Semua Bab บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน: Bab 71 - Bab 80

ยามสายตะวันจ้าหมิงเยว่ค่อยๆ ตื่นลืมตาแล้วลุกขึ้นมาแต่งกายอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง หญิงสาวส่ายหน้านึกระอาเกินจะกล่าว ร่างกายของคุณหนูไป๋ผู้นี้อ่อนแอบอบบางเกินไปแล้วจริงๆนอกจากไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะฝึกวรยุทธ์ขั้นสุดยอด ยังไม่สมควรให้สามีนอนกอดด้วยกระมังแค่สิบรอบเพื่อเบี้ยเลี้ยงสิบเท่าก็เอาชีวิตแทบไม่รอดเฮ้อ...คิดไปก็ถอนหายใจพลางนวดเนื้อตัวที่ปวดเมื่อยไปจิ่นซินที่ช่วยบีบไหล่ให้นายหญิงก้มหน้ามองริ้วรอยฝากรักอย่างสนใจใคร่รู้ตามประสาคนไม่เคย เพลิดเพลินยิ่ง“วันนี้ฮูหยินน้อยได้รับยกเว้นคารวะน้ำชาเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพกำชับไว้ว่าให้ท่านพักผ่อน”“อืม...” หมิงเยว่กล่าวเสียงเนือย “อาหารเช้าวันนี้ข้าขอแค่ข้าวต้มก็พอ อาหารหนักท้องไม่ต้อง ข้าเกียจคร้านแม้แต่จะเคี้ยว”จิ่นซินได้ยินเช่นนั้นก็หลุดหัวเราะออกมา ช่วยมิได้ที่ฮูหยินน้อยเป็นที่โปรดปรานมากเหลือเกิน“แต่อาหารเหล่านี้เป็นท่านแม่ทัพกำชับให้ท่านกินให้หมดนะเจ้าคะ”หมิงเยว่เหลือบตามองบนโต๊ะที่เหล่าสาวใช้เพิ่งนำอาหารมาวาง มีทั้งหมั่นโถว ซาลาเปาไส้เนื้อ ผัดผักหลากสี ปลานึ่ง ไข่ม้วนตำรับพิเศษ ขาหมูตุ๋น ซุปไข่ในนมวัว ทุกสิ่งล้วนบำรุงร่างกายให้แข็งแรง

คำพูดเถรตรงดุจฟ้าผ่า ทำหยางเจี้ยนอึ้งงัน“ร่วมรักกับเจ้าไม่พอ ไปต่อกับอนุ?” เขางุนงงยิ่ง“ใช่!” หมิงเยว่สะบัดแขนเสื้อกอดอกอย่างฉุนเฉียว แรกเริ่มที่แต่งงานกันนางมิได้รู้สึกอันใดกับการที่เขามีอนุ ทว่ายิ่งอยู่ด้วยกันนานวัน ความรู้สึกหนึ่งพลันแทรกซึม ความรู้สึกนั้นหญิงสาวไม่แน่ใจว่าคืออันใด แต่มันรุนแรงมาก แค่ได้ยินว่าเขาไปหาซู่หลินนางก็รู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่มลงมาเหตุใดต้องหวงแหนเขาปานนี้...หมิงเยว่คร้านจะสงสัยคาใจ นางหันมาคำรามใส่หน้าสามีตัวดี “อย่าคิดว่าข้าจะยอมใช้สามีร่วมกับใครเชียว หึ!”ท้ายที่สุดบุรุษผู้หนึ่งจึงได้เข้าใจภรรยาเสียทีหยางเจี้ยนถึงขั้นถอนหายใจหนักอก ยกนิ้วแกร่งขึ้นดีดหน้าผากสตรีงี่เง่าดังเปาะ“โอ๊ะ!” หมิงเยว่หลบไม่ทัน “ท่านตีข้าทำไมเนี่ย?”“เจ้าคงชอบดูงิ้วมากกระมังถึงได้ชอบคิดเองเออเองจนกลายเป็นเรื่องราวโศกนาฏกรรมเยี่ยงนี้”วาจาของหยางเจี้ยนทำหมิงเยว่เม้มปากแน่นเขารู้ได้อย่างไรว่านางชอบดูงิ้วที่สุด ชาติก่อนถึงขั้นขโมยจับคนทั้งโรงงิ้วให้นั่งเรือหลายร้อยลี้เพื่อมาแสดงให้นางดูที่เกาะกลางทะเล เจ้าพวกนั้นร้องไห้ไปเล่นงิ้วไป นางจึงมอบไข่มุกน้ำลึกหายากและอาหารทะเลราคาแพงให้

ทางฝั่งหยางเจี้ยน ด้วยกำลังภายในที่เป็นเลิศ คำพูดของเจียวหั่วมีหรือที่เขาจะไม่ได้ยินกระนั้นชายหนุ่มยังคงโอบกอดหญิงสาวผู้เป็นภรรยาให้มองประเมินความเป็นไปในเรือนหนึ่งอย่างใจเย็นแทนคำอธิบายอันใดให้ยืดยาวเพราะหากให้กล่าววาจาเถรตรงก็คงเป็นการทำลายเกียรติของผู้อื่นอย่างโจ่งแจ้ง มิสู้มาแอบดูให้เห็นด้วยสองตา แม้จะชั่วช้ากว่าแต่กระจ่างชัดจริงแท้แน่นอนหมิงเยว่ที่เบิกตาแอบดูคู่ยวนยางเล่นน้ำบนเตียงกลับมิได้ยินเสียงอันใดนอกจากเสียงครวญครางจากในห้อง เพราะกำลังภายในของนางยังคงว่างเปล่าริมฝีปากสีกุหลาบของหญิงสาวสั่นระริก ใจเต้นระรัว เมื่อรับรู้ได้ว่าท่วงท่าชั้นเชิงของซู่หลินไม่ธรรมดาเลยสักนิด อีกทั้งนายท่านรองเองก็ไม่สามัญเช่นกันสองคนนั้นร้อนแรงปานนี้เชียวหรือ ฝีมือน่านับถือยิ่งเมื่อพินิจดูโดยละเอียดยังสังเกตได้ว่า นี่มิใช่ครั้งแรกของทั้งสอง พวกเขาน่าจะเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันมาก่อน เพราะทั้งคู่รุกรับประทับเรือนกายในจังหวะเร่งเร้าเร่าร้อนด้วยรู้ใจกันและกันอย่างเห็นได้ชัดอา...หรือว่า...หมิงเยว่พลันเข้าใจกระจ่างถ่องแท้ โดยมิต้องสืบ และไม่ต้องเค้นถามสามีสักคำท่ามกลางราตรีเย็นเยียบ หยางเจี้ยน

หลังจากสะสางอาสะใภ้เสร็จ หยางเจี้ยนก็กลับมาจัดการภรรยาต่อ ชายหนุ่มนั่งรออยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเย็นชาท่าทางน่ายำเกรงหมิงเยว่ผู้สำนึกได้แล้วว่าเข้าใจผิดก็รีบรินน้ำชามายกให้สามีอย่างนอบน้อม “ข้าผิดไปแล้ว”หยางเจี้ยนแค่นเสียงฮึ “รู้ตัว?”หญิงสาวพยักหน้าถี่ก่อนก้มหน้างุดด้วยความละอาย หลุบตามิกล้าเหลือบขึ้นสักนิดยังได้ยินเสียงพร่ำบ่นจากคนตัวโตดังอีกว่า“ตัวข้าเป็นบุรุษต่ำต้อยพูดจาไม่มีน้ำหนักกระมัง ภรรยาถึงไม่คิดฟังกันสักคำ รั้นแต่จะเก็บผ้าหอบของมีค่าไปขายแลกเงินเพื่อออกท่องยุทธเพียงลำพัง”น้ำเสียงแดกดันวาจาประชดประชันยิ่งนัก หมิงเยว่เงยหน้ากะพริบตามองปริบๆ ในท่าส่งถ้วยชายื่นให้เขาหยางเจี้ยนไม่เข้าใจสตรีในห้องหอผู้นี้อย่างแท้จริง นางมีความคิดจะออกไปท่องยุทธหรือ? เอ่ยไปใครจะเชื่อ!ตัวเขานั้นเริ่มคุ้นชินกับกิริยาห้าวหาญของนางก็จริง แต่ความคิดแหวกประเพณีเยี่ยงนี้ของนางทำเขากังวลใจนัก“สำนึกหรือยัง?”ถามพลางเอื้อมมือรับชามาดื่มอึกหนึ่ง อืม...ขมยิ่ง!หมิงเยว่ยิ้มเจื่อน “สำนึกแล้ว”หยางเจี้ยนคืนถ้วยชาให้ก่อนสะบัดมือคราหนึ่ง“ไปชงชามาใหม่”หญิงสาวพยักหน้ากลับไปชงชากาใหม่อย่างเชื่อฟัง นางบรรจงริน

เจียวหั่วลอบกระตุกยิ้ม คิดว่าสมควรอาศัยส่วนนี้ส่งคืนซู่หลินให้หยางเจี้ยน ทว่าเมื่อเหลือบเห็นสายตาพิฆาตของหลานชายสามีที่ส่งมา นางพลันสะดุดลมหายใจเฮือกจำต้องเก็บความคิดโฉดชั่วทันทีหยางเจี้ยนเอ่ยอย่างสุขุม “เรื่องนั้นล้วนมิใช่ปัญหา ข้าไม่เคยเข้าหอกับอนุซู่สักครา และไม่เคยคิดจะเข้าด้วย เพราะอนุซู่กับท่านอา...”พูดยังไม่ทันจบถึงการลอบมีสัมพันธ์สวาทฉาวโฉ่ เจียวหั่วก็รีบแทรก “สะใภ้ไม่สะดวกปรนนิบัติท่านพี่ให้ดีเหมือนเมื่อก่อน จึงต้องการรับซู่หลินมาช่วยแบ่งเบาเจ้าค่ะ เรื่องนี้ปรึกษากับท่านพี่และเลียบเคียงถามอนุซู่เอาไว้แล้ว ท่านพี่กับข้าเห็นพ้องต้องกันและอนุซู่ก็ยินยอมพร้อมใจ”เมื่อภรรยาออกหน้าให้เช่นนั้น หยางเจ๋อที่ยามนี้ถูกยาเทพบอกภูตสั่งของเจียวหั่วครอบงำกระทั่งหลงใหลซู่หลินจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นก็รีบพูดสนับสนุน“ถูกต้องขอรับท่านพ่อท่านแม่ ฮูหยินของข้าเห็นว่าบ้านรองยังไร้ทายาทเป็นบุรุษ อีกทั้งนางก็ต้องดูแลบุตรสาวจนไม่สะดวกปรนนิบัติข้า ส่วนเจี้ยนเอ๋อร์เองก็มิได้คิดจะมีทายาทกับอนุซู่ ทั้งยังมิเคยเข้าหอกัน อนุซู่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง เมื่อซู่หลินมาอยู่กับข้าย่อมไม่มีอันใดแตกต่าง จะอย่างไรนางก็เป