Semua Bab เกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี: Bab 51 - Bab 60

ณ บ้านตระกูลหลิว หลิวซีซวนที่เพิ่งถูกฟ้าผ่ามาหมาดๆ หลังจากที่ได้นอนพักผ่อนอยู่หนึ่งวันเต็มๆ อาการของเขาก็ดีขึ้นมาก ร่างกายไม่มีส่วนใดผิดปกติ สิ่งที่ผิดปกติคงจะมีเพียงแค่พลังวิเศษที่ได้จากท่านตามาเต็มกราฟ หายไปจนเกลี้ยงเสียดายจัง เพิ่งได้ถือครองพลังหลายด้านเพียงไม่ถึงวัน สุดท้ายโดนทัณฑ์สวรรค์ลงโทษจนหายไปหมด หลิวซีซวนหวนคิดไปก็หงุดหงิดไม่น้อย การที่ทำพิธีชิงดวงนั้นเป็นการฝืนชะตาฟ้าดิน คนที่ทำคงจะใช้เหยื่อมนุษย์สังเวยเป็นการปิดตาสวรรค์โดยแท้ ดังนั้นการทำลายพิธีนั้น ผู้ที่ทำลายก็จะได้รับทัณฑ์สวรรค์เป็นการลงโทษที่ยุ่งเกี่ยวกับชะตาของผู้อื่นให้ตายเถอะ สวรรค์ ท่านไม่มีตารึอย่างไร ข้าเป็นผู้ทำลายพิธีชิงดวง ข้าช่วยคนแต่คนได้รับทัณฑ์กลับเป็นตัวข้า ทำไมท่านไม่ผ่าใส่กบาลจวิ้นอ๋องไปเลยล่ะสรุปคือ ตอนนี้เขากลายเป็นเกอธรรมดาที่มีดีแค่หน้าตาเท่านั้นหลิวซีซวนนอนอยู่บนตั่งไม้ริมสระบัวอย่างเกียจคร้าน แม้ว่าในเมืองเหิงเยว่จะเกิดเรื่องวุ่นวายมากมาย แต่ในหัวสมองเขามีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นเซวียนจางหย่ง บุรุษที่อยู่ข้างกายเขามาตลอด มีตำแหน่งใหญ่โตในระดับหัวหน้าหน่วยตงฉาง และที่สำคัญเขายังเคยเป็นคู่หมาย

หลิวซีซวนจำต้องนำบุรุษสูงศักดิ์ผู้นี้ขึ้นมายังห้องรับรองส่วนตัว เขาไม่คิดว่าคนระดับอ๋องจะมาพบเขาเพื่อขอดูดวงชะตา น่าเสียดายที่เขาไม่มีพลังในการอ่านดวงชะตาได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะพอตรวจสอบได้บ้างว่าจวิ้นอ๋องมีแผนการอะไรกันแน่“เจ้าอาจจะไม่รู้ ก่อนหน้านี้ข้าก็เคยมารับชมการแสดงที่ห้องรับรองนี้มาก่อน ข้ามาชมการแสดงของเจ้าที่แสดงในวันแรก ในใจชื่นชมไม่น้อยที่ตระกูลหลิวมีทายาทที่มีความสามารถเช่นนี้”“กระหม่อมนั้นด้อยปัญญา พระองค์ต้องการอะไร บอกมาตามตรงเลยดีกว่า” หลิวซีซวนขี้เกียจเล่นเกมพูดจาอ้อมไปอ้อมมาอีกแล้วจวิ้นอ๋องที่มีสีหน้าเปื้อนยิ้มค่อยๆ หุบยิ้มลงช้าๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มอย่างถูกใจ“ข้าชอบเจ้านะ คนอย่างเจ้าควรจะมาอยู่ข้างกายข้ามากกว่า เสียดายที่เจ้าเป็นคนตระกูลหลิว”“กระหม่อมต่ำต้อย ต่อให้ไม่ใช่คนตระกูลหลิว กระหม่อมก็ไม่คู่ควรหรอกพ่ะย่ะค่ะ”“หึ ฉลาดพูดจายอกย้อนนัก คนตระกูลหลิวเป็นเช่นนี้หมดทุกคนเลยหรือไม่”“พระองค์รู้จักคนตระกูลหลิวด้วยเหรอพ่ะย่ะค่ะ”“ใช่ ข้าจำได้ไม่ลืมเลยล่ะ มันทำข้าเจ็บแสบเชียว มันเป็นองครักษ์ข้างกายบิดาข้ารับใช้ใกล้ชิดมาหลายปี พอบิดาข้าสวรรคตโดยที่ยังไม่มีรัชทายาท

“ข้าว่ามันแปลกๆ ข้าไม่ใช่คนหลับลึกแต่กลับหลับไม่ได้สติเลย ข้าคิดว่าพวกเราน่าจะโดนวางยา” ตู้ลี่จูเอ่ยขึ้นมาอย่างหมายมาด แม่ลูกอ่อนที่กำลังให้นมบุตรมีสีหน้าเหนื่อยล้าไม่น้อย ดึกเพียงนี้ พวกเขาต้องมานั่งท้าลมหนาวอยู่นอกเรือนราวกับคนยาจก แม้แต่โรงเตี๊ยมก็เกิดไฟไหม้จนเหลือแค่โครงไม้ โชคดีที่แขกที่มาพักหนีออกมาทันทั้งหมดและไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ“ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน มีคนตั้งใจวางเพลิงพวกเราแล้ววางยานอนหลับ หวังให้พวกเราทั้งหมดตายในกองเพลิง” ตู้เจาเสนอความคิดขึ้นมา“อำมหิต ชั่วช้า คุณชายท่านรู้หรือไม่ว่ามันเป็นใคร” “ตอนนี้ข้าคิดออกเพียงคนเดียว ข้าคิดว่าเป็นฝีมือจวิ้นอ๋อง”“จวิ้นอ๋องรึ ข้าจะไปเอาเรื่องเขาเดี๋ยวนี้” ตู้เจาขบกรามเข้าหากันจนเป็นสันนูน ดวงตาเต็มไปด้วยความเดือดดาลพร้อมระเบิดอารมณ์ออกมาได้ทุกเมื่อ ทว่าเซวียนจางหย่งกลับห้ามเอาไว้ก่อน“พวกเจ้าไปไม่ทันหรอก เมื่อคืนจวิ้นอ๋องเลื่อนการเดินทางไปไห่โอวเร็วขึ้น ยามนี้เดินทางออกไปแล้ว”“บัดซบ” หลิวซีซวนแค้นจนแทบหลั่งน้ำตา ลำพังมันทำร้ายเขาไม่เท่าไหร่แต่มาทำร้ายคนของเขา มาทำลายทรัพย์สมบัติที่บรรพบุรุษทิ้งเอาไว้ หากว่าเขาได้เจอจวิ้นอ๋อง

ตระกูลหลิวนั้นไม่ได้โด่งดังมีชื่อเสียงไปทั่วแคว้น หาใช่เพราะว่าพวกเขาไม่ร่ำรวยหรือไร้ความสามารถ แต่เป็นเพราะตระกูลหลิวแห่งเหิงเยว่เลือกที่จะอยู่ใช้ชีวิตอย่างสงบ แม้จะมีพลังวิเศษที่แตกต่างกันไปจากรุ่นสู่รุ่นจนโดดเด่นขึ้นมา แต่พวกเขาก็มักจะเลือกทำงานที่ไม่ออกหน้าออกตามากนัก ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นสิ่งที่พวกเขาวิ่งหนีมาโดยตลอด หากมีใครบางคนในรุ่นได้ดิบได้ดีเป็นขุนนางหรือเป็นคนสำคัญ คนที่เหลือก็มักจะหลบหลีกเร้นกาย ไม่แสดงตัวเท่าไหร่นักด้วยเหตุนี้จึงทำให้หลายคนหลงลืมไปว่าหลายศตวรรษที่ผ่านมาตระกูลหลิวรับใช้ราชสำนักและสร้างคุณงามความดีให้กับบ้านเมืองมากมายเท่าไรมันไม่แปลกหรอกที่จะมีสมบัติอลังการแบบนี้ แต่แปลกที่เขาเพิ่งรู้เนี่ยแหละหลิวซีซวนเห็นกองสมบัติมหาศาลที่สะสมมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษก็ถึงกับตาตั้ง แล้วสลบไปในอ้อมกอดของเซวียนจางหย่งทันทีไม่ได้สลบเพราะตกใจ แต่สลบเพราะจะเข้ามิติส่วนตัวไปวีนท่านตาหลิวหงชิงต่างหาก“ท่านตา ท่านตา ท่านอยู่หรือไม่” เขาวิ่งไปยังสระบัวเป็นสถานที่แรก จากการที่ได้แวะเวียนเข้ามาในมิติส่วนตัวหลายครั้ง เขาพบว่าบรรพบุรุษผู้นี้ชื่นชอบการจิบชาริมน้ำมากที่สุด“ว่าอย่างไร ห

“พี่จางหย่งกำลังจะขอคุณชายหลิวแต่งงานหรือ” ตู้ลี่จูเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา คำถามขวานผ่าซากทำเอาบุรุษแข็งแกร่งผู้หนึ่ง ถึงกับหน้ามีท่าทางขัดเขิน เกาจมูกไปมาตู้ลี่จู สหายเกอลูกดกผู้นี้ทำดีมาก เขาอยากจะกดไลก์ให้สักพันครั้ง ให้กับความปังของคำถามแต่งค่ะ แต่งค่ะ แต่งค่ะเขาซ้อมตอบแล้ว เห็นมั้ย“เรื่องแบบนั้น ข้าเอ่ยเองคงไม่เหมาะ ต้องให้ผู้ใหญ่เป็นคนพูด” “โอ๊ย รอให้ผู้ใหญ่พูด แล้วเมื่อไหร่ข้าจะสมหวัง ข้ารู้นะว่าแท้จริงพวกเราเคยเป็นคู่หมายกันมาก่อน ท่านพ่อของท่านมาทาบทามข้าให้กับท่านมาก่อน”“เจ้ารู้?”“รู้สิ คุณชายหลี่บอกข้าแล้วว่า ท่านคือเซวียนจางหย่ง บุตรชายตระกูลเซวียนที่เป็นถึงจอหงวนบู๊ บิดาท่านเป็นสหายกับบิดาของข้า”“ใช่ และตอนนั้นเจ้ารังเกียจข้า เจ้าฝากบิดามาบอกว่าข้ามันอันตราย จะทำให้ชีวิตของเจ้าอันตรายไปด้วย” เซวียนจางหย่งเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงกลับสูงขึ้น ราวกับยังคงฝังใจกับคำตอบนี้ ไม่ลืมเลือนโถ ข้าน้อยผิดไปแล้ว หลิวซีซวนแทบจะคุกเข่ากอดขาบุรุษในดวงใจตอนนั้น ข้ามันมีตาแต่ไร้แวว ข้าถูกผีสิงไม่สิ ตอนนั้นต่างหากที่ถูกผีพระเอกดังทะลุมิติมาสิง“ข้าขอโทษ ขอโทษที่เวลานั้นมองข