All Chapters of เกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี: Chapter 71 - Chapter 80

บ่ายวันนั้น จบลงด้วยการที่พวกเขาพาอาจ้านไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกายท่ามกลางสายตาชื่นชมของชาวบ้าน หลายคนที่หมั่นไส้เซี่ยอ้ายเหม่ยที่ชอบข่มคนอื่นมานาน ถึงกับเดินเข้ามาชื่นชมหลิวซีซวนที่แม้จะมาจากต่างเมือง ก็ยังกล้ายืนหยัดเพื่อสิ่งถูกต้องโชคดีที่อาจ้านไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก มีแค่แผลถลอกและเสียขวัญเล็กน้อยเท่านั้น เขาซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียนและหนังสือมาปลอบใจเด็กน้อยตามประสาเศรษฐีตระกูลหลิวผู้ร่ำรวย ก่อนจะพากันกลับจวนอย่างอารมณ์ดี เมื่อมาถึง สาวใช้ที่เซวียนจางหย่งมอบให้ ก็ตรงเข้ามาแจ้งเขาทันที“คุณชายหลิว ท่านกลับมาแล้ว เมื่อครู่มีแขกของท่านมาพบเจ้าค่ะ เขากำลังรอท่านอยู่ที่ห้องโถงรับแขก” “แขกของข้าหรือ ใครกัน”“เขาแซ่จิน เขาบอกว่าหากแจ้งคุณชายเช่นนี้ คุณชายก็จะรู้เอง”หลิวซีซวนทำหน้างุนงงเล็กน้อย ก่อนจะนิ่งคิดคุณชายจิน แซ่จิน จิน..เดี๋ยวนะ องค์ชายพญานก องค์ชายห้าเฉินหนิงจินน่ะหรือเขารีบไปที่ห้องรับแขกที่มีแขกสูงศักดิ์กำลังนั่งคอยอยู่อย่างร้อนรน เมื่อถึงที่แล้วก็รีบทำความเคารพด้วยท่าทางที่ได้รับการฝึกอบรมมาอย่างดี“ถวายพระพร องค์ชายห้า”“ลุกขึ้นเถิด อย่ามากพิธีเลย คนกันเองทั้งนั้น” องค์ชายห

“วู้ว นานๆ ได้เต้นทีก็สะใจดีเหมือนกันนะ”จู่ๆ ก็มีเสียงเพลงดังขึ้นมาในหัวว่า ‘เสียงปรบมือคือกำลังใจ ให้ต่อสู้ไป อย่าได้ถอยหนี’ บทเพลงนี้สมแล้วที่แต่งมาเพื่อนักแสดงเช่นเขา เพราะเพียงแค่ได้เห็นสีหน้าตื่นตาตื่นใจและเสียงปรบมือที่ดังกึกก้องหลังการแสดง เขาก็อิ่มเอมจนไม่อยากอาหารมื้อเย็นไปเลยฉันมันเลิศใช่มั้ยล่ะ“ท่านเป็นใครหรือ เหตุใดจึงร่ายรำได้แปลกตาเช่นนี้ สอนพวกข้าได้หรือไม่”“นั่นสิ ท่านมาแสดงที่นี่เป็นครั้งคราว หรือว่าจะอยู่ประจำ พวกข้าอยากได้วิชาจากท่านนัก ท่านสอนท่าที่หมุนเอวเมื่อครู่ได้หรือไม่ มันช่างน่าอัศจรรย์”“ตัวข้ามาจากเหิงเยว่ ขอบคุณที่ชื่นชอบ”ไม่ใช่แค่เป็นที่นิยมในหมู่คนดู เหล่านักแสดงประจำในร้านอาหารเองก็ต่างพากันเข้ามารุมล้อมอย่างตื่นเต้น หลิวซีซวนแนะนำนักแสดงเหล่านั้นอยู่สองสามคำ ก็เดินอ้อมมาทางด้านหลังร้านเพื่อกลับขึ้นไปทางห้องรับรองชั้นสอง ในทางเข้าลับนี้แต่ก่อนที่จะได้ขึ้นไปกลับโดนแขนแกร่งของใครบางคนที่คุ้นเคย กระชากเข้าสู่อ้อมกอดอย่างรุนแรง“เหอซีซวน เจ้ากลับมาแล้วหรือ” เสียงทุ้มอันคุ้นเคยดังขึ้นข้างหู หลิวซีซวนจึงเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมคายหล่อเหลา สมกับเป็นขวัญ

ให้ทายว่า เซวียนจางหย่งอุ้มเขาไปที่ไหนหลังจากที่ขยับความสัมพันธ์เป็นคนที่กำลังจะแต่งงานกัน หากมีโอกาส เซวียนจางหย่งก็ไม่เคยที่จะปล่อยให้หลิวซีซวนห่างกาย บุรุษหน้าตายแห่งหน่วยตงฉางอุ้มคนงามเข้าเรือนของตัวเองอย่างไม่มีเหนียมอาย“เอ่อ เหตุใดเจ้าจึงพาข้ามาที่นี่”สิ้นคำ เขาก็โดนปล้นจูบอย่างดุเดือดบนเตียงนุ่มของเซวียนจางหย่ง หลิวซีซวนนั้นแม้จะตกใจแต่ก็ไม่คิดที่จะผลักไส เขาจะต้องแสดงแสนยานุภาพในฐานะที่เป็นตัวแทนของคนต่างโลก ไม่อยากจะอวดว่าสมัยเป็นนักแสดง เขาได้ฉายาว่าพระเอกจูบดุมาด้วย ฉะนั้นเรื่องอะไรจะต้องยอมกันทั้งคู่ป้อนจูบดูดดื่มให้แก่กันจนแทบลืมวันเวลา รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่หลิวซีซวนแทบจะหายใจไม่ออก แล้วผลักคนตัวใหญ่ออกมา“แฮ่กๆๆ เจ้าเป็นอะไรเนี่ย”“ขออภัย เจ้างามเกินไป ข้าอดใจไว้ไม่ไหว”พูดได้ดี พูดดีสมกับเป็นว่าที่สามีคนบ้ายออย่างเขา“เมื่อครู่ เจ้าพบกับถานตงหยาง เจ้ารู้สึกอะไรบ้าง” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วคล้ายกับไม่แน่ใจในคำถามของตัวเอง“รู้สึกสิ รู้สึกรังเกียจ คนบ้าอะไรหน้าถีบชะมัด ดีแต่พูดเอาดีเข้าตัวเอง”“เจ้าไม่ได้ เอ่อ ไม่ได้คิดถึงห่วงหาอะไรบุรุษผู้นั้นแล้วหรือ”“ห๊ะ คิดถึง ห

เป็นอีกครั้งที่เซี่ยอ้ายเหม่ยกรีดร้องจนแทบสิ้นสติ ทว่าสองแม่ลูกแซ่ถานก็ไม่ได้แยแสกลับเดินจากไปราวกับเธอเป็นเพียงแค่ฝุ่นละออง ไร้ความสำคัญ“ฮูหยิน ท่านหยุดร้องแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่สบาย” บ่าวสาวข้างกายรีบปรี่เข้ามาดูแลเจ้านายทันที หลังจากถานตงหยางเดินจากไปแล้ว“ข้าจะทำเช่นไรดี ทุกวันนี้ท่านพี่ก็หมางเมินข้ามากขึ้นทุกวัน” “ฮูหยิน นี่ไม่ใช่ความผิดของท่าน นายท่านเพียงแค่ทำงานยุ่งมาก โปรดสงบใจเถิดเจ้าค่ะ”“ข้าเห็นพวกเขากอดกันอยู่ตำตา จะให้เข้าใจว่าอย่างไร แต่เดิมท่านพี่ก็ห่างเหินกับข้ามากอยู่แล้ว ยามนี้ยังมีคนที่ละม้ายคล้ายกับเหอซีซวนมายั่วยวนท่านพี่ถึงเมืองหลวง ข้าไม่ยอมให้มันอยู่อย่างสงบแน่”หญิงสาวเอ่ยอย่างหมายมาด ดวงตาทอประกายร้ายกาจในเมื่อเธอไม่มีความสุข ก็อย่าหวังว่ามันจะมีความสุข“เฮ้อ ข้าง่วงยิ่งนัก เลี่ยงหรง นี่เราต้องทนดูละครปาหี่นี่ไปอีกนานเพียงใดกันแน่” เลี่ยงชิงเอ่ยถามขึ้นในขณะที่กำลังนั่งอยู่บนหลังคาจวนของถานตงหยาง เขาได้รับคำสั่งให้มาติดตามดูความเคลื่อนไหวของคนสนิทของเสนาบดีเซี่ยตั้งแต่มาถึงที่เมืองหลวง เพื่อสืบให้แน่ใจว่าจวิ้นอ๋องยังมีแผนร้ายอะไร

เมื่อกี้คือมังกรตัวเป็นๆ มังกรพูดได้ด้วย แล้วที่มังกรของฮ่องเต้พูดเมื่อกี้ มันคืออะไรกันแน่“เรื่องแรกที่ข้าอยากจะพูดก็คือ เรื่องของกองทัพที่เอาชนะศึกทางเหนือได้อย่างราบคาบ แม่ทัพหยวนหลี่เฉียงนั้นสร้างคุณงามความดีให้กับแคว้นเว่ย มีชัยเหนือเผ่าสู่ที่เหิมเกริมหนักข้อ ออกทำร้ายชาวบ้านที่เมืองหนิงเฉิง มอบรางวัลเป็นทองสิบหีบ ไข่มุกราตรีสิบหีบ รวมทั้งข้ายังได้จัดสรรที่ดินให้กับแม่ทัพหยวนและนายทหารในกองทัพตามความเหมาะสม”“เป็นพระกรุณาพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมนั้นเป็นทหารทำหน้าที่รับใช้แผ่นดินปกติ ของล้ำค่าควรเมือง กระหม่อมไม่ขอรับ” แม่ทัพหยวนตอบปฏิเสธอย่างแข็งทื่อ หากเป็นคนอื่นเอ่ยเช่นนี้ อาจจะทำให้ฮ่องเต้เฉินเฟยหลงกริ้ว แต่เพราะเขารู้จักแม่ทัพหยวนผู้นี้ดีจึงเข้าใจ นักรบเช่นแม่ทัพหยวน ไม่ได้ต้องการเงินทอง แถมเขาไม่ถนัดเรื่องการประจบสอพลอสักเท่าไหร่“ส่วนเจ้า องค์ชายห้าเฉินหนิงจิน เจ้าทำให้พ่อประทับใจมาก ข้าได้ข่าวว่าเจ้าเร่งทัพไปช่วยทางเหนือจนแทบไม่ได้กินไม่ได้นอน ไปถึงก็นำยาถอนพิษมอบให้กับคนในกองทัพกิน จนอาการดีขึ้นและสามารถพลิกกลับมาเอาชนะเผ่าสู่ได้”“เสด็จพ่อกล่าวเกินไปแล้ว ลูกนั้นโชคดีมีกุนซ