All Chapters of ไฟสวาทซ่อนรัก: Chapter 1 - Chapter 9

“ปล่อยฝ้ายไปเถอะค่ะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายเลย” หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีร่างบอบบางถอยหลังจนชิดผนังห้อง น้ำตาไหลอาบสองแก้มเนียนใส มือเล็กๆยกขึ้นกระพุ่มไว้ที่อก ‘แก้วกานดา’ พยายามอ้อนวอนคนที่เธอคิดว่าอยู่ในอารมณ์เมามายไม่ได้สติ ทั้งที่ ‘นักรบ’ หนุ่มหล่อคมเข้มรูปร่างสูงใหญ่วัยย่างเข้าสามสิบปีมีสติครบถ้วนทุกอย่าง เพียงแต่ต้องแกล้งทำเป็นเมามาย เพราะอยากจะจัดการกินคนตรงหน้านี้นัก“ฝ้ายก็ชอบผมนี่ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย เห็นกระดี๊กระด๊าแย่งกันเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมกับเพื่อนๆอยู่ คุณควรภูมิใจนะที่ผมเลือกคุณ เลือกมาตั้งแต่คืนนั้น” นักรบบุกประชิดร่างน้อยที่สั่นกลัวอยู่ชิดผนังห้อง แก้วกานดาเบิกตาโพลง หญิงสาวพยายามอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เสียงเพลงจากงานเลี้ยงข้างนอกดังกระหึ่มจนกลบเสียงของเธอไปหมด“ปล่อยฝ้ายนะคุณรบ”ชายหนุ่มยิ้มยั่วใส่แววตาตื่นตระหนก “พรุ่งนี้เช้าผมจะปล่อยคุณนะที่รัก”แก้วกานดาหมดหนทางดิ้นรน เมื่อเขาใช้ร่างที่ใหญ่โตกว่าทาบทับตรึงเธอไว้กับผนังห้อง ท่อนขาใหญ่แทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวเล็กทั้งสองข้าง เขาจงใจใช้ต้นขากดเน้นไปบนเนินอวบอูมกลางกายสาว คนตัวเล็กพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ ริมฝี

“คุณรบ...อ๊า...ฝ้ายเสียวเหลือเกิน อ๊า!”แก้วกานดาไม่เหลือความอายใดๆแล้ว เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะวูบหวิวจากจุดกึ่งกลาง มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เสียดเสียวรุนแรงจนเธอต้องส่ายสะโพกยกขึ้น และใช้มือของตนกดศีรษะเขาแนบไปกับกลางกายของตัวเอง นักรบจึงใช้มือตรึงสะโพกของเธอไว้ เพื่อจะได้ชอนไชรุกรานได้ถนัดขึ้น“คุณรบ คุณรบ อ๊า! กรี๊ด!”แก้วกานดาถึงจุดสุดยอดรุนแรง จนระเบิดความชุ่มฉ่ำใส่หน้าของนักรบ ชายหนุ่มดูดดื่มไล้เลียกินทุกหยาดหยด แล้วลุกขึ้นนั่งมองร่างระทวยหายใจรวยริน เมื่อเขาใช้นิ้วกรีดช้าๆไปตามร่องรัก เธอสะท้านกายเบาๆสั่นเสียวไปทั้งร่างคนตัวโตเคลื่อนกายลงมายืนที่ขอบเตียง จับข้อเท้าสองข้างของหญิงสาว ออกแรงดึงจนขาเรียวหย่อนลงข้างเตียง มือใหญ่จับร่างของแก้วกานดาพลิกนอนคว่ำ เขาย่อตัวจับต้นขาขาวขึ้นแล้วแยกถ่างออก ลำกายแข็งแกร่งถูกดันเข้าไปในช่องรักคับแน่นที่ตอดรัดอีกครั้ง“อ๊าย! อื้อ”แก้วกานดาครวญครางเมื่อถูกบุกรุกกลางกายอีกครั้ง ชายหนุ่มจับต้นขาอวบแน่น ในขณะที่แก้วกานดากำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะขาดติดมือ ร่างกายท่อนบนของหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำตะแคงหน้าข้างหนึ่งเพื่อหายใจรับอากาศเข้าปอด แต่ตรงกลา

“ฝ้ายจะมาทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาพี่” นักรบเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย คนที่ถูกเอ่ยชื่อสะดุ้งตัวก้มหน้างุด และเผลอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองแน่น“อ้าว...นี่เมื่อเช้ามาลากตัวยายฝ้ายไปคุยเรื่องนี้เองเหรอพี่รบ อยู่ดีๆมาแย่งเลขาลินได้ไง กว่าลินจะอ้อนฝ้ายให้มาทำงานช่วยได้นะเนี่ย ฝ้ายมีดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วยนะ คนเก่งๆอย่างนี้ จะมาชุบมือเปิบได้ไง” นลินขมวดคิ้วมองพี่ชายอย่างสงสัย“ลินเพิ่งเริ่มทำงาน ยังไม่มีอะไรหรอกแค่เรียนรู้งานไปเรื่อยๆก็พอ เดี๋ยวพี่จะค่อยๆสอน ส่วนฝ้ายเพิ่งจะมาทำงานในตำแหน่งเลขา มีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะ คุณดาริกาเลขาของพี่จะได้ช่วยแนะนำเพื่อนเราด้วยไงไม่ดีเหรอ พี่เบื่อเมื่อไหร่จะคืนฝ้ายให้ลินก็แล้วกัน” นลินทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้าง“ก็ดีเหมือนกัน งั้นฝ้ายไปเป็นผู้ช่วยเลขาพี่รบก่อนนะ พี่รบทำงานเก่ง จะได้สอนงานฝ้ายได้ พอเก่งแล้วฝ้ายก็ค่อยมาเป็นเลขาลิน เราจะเป็นผู้บริหารกับเลขาคู่ใจที่สาวและสวยที่สุดในประเทศเนอะ” นลินพูดอย่างอารมณ์ดี หากแต่แก้วกานดานั่งหัวใจตุ๊มๆต่อมๆไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครอาหารเช้าเวลา11.00น. ช่างไร้รสชาติเหลือเกินสำหรับเธอ หลังจากที่นักรบ

นักรบนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆเก้าอี้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างที่สั่นระริก ริมฝีปากหยักก้มลงจูบแก้วกานดาอีกครั้งเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกและลากลิ้นร้อนสากไปตามลำคอระหง เรื่อยลงมาดูดกลืนยอดอกทั้งสอง ขณะที่มืออุ่นจัดของเขาลูบไล้ต้นขาเนียนทั้งสอง เรื่อยมาจนถึงเนินอวบที่มีไรขนปกคลุมอยู่ นิ้วใหญ่แทรกลงช้าๆกลางกลีบกุหลาบงาม“อ๊า...คะ...คุณรบ” แก้วกานดาบิดร่างแอ่นสะโพกรับการรุกล้ำนั้นทันที“อยากได้ไหม...ตอบสิฝ้าย” นักรบกระซิบเสียงกระซิบถามอยู่กับอกอวบ แก้วกานดาส่ายศีรษะขณะที่สะโพกยกตามนิ้วเรียวใหญ่ที่ถอนออกจากร่างตน“มันทรมานนะ ถ้าอยากได้อ้าขาออกสิ ผมจะทำให้ฝ้ายมีความสุข” นักรบผละจากอกอวบ ใช้มือบีบเคล้นสะกิดยอดอกอวบ สร้างความเสียวกระสันให้คนที่ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มือใหญ่อีกข้างบีบขยำเนินกลางกายสาวสลับกับการกรีดลงร่องลึกช้าๆ แก้วกานดาแทบจะขาดใจ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่เสียวซ่านนี้“อ้าขาออกสิฝ้าย จับดูสิ ฝ้ายอยากให้มันเข้าไปไหม” นักรบจับมือบางวางบนตัวตนแข็งแกร่งที่ชูผงาดของเขา แก้วกานดาหอบหายใจหนัก ส่วนกลางกายสาวหลั่งน้ำหวานมากมายจนเธอรู้สึกปวดหน่วงจนเกินที่จะต้าน

“พี่ไม่อยากเอาเปรียบฝ้าย ถ้าวันหนึ่งฝ้ายเจอคนที่ใช่พี่จะปล่อยฝ้ายไป แต่จากวันนี้เป็นต้นไปเราจะเริ่มเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ อนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าฝ้ายไม่ปล่อยมือพี่ พี่ก็จะอยู่กับฝ้ายตลอดไป แต่ขอเวลาพี่หน่อยนะ เดือนหน้าคุณแม่ให้พี่ไปติดต่อขยายงานที่ต่างประเทศ ไปอยู่ตั้งเกือบสองเดือน พี่สัญญาว่าจะกลับมารับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น” คำสัญญาสุดท้ายก่อนที่นักรบจะหายไปจากชีวิตของแก้วกานดา มันผ่านมาเกือบปีแล้ว แต่มันยังดังก้องอยู่ในหูของผู้หญิงช่างฝันอย่างเธอ หากแต่ความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างฝัน “ฝ้าย ถึงแล้ว เหม่ออะไรนักหนา” เสียงนลินดังขึ้นดึงให้แก้วกานดากลับเข้าสู่โลกความจริง“ดูดาวอยู่จ้ะ ท้องฟ้าคืนนี้สวยดีเนอะลิน”“อือ...แต่ตอนนี้ลินหิวมาก ไปกันเถอะ”“จ้า” แก้วกานดาฝืนยิ้มให้กับเพื่อน หญิงสาวชำเลืองดูนักรบที่ขึ้นไปยืนบนสะพานที่ทอดยาวไปสู่ชายฝั่งก่อนแล้ว นักรบยื่นมือให้น้องสาวจับและช่วยดึงขึ้นจากเรือ“ตามมาเร็วๆนะฝ้าย พี่รบ ลินไปก่อนล่ะ ใครถึงทีหลังล้างชามนะ”นลินหัวเราะร่วนแล้วรีบวิ่งไปตามสะพาน แก้วกานดามองต