Semua Bab บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน: Bab 61 - Bab 70

หมิงเยว่รับฟังพลางมองหน้าสาวใช้ของตนอย่างอึ้งๆ รู้เลยว่าการได้มาซึ่งรายงานเหล่านี้ อีกฝ่ายคงตั้งใจแอบฟังอย่างชั่วร้ายปานใด เพราะมันไม่ง่ายเลยที่จะได้มาจิ่นซินคงเก็บกดมานานเหลือเกิน...หญิงสาวแหงนหน้ามองฟ้านอกหน้าต่าง พึมพำในใจคุณหนูไป๋เอ๋ยคุณหนูไป๋ แม้ครอบครัวไป๋ เจ้าไม่มีใคร แต่รู้หรือไม่? เจ้ามีสาวใช้ที่ภักดีที่สุดอยู่คนหนึ่งหมิงเยว่ให้รู้สึกปลื้มปริ่มแทนร่างเดิมเหลือเกินจังหวะนั้นนางจึงตัดสินใจลงมือทำบางสิ่งเพื่อไม่ให้จิ่นซินต้องผิดหวังและที่สำคัญ เพื่อเป็นการพิสูจน์ใจให้สามีได้เห็นหยางเจี้ยนจะได้มั่นใจว่าหมิงเยว่ผู้นี้มิได้คิดอันใดกับเจ้าสุกรหลี่เฟยเทียนแม้แต่เสี้ยวเดียววันรุ่งขึ้น แผนการร้ายจึงเริ่มปฏิบัติอย่างรวดเร็วหมิงเยว่เป็นคนที่คิดเร็วตัดสินใจเด็ดขาดฉับไวเสมอ ไม่เช่นนั้นในชาติก่อนคงไม่อาจควบคุมสมุนโจรได้หรอกวันนี้ระหว่างทางที่หญิงสาวเดินตามแผ่นหลังสง่าแต่เย็นชาของหยางเจี้ยนดังเช่นทุกวัน นางรีบเร่งฝีเท้าให้เดินเคียงข้างร่างสูงแล้วส่งเสียงกระซิบกระซาบอย่างอ่อนหวานใส่จริตเพิ่มมารยาเต็มที่แต่อาจเพราะมาจากหุบเขาในกาลก่อนการกระทำอันใดล้วนคล่องแคล่ว ท่วงท่าผ่าเผยทะมัดทะแ

หญิงสาวถลึงตามอง นึกอยากกัดปลายจมูกโด่งที่ยื่นมาใกล้ยิ่งนักแม่ทัพหนุ่มเองก็นึกอยากฉกชิมพวงแก้มนวลปลั่งของนางตรงหน้าเช่นกัน หากแต่ที่นี่ไหนเลยจักเหมาะสม รอกลับจวนก่อนเถิด นางไม่รอดแน่!หยางเจี้ยนถอยห่างจากหมิงเยว่พลางเอนกายพิงแผ่นหลังกว้างกับหมอนอิง ชันเข่าหนึ่งข้างด้วยท่าทางคล้ายหนุ่มเจ้าสำราญที่กำลังเกียจคร้าน แลดูเปี่ยมเสน่ห์ยั่วยวนเกินต้านทาน ไร้ซึ่งท่าทีเคร่งครัดเครียดขรึมอันน่าครั่นคร้ามยามนี้บุรุษสง่าผ่าเผยในอาภรณ์สีดำแววตาเยือกเย็นท่าทางเคร่งขรึมน่าเกรงขามผู้หนึ่งคล้ายเปลี่ยนไปแม่ทัพหยางผู้เปี่ยมอำนาจมากบารมี เต็มไปด้วยรัศมีสูงศักดิ์ ทั้งสุขุมและสง่างาม กำลังกลายร่างเป็นเพียงสามีธรรมดาผู้หนึ่งซึ่งนั่งจิบชาอยู่กับฮูหยินของเขาเท่านั้น แววตาคมเข้มที่ทอดมองคนงามจึงร้อนแรงแฝงแววกรุ้มกริ่มไม่มีเก็บกลั้น กิริยาเช่นนี้ไม่เคยมีผู้ใดได้ยลอย่างแน่นอน นอกจากนางผู้เป็นภรรยาทว่าอนิจจา นางผู้เป็นภรรยากลับมิได้รู้ตัวเลยว่าตนเองได้รับสิทธิพิเศษปานใด สนิทสนมจนน่าอิจฉาแค่ไหน ยังคงแอบแยกเขี้ยวยิงฟัน มารยาสาไถยเรื่อยเปื่อย“สตรีควรงดงามประหนึ่งบุปผาต้องพิรุณสะท้อนแสงตะวัน ทั้งนุ่มนิ่มนุ่มนวลอิ

เสียงสูดหายใจเข้าลึกยาวอย่างต้องการระงับความตื่นเต้นยินดีเกิดขึ้นพร้อมปลายเท้าที่ก้าวเข้ามาเสี่ยวเอ้อร์เห็นลูกค้าก็รีบเข้าหาเพื่อเชื้อเชิญต้อนรับ “แม่นางจองไว้หรือนัดหมายกับผู้ใดหรือไม่ขอรับ?”โรงน้ำชาเฉินเฟินมีลูกค้าแน่นขนัดทุกวัน หากมิได้สั่งจองเอาไว้ล่วงหน้าย่อมต้องมีการนัดหมายมาเจอกับผู้ที่จองไว้ก่อนหน้าถึงจะได้โต๊ะรับน้ำชาชั้นเลิศจากที่นี่เหยาฟู่หรงปรายตามมองอย่างเย่อหยิ่งประหนึ่งคุณหนูสูงศักดิ์พลางตอบเสียงเรียบเย็น “ข้านัดหมายกับท่านแม่ทัพหยาง”ประโยคนี้ยามเอ่ยออกมาช่างพาให้หัวใจพองโต หญิงสาวจึงเชิดปลายคางขึ้นเล็กน้อยรู้สึกภาคภูมิอย่างมากเสี่ยวเอ้อร์พยักหน้า “อ้อ...เช่นนั้น เชิญแม่นางทางนี้ขอรับ” เขาผายมือเชื้อเชิญให้เดินตามขึ้นไปทางชั้นสองเหยาฟู่หรงขยับกายเดินตามการผายมือเชื้อเชิญนั้นด้วยท่วงท่าของสาวน้อยผู้งดงามประดุจนางฟ้าบนชั้นสองของโรงน้ำชาเฉินเฟินแบ่งห้องออกเป็นสองฝั่ง แต่ละฝั่งมีทั้งหมดห้าห้องหันหน้าเข้าหากัน กั้นเอาไว้ด้วยระเบียงทางเดินตรงกลางประตูทุกบานถูกเลื่อนปิดจึงทำให้ไม่อาจมองเห็นว่าผู้ใดนั่งอยู่ด้านใน ห้องฝั่งตรงข้ามอาจไม่ได้ยินเสียงพูดคุยรบกวน ทว่าห้องที่ติ

ภายในห้องเย็นฉ่ำคลอเคล้าดนตรีปลุกประโลมไร้ควันจากธูปหรือกำยาน ปราศจากยาครอบงำใดๆทุกสิ่งที่สรรสร้างคล้ายมายาล้วนเกิดจากมโนสำนึกภายใต้จิตใจผิดชอบชั่วดีของปัจเจกบุคคลหากหนักแน่นมากพอผลลับย่อมเผยออกมาอีกด้าน แต่หากไม่ใช่ ผลสะท้อนกลับย่อมเป็นแบบที่เห็นยามนี้หลี่เฟยเทียนกับเหยาฟู่หรงจับมือกันประหนึ่งคนรักจังหวะที่หลี่เฟยเทียนกำลังเหม่อมองคนงามพลางกอบกุมฝ่ามือน้อยๆ แล้วลูบไล้ผิวเนียนนุ่มนิ่มอย่างหลงใหล ประตูห้องพลันถูกเลื่อนเปิดดังปึงตามด้วยเส้นเสียงตะเบ็งมา“พี่เฟยเทียน!”ไป๋ลี่ถิงปรากฏกายไม่ต่างจากจอมนางพญามารพันปี นางยกนิ้วชี้หน้าด่ากราด “พี่ฟู่หรง! นังหญิงชั่ว!”เจ้าของนามทั้งสองพลันผงะคุณหนูรองสกุลไป๋แหวกกลุ่มนักดนตรีจนเครื่องสายตกแตกเสียหายแล้วพุ่งตัวเข้ามาผลักเหยาฟู่หรงจนกระเด็นก่อนหันมาทุบตีหลี่เฟยเทียนพัลวัน“พวกท่านช่างต่ำช้านัก แอบนัดเจอกันลับหลังข้า”เสียงตะเบ็งด่าทอและตบตีวุ่นวายดังแหวกอากาศทะลุห้องบนชั้นสองของโรงน้ำชาจนผู้คนต่างออกมามุงดูกันอย่างล้นหลาม ภาพนั้นสร้างความเสื่อมเสียต่อสกุลได้ไม่ยาก ทั้งยังเชื่อมวาสนาให้ชายหญิงทั้งสามได้อีกด้วยเรื่องราวฉาวโฉ่ไม่ต่างอันใดกับป

หยางเจี้ยนพึมพำทวนคำ “อยากได้เงินเพิ่ม?”หมิงเยว่พยักหน้า “อื้ม...ขอเพิ่มสามเท่าได้หรือไม่?”“หืม” ชายหนุ่มหรี่ตา ถามย้ำ “สามเท่า?”“ใช่แล้ว”หยางเจี้ยนหัวเราะเบาๆ “ย่อมได้”หมิงเยว่ได้ฟังพลันเบิกตา “ได้หรือ?” ไม่คิดว่าจะง่ายดายปานนี้ เช่นนั้นเพิ่มอีกก็ดี หญิงสาวโพล่งปาก “ห้าเท่านะ ข้าขอห้าเท่า”“ได้...”“หืม! จริงหรือ?”“อืม...”“โอ...ท่านพี่”หมิงเยว่โอบลำคอหนา ให้รู้สึกเบิกบานอย่างยิ่งแท้จริงนางต้องการสะสมเงินให้มากจะได้เอาไว้สืบเสาะเรื่องราวของน้องสาวนามซิงเยว่ มีอะไรจะได้เร่งช่วยเหลืออย่างเต็มที่“จริงหรือ? ท่านเพิ่มเงินให้ข้าจริงนะ” ถามพลางหัวเราะสดใส ดีใจที่สุดหยางเจี้ยนเห็นท่าทางของนางพลันนึกขัน“ข้าให้เจ้ากี่เท่าก็ได้ แต่มีข้อแม้”สตรีผู้เบิกบานพลันหุบยิ้ม “ข้อแม้?”หยางเจี้ยนกอดนาง สองมือเลื่อนต่ำอย่างอยู่ไม่สุข“แค่เจ้าเพิ่มรอบแต่ละคืนให้ข้า เจ้ายอมข้าได้กี่ครั้ง ข้าย่อมเพิ่มเงินให้เท่านั้น”“หา!”หญิงสาวรีบหยัดกายลุกขึ้นเพื่อหนีฝ่ามือกรุ่นร้อนที่เริ่มซุกซนตรงหน้าท้องแบนราบทว่าไร้ผล อีกคนกลับรัดแน่นและเริ่มล้วงลึก“หยางเจี้ยน!”เจ้าของนามเลิกคิ้ว ใบหน้าฉายแววเจ้าเล่ห์ ก