีโอ ทำให้ชายหนุ่มขึงตามองค้อนก่อนจะตอบด้วยเสียงที่พยายามให้สงบนิ่ง ขัดกับช่องทางด้านหลังที่ขมิบถี่รัวราวกับเรียกร้องความสนใจ

“เพราะใครล่ะ”

“หึหึ” ไมเคิลหัวเราะในลำคอ น่าแปลกที่ครั้งนี้โรมีโอคล้ายกับได้ยินเสียงหัวเราะที่เจือไปด้วยความสุขดังลอยมาแทนที่จะเป็นการหัวเราะด้วยความเย้ยหยันหรือมาดร้ายเฉกเช่นทุกที ในชั่วขณะที่กำลังจะคิดว่าตนอาจจะฟังผิดไป หมายจะมองสีหน้าแววตาของคนตรงข้าม ก็มีเหตุให้ต้องหวีดร้องออกมาเสียงดังลั่น

“อ๊า!”

“หึหึ..... ร่านจังนะ.... โรมีโอ.....” ไมเคิลพูดพร้อมกับขบกัดใบหูนิ่ม มือข้างหนึ่งยังคงรูดรั้งไม่หยุด ในขณะที่อีกข้างแหวกว่ายหมุนวนในช่องทางอุ่นร้อนของอีกฝ่ายถึงสี่นิ้ว ความคับแน่นที่แทงพรวดเข้ามาภายในครั้งเดียวทำให้โรมีโอหายใจหอบ และยิ่งตัวสั่นสะท้านเข้าไปอีกเมื่อไมเคิลไม่ได้ทำเพียงแค่ขยับเข้าออก แต่ยังบิดคว้านหมุนวนไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง ทำให้ชายหนุ่มที่มีเรือนผมสีน้ำตาลเข้มตัวอ่อนยวบ ตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดขององค์รัชทายาทอย่างสิ้นเรี่ยวแรง

“ตรงนี้.....”

“อ้ะ! อ้ะ! อ๊า! ไมเคิล!” ในขณะที่สติของโรมีโอที่วูบหายไปชั่วครู่นั้น ก็คล้ายกับว่าไมเคิลจะค้นหาสิ่งที่ตนต้องการเจอในที่สุด ปลายนิ้วทั้งสี่หมุนวนหยอกล้อกับติ่งเนื้อนิ่มด้านในที่ทำให้คนในอ้อมกอดยิ่งกระสันซ่านมากยิ่งขึ้น ดวงตาเริ่มหยาดเยิ้มปรือปรอย ใบหน้าแดงเรื่อ หยาดเหงื่อผุดพราย ไมเคิลยิ่งลงมือหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น กดกระแทกย้ำๆ ซ้ำๆ อยู่ที่จุดเดิม จนเกิดเสียงคราวครวญแหบพร่าสลับกับเสียงครางอึกอักในลำคอ

“อ่า... ไมค์... ไมเคิล...” โรมีโอร้องเรียกอย่างไร้สติ สองมือจับยึดไว้ที่บ่ากว้างของอีกฝ่าย ใบหน้าซุกซบอยู่ที่ลำคอ ส่งริมฝีปากร้อนไปขบกัดและดูดดึงอย่างพลั้งเผลอ

หากเป็นเมื่อก่อน ไมเคิลคงไม่ยินยอมให้ทำและจับอีกฝ่ายพันธนาการเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดริ้วรอยกับตนเอง หากแต่ตอนนี้ไม่ต้องคอยระวังอีกต่อไป แทนที่จะจับอีกฝ่ายมัดไว้ กลับกลายเป็นเชิดลำคอขึ้นสูง ยินยอมให้โรมีโอฝากฝังรอยรักประกาศความเป็นเจ้าของโดยไม่มีแม้แต่ความขุ่นเคืองปรากฏ สิ่งที่พบในดวงตาคงมีเพียงความพึงพอใจและรอยยิ้มบางเบาที่แต่งแต้มมุมปากยิ่งทำให้อีกฝ่ายน่ามองมากยิ่งขึ้นไปอีก

“ไมค์.... เร็ว.... แรงอีก....” โรมีโอพูดพร้อมหายใจหอบ เงยหน้าขึ้นมองคนที่กระหน่ำแทงนิ้วมือร้ายเข้าออกร่างจนช่องทางร้อนฉ่าแทบมอดไหม้ และเมื่อยามที่ช้อนสายตาเงยหน้าขึ้นมองอย่างเว้าวอน ก็คล้ายกับว่าความอดทนของไมเคิลขาดสะบั้นลงในที่สุด ร้องคำรามดังลั่นไปทั่วห้องน้ำสะท้อนก้อง ดึงกระชากนิ้วมือออกมาอย่างรุนแรง จับดึงโรมีโอลากมาที่อ่างล้างหน้า จับยกตัวขึ้นนั่งด้านบนแล้วกดกระแทกแท่งร้อนเข้าสู่ช่องทางอย่างไม่รั้งรอจนเกิดเสียงหวีดร้องอีกหน

“อึก!! อ๊าาาาาา” เพียงแค่สอดแทรกกระแทกกาย โรมีโอก็เสร็จสมรุนแรงจนปลดปล่อยหยาดน้ำสีขุ่นเปรอะเปื้อนหน้าท้องเป็นลอนกล้าม บางส่วนเลอะขึ้นมาถึงแผ่นอกและปลายคาง จนไมเคิลอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปฉกชิม

แผล็บ

“ร่านจังนะ.... โรมีโอ.....” ไมเคิลพูดกระซิบชิดใบหู และเพียงสิ้นคำก็โหมกระหน่ำกายตอกอัดเข้าออกรัวเร็วจนร่างของโรมีโอโยกคลอน

“มะ ไมค์.... งาน อ่ะ งานเลี้ยง.... ซี้ดดดด”

“ช่างมัน.....” ไมเคิลไม่สนใจสิ่งใดอีกแล้วในเวลานี้ นอกจากตอกอัดร่างกาย โหมเข้าใส่คนใต้ร่างรัวเร็วจนแผ่นหลังของโรมีโอกระแทกเข้ากับกระจกที่ด้านหลังถี่รัว

โรมีโอปรือตามองคนที่อยู่ตรงข้าม เห็นรอยยิ้มร้ายส่งมาให้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วหมุน ยังไม่ทันที่จะถามอะไร จู่ๆ ร่างกายก็ถูกพลิกกลับด้านหลังทั้งที่ยังมีแท่งร้อนคาอยู่อย่างนั้น กลายเป็นท่ายืนบนพื้น และลำตัววางพาดอยู่ที่อ่างล้างหน้า เห็นใบหน้าของตนเองและไมเคิลผ่านกระจกเงาได้อย่างชัดเจน

ไมเคิลลูบเสยเส้นผมของตนไปทางด้านหลังเปิดเผยใบหน้าที่เป็นรอยบากพาดผ่านดวงตาอีกครึ่งที่ถูกซุกซ่อนไว้หลังเส้นผมสีดำสนิท ดวงตาสองสีวาววับเป็นประกายเจิดจ้า มองสบกับโรมีโอที่เงยหน้าขึ้นมองพร้อมหอบหายใจ ไมเคิลยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วจึงโน้มตัวลงต่ำ จับปอยผมกลุ่มหนึ่งขึ้นมาจรดริมฝีปาก เอ่ยด้วยเสียงกระซิบ

“ดูสิ.... นายในตอนนี้น่ะ.....” โรมีโอเงยหน้าขึ้นมองตนเองตามที่บอก ใบหน้าแดงเรื่อเต็มไปด้วยห้วงอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น เส้นผมตามกรอบหน้าเปียกชื้น ดวงตาฉ่ำเยิ้มบ่งบอกถึงความต้องการ ไมเคิลแสยะยิ้มร้ายแล้วกระแทกสวนกายเข้าไปจนสุด ทั้งหนักหน่วง รุนแรง และรัวเร็ว จนโรมีโอสะดุ้งตกใจอ้าปากค้างดวงตาเหม่อลอย หยาดน้ำสีใสไหลออกจากริมฝีปากที่อ้ากว้าง ทำให้ไมเคิลโน้มตัวลงก้มฉกชิม ดูดกลืนความหวานราวกับเสียดายอาหารรสเลิศ

“อ่า.... โรมีโอ....” สิ้นคำนั้นก็ตอกอัดกระแทกกาย เอวสอบเด้งเข้าเสยกระแทกกระทั้นรัวแรงจนร่างกายโยกคลอน โรมีโอบิดกายเร้าไปมา สูดปากไปพลางสลับเสียงครางดังลั่น สองมือไขว่คว้าหาที่จับยึด จนสุดท้ายแล้วไมเคิลก็จับมือประสานลงไป จับมือทั้งสองข้างของโรมีโอเอาไว้แนบแน่น เอ่ยกระซิบถ้อยคำสุดท้ายก่อนที่บทสนทนาจะสิ้นสุดลง

“ไปด้วยกัน......” หลังจากนั้นสิ่งที่ทำให้เกิดเสียงไปทั่วห้องน้ำกว้างนั่นก็คือเสียงกายกระแทกกาย เสียงหอบหายใจและเสียงครวญครางหวีดหวิว

พั่บ พั่บ พั่บ

“ไมค์.... ไมเคิล... จะ อึก!”

“ด้วยกัน..... ไปด้วยกันโรม....” ไมเคิลพูดพร้อมกับกดจูบที่ข้างแก้มและขมับชื้นเหงื่อ กอดรัดร่างกายของโรมีโอเอาไว้แน่น ในขณะที่เอวสอบยังคงกระแทกเข้าออกเป็นจังหวะหนักหน่วงไม่มีสะดุดแม้แต่น้อย ช่องทางด้านหลังบีบรัดหดเกร็ง คล้ายกับปลายทางแห่งความสุขจะมาถึงในไม่ช้า จนสุดท้ายโรมีโอก็ร้องออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว

“สะ เสร็จ!!!!”

“อึก!!!” ในครั้งสุดท้ายที่ส่งตัวตนเข้าไป ไมเคิลอัดกระแทกเข้าไปสุดแรงแนบแน่นและแช่ค้างไว้เช่นนั้น ปล่อยให้ช่องทางอ่อนนุ่มบีบรัดและโอบล้อม จนอดไม่ได้ที่จะคำรามเสียงต่ำในลำคอ แท่งร้อนกระตุกกึกๆ และปลดปล่อยหยาดน้ำสีขุ่นจนเต็มล้นช่องทาง ปลายจมูกปัดป่ายไปตามพวงแก้มและแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ขบกัดจนขึ้นรอยช้ำ นัวเนียอยู่แบบนั้นจนกระทั่งลมหายใจกลับมาเป็นปกติ หากแต่เอวสอบกลับเริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง จนคนที่ฟุ้บหน้าพักผ่อนที่อ่างล้างหน้าต้องร้องประท้วงเสียงแผ่ว

“ไมเคิล.... ไม่เอา....”

“ฉันจะเอา....”

“งานเลี้ยง คุณต้องเข้าร่วมงานเลี้ยง”

“ไม่ไป......”

“.......” โรมีโอถึงกับหมดคำจะพูด ความเอาแต่ใจนี้ท่านได้แต่ใดมา! ชายหนุ่มอยากจะตะโกนใส่หน้าขององค์รัชทายาทนัก หากแต่เอวสอบที่เริ่มขยับเคลื่อนไหว ทำให้เขาหลุดเสียงร้องผะแผ่วออกมาแทน

“อ้ะ อะ อึก!”

“ต่อนะ......” ถ้อยคำคล้ายจะขออนุญาต แต่การกระทำกลับตรงข้าม หากเขาพูดว่า ‘ไม่’ แต่ไม่คิดจะหยุดก็อย่าถามจะดีกว่า! โรมีโอได้แต่มองค้อนคนด้านหลังผ่านกระจกเงา ในขณะที่การเคลื่อนไหวกายตามแรงอารมณ์กำลังจะถูกจุดขึ้นอีกครั้ง ก็มีเสียงบางอย่างดังขัดขึ้นเสียก่อน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ไมค์ หลานต้องออกจากห้องน้ำได้แล้วนะ”

“ไม่.....” ถ้อยคำของคนที่อยู่หน้าประตูห้องน้ำก็คือองค์ราชินี หากแต่ไมเคิลเองก็ตอบกลับไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ ทำให้พระนางถอนหายใจแล้วย้ำออกมาอีกหน

“ไมเคิล หลานต้องปล่อยตัวเจ้าสาวออกมาได้แล้ว คิดจะเบี้ยวงานแต่งของตัวเองหรืออย่างไร โรมต้องออกมาแต่งตัวอีกนะ”

“.......” ถ้อยคำนั้นทำให้โรมีโอกะพริบตาปริบ อะไรคือปล่อยตัวเจ้าสาว? แล้วอะไรคือการเบี้ยวงานแต่งตัวเอง? เพียงเสี้ยววินาทีที่นึกออก โรมีโอก็มีใบหน้าแดงก่ำ ช่องทางด้านหลังขมับตอดถี่ไม่หยุดจนได้ยินเสียงครางต่ำจากคนด้านหลัง ไมเคิลกระซิบด้วยเสียงแหบพร่าเจือไปด้วยอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นอย่างยั่วเย้าอารมณ์

“เลื่อนดีไหม..... คุณภรรยา......” โรมีโอมองไมเคิลราวกับเห็นผี รู้สึกจั๊กจี้หูพิกลเวลาอีกฝ่ายพูดด้วยคำหวานอย่างที่ไม่เคยเอ่ยปากให้ได้ยินถ้าไม่ใช่เอวา แต่สุดท้ายก็ฝืนหยัดตัวขึ้น ยกแขนขึ้นดันไมเคิลออกไปจากตัวจนแท่งร้อนหลุดออกจากช่องทางและนั่นทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อยเช่นกัน หยาดน้ำสีขุ่นรินไหลอาบง่ามขาและหยดลงบนพื้นกระเบื้องลวดลายงดงาม ยิ่งทำให้ไมเคิลตาวาวคล้ายกับต้องการจะกระโจนขย้ำอีกหนอย่างอดรนทนไม่ไหว

“จะเลื่อนได้ยังไง จัดงานทั้งที ใช้เงินมากนะครับ แขกเหรื่อก็เชิญมาหมดแล้ว” โรมีโอพูดพร้อมกับดันให้ไมเคิลขยับออกไปที่ด้านข้าง ส่วนตัวเองนั้นพาร่างกายไปยืนอยู่ใต้สายน้ำ เปิดฝักบัวเพื่อชำระล้างคราบต่างๆ ให้หมดไปจากตัว โดยไม่สนใจไมเคิลที่ยืนมองอยู่ด้านหลังแม้แต่น้อย

ท่วงท่าการอาบน้ำของโรมีโอนั้นเป็นปกติเฉกเช่นทุกที แต่คนที่คิดดีไม่ได้เห็นจะเป็นไมเคิลเสียแทน ไม่ว่าจะเป็นการลูบไล้เรือนกาย การโก่งโค้งเพื่อควักล้างภายใน กลับทำให้มังกรแกร่งผงาดง้ำ แม้ว่าเจ้าของร่างจะมีเพียงใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ดวงตากลับเปล่งประกายเจิดจ้า กระหายอยากครอบครอง

และท้ายที่สุดแล้ว ไมเคิลก็อดรนทนไม่ไหว เดินตามไปทาบทับ สองมือกอดรัดเอวสอบแล้วรั้งเข้าหาตัวมากยิ่งขึ้น จับจ่อมังกรผงาเข้ากับช่องทางอ่อนนุ่มที่บวมช้ำ จนโรมีโอหันมามองด้วยความตกใจ ร้องออกมาเสียงดังลั่น

“จะทำอะไรครับ!”

“เอานาย.....”

“แต่องค์ราชินียะ-”

“ไม่สน......”

“อะ อื้มมมม ไมค์ พระนางยัง อะ อ่าาาา”

“พูดมาก.... รำคาญ.....” ไมเคิลเอ่ยบอกอย่างรำคาญเสียเต็มประดา วิธีการปิดปากนั้นมีได้หลายวิธี แต่ทำไมจะต้องเป็นวิธีที่ส่งปลายลิ้นเข้ามาพัวพันเช่นนี้ด้วย

“ไมเคิล ถ้าหลานยังไม่ออกมา ย่าจะเปิดเข้าไปแล้วนะ” เสียงขององค์ราชินีที่อยู่อีกฟากฝั่งของประตูเอ่ยขึ้น หากแต่ไมเคิลก็ยังไม่สนใจ ตอกอัดแก่นกายเข้าใส่เนิบช้าและหมุนวนอย่างหยอกล้อ ไม่สนใจสิ่งใดรอบข้างเลยแม้แต่น้อย ต่างจากโรมีโอที่ทั้งโกรธทั้งอายทั้งกังวล ผสมปนเปกันไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้ดี

แกร๊ก!

เสียงนั้นราวกับเสียงตัดสินชะตา ช่องทางด้านหลังอุ่นร้อนและบีบรัดตัวตนของไมเคิลมากขึ้นไปอีก

“อื้อ!!!!” เมื่อโดนกระแทกซ้ำๆ อีกไม่กี่ครั้งพร้อมๆ กับการรูดดึง โรมีโอก็เปล่งเสียงภายในลำคอเพราะริมฝีปากถูกปิดกั้น และนั่นมาพร้อมกับหยาดน้ำสีขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาเพียงน้อยนิด

“ไมเคิล” น้ำเสียงทรงอำนาจดังขึ้นที่ด้านหลัง พร้อมกับผ้าขนหนูผืนหนึ่งวางทาบทับบนแผ่นหลังกว้างของไมเคิล และตามมาด้วยผ้าคลุมอีกผืนจากองค์ราชินีที่คลุมให้กับโรมีโอ ไมเคิลตวัดดวงตาแข็งกร้าวมองจ้องนิ่งงัน ไม่ยินยอมปล่อยโรมีโอออกจากอ้อมกอดแม้แต่น้อย

“โรมต้องไปแต่งตัว” พระนางพูดท่าทีสงบนิ่ง ต่างจากโรมีโอที่หน้าแดงเถือก เมื่อยามนี้เขาร่างกายเปลือยเปล่า แถมที่ด้านหลังยังมีแท่งร้อนลวงเสียคาอยู่ไม่ไปไหน และที่ไปไม่ได้เพราะใครอีกคนจับล็อกเอวของเขาเอาไว้แน่น

“.......”

“ไมเคิล” พระนางเอ่ยปากย้ำอีกครั้ง พร้อมมองจ้องดุดันพลังอำนาจกดข่มเริ่มแผ่ขยาย แต่ถึงอย่างนั้นไมเคิลก็ยังมองจ้องไม่ละสายตา ราวกับเห็นมังกรสองตัวกำลังฟาดฟันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ออกไป.....”

“ไมค์”

“15 นาที” โรมีโอที่ได้ฟังก็ขมวดคิ้วหมุน แต่พระนางกลับนาฬิกาขึ้นดูแล้วถอนหายใจ

“สายมากแล้ว ย่าให้ 10 นาที” ว่าจบพระนางก็เดินออกจากห้องน้ำไป ทิ้งไมเคิลและโรมีโอเอาไว้เบื้องหลัง โรมีโอจึงค่อยๆ ดึงกายออกจากแท่งร้อน แล้วทำท่าจะขยับไปอาบน้ำแต่งตัว แต่ไมเคิลกลับกดกระแทกแก่นกายเข้าหาเช่นเดิม พูดด้วยเสียงกระซิบและแลบเลียใบหูนิ่มแผ่วเบา

“ไปอาบน้ำ....” ไมเคิลพูดพร้อมกับดุนดันแผ่นหลังของโรมีโอให้เดินไปด้วย ส่วนตนเองนั้นก็กระแทกกระทั้นเป็นการบังคับให้โรมีโอก้าวเดิน จนชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำตาลเข้มได้แต่อ้าปากค้าง ฝืนก้าวเดินตามแรงส่งของคนด้านหลัง จวบจนกระทั่งมาหยุดอยู่ใต้สายน้ำ ไมเคิลก็หยิบครีมอาบน้ำมาบีบใส่ใยขัดตัว แล้วส่งให้โรมีโอ

“10 นาทีโรม.....” ว่าจบก็กระแทกกายเข้าหารัวๆ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

“อะ อ๊ะ อะ อ๊าาา ไมค์! ดะ เดี๋ยว-”

“ไม่....” ไม่เพียงถ้อยคำ การกระทำก็ไม่ต่าง โรมีโอรู้ดีว่ากว่าไมเคิลจะปลดปล่อยออกมาได้นั้นใช้เวลายาวนานร่วมชั่วโมง แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับได้เวลาเพียง 10 นาที โรมีโอที่ถูกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงรัวเร็วจนตัวโยกคลอนสั่นไหวรุนแรง ราวกับว่าคนทำโถมกายโถมแรงทั้งหมดที่มีและต้องใช้ตลอดระยะเวลา หนึ่งชั่วโมงในการร่วมรักมาบีบอัดให้เหลือเพียง 10 นาที

“รัดแน่นๆ ......” ไมเคิลไม่พูดเปล่า แต่มือข้างหนึ่งขยับเข้าไปรูดรั้งแก่นกายของโรมีโอรัวเร็ว เป็นจังหวะเดี๋ยวกับการกระแทกสวนกายเข้าหา ตอกอัดล้ำลึก และมืออีกข้างนั้นก็บีบขยี้ยอดอกไปมาสลับกับการล้วงควักสอดมือเข้าไปในช่องทางที่มีแท่งร้อนผลุบเข้าออกอย่างหื่นกระหาย

เมื่อไม่มีอุปกรณ์ ไมเคิลจึงต้องใช้วิธีเร่งรัดเช่นนี้ เมื่อมือข้างหนึ่งได้เข้าไปแหวกว่ายพร้อมแท่งร้อน ความคับแน่นก็ทำให้โรมีโอหวีดร้องดังลั่น ลืมเลื่อนแม้กระทั่งพระนางยังคงยืนรออยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ ดวงตาเริ่มเลื่อนลอยคล้ายไม่ได้สติกับความสุขสมที่ได้รับ ทั้งรุนแรง หนักหน่วง ตักตวงอย่างบ้าคลั่ง และแทบจะทำให้เขาคลั่งไปกับรสสัมผัสในครั้งนี้จริงๆ

“อะ อ๊าาาาาาาา” โรมีโอส่งเสียงร้องออกมาดังลั่น เช่นเดียวกันไมเคิลที่ปลดปล่อยออกมาจนเต็มช่องทางภายใน 10 นาทีดังปากว่า เสียงหอบหายใจกอบโกยอากาศเข้าปอดดังสะท้อนกันไปมา โรมีโอคล้ายกับได้ยินเสียงวิ้งภายในหู รู้สึกหน้ามืดไปชั่วขณะ อยากจะทิ้งตัวลงนอนพักผ่อนให้รู้แล้วรู้รอด แต่ไมเคิลกลับฉุดรั้งร่างเขาขึ้นมา จับขัดถูทำความสะอาดอย่างรวดเร็ว และรวมไปถึงการทำความสะอาดตนเองด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นจึงนำผ้ามาพันตัวโรมีโอเอาไว้ พาอุ้มออกจากห้องน้ำในที่สุด

เมื่อเปิดประตูออกมาก็ได้พบกับองค์ราชินีที่ใบหน้าแดงเรื่อเล็กน้อยส่งสายตามองดุหลานชายไปพลาง ต่างจากพวกเมดสาวรับใช้ที่ด้านหลังที่คงได้ยินอะไรต่อมิอะไรกันไปหมดใบหน้าถึงได้แดงก่ำก้มหน้างุดไม่ยอมเงยเช่นนี้ แต่ไมเคิลก็ไม่ได้สนใจ เอ่ยปากบอกเสียงเรียบ

“ทิ้งชุดไว้...... ออกไป......” พระนางถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ให้เด็กรับใช้มาปลุกตั้งแต่ 5 โมงเย็น จนตอนนี้จวนเจียนจะ 1 ทุ่ม อยู่รอมร่อ แต่ก็ไม่อยากขัดใจเจ้าหลานชาย เดี๋ยวจะไปกันใหญ่มากกว่าเดิม ดังนั้นจึงโบกมือเบาๆ บอกให้นำชุดไปวางไว้บนเตียงนอน

“30 นาทีไมเคิล โรมต้องแต่งหน้าทำผมอีก”

“ไม่ต้อง...... ดีอยู่แล้ว......” คำพูดนั้นทำให้โรมีโอก้มหน้าลงต่ำ ผิวแก้มร้อนผ่าว แต่ก็อดที่จะบ่นในใจไม่ได้

ไอ้ที่ว่าดีแล้วเพราะมันแต่งแบบธรรมชาติต่างหาก! คนที่ไหนจะเอาหน้าสดไปพบแขกคนอื่นกันเล่า!

อ้อ เขาลืมไปนี่นะ ว่าไมเคิลนั้นไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้.........

คิดแล้วก็อดที่จะมองค้อนไม่ได้ ทำให้คนอุ้มอยู่เลิกคิ้วถามออกไปเสียงเรียบ

“อะไร.....”

“30 นาทีนะครับ ผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุดครับ” โรมีโอไม่ตอบ แต่หันไปเอ่ยปากกับพระนางแทน ในขณะที่ไมเคิลก็ค่อยๆ ปล่อยโรมีโอให้ยืนเองบนพรมนุ่ม เพราะเจ้าตัวดิ้นลงเพื่อที่จะแต่งตัว แต่เพียงแค่เท้าแตะพื้น เจ้าตัวก็เกิดอาการขาเปลี้ยจนหล่นตุ้บอยู่ภายใต้อ้อมกอดของไมเคิลอีกหน ทำให้เจ้าของเบาะรองนั่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากดวงตามองดุอย่างไม่สบอารมณ์

“ดื้อ......” โรมีโอดวงตาเบิกกว้าง เมื่อได้ยินถ้อยคำดุว่า ตลอดชีวิตในการติดตามไมเคิลมา ไอ้ถ้อยคำดุว่าแบบนี้เห็นทีคงจะมีเพียงเอวาที่ได้รับ นอกจากนี้ถ้าเขาทำผิด ถ้อยคำคงจะรุนแรงมากกว่านี้ คงไม่ได้ได้รู้สึกน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้เป็นแน่

“ออกไป....” ไมเคิลหันไปเอ่ยไล่เสด็จย่าของตนอีกหนอย่างไม่ไว้หน้า จนพระองค์ได้แต่ส่ายศีรษะไปมาด้วยความระอาใจ

“30 นาทีไมค์ 30 นาที” พระนางเอ่ยย้ำ ก่อนจะออกจากห้องไปกับเมดสาว ทิ้งโรมีโอและไมเคิลไว้ในห้องตามลำพัง แต่หากครบ 30 นาทีแล้วยังไม่ออกมาเมื่อไหร่นั้น พระองค์จะบุกรุกเปิดประตูเข้าไปเอง!