สะโพกสอบขยับเร็วแรง ขณะที่แก้วกานดาจับราวไว้แน่น เพราะคนข้างหลังที่โจนจ้วงเข้าออกในตัวเธออยู่ไม่ได้ยั้งแรงไว้สักนิด ใบหน้างามจ้องมองไปยังท้องทะเลกว้างที่มืดมิด แล้วค่อยๆหลับตาลงยอมรับความซ่านเสียวที่สาดใส่ร่างโดยดุษณี เธอตะกายไปถึงฟากฝั่งความสุขหลายครั้ง จนขาแทบจะไม่มีแรงยืน หากนักรบไม่เกี่ยวรั้งร่างเธอไว้ แก้วกานดาคงลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว
“คราวหลังอย่าปฏิเสธผมอีกนะฝ้าย ผมไม่ชอบ อื้มมมม” นักรบขบกรามแน่นขณะที่กระหน่ำแรงสอดใส่
“อ๊ะๆ...กรี๊ด!” แก้วกานดาครางเสียงหวานเนิ่นนาน ชายหนุ่มรัวสะโพกยกสุดท้ายอย่างรุนแรง ลำแขนแกร่งปล่อยร่างบางทันที เมื่อปลดปล่อยทุกหยาดหยดในร่างเล็ก หญิงสาวแข้งขาอ่อนแรงทรุดลงไปนั่งกับพื้นเรือ ขณะที่นักรบเดินไปหยิบกางเกงขาสั้นมาสวม โดยไม่สนใจร่างของคนที่หมดแรงนั่งอยู่ที่พื้น
“พี่รบ ฝ้าย อยู่ไหนกันอะ” เสียงนลินดังขึ้นมาจากด้านล่าง แก้วกานดาตกใจลนลานคลานไปเก็บชุดบิกินี่กับผ้าแพร หญิงสาวรีบสวมใส่มันด้วยมืออันสั่นเทา และชาวาบไปทั้งร่างเมื่อคิดว่า ถ้านลินมาเห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่เธอจะทำอย่างไร นักรบหันไปมองดูแก้วกานดาด้วยสายตาเย็นชา
“ว่าไงลิน” ชายหนุ่มเอ่ยถามน้องสาวที่เดินเซเล็กน้อย
“ยังไม่ถึงฝั่งอีกเหรอพี่รบ”
“ยัง...ฝ้ายเขาอยากดูดาวกลางทะเล พี่เลยดับเครื่องให้ฝ้ายนอนดูดาว ได้ดูจนสะใจเลยล่ะ” นักรบชำเลืองหางตาไปทางแก้วกานดา หญิงสาวกำลังพยุงตัวลุกขึ้น
“อือ...ดาวสวยจริงๆด้วย แต่ลินหิวแล้ว นี่ถ้าไม่หิวจะไม่ตื่นเลยนะเนี่ย แล้วฝ้ายไม่หิวเหรอ” นลินหันไปถามเพื่อน
“อือ...” แก้วกานดาตอบรับสั้นๆ ถ้าเธอพูดออกไปเสียงคงสั่นจนนลินสงสัย
“งั้นก็กลับกันเถอะ ไปๆพี่รบทำหน้าที่กัปตัน” นลินเดินเซมาล้มตัวลงนอนเก้าอี้อีกตัวหนึ่ง
“มานอนดูดาวชิวๆเร็วฝ้าย ปล่อยพี่รบทำหน้าที่กัปตันเรือ” นลินเรียกแก้วกานดาให้มานอนเก้าอี้ข้างๆกัน เก้าอี้ตัวที่นักรบเพิ่งใช้มันเป็นที่รังแกเธอ
“ฝ้ายขอยืนดูอยู่ตรงนี้ดีกว่า ลินนอนเถอะ” แก้วกานดาตอบเสียงสั่น เธอหันหน้าออกไปดูเวิ้งทะเลที่กว้างใหญ่ นักรบไปทำหน้าที่ขับเรือแล้ว นลินนอนหลับตาและคงหลับยาวจนถึงฝั่ง แก้วกานดาร้องไห้สะอื้นเบาๆ น้ำตาไหลเป็นทาง หญิงสาวปล่อยให้มันไหลออกมาโดยไม่ปาดเช็ด ความชื้นแฉะบริเวณใจกลางของตัวเองทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงสิ่งที่นักรบทำกับเธอยิ่งนัก เจ็บใจตัวเองที่ไม่เคยเอาชนะเขาได้สักครั้ง อยากจะหนีไปให้ไกลจากเขา แต่จะหนียังไง ภาระที่หนักอึ้งทำให้เธอต้องทนอยู่ให้เขาฉวยโอกาสรังแกอยู่ร่ำไป ยิ่งมองไปในวันข้างหน้า ก็ยิ่งอดสูกับชะตาชีวิตยิ่งนัก
...หนึ่งปีที่แล้ว ที่คอนโดมิเนียมหรูกลางเมืองกรุงเทพ
“ฝ้าย!” เสียงอุทานอย่างตกใจดังขึ้น เมื่อเห็นร่างของคนร่วมเตียงในห้องนอนของคอนโดตัวเอง ซึ่งกำลังนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น เมื่อคืนนักรบเมาแต่พอจำได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง
“พี่ขอโทษ” เขาเอ่ยแผ่วเบาขณะจับไหล่มนเปลือยเปล่า แก้วกานดาลุกขึ้นนั่งปาดน้ำตาทิ้ง แววตาโศกเศร้ามองเขาอย่างตัดพ้อ หญิงสาวก้มหน้าลงกับฝ่ามือตนเองแล้วเริ่มร้องไห้เสียงดังจนตัวโยน สิ่งที่สูญเสียไปมันเอาคืนมาไม่ได้ แต่ความกลัวมันปกคลุมหัวใจยิ่งกว่า
“ฝ้ายอย่าร้องไห้สิ พี่ใจไม่ดีเลย” นักรบพยายามปลุกปลอบหญิงสาว เขาจำได้ว่าเมื่อคืนพาน้องสาว และกลุ่มเพื่อนของน้องไปสังสรรค์กันเขาดื่มไปหลายแก้ว ปกติเขาไม่เคยเมามายจนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ถึงขนาดนี้ แล้วนี่เขากลับเมาถึงขั้นทำมิดีมิร้ายกับเพื่อนรักของน้องสาวได้ยังไง นักรบจำได้เลือนรางว่าแก้วกานดามาเข้าห้องน้ำในห้องนอนของเขา เนื่องจากห้องน้ำในห้องของนลินไม่ว่าง แล้วหลังจากนั้นเขาก็เดินตามเข้ามาและมีอาการหน้ามืดต้องการปลดปล่อยอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ตอนนั้นกลุ่มเพื่อนนลินต่างเมามายกันหมด แต่แก้วกานดาไม่ได้ดื่มเนื่องจากหญิงสาวแพ้แอลกอฮอล์ เพียงแต่แรงหญิงสาวไม่สามารถที่จะต้านทานแรงเขาได้ ทุกอย่างเลยต้องเป็นไปตามที่เขาต้องการ
“พี่รบ” เสียงนลินดังมาก่อนเสียงเคาะประตูจะดังขึ้น
“พี่รบเห็นฝ้ายไหม” แก้วกานดาส่ายศีรษะทั้งน้ำตา เธอไม่อยากให้ใครมาเห็นเธอในสภาพนี้
“เอ่อ...ไม่เห็น” นักรบตะโกนบอกน้องสาว
“ว้า! สงสัยหนีกลับแล้วแน่ๆ ยายฝ้ายนี่จริงๆเลย ก็บอกว่าจะไปส่งอยู่นะ จะรีบกลับไปอะไรนักหนา” นลินบ่นยาวกระปอดกระแปด
“พี่รบ ลินไปตระเวนส่งเพื่อนๆก่อนนะ แล้วจะกลับบ้านเลยนะคะ”
“ครับ” นักรบรับคำน้องสั้นๆ
เสียงจอแจของเพื่อนๆนลินด้านนอกเงียบหายไปแล้ว แก้วกานดา
หันมาสบตานักรบก่อนจะเมินหลบ
“เอ่อ...ฝ้ายลุกไหวไหม ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวเราค่อยมาคุยกัน” หญิงสาวตาบวมผมยาวยุ่งเหยิงพยักหน้ารับ เธอค่อยๆขยับตัวลงจากเตียงแล้วหอบเอาผ้าห่มผืนใหญ่พันกาย เดินไปยังห้องน้ำ นักรบเลิกคิ้วมองตาม ก่อนที่เขาจะคว้าหมอนมาปิดบังตรงกลางกายอย่างรวดเร็ว ขืนให้เห็นตอนนี้แก้วกานดาคงเป็นลมจับไปอีกหลายรอบ เพราะตอนนี้มันกำลังตื่นตัวรับอรุณอยู่ด้วย ชายหนุ่มก้มลงมองหยดเลือดจางๆบนที่นอน มันยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเขาเป็นทำลายพรหมจรรย์ของเธอ ซึ่งที่จริงเขารู้ตั้งแต่สัมผัสเมื่อคืนนี้แล้ว
“พี่ไม่อยากเอาเปรียบฝ้าย ถ้าวันหนึ่งฝ้ายเจอคนที่ใช่พี่จะปล่อยฝ้ายไป แต่จากวันนี้เป็นต้นไปเราจะเริ่มเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ อนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าฝ้ายไม่ปล่อยมือพี่ พี่ก็จะอยู่กับฝ้ายตลอดไป แต่ขอเวลาพี่หน่อยนะ เดือนหน้าคุณแม่ให้พี่ไปติดต่อขยายงานที่ต่างประเทศ ไปอยู่ตั้งเกือบสองเดือน พี่สัญญาว่าจะกลับมารับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น” คำสัญญาสุดท้ายก่อนที่นักรบจะหายไปจากชีวิตของแก้วกานดา มันผ่านมาเกือบปีแล้ว แต่มันยังดังก้องอยู่ในหูของผู้หญิงช่างฝันอย่างเธอ หากแต่ความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างฝัน“ฝ้าย ถึงแล้ว เหม่ออะไรนักหนา” เสียงนลินดังขึ้นดึงให้แก้วกานดากลับเข้าสู่โลกความจริง“ดูดาวอยู่จ้ะ ท้องฟ้าคืนนี้สวยดีเนอะลิน”“อือ...แต่ตอนนี้ลินหิวมาก ไปกันเถอะ”“จ้า” แก้วกานดาฝืนยิ้มให้กับเพื่อน หญิงสาวชำเลืองดูนักรบที่ขึ้นไปยืนบนสะพานที่ทอดยาวไปสู่ชายฝั่งก่อนแล้ว นักรบยื่นมือให้น้องสาวจับและช่วยดึงขึ้นจากเรือ“ตามมาเร็วๆนะฝ้าย พี่รบ ลินไปก่อนล่ะ ใครถึงทีหลังล้างชามนะ”นลินหัวเราะร่วนแล้วรีบวิ่งไปตามสะพาน แก้วกานดามองต
“ปล่อยฝ้ายไปเถอะค่ะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายเลย” หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีร่างบอบบางถอยหลังจนชิดผนังห้อง น้ำตาไหลอาบสองแก้มเนียนใส มือเล็กๆยกขึ้นกระพุ่มไว้ที่อก ‘แก้วกานดา’ พยายามอ้อนวอนคนที่เธอคิดว่าอยู่ในอารมณ์เมามายไม่ได้สติ ทั้งที่ ‘นักรบ’ หนุ่มหล่อคมเข้มรูปร่างสูงใหญ่วัยย่างเข้าสามสิบปีมีสติครบถ้วนทุกอย่าง เพียงแต่ต้องแกล้งทำเป็นเมามาย เพราะอยากจะจัดการกินคนตรงหน้านี้นัก“ฝ้ายก็ชอบผมนี่ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย เห็นกระดี๊กระด๊าแย่งกันเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมกับเพื่อนๆอยู่ คุณควรภูมิใจนะที่ผมเลือกคุณ เลือกมาตั้งแต่คืนนั้น” นักรบบุกประชิดร่างน้อยที่สั่นกลัวอยู่ชิดผนังห้อง แก้วกานดาเบิกตาโพลง หญิงสาวพยายามอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เสียงเพลงจากงานเลี้ยงข้างนอกดังกระหึ่มจนกลบเสียงของเธอไปหมด“ปล่อยฝ้ายนะคุณรบ”ชายหนุ่มยิ้มยั่วใส่แววตาตื่นตระหนก “พรุ่งนี้เช้าผมจะปล่อยคุณนะที่รัก”แก้วกานดาหมดหนทางดิ้นรน เมื่อเขาใช้ร่างที่ใหญ่โตกว่าทาบทับตรึงเธอไว้กับผนังห้อง ท่อนขาใหญ่แทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวเล็กทั้งสองข้าง เขาจงใจใช้ต้นขากดเน้นไปบนเนินอวบอูมกลางกายสาว คนตัวเล็กพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ ริมฝี
นักรบแช่ลำกายแน่นิ่งไว้ครู่หนึ่ง ก่อนสะโพกสอบจะเริ่มโยกขยับขึ้นลงจากจังหวะช้าๆ เร่งรัวแรงจนคนใต้ร่างสั่นไหวจากการกระแทกกระทั้น มือใหญ่ฟอนเฟ้นบีบเคล้นสองเต้าอวบรุนแรงตามอารมณ์ แก้วกานดาส่ายศีรษะจนผมยาวกระจายเต็มที่นอน เธอทั้งเจ็บจุกและเสียดเสียว จนที่สุดก็ต้องปล่อยเสียงครางอย่างห้ามไม่ได้“อ๊า!” นักรบยิ้มเย็นอย่างผู้ชนะ“ร้องดังๆเลยที่รัก อย่างนั้นแหละ คืนนี้ฝ้ายได้ร้องทั้งคืนนี้แน่”แก้วกานดาไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่เขาพูด เธอกำลังจมดิ่งสู่วังวนเสน่หาที่เขามอบให้ ขาเรียวยกขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นโดยอัตโนมัติ นักรบใช้แขนล่ำรวบร่างเธอขึ้นมา เขาเคลื่อนกายลุกนั่งขณะที่สองร่างยังประสานกันอยู่ที่กึ่งกลาง แล้วแก้วกานดาก็อยู่ในท่านั่งคร่อมบนตักเขาในที่สุด“ขยับหน่อยสิฝ้าย เอาแรงๆเลยนะ” นักรบกระซิบบอกชิดริมหูเล็กสะโพกหนั่นแน่นเริ่มขยับอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อเธอยกสะโพกขึ้นและกดลง นักรบแทบจะคลั่งกับความเสียวส่วนปลายของความแข็งแกร่ง มือใหญ่จับสะโพกมนแน่น บังคับให้โยกขึ้นลงตามใจตัวเอง จนเมื่อแก้วกานดาค้นพบความสุขแสนทรมาน เธอเร่งจังหวะเองโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องบังคับ“อ๊ายๆ” เสียงหวานครางดังก้องห้อง เมื
“คุณรบ...อ๊า...ฝ้ายเสียวเหลือเกิน อ๊า!”แก้วกานดาไม่เหลือความอายใดๆแล้ว เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะวูบหวิวจากจุดกึ่งกลาง มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เสียดเสียวรุนแรงจนเธอต้องส่ายสะโพกยกขึ้น และใช้มือของตนกดศีรษะเขาแนบไปกับกลางกายของตัวเอง นักรบจึงใช้มือตรึงสะโพกของเธอไว้ เพื่อจะได้ชอนไชรุกรานได้ถนัดขึ้น“คุณรบ คุณรบ อ๊า! กรี๊ด!”แก้วกานดาถึงจุดสุดยอดรุนแรง จนระเบิดความชุ่มฉ่ำใส่หน้าของนักรบ ชายหนุ่มดูดดื่มไล้เลียกินทุกหยาดหยด แล้วลุกขึ้นนั่งมองร่างระทวยหายใจรวยริน เมื่อเขาใช้นิ้วกรีดช้าๆไปตามร่องรัก เธอสะท้านกายเบาๆสั่นเสียวไปทั้งร่างคนตัวโตเคลื่อนกายลงมายืนที่ขอบเตียง จับข้อเท้าสองข้างของหญิงสาว ออกแรงดึงจนขาเรียวหย่อนลงข้างเตียง มือใหญ่จับร่างของแก้วกานดาพลิกนอนคว่ำ เขาย่อตัวจับต้นขาขาวขึ้นแล้วแยกถ่างออก ลำกายแข็งแกร่งถูกดันเข้าไปในช่องรักคับแน่นที่ตอดรัดอีกครั้ง“อ๊าย! อื้อ”แก้วกานดาครวญครางเมื่อถูกบุกรุกกลางกายอีกครั้ง ชายหนุ่มจับต้นขาอวบแน่น ในขณะที่แก้วกานดากำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะขาดติดมือ ร่างกายท่อนบนของหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำตะแคงหน้าข้างหนึ่งเพื่อหายใจรับอากาศเข้าปอด แต่ตรงกลา
ปัง! นักรบใช้เท้ากระแทกประตูห้องนอนปิดทันที ที่พาตัวเองและแก้วกานดาเข้ามาอยู่ในห้อง เขาเดินตรงไปที่เตียงกลางห้องแล้วโยนร่างของแก้วกานดาลง หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้น คลานไปกอดเข่าตัวลีบชิดหัวเตียง“จะหนีไปอีกหรือ ผมยังไม่อิ่มเลยนะ” น้ำเสียงข่มขู่มาพร้อมกับร่างของเขาที่ใช้สองเข่าเดินบนเตียง เข้าใกล้ร่างของแก้วกานดาทุกขณะ“พอเถอะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายอีกเลย ฝ้ายไหว้ล่ะ” แก้วกานดากระพุ่มมือไหว้ ดวงตามีน้ำคลอเต็มสองเบ้า เขาใจร้ายมากเกินไปแล้ว เขาทำลายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาดแผลในใจที่คิดว่าหายดีแล้ว ถูกเขากรีดซ้ำลงที่เดิมอย่างไม่ปรานี“ผมยังไม่เบื่อ ฝ้ายต้องอยู่กับผม ต้องตอบสนองผมทุกครั้งที่ผมต้องการ เป็นที่ระบายอารมณ์ใคร่ให้ผม รู้ไหมลีลาฝ้ายเด็ดมาก ตรงนี้ก็แน่น ผมชอบ” นักรบล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงยาวรวดเร็ว แล้วตะปบมือใหญ่ลงกลางเนินสาวบีบขยำอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ แก้วกานดาพยายามดิ้นรน สองมือดึงรั้งมือเขาออกจากจุดสงวนของตนเอง“ฝ้ายไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร คุณรบไม่มีสิทธิ์ทำกับฝ้ายอย่างนี้”“อยากให้ผมประกาศสิทธิ์ไปทั่วใช่ไหม ฝ้ายจะได้ตระหนักได้ว่าผมมีสิทธิ์แค่ไหน”“คุณรบไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครเขาเชื่อคุ
“ฝ้ายจะมาทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาพี่” นักรบเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย คนที่ถูกเอ่ยชื่อสะดุ้งตัวก้มหน้างุด และเผลอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองแน่น“อ้าว...นี่เมื่อเช้ามาลากตัวยายฝ้ายไปคุยเรื่องนี้เองเหรอพี่รบ อยู่ดีๆมาแย่งเลขาลินได้ไง กว่าลินจะอ้อนฝ้ายให้มาทำงานช่วยได้นะเนี่ย ฝ้ายมีดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วยนะ คนเก่งๆอย่างนี้ จะมาชุบมือเปิบได้ไง” นลินขมวดคิ้วมองพี่ชายอย่างสงสัย“ลินเพิ่งเริ่มทำงาน ยังไม่มีอะไรหรอกแค่เรียนรู้งานไปเรื่อยๆก็พอ เดี๋ยวพี่จะค่อยๆสอน ส่วนฝ้ายเพิ่งจะมาทำงานในตำแหน่งเลขา มีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะ คุณดาริกาเลขาของพี่จะได้ช่วยแนะนำเพื่อนเราด้วยไงไม่ดีเหรอ พี่เบื่อเมื่อไหร่จะคืนฝ้ายให้ลินก็แล้วกัน” นลินทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้าง“ก็ดีเหมือนกัน งั้นฝ้ายไปเป็นผู้ช่วยเลขาพี่รบก่อนนะ พี่รบทำงานเก่ง จะได้สอนงานฝ้ายได้ พอเก่งแล้วฝ้ายก็ค่อยมาเป็นเลขาลิน เราจะเป็นผู้บริหารกับเลขาคู่ใจที่สาวและสวยที่สุดในประเทศเนอะ” นลินพูดอย่างอารมณ์ดี หากแต่แก้วกานดานั่งหัวใจตุ๊มๆต่อมๆไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครอาหารเช้าเวลา11.00น. ช่างไร้รสชาติเหลือเกินสำหรับเธอ หลังจากที่นักรบ
“ทะเลจ๋า...ลินมาแล้วจ้า” นลินตะโกนเสียงดังขณะยืนอยู่บนเรือยอชต์ส่วนตัวขนาดเล็ก แล้วทำท่ากางแขนเงยหน้ารับลมแรง แก้วกานดายิ้มไปกับท่าทางของเพื่อนสาว เธอเผลอยิ้มกับทะเล ท้องฟ้า และสายลม ลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองไปชั่วขณะ อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่นักรบทำหน้าที่เป็นกัปตันขับเรือ หากแต่สายตาคมกริบกลับจ้องมองเธอเป็นระยะๆ บิกินี่ตัวจิ๋วและผ้าแพรผืนบางนั้น ไม่สามารถปิดกั้นความงามที่เขาเคยเห็นได้เลย ทุกส่วนของร่างกายแก้วกานดาเขาจดจำได้ทุกตารางนิ้ว และยังคงอยากมองอยากจับต้องไม่รู้เบื่อ รอยยิ้มอย่างมีความสุขนั้นทำให้เขาถอนหายใจแรง ทำไมเขาต้องมาเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอย่างแก้วกานดาด้วยนะ แค่คิดหัวใจก็ปวดหนึบขึ้นมาทันทีเสียงหัวเราะของสองสาวดังกังวานทั่วบริเวณหาดทรายขาว นลินกับแก้วกานดาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน นักรบจับตามองร่างของแก้วกานดาไม่วางตา ความร้อนรุ่มมันตีตื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ปกติแล้วเขาไม่เคยขาดแคลนคู่นอน แต่เมื่อมาเจอแก้วกานดาเขากับตักตวงเอาจากเธอราวกับว่าอดอยากมาแรมปีก็แค่ของเล่นที่ไล่จับยาก นั่นคือเหตุผลที่นั
นักรบนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆเก้าอี้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างที่สั่นระริก ริมฝีปากหยักก้มลงจูบแก้วกานดาอีกครั้งเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกและลากลิ้นร้อนสากไปตามลำคอระหง เรื่อยลงมาดูดกลืนยอดอกทั้งสอง ขณะที่มืออุ่นจัดของเขาลูบไล้ต้นขาเนียนทั้งสอง เรื่อยมาจนถึงเนินอวบที่มีไรขนปกคลุมอยู่ นิ้วใหญ่แทรกลงช้าๆกลางกลีบกุหลาบงาม“อ๊า...คะ...คุณรบ” แก้วกานดาบิดร่างแอ่นสะโพกรับการรุกล้ำนั้นทันที“อยากได้ไหม...ตอบสิฝ้าย” นักรบกระซิบเสียงกระซิบถามอยู่กับอกอวบ แก้วกานดาส่ายศีรษะขณะที่สะโพกยกตามนิ้วเรียวใหญ่ที่ถอนออกจากร่างตน“มันทรมานนะ ถ้าอยากได้อ้าขาออกสิ ผมจะทำให้ฝ้ายมีความสุข” นักรบผละจากอกอวบ ใช้มือบีบเคล้นสะกิดยอดอกอวบ สร้างความเสียวกระสันให้คนที่ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มือใหญ่อีกข้างบีบขยำเนินกลางกายสาวสลับกับการกรีดลงร่องลึกช้าๆ แก้วกานดาแทบจะขาดใจ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่เสียวซ่านนี้“อ้าขาออกสิฝ้าย จับดูสิ ฝ้ายอยากให้มันเข้าไปไหม” นักรบจับมือบางวางบนตัวตนแข็งแกร่งที่ชูผงาดของเขา แก้วกานดาหอบหายใจหนัก ส่วนกลางกายสาวหลั่งน้ำหวานมากมายจนเธอรู้สึกปวดหน่วงจนเกินที่จะต้าน
“พี่ไม่อยากเอาเปรียบฝ้าย ถ้าวันหนึ่งฝ้ายเจอคนที่ใช่พี่จะปล่อยฝ้ายไป แต่จากวันนี้เป็นต้นไปเราจะเริ่มเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ อนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าฝ้ายไม่ปล่อยมือพี่ พี่ก็จะอยู่กับฝ้ายตลอดไป แต่ขอเวลาพี่หน่อยนะ เดือนหน้าคุณแม่ให้พี่ไปติดต่อขยายงานที่ต่างประเทศ ไปอยู่ตั้งเกือบสองเดือน พี่สัญญาว่าจะกลับมารับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น” คำสัญญาสุดท้ายก่อนที่นักรบจะหายไปจากชีวิตของแก้วกานดา มันผ่านมาเกือบปีแล้ว แต่มันยังดังก้องอยู่ในหูของผู้หญิงช่างฝันอย่างเธอ หากแต่ความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างฝัน“ฝ้าย ถึงแล้ว เหม่ออะไรนักหนา” เสียงนลินดังขึ้นดึงให้แก้วกานดากลับเข้าสู่โลกความจริง“ดูดาวอยู่จ้ะ ท้องฟ้าคืนนี้สวยดีเนอะลิน”“อือ...แต่ตอนนี้ลินหิวมาก ไปกันเถอะ”“จ้า” แก้วกานดาฝืนยิ้มให้กับเพื่อน หญิงสาวชำเลืองดูนักรบที่ขึ้นไปยืนบนสะพานที่ทอดยาวไปสู่ชายฝั่งก่อนแล้ว นักรบยื่นมือให้น้องสาวจับและช่วยดึงขึ้นจากเรือ“ตามมาเร็วๆนะฝ้าย พี่รบ ลินไปก่อนล่ะ ใครถึงทีหลังล้างชามนะ”นลินหัวเราะร่วนแล้วรีบวิ่งไปตามสะพาน แก้วกานดามองต
สะโพกสอบขยับเร็วแรง ขณะที่แก้วกานดาจับราวไว้แน่น เพราะคนข้างหลังที่โจนจ้วงเข้าออกในตัวเธออยู่ไม่ได้ยั้งแรงไว้สักนิด ใบหน้างามจ้องมองไปยังท้องทะเลกว้างที่มืดมิด แล้วค่อยๆหลับตาลงยอมรับความซ่านเสียวที่สาดใส่ร่างโดยดุษณี เธอตะกายไปถึงฟากฝั่งความสุขหลายครั้ง จนขาแทบจะไม่มีแรงยืน หากนักรบไม่เกี่ยวรั้งร่างเธอไว้ แก้วกานดาคงลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว“คราวหลังอย่าปฏิเสธผมอีกนะฝ้าย ผมไม่ชอบ อื้มมมม” นักรบขบกรามแน่นขณะที่กระหน่ำแรงสอดใส่“อ๊ะๆ...กรี๊ด!” แก้วกานดาครางเสียงหวานเนิ่นนาน ชายหนุ่มรัวสะโพกยกสุดท้ายอย่างรุนแรง ลำแขนแกร่งปล่อยร่างบางทันที เมื่อปลดปล่อยทุกหยาดหยดในร่างเล็ก หญิงสาวแข้งขาอ่อนแรงทรุดลงไปนั่งกับพื้นเรือ ขณะที่นักรบเดินไปหยิบกางเกงขาสั้นมาสวม โดยไม่สนใจร่างของคนที่หมดแรงนั่งอยู่ที่พื้น“พี่รบ ฝ้าย อยู่ไหนกันอะ” เสียงนลินดังขึ้นมาจากด้านล่าง แก้วกานดาตกใจลนลานคลานไปเก็บชุดบิกินี่กับผ้าแพร หญิงสาวรีบสวมใส่มันด้วยมืออันสั่นเทา และชาวาบไปทั้งร่างเมื่อคิดว่า ถ้านลินมาเห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่เธอจะทำอย่างไร นักรบหันไปมองดูแก้วกานดาด้วยสายตาเย็นชา“ว่าไงล
นักรบนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆเก้าอี้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างที่สั่นระริก ริมฝีปากหยักก้มลงจูบแก้วกานดาอีกครั้งเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกและลากลิ้นร้อนสากไปตามลำคอระหง เรื่อยลงมาดูดกลืนยอดอกทั้งสอง ขณะที่มืออุ่นจัดของเขาลูบไล้ต้นขาเนียนทั้งสอง เรื่อยมาจนถึงเนินอวบที่มีไรขนปกคลุมอยู่ นิ้วใหญ่แทรกลงช้าๆกลางกลีบกุหลาบงาม“อ๊า...คะ...คุณรบ” แก้วกานดาบิดร่างแอ่นสะโพกรับการรุกล้ำนั้นทันที“อยากได้ไหม...ตอบสิฝ้าย” นักรบกระซิบเสียงกระซิบถามอยู่กับอกอวบ แก้วกานดาส่ายศีรษะขณะที่สะโพกยกตามนิ้วเรียวใหญ่ที่ถอนออกจากร่างตน“มันทรมานนะ ถ้าอยากได้อ้าขาออกสิ ผมจะทำให้ฝ้ายมีความสุข” นักรบผละจากอกอวบ ใช้มือบีบเคล้นสะกิดยอดอกอวบ สร้างความเสียวกระสันให้คนที่ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มือใหญ่อีกข้างบีบขยำเนินกลางกายสาวสลับกับการกรีดลงร่องลึกช้าๆ แก้วกานดาแทบจะขาดใจ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่เสียวซ่านนี้“อ้าขาออกสิฝ้าย จับดูสิ ฝ้ายอยากให้มันเข้าไปไหม” นักรบจับมือบางวางบนตัวตนแข็งแกร่งที่ชูผงาดของเขา แก้วกานดาหอบหายใจหนัก ส่วนกลางกายสาวหลั่งน้ำหวานมากมายจนเธอรู้สึกปวดหน่วงจนเกินที่จะต้าน
“ทะเลจ๋า...ลินมาแล้วจ้า” นลินตะโกนเสียงดังขณะยืนอยู่บนเรือยอชต์ส่วนตัวขนาดเล็ก แล้วทำท่ากางแขนเงยหน้ารับลมแรง แก้วกานดายิ้มไปกับท่าทางของเพื่อนสาว เธอเผลอยิ้มกับทะเล ท้องฟ้า และสายลม ลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองไปชั่วขณะ อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่นักรบทำหน้าที่เป็นกัปตันขับเรือ หากแต่สายตาคมกริบกลับจ้องมองเธอเป็นระยะๆ บิกินี่ตัวจิ๋วและผ้าแพรผืนบางนั้น ไม่สามารถปิดกั้นความงามที่เขาเคยเห็นได้เลย ทุกส่วนของร่างกายแก้วกานดาเขาจดจำได้ทุกตารางนิ้ว และยังคงอยากมองอยากจับต้องไม่รู้เบื่อ รอยยิ้มอย่างมีความสุขนั้นทำให้เขาถอนหายใจแรง ทำไมเขาต้องมาเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอย่างแก้วกานดาด้วยนะ แค่คิดหัวใจก็ปวดหนึบขึ้นมาทันทีเสียงหัวเราะของสองสาวดังกังวานทั่วบริเวณหาดทรายขาว นลินกับแก้วกานดาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน นักรบจับตามองร่างของแก้วกานดาไม่วางตา ความร้อนรุ่มมันตีตื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ปกติแล้วเขาไม่เคยขาดแคลนคู่นอน แต่เมื่อมาเจอแก้วกานดาเขากับตักตวงเอาจากเธอราวกับว่าอดอยากมาแรมปีก็แค่ของเล่นที่ไล่จับยาก นั่นคือเหตุผลที่นั
“ฝ้ายจะมาทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาพี่” นักรบเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย คนที่ถูกเอ่ยชื่อสะดุ้งตัวก้มหน้างุด และเผลอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองแน่น“อ้าว...นี่เมื่อเช้ามาลากตัวยายฝ้ายไปคุยเรื่องนี้เองเหรอพี่รบ อยู่ดีๆมาแย่งเลขาลินได้ไง กว่าลินจะอ้อนฝ้ายให้มาทำงานช่วยได้นะเนี่ย ฝ้ายมีดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วยนะ คนเก่งๆอย่างนี้ จะมาชุบมือเปิบได้ไง” นลินขมวดคิ้วมองพี่ชายอย่างสงสัย“ลินเพิ่งเริ่มทำงาน ยังไม่มีอะไรหรอกแค่เรียนรู้งานไปเรื่อยๆก็พอ เดี๋ยวพี่จะค่อยๆสอน ส่วนฝ้ายเพิ่งจะมาทำงานในตำแหน่งเลขา มีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะ คุณดาริกาเลขาของพี่จะได้ช่วยแนะนำเพื่อนเราด้วยไงไม่ดีเหรอ พี่เบื่อเมื่อไหร่จะคืนฝ้ายให้ลินก็แล้วกัน” นลินทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้าง“ก็ดีเหมือนกัน งั้นฝ้ายไปเป็นผู้ช่วยเลขาพี่รบก่อนนะ พี่รบทำงานเก่ง จะได้สอนงานฝ้ายได้ พอเก่งแล้วฝ้ายก็ค่อยมาเป็นเลขาลิน เราจะเป็นผู้บริหารกับเลขาคู่ใจที่สาวและสวยที่สุดในประเทศเนอะ” นลินพูดอย่างอารมณ์ดี หากแต่แก้วกานดานั่งหัวใจตุ๊มๆต่อมๆไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครอาหารเช้าเวลา11.00น. ช่างไร้รสชาติเหลือเกินสำหรับเธอ หลังจากที่นักรบ
ปัง! นักรบใช้เท้ากระแทกประตูห้องนอนปิดทันที ที่พาตัวเองและแก้วกานดาเข้ามาอยู่ในห้อง เขาเดินตรงไปที่เตียงกลางห้องแล้วโยนร่างของแก้วกานดาลง หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้น คลานไปกอดเข่าตัวลีบชิดหัวเตียง“จะหนีไปอีกหรือ ผมยังไม่อิ่มเลยนะ” น้ำเสียงข่มขู่มาพร้อมกับร่างของเขาที่ใช้สองเข่าเดินบนเตียง เข้าใกล้ร่างของแก้วกานดาทุกขณะ“พอเถอะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายอีกเลย ฝ้ายไหว้ล่ะ” แก้วกานดากระพุ่มมือไหว้ ดวงตามีน้ำคลอเต็มสองเบ้า เขาใจร้ายมากเกินไปแล้ว เขาทำลายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาดแผลในใจที่คิดว่าหายดีแล้ว ถูกเขากรีดซ้ำลงที่เดิมอย่างไม่ปรานี“ผมยังไม่เบื่อ ฝ้ายต้องอยู่กับผม ต้องตอบสนองผมทุกครั้งที่ผมต้องการ เป็นที่ระบายอารมณ์ใคร่ให้ผม รู้ไหมลีลาฝ้ายเด็ดมาก ตรงนี้ก็แน่น ผมชอบ” นักรบล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงยาวรวดเร็ว แล้วตะปบมือใหญ่ลงกลางเนินสาวบีบขยำอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ แก้วกานดาพยายามดิ้นรน สองมือดึงรั้งมือเขาออกจากจุดสงวนของตนเอง“ฝ้ายไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร คุณรบไม่มีสิทธิ์ทำกับฝ้ายอย่างนี้”“อยากให้ผมประกาศสิทธิ์ไปทั่วใช่ไหม ฝ้ายจะได้ตระหนักได้ว่าผมมีสิทธิ์แค่ไหน”“คุณรบไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครเขาเชื่อคุ
“คุณรบ...อ๊า...ฝ้ายเสียวเหลือเกิน อ๊า!”แก้วกานดาไม่เหลือความอายใดๆแล้ว เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะวูบหวิวจากจุดกึ่งกลาง มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เสียดเสียวรุนแรงจนเธอต้องส่ายสะโพกยกขึ้น และใช้มือของตนกดศีรษะเขาแนบไปกับกลางกายของตัวเอง นักรบจึงใช้มือตรึงสะโพกของเธอไว้ เพื่อจะได้ชอนไชรุกรานได้ถนัดขึ้น“คุณรบ คุณรบ อ๊า! กรี๊ด!”แก้วกานดาถึงจุดสุดยอดรุนแรง จนระเบิดความชุ่มฉ่ำใส่หน้าของนักรบ ชายหนุ่มดูดดื่มไล้เลียกินทุกหยาดหยด แล้วลุกขึ้นนั่งมองร่างระทวยหายใจรวยริน เมื่อเขาใช้นิ้วกรีดช้าๆไปตามร่องรัก เธอสะท้านกายเบาๆสั่นเสียวไปทั้งร่างคนตัวโตเคลื่อนกายลงมายืนที่ขอบเตียง จับข้อเท้าสองข้างของหญิงสาว ออกแรงดึงจนขาเรียวหย่อนลงข้างเตียง มือใหญ่จับร่างของแก้วกานดาพลิกนอนคว่ำ เขาย่อตัวจับต้นขาขาวขึ้นแล้วแยกถ่างออก ลำกายแข็งแกร่งถูกดันเข้าไปในช่องรักคับแน่นที่ตอดรัดอีกครั้ง“อ๊าย! อื้อ”แก้วกานดาครวญครางเมื่อถูกบุกรุกกลางกายอีกครั้ง ชายหนุ่มจับต้นขาอวบแน่น ในขณะที่แก้วกานดากำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะขาดติดมือ ร่างกายท่อนบนของหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำตะแคงหน้าข้างหนึ่งเพื่อหายใจรับอากาศเข้าปอด แต่ตรงกลา
นักรบแช่ลำกายแน่นิ่งไว้ครู่หนึ่ง ก่อนสะโพกสอบจะเริ่มโยกขยับขึ้นลงจากจังหวะช้าๆ เร่งรัวแรงจนคนใต้ร่างสั่นไหวจากการกระแทกกระทั้น มือใหญ่ฟอนเฟ้นบีบเคล้นสองเต้าอวบรุนแรงตามอารมณ์ แก้วกานดาส่ายศีรษะจนผมยาวกระจายเต็มที่นอน เธอทั้งเจ็บจุกและเสียดเสียว จนที่สุดก็ต้องปล่อยเสียงครางอย่างห้ามไม่ได้“อ๊า!” นักรบยิ้มเย็นอย่างผู้ชนะ“ร้องดังๆเลยที่รัก อย่างนั้นแหละ คืนนี้ฝ้ายได้ร้องทั้งคืนนี้แน่”แก้วกานดาไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่เขาพูด เธอกำลังจมดิ่งสู่วังวนเสน่หาที่เขามอบให้ ขาเรียวยกขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นโดยอัตโนมัติ นักรบใช้แขนล่ำรวบร่างเธอขึ้นมา เขาเคลื่อนกายลุกนั่งขณะที่สองร่างยังประสานกันอยู่ที่กึ่งกลาง แล้วแก้วกานดาก็อยู่ในท่านั่งคร่อมบนตักเขาในที่สุด“ขยับหน่อยสิฝ้าย เอาแรงๆเลยนะ” นักรบกระซิบบอกชิดริมหูเล็กสะโพกหนั่นแน่นเริ่มขยับอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อเธอยกสะโพกขึ้นและกดลง นักรบแทบจะคลั่งกับความเสียวส่วนปลายของความแข็งแกร่ง มือใหญ่จับสะโพกมนแน่น บังคับให้โยกขึ้นลงตามใจตัวเอง จนเมื่อแก้วกานดาค้นพบความสุขแสนทรมาน เธอเร่งจังหวะเองโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องบังคับ“อ๊ายๆ” เสียงหวานครางดังก้องห้อง เมื
“ปล่อยฝ้ายไปเถอะค่ะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายเลย” หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีร่างบอบบางถอยหลังจนชิดผนังห้อง น้ำตาไหลอาบสองแก้มเนียนใส มือเล็กๆยกขึ้นกระพุ่มไว้ที่อก ‘แก้วกานดา’ พยายามอ้อนวอนคนที่เธอคิดว่าอยู่ในอารมณ์เมามายไม่ได้สติ ทั้งที่ ‘นักรบ’ หนุ่มหล่อคมเข้มรูปร่างสูงใหญ่วัยย่างเข้าสามสิบปีมีสติครบถ้วนทุกอย่าง เพียงแต่ต้องแกล้งทำเป็นเมามาย เพราะอยากจะจัดการกินคนตรงหน้านี้นัก“ฝ้ายก็ชอบผมนี่ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย เห็นกระดี๊กระด๊าแย่งกันเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมกับเพื่อนๆอยู่ คุณควรภูมิใจนะที่ผมเลือกคุณ เลือกมาตั้งแต่คืนนั้น” นักรบบุกประชิดร่างน้อยที่สั่นกลัวอยู่ชิดผนังห้อง แก้วกานดาเบิกตาโพลง หญิงสาวพยายามอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เสียงเพลงจากงานเลี้ยงข้างนอกดังกระหึ่มจนกลบเสียงของเธอไปหมด“ปล่อยฝ้ายนะคุณรบ”ชายหนุ่มยิ้มยั่วใส่แววตาตื่นตระหนก “พรุ่งนี้เช้าผมจะปล่อยคุณนะที่รัก”แก้วกานดาหมดหนทางดิ้นรน เมื่อเขาใช้ร่างที่ใหญ่โตกว่าทาบทับตรึงเธอไว้กับผนังห้อง ท่อนขาใหญ่แทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวเล็กทั้งสองข้าง เขาจงใจใช้ต้นขากดเน้นไปบนเนินอวบอูมกลางกายสาว คนตัวเล็กพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ ริมฝี