Semua Bab เกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี: Bab 41 - Bab 50

“ดูจากโหงวเฮ้ง คงมีคนอยากเอาชีวิตบุรุษเช่นท่านไม่มากก็น้อย อยากไปนักก็ระวังตัว สวมเกราะอ่อนเอาไว้เสียบ้าง”หลิวซีซวนตัดสินใจเอ่ยเตือนอ้อมๆ ไม่รู้ว่าคนผู้นี้จะฟังหรือไม่ แต่ถือว่าเขาได้เตือนแล้ว หากกลับไปแล้วยังตายอีก ก็นับว่าเป็นโชคชะตาที่พรากไม่ให้เราคู่กัน ข้าก็คงทำได้แค่ทำใจเท่านั้น“คุณชายหลิว คุณชาย ช่วยลูกข้าด้วย” เสียงร้องแรกแหกกระเชอดังขึ้นมาจากด้านหน้า ก่อนจะมีหญิงนางหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน เมื่อเขาสังเกตให้ดีก็ถึงกับเบิกตากว้าง“ท่าน..ฮูหยินเจ้าเมือง” ทำไมถึงได้ดูโทรมขนาดนี้“เจ้าช่วยหลี่เฉียงฮุยด้วย เขาสลบไปหลายวัน ยังไม่ฟื้นเลย”“ฮูหยิน ข้ามิใช่หมอ”“ข้าตามหมอทุกคนมาแล้ว ล้วนแต่บอกว่าร่างกายของเฉียงฮุยแข็งแรงดี ไม่มีปัญหาอะไร แต่เขายังไม่ฟื้น เจ้าช่วยตรวจดวงชะตาให้เขาทีเถิด”หลี่เฉียงฮุยผู้หล่อเหลาและสง่างามผู้นั้น เขายังจำได้ดี คนผู้นั้นมีสง่างาม เป็นคนแรกที่เขาพบแล้วพลังด้านการพยากรณ์ของเขาปะทุออกมา เขาคนนั้นมีดวงชะตาที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก เป็นดวงชะตาที่ไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อยและในฐานะนักพยากรณ์ ดวงชะตาเช่นนั้น ไม่สามารถล้มหมอนนอนเสื่อได้เกินหนึ่งวันต้องเกิดอะไ

เขาวิ่งมาเรื่อยๆ ก็พบกับห้องโถงใต้ดินอีกแห่ง สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่ห้องว่างเปล่าไร้สิ่งของ แต่คนจากตระกูลหลิวนั้นไม่อาจถูกลวงตาด้วยค่ายกลธรรมดาได้ เขาฟาดดาบไปยังผนังแห่งหนึ่งมันก็ปรากฏเป็นประตู เมื่อเปิดออกไปก็พบว่ายามนี้พวกเขากำลังยืนอยู่ที่ศาลากลางป่าแห่งหนึ่ง“แฮ่ก แฮ่ก คุณชายหลิว เมื่อกี้มันอะไรกันแน่”“อุโมงค์ลับยังไงล่ะ เป็นเส้นทางลับที่พาเรามายังศาลาทำพิธีในป่านี้ เจ้าไม่รู้สึกหรือว่าที่แห่งนี้มีพลังงานดำมืด น่าขยะแขยงเพียงใด กลิ่นอายความชั่วร้ายที่ปกคลุมเหิงเยว่ในช่วงที่ผ่านมาก็มาจากที่นี่” เขาผายมือไปยังแท่นทำพิธีที่เต็มไปด้วยเลือดชโลมไปทั่วบริเวณ ที่นี่มีทั้งเทียนสีแดงที่ส่องสว่างไม่มีวันดับ มีมีดที่ปักอยู่บนตุ๊กตาดินปั้นที่กำลังแต่งกายด้วยเศษผ้าของหลี่เฉียงฮุย ด้ายสีแดงโยงใยเป็นเส้นสายจากตัวตุ๊กตาไปยังตุ๊กตาตัวใหญ่สวมใส่ชุดหรูหราอีกตัว“หัวหน้า ท่านคิดเหมือนข้า ใช่หรือไม่”“ใช่ ข้ากำลังคิดว่าผู้ที่ชิงดวงชะตาของหลี่เฉียงฮุยไป น่าจะเป็นจวิ้นอ๋อง” “เช่นนั้น เขาย่อมมีแผนร้ายกับราชบัลลังก์เป็นแน่ เราต้องรีบทำลายพิธีชั่วช้านี้” เลี่ยงชิงเอ่ย ก่อนจะหันมาทางคุณชายหล

จวบจนวันที่หลิวซีซวนเกือบตาย เขาจึงรู้ใจตัวเองว่าเขาตกหลุมรักเกอคนงามจนยากจะถอนตัวได้ ตอนที่หลิวซีซวนโดนฟ้าผ่าจนกระเด็น ดวงใจของเขารู้สึกเหมือนกับโดนมือที่มองไม่เห็นบีบรัด ตอนนั้นหลิวซีซวนนั้นเย็นยะเยือกไปทั้งตัวอย่างน่าประหลาด เมื่อหมอได้ตรวจอาการก็พบว่าหลิวซีซวนนั้นอาการหนักไม่น้อย ไม่น่าเชื่อว่าเพียงข้ามคืน เขาจะฟื้นขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้กับเขาได้ ช่างเป็นรอยยิ้มที่ไม่อยากแบ่งให้ใครได้เห็นเลยสักนิด“จางหย่ง เจ้าแอบจุมพิตหลังมือข้า ข้าเสียหาย ข้าขอเรียกร้องให้เจ้ารับผิดชอบด้วยการมาเป็นสามีของข้า”ชายหนุ่มถึงกับหลุดหัวเราะเสียงดังกับคำพูดของอีกฝ่ายฟื้นขึ้นมาเกี้ยวเขาได้ คงไม่เป็นอะไรมากเลยสินะ“สิ่งใดที่ข้าทำลงไป ข้าพร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่าง” เขาเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะผละไปนำถ้วยยามาป้อนให้เขาอย่างระมัดระวัง“เจ้ารู้หรือไม่ ว่านี่คือยาอะไร”“ยาอะไร ก็ยาบำรุงที่เจ้าต้มให้ข้ากินทุกวันยังไง”เขาส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะเฉลย“นี่คือยาถอนพิษกร่อนปราณ ข้าให้คนไปสืบแล้ว พิษที่เจ้าได้รับต่อเนื่องมาหลายปีคือ พิษกร่อนปราณ เป็นยาพิษที่ถานซงอวิ้นซื้อมาจากตลาดมืดเพื่อนำมาใช้กับเจ้า ทำให้เจ้าไม่อาจตั้งคร

“เช่นนั้น ข้าขอถามท่านคุณชายหลิว ท่านแซ่เดิมคือ แซ่เหอ มาจากเมืองหลวงใช่หรือไม่”ชายหนุ่มคิ้วกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะตอบ“ใช่ ข้าคือเหอซีซวน อดีตเกอผู้งดงามอันดับหนึ่ง อดีตภรรยาของรองเจ้ากรมโยธาที่ถูกตราหน้าด้วยข้อหาคบชู้นั่นแหละ ท่านกลัวว่าตนเองจะคบหากับคนที่มีชื่อเสียงไม่ดีหรือ”“ไม่ใช่เช่นนั้น ข้าแค่ถามให้แน่ใจ เรื่องที่ท่านถูกใส่ร้าย ข้าพอจะมองออก ถึงเรื่องราวจะฉาวโฉ่แต่คนในเมืองหลวงก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจนัก ท่านไม่ต้องกังวลว่าตนเองจะด่างพร้อย เพราะมีคนอีกไม่น้อยที่ไม่ได้โง่ แต่ที่ข้าสงสัยก็คือ ท่านยังปักใจกับถานตงหยางอยู่หรือไม่” หลี่เฉียงฮุยเอ่ยถามลองเชิง แต่กลับได้สายตาที่มองอย่างเย็นเยียบกลับไป“คุณชายหลี่ ข้าดูโง่นักหรือยังไง ข้าไม่รักคนที่สร้างเรื่องใส่ความ วางยาพิษ ขับไล่ข้า พยายามสังหารข้า แล้วปล้นชิงสมบัติกลับไปหรอก”“โอ้ ฟังดูเหมือนอดีตสามีของท่านนั้นจะชั่วช้ากว่าที่ข้าได้ยินมาเสียอีก ท่านรู้หรือไม่ว่าเขาอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”“ข้าไม่แปลกใจหรอก เขาเป็นคนที่ทะเยอทะยาน ที่ผ่านมาเขาใช้ทรัพย์สมบัติของข้าโปรยให้กับขุนนางเพื่อถางเส้นทาง จนก้าวขึ้นมาเป็นขุนนางระดับหกได้อ

“นึกว่าใคร ที่แท้เป็นคนกันเอง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เซวียนจางหย่ง ข้านึกว่าเจ้าตายไปเสียแล้ว เห็นเจ้ายังมีชีวิตแข็งแรงเช่นนี้ บิดาเจ้าคงดีใจไม่น้อย” จวิ้นอ๋องกัดฟันพูด ด้วยน้ำเสียงมีเมตตา“กระหม่อมก็อยู่ที่เหิงเยว่มาหลายเดือนแล้ว เสียดาย ไม่ได้เจอพระองค์เลยสักครั้ง ได้เจอกันวันนี้ นับว่าเป็นโชคของกระหม่อมโดยแท้” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยท่าทางยียวน พร้อมกับสั่งการให้คนของเขาเข้าไปหาหลักฐานในวัด“แท้จริง กระหม่อมก็เหมือนกับคนที่ตายไปแล้ว เพราะกระหม่อมมาสืบราชการที่วัดซือคงแต่โดนหลวงจีนในวัดวางยาพิษแล้วตามไล่ล่า โชคดีที่มีคนช่วยข้าเอาไว้ จึงได้ทำความดีช่วยเหลือทางการของเหิงเยว่พ่ะย่ะค่ะ” “ใต้เท้าท่านนี้ อาตมาเลอะเลือน ไม่รู้ว่ามีมารร้ายแฝงตัวอยู่ในวัดเสียนาน แถมยังกล้าทำร้ายขุนนางอีก” ไต้ซือไป๋รีบออกตัวทันที“เหรอ เป็นมารร้ายที่ปลอมตัวเป็นหลวงจีน หรือว่าแท้จริงเป็นหลวงจีนชั่วที่แสร้งทำตัวดีกันแน่” วาจาบาดหูของหัวหน้าหน่วยตงฉาง ทำเอาทุกคนถึงกับสูดหายใจลึก“ประสกกล่าวเกินไปแล้ว อาตมาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้”“เป็นเช่นนั้นหรือ ไต้ซือ เมื่อคืน เป็นข้าเองที่บุกเข้าไปทำลายพิธีชั่วช้าในวัด