ตอนที่ 32 ฟ้องร้อง1

คำพูดเถรตรงดุจฟ้าผ่า ทำหยางเจี้ยนอึ้งงัน

“ร่วมรักกับเจ้าไม่พอ ไปต่อกับอนุ?” เขางุนงงยิ่ง

“ใช่!”

หมิงเยว่สะบัดแขนเสื้อกอดอกอย่างฉุนเฉียว แรกเริ่มที่แต่งงานกันนางมิได้รู้สึกอันใดกับการที่เขามีอนุ ทว่ายิ่งอยู่ด้วยกันนานวัน ความรู้สึกหนึ่งพลันแทรกซึม ความรู้สึกนั้นหญิงสาวไม่แน่ใจว่าคืออันใด แต่มันรุนแรงมาก แค่ได้ยินว่าเขาไปหาซู่หลินนางก็รู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่มลงมา

เหตุใดต้องหวงแหนเขาปานนี้...

หมิงเยว่คร้านจะสงสัยคาใจ นางหันมาคำรามใส่หน้าสามีตัวดี “อย่าคิดว่าข้าจะยอมใช้สามีร่วมกับใครเชียว หึ!”

ท้ายที่สุดบุรุษผู้หนึ่งจึงได้เข้าใจภรรยาเสียที

หยางเจี้ยนถึงขั้นถอนหายใจหนักอก ยกนิ้วแกร่งขึ้นดีดหน้าผากสตรีงี่เง่าดังเปาะ

“โอ๊ะ!” หมิงเยว่หลบไม่ทัน “ท่านตีข้าทำไมเนี่ย?”

“เจ้าคงชอบดูงิ้วมากกระมังถึงได้ชอบคิดเองเออเองจนกลายเป็นเรื่องราวโศกนาฏกรรมเยี่ยงนี้”

วาจาของหยางเจี้ยนทำหมิงเยว่เม้มปากแน่น

เขารู้ได้อย่างไรว่านางชอบดูงิ้วที่สุด ชาติก่อนถึงขั้นขโมยจับคนทั้งโรงงิ้วให้นั่งเรือหลายร้อยลี้เพื่อมาแสดงให้นางดูที่เกาะกลางทะเล เจ้าพวกนั้นร้องไห้ไปเล่นงิ้วไป นางจึงมอบไข่มุกน้ำลึกหายากและอาหารทะเลราคาแพงให้