Semua Bab เกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี: Bab 31 - Bab 40

“ท่านตา เช่นนี้หมายความว่าร่างกายของข้าจะต้องเจ็บปวดทรมานยามทำนายทายทักเช่นเมื่อครู่ใช่หรือไม่ ท่านรู้มั้ย ที่ผ่านมาข้าต้องทุกข์ทรมานกับอาการวิงเวียนมากเพียงใด ภาพหลอนที่ซ้อนกันสลับไปมา ทำให้ข้าหัวแทบระเบิด ซ้ำเมื่อพยากรณ์ออกไปก็ยังสิ้นเรี่ยวแรง ข้าทนไม่ไหวหรอก”“นั่นเป็นเพราะเจ้ายังไม่รู้จักวิธีควบคุมพลังของตระกูลหลิวในกาย” ชายชราเอ่ยก่อนจะหยิบตำราเล่มหนาขึ้นมาหนึ่งเล่ม แล้วยื่นมาตรงหน้าเขาโอ้ว แค่เห็นตำราก็รู้สึกพะอืดพะอม“ข้าต้องอ่านเล่มนี้หรือ”“ใช่ และยังมีอีกหลายเล่มที่เกี่ยวข้อง มันจะทำให้พลังในกายเจ้าสมดุลมากขึ้น เพิ่มความทนทานให้กับพลังงานบริสุทธิ์ในกาย ช่วยให้การพยากรณ์แม่นยำขึ้น”“โธ่ แล้วท่านไม่บอกตั้งแต่ทีแรก ว่าข้าต้องอ่านตำราพวกนี้ ปล่อยให้ข้าทนทุกข์ทรมานตั้งนาน”“ข้ามิอาจแพร่งพรายความลับสวรรค์ ยามนี้พลังวิเศษด้านการพยากรณ์ถูกปลุกขึ้นมาก่อน ข้าจึงสามารถชี้แนะตำราให้เจ้าได้ หากวันหน้าเจ้าจำเป็นต้องมีพลังวิเศษด้านอื่น ข้าก็จะชี้แนะเจ้าเอง เมื่อถึงเวลา”“ ...”คุณชายหลิวหมดคำจะพูด นี่ยังมีพลังอย่างอื่นอีกเหรอ แค่พลังเดียวถูกปลุกยังทำเขามึนหัวเกือบเดือนเขาไม่ได้อยากได้พลั

หลังจากที่แกล้งหลับ เขาก็หลับไปจริงๆ อีกรอบ ก่อนจะฟื้นขึ้นมาในช่วงบ่ายของวัน ยามนี้โรงเตี๊ยมตระกูลหลิวน่าจะวุ่นวายกันน่าดู เขาหายจากอาการปวดหัวบ้านหมุนแล้ว ก็ควรไปดูกิจการของตนเสียหน่อย“คุณชาย ท่านอย่าดื้อ ข้าบอกแล้วไงว่าท่านควรพักผ่อน”“ข้าพักเยอะแล้ว จางหย่ง ถ้าข้านอนอีก ข้าต้องเฉาแน่ ให้ข้าได้มาสัมผัสอากาศบริสุทธิ์ ได้ชมการแสดงให้บันเทิงใจ ให้ข้าได้กินอาหารอร่อยเสียจะดีกว่า”หลิวซีซวนดื้อดึง ไม่ฟังคำห้ามปรามของบ่าวสุดหล่อ แล้วเดินตัวปลิวมายังโรงเตี๊ยมของตนและก็เป็นอย่างที่ตนคิด หลังจากที่ได้แสดงอภินิหารไป เรื่องราวที่เขามีพลังสามารถทำนายทายทักได้ก็เลื่องลือไปทั่วทั้งเมือง ยามนี้โรงเตี๊ยมของเขาจึงมีผู้คนมาเฝ้ารอแน่นขนัดไม่ ไม่ใช่รอจะชมการแสดง รอดูดวงต่างหาก“ตระกูลหลิวกลับมาแล้ว ตระกูลหลิวเป็นหนึ่งในปฐพี ตระกูลหลิวแห่งเหิงเยว่”“ตระกูลคู่แผ่นดิน ตระกูลหลิวศักดิ์สิทธิ์เสมอมา คุณชายหลิวคือผู้วิเศษ”“คุณชายหลิวมาเหิงเยว่เพื่อมาประทานพร เรียกฟ้าเรียกฝนให้พวกเรา ท่านมาเพื่อแก้ไขดวงชะตาพวกเราทุกคน”“คุณชายหลิวจงเจริญ”ไม่แปลกที่ผู้คนจะคลั่งขนาดนี้ ก็คุณชายหลิวทำนายได้แม่นขนาดนี้ นังบ่า

เขาเดินกลับมาที่เรือนก็พบแม่ลูกอ่อนตู้ลี่จูกำลังอุ้มบุตรตัวน้อยเดินชมสวนอย่างอารมณ์ดี บัดนี้สหายคนเดียวของเขามีสีหน้าสดใสขึ้นจากครั้งแรกมาก เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ตัดเย็บดูดีกว่าเดิม แม้จะไม่หรูหราเช่นคนในเรือนขุนนางแต่ก็นับว่าสมฐานะ ด้านบุตรชายคนโตอย่างอาจ้านนั้นได้เข้าเรียนหนังสือแล้ว ส่วนบุตรสาวที่เพิ่งเกิดคนนี้ จ้ำม่ำน่ารักน่าเอ็นดู เป็นศูนย์รวมจิตใจของคนในเรือน หลิวซีซวนเองก็โดนตกไม่ต่างจากทุกคน ถึงขั้นซื้อกำไลทองและเสื้อผ้าหรูหราให้กับเด็กน้อยตั้งแต่ตัวนิดเดียวบัดนี้ ตระกูลหลิวแตกต่างจากที่เขาเคยเห็นไม่น้อย จากที่ดูหดหู่และว่างเปล่า เวลานี้กลับเริ่มมีข้าวของประดับตกแต่งประดับประดามากขึ้น คาดว่าตู้เฉิงคงไปกว้านซื้อของเดิมที่เคยนำไปขายเพื่อประทังชีวิตกลับมาประดับที่เรือนตระกูลหลิวดังเช่นเมื่อครั้งก่อน“กลับมาแล้วหรือ ท่านผู้วิเศษ” คุณแม่ลูกดกเอ่ยทักผู้มาใหม่ด้วยสายตาล้อเลียน ก่อนจะเสสายตาไปยังคนร่างสูงที่เดินประกบประหนึ่งเงาตามตัว “ตัวติดกันเสียจริงนะ เมื่อไหร่ข้าจะได้ยินข่าวมงคล”“ไม่มีข่าวมงคลอะไรทั้งนั้น” จางหย่งตัดบทเสียงเรียบ ทำเอาเกอคนงามถึงกับกลอกตามองบนไม่มีใจ แล้วทำไมต้องใส

“ท่านตา ท่านตา ช่วยข้าด้วย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”หลังจากที่ทนเก็บกดความรู้สึกหวาดหวั่นไว้ในอกจวบจนเดินทางมาถึงเรือน หลิวซีซวนก็กำหนดจิตเข้าไปในมิติส่วนตัว แล้วแหกปากร้องโวยวายเสียงดังไปทั้งมิติส่วนตัว เพียงไม่นานบรรพบุรุษของเขาที่กำลังจิบชาที่ริมบ่อบัวก็วิ่งหน้าตั้งมาหาทายาทเพียงคนเดียวด้วยท่าทางแตกตื่น“เกิดอะไรขึ้น เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหลานข้า” “ท่านตา ผู้ชายของข้ากำลังจะตาย” หลิวซีซวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตระหนก ก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เขาเห็นในนิมิตให้ท่านตาฟังอย่างละเอียด หลิวหงชิงนั้นทั้งรู้สึกเหนื่อยหน่ายปนระอากับหลานผู้นี้ไม่น้อย“เจ้าไม่ยอมเข้ามาที่นี่ด้วยตัวเองแม้แต่เพียงสักครั้ง แต่กลับเข้ามาเพื่อบุรุษน่ะหรือ”“ไม่ใช่บุรุษธรรมดา เป็นคนที่จะเป็นสามีในอนาคต จางหย่งจะตายไม่ได้นะท่านตา ถ้าตายแล้ว ข้าจะอยู่ยังไง” “ก็ไม่ยังไง เจ้าก็หาบุรุษผู้อื่นเสีย เอาคนที่อายุยืนยาวเสียหน่อย บุรุษในเหิงเยว่ไม่มีแล้วรึ”“มี แต่ตอนนี้ข้าไปไหนพวกเขาก็พากันเทิดทูนราวกับผู้วิเศษ ใครจะอยากได้ผู้วิเศษที่มีคนกราบไหว้ไปร่วมเตียง ไม่รู้ล่ะท่านตา ข้าจะเอาจางหย่ง ถ้าเขาตาย ข้าจะไม่มีสามีใหม่” คราวนี้หลิวหงชิงถึง

“ขออภัยที่ให้คุณชายรอนาน ข้าหลิวซีซวน ผู้ที่จะทำนายดวงชะตาให้ท่านในวันนี้” หลิวซีซวนมาถึงก็รีบทักทายบุรุษที่กำลังรอในห้องรับรองตามมารยาทเสียก่อน เพียงแค่กวาดตามองก็บอกได้ว่าคนผู้นี้มีรูปงามเหนือใคร ผิวพรรณเนียนละเอียด ดูท่าจะมาจากตระกูลผู้ดี เครื่องแต่งกายหรูหราเพียงแค่มองก็รู้แล้วว่าเขามาจากเมืองหลวง ทว่าท่าทางเสเพลนี้ช่างดูขัดตาไม่น้อย“ไม่เป็นไรคุณชายหลิว ข้านั้นแซ่จิน ได้ยินมาว่าที่เหิงเยว่มีนักพยากรณ์ที่แม่นราวกับมีตาทิพย์ ข้าจึงอยากลองสัมผัสดูสักครั้ง แต่ไม่คิดว่าผู้ที่ทำนายดวงชะตาของข้าจะเป็นคนเดียวกับที่ร่ายรำได้อย่างไหลลื่นในวันเปิดการแสดงที่โรงเตี๊ยม”“หืม ท่านมาก็มาชมการแสดงวันนั้นด้วยหรือ”อ่า ข้าจำได้แล้ว นี่มันคุณชายเจ้าสำราญที่แวะมาดูการแสดงในคืนแรกของเขานี่นา“ข้าชมชอบเรื่องสนุกสนาน ชอบศิลปะและการแสดงเป็นอย่างมาก ท่านร่ายรำได้งดงามแปลกตาชวนตะลึง แต่ได้มาพบหน้าท่านใกล้ๆ เช่นนี้ ข้ากลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด”ถ้ามาจากเมืองหลวงก็คงต้องคุ้นหน้าเขาบ้างล่ะ ก็เขาเป็นเกอคนงามจากตระกูลดังที่เพิ่งถูกขับไล่ออกมาเพราะคบชู้ ยังไงล่ะบุรุษผู้มาใหม่มองคนงามอย่างเอ็นดู ก่อนจะเอ่ยต่