Chapter 8: THE USER

CLOUD'S POV

 Alas kwatro pa lang ng umaga at halos wala pa 'kong tulog kakaisip sa babaeng 'yon. Haisst!

 Mabilis akong bumangon para makaligo at makapagsipilyo na kesa naman bangungotin pa 'ko ng gising dahil lang sa walang kwentang babaeng 'yon.

 Sabado ngayon at tiyak na mapupuno ng tao sa restaurant kaya kailangan kong makapamili ng mga fresh seafoods na karaniwang inoorder sa amin.

 Short at simpleng t-shirt lang ang gayak ko para presko sa pakiramdam. Masyado kasing mainit 'pag nagsimula ka nang mag-ikot-ikot sa wet market kaya ganito ang lagi kong gayak sa tuwing magpupunta roon.

 Una akong nagtungo sa pwesto ni Manang Lena, ang suki naming tindera ng seafoods. Palagi siyang maaga sa palengke kaya sa kanya rin napapapunta ang karamihan ng malalaki at de kalidad na crabs at sugpo na hanap ko.

"Napaaga ka yata sir Cloud ah," anito na nginitian ko lang. Alam niyang darating ako dahil nga Sabado ngayon pero madalas ay mga alas-singko pa 'ko dumarating kaya itinatabi na niya ang magagandang klase para sa akin.

 Abala ako sa pagsuri sa mga nakalapag na paninda ni manang nang…

"Hinay-hinay naman sa pagcheck niyang alimango, baka ma-conscious 'yan sa'yo," pabirong-bati sa 'kin ng pamilyar na boses na bigla na lang sumulpot sa tabi ko. Bahagya ko lang siyang tiningnan at muli nang ibinalik ang atensyon ko sa mga crabs na inaanalisa ko. 

 Wala akong oras para sa Alvin na 'to.

"Masyado ka naman 'yatang mabusisi sa pagtingin d'yan. H'wag mong sabihing naipagpalit mo na si Vier at nakapagasawa ka na rito sa Ilocos. At isa ka na ngayong dakilang house husband," anito at malakas na tumawa sa kanyang sinabi. "Maselan ba 'yang napangasawa mo kaya ganyan na lang kung kasuriin mo 'yang binibili mo," dagdag pa nito na nagpapanting ng tenga ko. 

 Ganun ba talaga kababa ang tingin nito sa akin? Mag-aasawa para lang guminhawa ang buhay at maging isang dakilang palamunin?

 Kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko ay baka nakatikim ito ng isa sa akin.

"Sampung piraso nito, prawns and tuna please," sa halip ay baling ko na lang kay Manang Lena..

"How is she?," out of nowhere ay naitanong ko nang hindi siya tinitingnan.

"Hmm, ayun, ok naman. Hindi pa rin siya nagbabago, gano'n pa rin."

'Yeah, I know,' sa isip ko.

"Hindi tulad ng iba d'yan," dagdag nito na parang pinaparinggan siya.

 Bigla akong nagbago ng anyo at ngumiti dito tulad nang kilala niya na Cloud. "Bakit? Meron bang Poncio Pilato sa paligid na nagbago?," pagmamaang-maangan ko.

 Nakasisiguro ako sa sarili ko na wala na 'kong damdamin para sa kanya after what she did, pero gusto ko pa ring makalapit sa kanya para naman maiparanas ko rin sa kanya ang impyernong dinaanan ko ng dahil sa kanya. Pero hindi ko 'yon magagawa kung wala lang din naman akong dahilan o daan man lang para makalapit sa kanya. 

 I have to be close with this irritating human!

"Hmp, medyo iba na kasi 'yang datingan mo," anito na para bang masama ang loob sa akin. 

'Ano bang nagawa ko dito?,' sa isip-isip ko.

"Eto na sir. Pinasobrahan ko na rin 'yan nang hindi ka magkulang ng supply sa restaurant mo ngayong araw," ani Manang Lena habang inaabot nito ang inorder ko. 

"Wait, restaurant? Restaurant mo?," tila gulat na gulat ito sa narinig at nanlaki ang mga mata sa narinig.

"Yup! My restaurant." Gusto ko sanang ipagdiinan 'yung 'MY' para supalpalin ito sa mga pinagsasabi niya sa 'kin kanina lang pero baka kung ano pang isipin ni Manang na alam kong nakikinig sa aming usapan kaya pinilit ko na lang na maging mababa ang tono ko.

 Nanginginang ang mga mata nito sa nalaman at nagpatulong pa sa 'kin kung saan maganda ang mga gulay at isda dahil kabisado ko naman daw ang lugar na 'yon.

 Huh! At ginawa pa talaga akong tour guide dito sa palengke.

 Lalo pa 'kong nairita nang mahagip ng mga mata ko ang mga malisyosong tingin ng mga tao roon sa aming dalawa habang tinutulungan ko siyang mamili ng sariwang isda sa isang stall doon.

'Do they think na magkarelasyon kami? Wow!'

"The h*ll," bulong ko at mabilis na humakbang na palayo.

"Cloud… Cloud!," malakas na tawag pa niya sa pangalan ko habang humahabol. 

"The h*ck—!," mura ko habang pinagtitinginan na ako ng mga naroroon.

 Idinaan ko lang ang mga binili ko sa restaurant para i-freezer at pagkatapos ay tumuloy na kami sa bahay ng pinsan nito na tinutuluyan nila. Well, he kept on saying 'mansyon' bilang pangtukoy sa tinutulayan nila but for me, it's just a house. Well, malaking bahay but not a mansion.

 He asked me kung pwede ko silang ipagluto for breakfast since isa na pala akong chef. Oh 'di ba? Matapos niya kong gawing tour guide, ngayon naman ay driver at cook pa nila!

 Just wow!

 Ga'no ba kataas ang tingin niya sa sarili niya para gawin akong utus-utusan? Kung 'di ko lang siya kailangan, nunca na pansinin ko man lang ang mayabang na 'to!

 I am planning to prepare a corn soup for the group. Ituro lang niya sa 'kin ang daan papuntang kusina para maisara niya ang gate pero hindi pa man ako nakakapasok sa kusina ay may nahimigan na 'kong boses. 

"You're really great," ani Vier na abot-tenga ang ngiti na animo'y kinikilig habang may kausap sa cellphone. Napahigpit tuloy ang hawak ko sa mga bitbit na ingredients. 

'Who the h*ll is she talking to?' 

 Hindi ko man aminin sa sarili pero naiinis akong makita siyang masaya– sa piling ng iba.

"I miss you baby."

 Baby? Oh sh*t! Ano 'yun?

 And the way she almost cried as she said she misses him doubled the pain inside me.

"Ok baby. Bye. I love you, I love you, I love you," sabi pa niya sa kausap na kung malapit lang siguro ito ay marahil napupog na niya ng halik.

 Halos mabitawan niya ang teleponong hawak nang makalapit ako sa kanya. "Baby?"