Semua Bab บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน: Bab 81 - Bab 90

หมิงเหยว่กวาดตามองผู้คนในร้านผ้าที่ตื่นตระหนกตกใจ “คาดว่าชาวบ้านทั้งหลายก็คงไม่ทราบเช่นกัน องค์หญิงคงมิใช่กำลังหยอกล้อผู้คนให้แตกตื่นกระมัง”คำกล่าวที่เรียกว่าห้าวหาญนี้ค่อนข้างจริงใจทีเดียว สีหน้าแววตายังใสซื่อมากด้วย ไร้พิษภัยอย่างยิ่งทว่ากลับทำองค์หญิงเจ็ดสะอึกชะงักงันหากเสด็จพ่อทรงล่วงรู้ว่านางปลอมตัวมาเที่ยวตลาด แต่กลับทำตัวเอิกเกริกต่อชาวบ้าน คงถูกคำสั่งกักบริเวณแน่คิดพลางหันไปถลึงตามองนางกำนัลข้างกายนางกำนัลพลันหน้าซีดเป็นไก่ต้มทันทีเมื่อครู่นางแค่เสนอหน้าเอาใจองค์หญิงเจ็ดเท่านั้น เพราะรู้ดีว่านายหญิงแอบชื่นชมท่านแม่ทัพหยางผู้หล่อเหลา การเจอภรรยาของเขา ซึ่งเป็นบุรุษที่ผู้เป็นนายหมายปอง ย่อมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อระบายความอัดอั้นและประกาศศักดาตามวิสัยนางผู้รู้ใจเจ้านายย่อมมิอาจเพิกเฉย แต่ไหนเลยจะนึกถึงผลที่ตามมาท่ามกลางสายตาชาวบ้านเช่นนี้ องค์หญิงเจ็ดต่อให้อยากกลั่นแกล้งมดปลวกตัวเล็กๆ ก็คงไม่อาจกระทำตามใจ นับประสาอันใดกับฮูหยินแม่ทัพหยางผู้เกรียงไกรคงไม่แคล้วถูกล่ำลือเสียหายจนเสื่อมเสียทั้งราชวงศ์นางจึงถลึงตามองหมิงเยว่อย่างโกรธเคืองเป็นที่สุด มีความนัยในสีหน้าว่า ‘บัง

เทียบเชิญถูกส่งมาถึงเรือนส่วนตัวภายในจวนสกุลหยางหมิงเยว่เปิดเทียบเชิญหรูหราออกดู นางยืนไล่อ่านตัวอักษรอย่างแปลกใจอยู่ตรงริมหน้าต่างแสงจันทร์สว่างที่ส่องกระทบร่างนางผสานแสงเทียนในห้องเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งบอบบางงอมงอนราวปีศาจสาวจอมล่อลวง“เชิญร่วมงานล่องลำนำเยือนธาราหรือ?”หยางเจี้ยนพาเรืองกายสูงใหญ่ที่หอมกรุ่นจากการอาบน้ำมายืนซ้อนแผ่นหลังภรรยา พาความอบอุ่นโอบล้อมรอบกายระหง เขาก้มหน้าจนคางเกยกับกระหม่อมนางแล้วเอ่ยถามเสียงทุ้มเบา “เจ้าได้รับเทียบเชิญด้วยหรือ?”หมิงเยว่มุ่นคิ้วสงสัย “เป็นงานอะไรหรือ?”หยางเจี้ยนยืดตัวขึ้นแล้วหันหลังนั่งลงตรงเก้าอี้กลม พยักเพยิดให้หมิงเยว่เช็ดผมให้หญิงสาวจึงวางเทียบเชิญเอาไว้บนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจก่อนหันมาสนใจสามีมากกว่า นางยืนตรงแผ่นหลังสามี บรรจงเช็ดเส้นผมดำขลับยาวสยายให้เขาอย่างเบามืออดีตนางโจรผู้ไร้กฎระเบียบเริ่มกลายร่างเป็นสตรีที่ดี เป็นภรรยาตัวน้อยของสามี ทั้งยังประพฤติตนงดงาม กระทั่งตัวนางเองยังแปลกใจในขณะที่แม่ทัพหนุ่มผู้เคร่งครัดเริ่มกลายร่างเป็นบุรุษที่หย่อนยานในกรอบเหล็กแห่งชีวิตโดยไม่รู้ตัว ตั้งแต่ได้นางผู้นี้เป็นภรรยา เขาไม่สงวนกิริยาท่

งานนี้แม้แยกลำเรือล่องธาราทว่ายามรอเวลาสังสรรค์อยู่ที่ริมทะเลสาบ กลุ่มของบุรุษกับกลุ่มของสตรีสามารถยืนใกล้กันได้ ทั้งยังทักทายปราศรัยได้ตามสบาย ไม่นับว่าผิดจารีตแต่อย่างใดขณะกำลังรอเวลาบรรดาเชื้อพระวงศ์เสด็จเข้ามาในงานร่วมสำราญ ขุนนางหนุ่มแน่นที่โดดเด่นที่สุดยามนี้ก็เห็นจะเป็นหยางเจี้ยน เขาทั้งหล่อเหลาทั้งยังมีบารมีเหนือใคร ยามถูกผู้อื่นเข้ามาเสวนายังได้รับการคารวะก่อนตลอดเวลา คุณหนูทั้งหลายยังเดินเข้ามาย่อกายทักทายอย่างอ่อนช้อย หลายนางควบคุมกิริยาให้งดงามและอ่อนหวานอย่างที่สุด ท่าทางยามช้อนตามองอย่างเขินอาย แพขนตายาวงอนสั่นระริกนั้นยังเย้ายวนชวนหวั่นไหวอย่างยิ่งหยางเจี้ยนรับการทักทายตามมารยาทด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่เผยอารมณ์ หากแต่แววตาคมที่จ้องตอบยามสนทนากลับทำแม่นางน้อยทั้งหลายสะเทิ้นอายถ้วนหน้า ทั้งๆ ที่นัยน์ตาสีรัตติกาลของเขาออกจะเย็นชาปานนั้นแม่ทัพหนุ่มมุ่นคิ้วผินใบหน้าออกไปอย่างเชื่องช้าอย่างไม่คิดต่อคำสนทนา พวกนางก็ยังไม่อยากละสายตาจากเขาเลยสักนิด ปรารถนาใกล้ชิดอีกสักเล็กน้อยยิ่งเห็นร่างสูงสง่าใกล้ๆ ก็อดจินตนาการมิได้ว่าภายใต้เสื้อผ้าสีเข้มนั้น เขาจะมีสัดส่วนสมบูรณ์แบบแค่ไหน

เมื่อเชื้อพระวงศ์ทั้งชายและหญิงมาถึง ทุกผู้คนตรงริมทะเลสาบจึงทำความเคารพ ก่อนจะพากันเดินตามแผ่นหลังของบุคคลสูงศักดิ์ขึ้นไปบนเรือที่แยกชายหญิงฮ่องเต้เยี่ยนหลงเซียนมีสนมมากมาย บุตรชายหญิงก็หลายคนยามนี้มีองค์ชายใหญ่ที่ครองตำแหน่งรัชทายาทอายุยี่สิบหกปี นอกนั้นเป็นองค์ชายลำดับรองลดหลั่นลงไปซึ่งมีอายุสิบกว่าปี องค์ชายน้อยวัยกำลังซุกซนก็มีแต่ที่มาร่วมงานในวันนี้ก็เห็นจะมีองค์รัชทายาทกับองค์ชายหนุ่มน้อยอีกสามคนเท่านั้นส่วนองค์หญิงก็มีหลายพระองค์เช่นกัน ทว่าทุกคนถูกจับให้แต่งงานเพื่อคานอำนาจทางการเมืองไปหมดแล้ว ยามนี้เหลือเพียงองค์หญิงเจ็ดคนเดียวที่ยังไม่ออกเรือน ทั้งยังครองตำแหน่งธิดาที่ฮ่องเต้เยี่ยนโปรดปรานที่สุดเช่นนั้น เวลานี้เรือฝั่งสตรีจึงมีองค์หญิงเจ็ดที่มีอำนาจมากที่สุด และทันทีที่เยี่ยนลู่เสียนขึ้นเรือมา นางก็เบ่งบารมีโดยพลัน คุณหนูทุกคนจึงเอาใจใส่เพียงองค์หญิงผู้นี้สตรีทั้งหลายต่างพุ่งตัวไปเอาอกเอาใจเยี่ยนลู่เสียน มีบ้างประปรายที่ยืนคุยกันอีกฝั่ง ซึ่งทุกคนนั้นเป็นฮูหยินของทายาทผู้สืบทอด จึงต้องพึงสำรวมและระแวดระวังกิริยาเป็นพิเศษ มิให้ตนเองต้องเข้าไปพัวพันความขัดแย้งของใคร จนอา

ขณะที่มู่ชิวกำลังนึกเห็นใจหมิงเยว่จนต้องเหม่อมอง มิรู้ว่าเมื่อใดกันที่เบื้องหน้าของนางพลันมีหมู่ปลาหลากสีหลายชนิดแหวกว่ายวนเวียนในน้ำฝูงใหญ่ประหนึ่งแสงรุ้งสดใสในมวลน้ำสีคราม ยิ่งกว่าบุปผาเบ่งบานตระการตาภายใต้ธาราเย็นเยียบ สวยงามยิ่ง“ไอ๋หยา อะ...อะไรกัน?” มู่ชิวอุทานเสียงหนึ่งจิ่นซินยิ่งเบิกตาโตอย่างตื่นตะลึง “โอ๊ะ! ปลาเจ้าค่ะ” นางหันมาทางหมิงเยว่บอกกล่าวคล้ายเด็กหญิง“ฮูหยินน้อย ท่านดู ปลาเจ้าค่ะ ปลา!”หมิงเยว่มิได้ตื่นเต้นอันใด เพียงกล่าว “เจ้าอยากดูก็ดูให้เต็มตา ข้าจะจิบชา ห้ามรบกวน”กล่าวจบก็นั่งจิบชาสบายใจแท้จริงการที่ปลาว่ายมาเบื้องหน้ามากมายเพื่อให้สาวใช้คนสนิทได้ยลนั้น ล้วนเป็นเพราะฝีมือของนางเองการเพ่งสมาธิสะกดจิตหมู่มัจฉาเยี่ยงนี้เป็นเคล็ดวิชาที่สืบทอดกันมาแต่บรรพชนแม้ร่างกายจะเป็นคนละคน แต่จิตวิญญาณยังคงเป็นของตระกูลโม่ จ้าวแห่งท้องทะเลกว้างหมิงเยว่พร้อมทำตามใจจิ่นซินเป็นที่สุดแต่อาจจะมิใช่การกระทำที่ดีที่สุดเพราะนางในยามนี้ เรียกได้แค่ปลาไม่กี่ชนิดเท่านั้น แตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง หากเป็นหมิงเยว่ในชาติก่อนที่ลมปราณดีเยี่ยมกว่านี้ อย่าว่าแต่ปลาทะเลสีสันสวยง