นักรบนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆเก้าอี้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างที่สั่นระริก ริมฝีปากหยักก้มลงจูบแก้วกานดาอีกครั้งเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกและลากลิ้นร้อนสากไปตามลำคอระหง เรื่อยลงมาดูดกลืนยอดอกทั้งสอง ขณะที่มืออุ่นจัดของเขาลูบไล้ต้นขาเนียนทั้งสอง เรื่อยมาจนถึงเนินอวบที่มีไรขนปกคลุมอยู่ นิ้วใหญ่แทรกลงช้าๆกลางกลีบกุหลาบงาม
“อ๊า...คะ...คุณรบ” แก้วกานดาบิดร่างแอ่นสะโพกรับการรุกล้ำนั้นทันที
“อยากได้ไหม...ตอบสิฝ้าย” นักรบกระซิบเสียงกระซิบถามอยู่กับอกอวบ แก้วกานดาส่ายศีรษะขณะที่สะโพกยกตามนิ้วเรียวใหญ่ที่ถอนออกจากร่างตน
“มันทรมานนะ ถ้าอยากได้อ้าขาออกสิ ผมจะทำให้ฝ้ายมีความสุข” นักรบผละจากอกอวบ ใช้มือบีบเคล้นสะกิดยอดอกอวบ สร้างความเสียวกระสันให้คนที่ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มือใหญ่อีกข้างบีบขยำเนินกลางกายสาวสลับกับการกรีดลงร่องลึกช้าๆ แก้วกานดาแทบจะขาดใจ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่เสียวซ่านนี้
“อ้าขาออกสิฝ้าย จับดูสิ ฝ้ายอยากให้มันเข้าไปไหม” นักรบจับมือบางวางบนตัวตนแข็งแกร่งที่ชูผงาดของเขา แก้วกานดาหอบหายใจหนัก ส่วนกลางกายสาวหลั่งน้ำหวานมากมายจนเธอรู้สึกปวดหน่วงจนเกินที่จะต้านทานอารมณ์เร่าร้อนได้ ในที่สุดขาเรียวก็แยกออกจากกันช้าๆ โดยมีสายตาคมวาวของนักรบมองอยู่ด้วยความสะใจ
“กว้างกว่านี้ฝ่าย วางขาไว้ข้างเก้าอี้เลย อย่างนั้นแหละทูนหัว” ร่างเล็กที่สมส่วนนอนราบอยู่บนเก้าอี้นอนตัวยาว ขาเรียวอ้ากว้างห้อยอยู่ข้างเก้าอี้นอน เนินอวบอิ่มลอยเด่นกลีบเนื้อนิ่มผลิแยกยั่วยวน นักรบคลานขึ้นมานั่งอยู่ตรงกลางร่างของแก้วกานดา รอยยิ้มของผู้ชนะช่างดูร้ายกาจนัก
ร่างแกร่งนั่งอ้าขากว้างวางเท้าไว้ที่พื้น ความใหญ่โตของท่อนลำแข็งแกร่งพร้อมเข้าสู่สนาม นักรบขยับร่างตัวเองเข้าใกล้ จับตัวตนของตัวเองจดอยู่ที่ทางเข้านุ่มลื่น เขาดึงขาเรียวขึ้นแทรกตัวเองเข้าไปอยู่ตรงกลางขาของแก้วกานดาแนบไปกับเอวสอบทั้งสองข้าง ปลายเท้าลอยชี้อยู่ด้านหลังเขา แล้วออกแรงดึงช้าๆ แก้วกานดาจิกเล็บลงบนต้นขาของนักรบทั้งสองข้าง ขณะที่ร่างของเธอกำลังจะกลืนตัวตนใหญ่โตของเขาเข้าจนสุดลำ
“อ๊า...คุณรบ” หญิงสาวครวญครางด้วยความเสียวกระสัน เธอเบียดกลีบดอกไม้เข้ากับตัวตนของเขาด้วยความร้อนร่าน นักรบยิ้มที่มุมปาก ลำแขนแกร่งช้อนลงใต้สะโพกหนั่นแน่นกระชับมั่น เขาค่อยๆขยับสะโพกเข้าออก กดเน้นแล้วถอนออกจนเกือบสุดช้าๆ การบดเบียดถูครูดของเนื้อนิ่มกับความแข็งแกร่งทำให้แก้วกานดาเสียวซ่านทรมานจนดิ้นเร่า สะโพกหนั่นแน่นแทบจะไม่ติดเบาะ
“เสียวล่ะสิฝ้าย อื้ม...” จากจังหวะเนิบช้าเริ่มเร็วขึ้น นักรบบีบเคล้นทรวงอกอวบรุนแรง ขณะที่เขาวางเท้ามั่นไว้ที่พื้นแล้วขยับสะโพกรัว ร่างของแก้วกานดาสั่นคลอนตามแรงที่สาดซัดใส่ไม่ยั้ง
“อ๊าๆ...คุณรบขา” แก้วกานดาเสียวซ่านจนใกล้จะแตะจุดสุดยอดของความรู้สึก
“ร้องดังๆฝ้าย อื้ม...ฝ้ายไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง” นักรบกระแทกรุนแรง เขาไม่เคยคิดจะปรานีเจ้าของร่างนี้อยู่แล้ว เธอมีหน้าที่ระบายความใคร่ให้เขาเท่านั้น ถึงแม้เป็นหน้าที่ที่เธอไม่อยากทำก็ตาม
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง จวบจนเสียงครวญครางด้วยความสุขสมในเพลงกามดังขึ้น ในขณะท้องทะเลเงียบสงบ มีเพียงแสงดาวเท่านั้นที่ส่องแสงวิบวับ สะท้อนแสงแข่งกับหยาดน้ำตาของแก้วกานดาที่ไหลริน เมื่อบทเพลงรักที่เอาแต่ใจของนักรบสิ้นสุดลง
“ร้องไห้ทำไม มีความสุขไม่ใช่เหรอ” สองร่างยังคงประสานกันแนบแน่นขณะที่นักรบเอ่ยถาม
“ออกไปจากตัวฝ้าย ออกไป” แก้วกานดากัดฟันพูด เธอสะอื้นเบาๆ
“ยังไม่พอหรอกฝ้าย” นักรบรวบร่างของแก้วกานดาขึ้น โดยที่ร่างของเขาและเธอยังติดกันอยู่ หญิงสาวไม่มีแรงที่จะดิ้นรน เธอเหนื่อยจากเพลงรักที่รุนแรง แต่นักรบกลับยังมีเรี่ยวแรงเหลือเฟือที่จะทำร้ายเธออีก
“ดูดาวแล้วก็ดูทะเลต่อเลยดีไหม” นักรบถอดถอนกายออก วางแก้วกานดาลงพื้นแล้วจับร่างบางหมุนให้หันหลัง เขาเบียดร่างเข้ากับแผ่นหลังเนียน แก้วกานดาเซจนมือบางต้องจับราวไว้เพื่อพยุงตน ลำแขนแกร่งรวบเอวคอดตรึงสะโพกของหญิงสาวไม่ให้ขยับหนี ท่อนขาใหญ่แทรกระหว่างขาเรียวบังคับให้เธอเปิดทางให้ตัวตนของเขาเข้าไป ฝ่ามืออีกข้างสอดช้อนท้ายทอย ให้หญิงสาวหันกลับมารับจูบของเขาอย่างเอาแต่ใจ นักรบขยับสะโพกดุนดันท่อนลำแกร่งให้เข้าไปตามทางที่ลื่นอุ่นจนสุด ความเสียดเสียวทำให้แก้วกานดาเสยสะโพกรับทันที
“อย่างนั้นแหละฝ้าย อืมมมม” นักรบกระซิบพร่าชิดหูเล็ก ปากร้อนไล้เลียขบเม้มหูเล็ก ไต่เรื่อยลงไปตามลำคอด้านหลัง เขาปล่อยมือจากศีรษะทุย เลื่อนมือไปด้านหน้าเพื่อกอบกุมทรวงอวบแล้วบีบเคล้น คีบตุ่มไตดังรั้งอย่างรุนแรง มือที่โอบรั้งเอวคอดไว้ เลื่อนลงบดบี้ติ่งเล็กในร่องกุหลาบหนักหน่วงและแผ่วเบาสลับกันไป
“อ๊าย! อื๊อ!” แก้วกานดาจมดิ่งลงสู่วังวนเสน่หา เธอไม่รู้ตัวตนของตัวเองเท่าผู้ชายคนนี้ด้วยซ้ำ นักรบรู้จุดอ่อนของเธอทุกอย่าง เขารู้ว่าจุดอ่อนของเธออยู่ตรงไหน แล้วก็จุดไฟอารมณ์ร่านให้เธอลุกจนเผาตัวเองมอดไหม้ได้ทุกครั้ง
สะโพกสอบขยับเร็วแรง ขณะที่แก้วกานดาจับราวไว้แน่น เพราะคนข้างหลังที่โจนจ้วงเข้าออกในตัวเธออยู่ไม่ได้ยั้งแรงไว้สักนิด ใบหน้างามจ้องมองไปยังท้องทะเลกว้างที่มืดมิด แล้วค่อยๆหลับตาลงยอมรับความซ่านเสียวที่สาดใส่ร่างโดยดุษณี เธอตะกายไปถึงฟากฝั่งความสุขหลายครั้ง จนขาแทบจะไม่มีแรงยืน หากนักรบไม่เกี่ยวรั้งร่างเธอไว้ แก้วกานดาคงลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว“คราวหลังอย่าปฏิเสธผมอีกนะฝ้าย ผมไม่ชอบ อื้มมมม” นักรบขบกรามแน่นขณะที่กระหน่ำแรงสอดใส่“อ๊ะๆ...กรี๊ด!” แก้วกานดาครางเสียงหวานเนิ่นนาน ชายหนุ่มรัวสะโพกยกสุดท้ายอย่างรุนแรง ลำแขนแกร่งปล่อยร่างบางทันที เมื่อปลดปล่อยทุกหยาดหยดในร่างเล็ก หญิงสาวแข้งขาอ่อนแรงทรุดลงไปนั่งกับพื้นเรือ ขณะที่นักรบเดินไปหยิบกางเกงขาสั้นมาสวม โดยไม่สนใจร่างของคนที่หมดแรงนั่งอยู่ที่พื้น“พี่รบ ฝ้าย อยู่ไหนกันอะ” เสียงนลินดังขึ้นมาจากด้านล่าง แก้วกานดาตกใจลนลานคลานไปเก็บชุดบิกินี่กับผ้าแพร หญิงสาวรีบสวมใส่มันด้วยมืออันสั่นเทา และชาวาบไปทั้งร่างเมื่อคิดว่า ถ้านลินมาเห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่เธอจะทำอย่างไร นักรบหันไปมองดูแก้วกานดาด้วยสายตาเย็นชา“ว่าไงล
“พี่ไม่อยากเอาเปรียบฝ้าย ถ้าวันหนึ่งฝ้ายเจอคนที่ใช่พี่จะปล่อยฝ้ายไป แต่จากวันนี้เป็นต้นไปเราจะเริ่มเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ อนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าฝ้ายไม่ปล่อยมือพี่ พี่ก็จะอยู่กับฝ้ายตลอดไป แต่ขอเวลาพี่หน่อยนะ เดือนหน้าคุณแม่ให้พี่ไปติดต่อขยายงานที่ต่างประเทศ ไปอยู่ตั้งเกือบสองเดือน พี่สัญญาว่าจะกลับมารับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น” คำสัญญาสุดท้ายก่อนที่นักรบจะหายไปจากชีวิตของแก้วกานดา มันผ่านมาเกือบปีแล้ว แต่มันยังดังก้องอยู่ในหูของผู้หญิงช่างฝันอย่างเธอ หากแต่ความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างฝัน“ฝ้าย ถึงแล้ว เหม่ออะไรนักหนา” เสียงนลินดังขึ้นดึงให้แก้วกานดากลับเข้าสู่โลกความจริง“ดูดาวอยู่จ้ะ ท้องฟ้าคืนนี้สวยดีเนอะลิน”“อือ...แต่ตอนนี้ลินหิวมาก ไปกันเถอะ”“จ้า” แก้วกานดาฝืนยิ้มให้กับเพื่อน หญิงสาวชำเลืองดูนักรบที่ขึ้นไปยืนบนสะพานที่ทอดยาวไปสู่ชายฝั่งก่อนแล้ว นักรบยื่นมือให้น้องสาวจับและช่วยดึงขึ้นจากเรือ“ตามมาเร็วๆนะฝ้าย พี่รบ ลินไปก่อนล่ะ ใครถึงทีหลังล้างชามนะ”นลินหัวเราะร่วนแล้วรีบวิ่งไปตามสะพาน แก้วกานดามองต
“ปล่อยฝ้ายไปเถอะค่ะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายเลย” หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีร่างบอบบางถอยหลังจนชิดผนังห้อง น้ำตาไหลอาบสองแก้มเนียนใส มือเล็กๆยกขึ้นกระพุ่มไว้ที่อก ‘แก้วกานดา’ พยายามอ้อนวอนคนที่เธอคิดว่าอยู่ในอารมณ์เมามายไม่ได้สติ ทั้งที่ ‘นักรบ’ หนุ่มหล่อคมเข้มรูปร่างสูงใหญ่วัยย่างเข้าสามสิบปีมีสติครบถ้วนทุกอย่าง เพียงแต่ต้องแกล้งทำเป็นเมามาย เพราะอยากจะจัดการกินคนตรงหน้านี้นัก“ฝ้ายก็ชอบผมนี่ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย เห็นกระดี๊กระด๊าแย่งกันเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมกับเพื่อนๆอยู่ คุณควรภูมิใจนะที่ผมเลือกคุณ เลือกมาตั้งแต่คืนนั้น” นักรบบุกประชิดร่างน้อยที่สั่นกลัวอยู่ชิดผนังห้อง แก้วกานดาเบิกตาโพลง หญิงสาวพยายามอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เสียงเพลงจากงานเลี้ยงข้างนอกดังกระหึ่มจนกลบเสียงของเธอไปหมด“ปล่อยฝ้ายนะคุณรบ”ชายหนุ่มยิ้มยั่วใส่แววตาตื่นตระหนก “พรุ่งนี้เช้าผมจะปล่อยคุณนะที่รัก”แก้วกานดาหมดหนทางดิ้นรน เมื่อเขาใช้ร่างที่ใหญ่โตกว่าทาบทับตรึงเธอไว้กับผนังห้อง ท่อนขาใหญ่แทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวเล็กทั้งสองข้าง เขาจงใจใช้ต้นขากดเน้นไปบนเนินอวบอูมกลางกายสาว คนตัวเล็กพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ ริมฝี
นักรบแช่ลำกายแน่นิ่งไว้ครู่หนึ่ง ก่อนสะโพกสอบจะเริ่มโยกขยับขึ้นลงจากจังหวะช้าๆ เร่งรัวแรงจนคนใต้ร่างสั่นไหวจากการกระแทกกระทั้น มือใหญ่ฟอนเฟ้นบีบเคล้นสองเต้าอวบรุนแรงตามอารมณ์ แก้วกานดาส่ายศีรษะจนผมยาวกระจายเต็มที่นอน เธอทั้งเจ็บจุกและเสียดเสียว จนที่สุดก็ต้องปล่อยเสียงครางอย่างห้ามไม่ได้“อ๊า!” นักรบยิ้มเย็นอย่างผู้ชนะ“ร้องดังๆเลยที่รัก อย่างนั้นแหละ คืนนี้ฝ้ายได้ร้องทั้งคืนนี้แน่”แก้วกานดาไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่เขาพูด เธอกำลังจมดิ่งสู่วังวนเสน่หาที่เขามอบให้ ขาเรียวยกขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นโดยอัตโนมัติ นักรบใช้แขนล่ำรวบร่างเธอขึ้นมา เขาเคลื่อนกายลุกนั่งขณะที่สองร่างยังประสานกันอยู่ที่กึ่งกลาง แล้วแก้วกานดาก็อยู่ในท่านั่งคร่อมบนตักเขาในที่สุด“ขยับหน่อยสิฝ้าย เอาแรงๆเลยนะ” นักรบกระซิบบอกชิดริมหูเล็กสะโพกหนั่นแน่นเริ่มขยับอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อเธอยกสะโพกขึ้นและกดลง นักรบแทบจะคลั่งกับความเสียวส่วนปลายของความแข็งแกร่ง มือใหญ่จับสะโพกมนแน่น บังคับให้โยกขึ้นลงตามใจตัวเอง จนเมื่อแก้วกานดาค้นพบความสุขแสนทรมาน เธอเร่งจังหวะเองโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องบังคับ“อ๊ายๆ” เสียงหวานครางดังก้องห้อง เมื
“คุณรบ...อ๊า...ฝ้ายเสียวเหลือเกิน อ๊า!”แก้วกานดาไม่เหลือความอายใดๆแล้ว เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะวูบหวิวจากจุดกึ่งกลาง มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เสียดเสียวรุนแรงจนเธอต้องส่ายสะโพกยกขึ้น และใช้มือของตนกดศีรษะเขาแนบไปกับกลางกายของตัวเอง นักรบจึงใช้มือตรึงสะโพกของเธอไว้ เพื่อจะได้ชอนไชรุกรานได้ถนัดขึ้น“คุณรบ คุณรบ อ๊า! กรี๊ด!”แก้วกานดาถึงจุดสุดยอดรุนแรง จนระเบิดความชุ่มฉ่ำใส่หน้าของนักรบ ชายหนุ่มดูดดื่มไล้เลียกินทุกหยาดหยด แล้วลุกขึ้นนั่งมองร่างระทวยหายใจรวยริน เมื่อเขาใช้นิ้วกรีดช้าๆไปตามร่องรัก เธอสะท้านกายเบาๆสั่นเสียวไปทั้งร่างคนตัวโตเคลื่อนกายลงมายืนที่ขอบเตียง จับข้อเท้าสองข้างของหญิงสาว ออกแรงดึงจนขาเรียวหย่อนลงข้างเตียง มือใหญ่จับร่างของแก้วกานดาพลิกนอนคว่ำ เขาย่อตัวจับต้นขาขาวขึ้นแล้วแยกถ่างออก ลำกายแข็งแกร่งถูกดันเข้าไปในช่องรักคับแน่นที่ตอดรัดอีกครั้ง“อ๊าย! อื้อ”แก้วกานดาครวญครางเมื่อถูกบุกรุกกลางกายอีกครั้ง ชายหนุ่มจับต้นขาอวบแน่น ในขณะที่แก้วกานดากำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะขาดติดมือ ร่างกายท่อนบนของหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำตะแคงหน้าข้างหนึ่งเพื่อหายใจรับอากาศเข้าปอด แต่ตรงกลา
ปัง! นักรบใช้เท้ากระแทกประตูห้องนอนปิดทันที ที่พาตัวเองและแก้วกานดาเข้ามาอยู่ในห้อง เขาเดินตรงไปที่เตียงกลางห้องแล้วโยนร่างของแก้วกานดาลง หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้น คลานไปกอดเข่าตัวลีบชิดหัวเตียง“จะหนีไปอีกหรือ ผมยังไม่อิ่มเลยนะ” น้ำเสียงข่มขู่มาพร้อมกับร่างของเขาที่ใช้สองเข่าเดินบนเตียง เข้าใกล้ร่างของแก้วกานดาทุกขณะ“พอเถอะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายอีกเลย ฝ้ายไหว้ล่ะ” แก้วกานดากระพุ่มมือไหว้ ดวงตามีน้ำคลอเต็มสองเบ้า เขาใจร้ายมากเกินไปแล้ว เขาทำลายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาดแผลในใจที่คิดว่าหายดีแล้ว ถูกเขากรีดซ้ำลงที่เดิมอย่างไม่ปรานี“ผมยังไม่เบื่อ ฝ้ายต้องอยู่กับผม ต้องตอบสนองผมทุกครั้งที่ผมต้องการ เป็นที่ระบายอารมณ์ใคร่ให้ผม รู้ไหมลีลาฝ้ายเด็ดมาก ตรงนี้ก็แน่น ผมชอบ” นักรบล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงยาวรวดเร็ว แล้วตะปบมือใหญ่ลงกลางเนินสาวบีบขยำอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ แก้วกานดาพยายามดิ้นรน สองมือดึงรั้งมือเขาออกจากจุดสงวนของตนเอง“ฝ้ายไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร คุณรบไม่มีสิทธิ์ทำกับฝ้ายอย่างนี้”“อยากให้ผมประกาศสิทธิ์ไปทั่วใช่ไหม ฝ้ายจะได้ตระหนักได้ว่าผมมีสิทธิ์แค่ไหน”“คุณรบไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครเขาเชื่อคุ
“ฝ้ายจะมาทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาพี่” นักรบเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย คนที่ถูกเอ่ยชื่อสะดุ้งตัวก้มหน้างุด และเผลอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองแน่น“อ้าว...นี่เมื่อเช้ามาลากตัวยายฝ้ายไปคุยเรื่องนี้เองเหรอพี่รบ อยู่ดีๆมาแย่งเลขาลินได้ไง กว่าลินจะอ้อนฝ้ายให้มาทำงานช่วยได้นะเนี่ย ฝ้ายมีดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วยนะ คนเก่งๆอย่างนี้ จะมาชุบมือเปิบได้ไง” นลินขมวดคิ้วมองพี่ชายอย่างสงสัย“ลินเพิ่งเริ่มทำงาน ยังไม่มีอะไรหรอกแค่เรียนรู้งานไปเรื่อยๆก็พอ เดี๋ยวพี่จะค่อยๆสอน ส่วนฝ้ายเพิ่งจะมาทำงานในตำแหน่งเลขา มีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะ คุณดาริกาเลขาของพี่จะได้ช่วยแนะนำเพื่อนเราด้วยไงไม่ดีเหรอ พี่เบื่อเมื่อไหร่จะคืนฝ้ายให้ลินก็แล้วกัน” นลินทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้าง“ก็ดีเหมือนกัน งั้นฝ้ายไปเป็นผู้ช่วยเลขาพี่รบก่อนนะ พี่รบทำงานเก่ง จะได้สอนงานฝ้ายได้ พอเก่งแล้วฝ้ายก็ค่อยมาเป็นเลขาลิน เราจะเป็นผู้บริหารกับเลขาคู่ใจที่สาวและสวยที่สุดในประเทศเนอะ” นลินพูดอย่างอารมณ์ดี หากแต่แก้วกานดานั่งหัวใจตุ๊มๆต่อมๆไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครอาหารเช้าเวลา11.00น. ช่างไร้รสชาติเหลือเกินสำหรับเธอ หลังจากที่นักรบ
“ทะเลจ๋า...ลินมาแล้วจ้า” นลินตะโกนเสียงดังขณะยืนอยู่บนเรือยอชต์ส่วนตัวขนาดเล็ก แล้วทำท่ากางแขนเงยหน้ารับลมแรง แก้วกานดายิ้มไปกับท่าทางของเพื่อนสาว เธอเผลอยิ้มกับทะเล ท้องฟ้า และสายลม ลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองไปชั่วขณะ อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่นักรบทำหน้าที่เป็นกัปตันขับเรือ หากแต่สายตาคมกริบกลับจ้องมองเธอเป็นระยะๆ บิกินี่ตัวจิ๋วและผ้าแพรผืนบางนั้น ไม่สามารถปิดกั้นความงามที่เขาเคยเห็นได้เลย ทุกส่วนของร่างกายแก้วกานดาเขาจดจำได้ทุกตารางนิ้ว และยังคงอยากมองอยากจับต้องไม่รู้เบื่อ รอยยิ้มอย่างมีความสุขนั้นทำให้เขาถอนหายใจแรง ทำไมเขาต้องมาเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอย่างแก้วกานดาด้วยนะ แค่คิดหัวใจก็ปวดหนึบขึ้นมาทันทีเสียงหัวเราะของสองสาวดังกังวานทั่วบริเวณหาดทรายขาว นลินกับแก้วกานดาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน นักรบจับตามองร่างของแก้วกานดาไม่วางตา ความร้อนรุ่มมันตีตื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ปกติแล้วเขาไม่เคยขาดแคลนคู่นอน แต่เมื่อมาเจอแก้วกานดาเขากับตักตวงเอาจากเธอราวกับว่าอดอยากมาแรมปีก็แค่ของเล่นที่ไล่จับยาก นั่นคือเหตุผลที่นั
“พี่ไม่อยากเอาเปรียบฝ้าย ถ้าวันหนึ่งฝ้ายเจอคนที่ใช่พี่จะปล่อยฝ้ายไป แต่จากวันนี้เป็นต้นไปเราจะเริ่มเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ อนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าฝ้ายไม่ปล่อยมือพี่ พี่ก็จะอยู่กับฝ้ายตลอดไป แต่ขอเวลาพี่หน่อยนะ เดือนหน้าคุณแม่ให้พี่ไปติดต่อขยายงานที่ต่างประเทศ ไปอยู่ตั้งเกือบสองเดือน พี่สัญญาว่าจะกลับมารับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น” คำสัญญาสุดท้ายก่อนที่นักรบจะหายไปจากชีวิตของแก้วกานดา มันผ่านมาเกือบปีแล้ว แต่มันยังดังก้องอยู่ในหูของผู้หญิงช่างฝันอย่างเธอ หากแต่ความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างฝัน“ฝ้าย ถึงแล้ว เหม่ออะไรนักหนา” เสียงนลินดังขึ้นดึงให้แก้วกานดากลับเข้าสู่โลกความจริง“ดูดาวอยู่จ้ะ ท้องฟ้าคืนนี้สวยดีเนอะลิน”“อือ...แต่ตอนนี้ลินหิวมาก ไปกันเถอะ”“จ้า” แก้วกานดาฝืนยิ้มให้กับเพื่อน หญิงสาวชำเลืองดูนักรบที่ขึ้นไปยืนบนสะพานที่ทอดยาวไปสู่ชายฝั่งก่อนแล้ว นักรบยื่นมือให้น้องสาวจับและช่วยดึงขึ้นจากเรือ“ตามมาเร็วๆนะฝ้าย พี่รบ ลินไปก่อนล่ะ ใครถึงทีหลังล้างชามนะ”นลินหัวเราะร่วนแล้วรีบวิ่งไปตามสะพาน แก้วกานดามองต
สะโพกสอบขยับเร็วแรง ขณะที่แก้วกานดาจับราวไว้แน่น เพราะคนข้างหลังที่โจนจ้วงเข้าออกในตัวเธออยู่ไม่ได้ยั้งแรงไว้สักนิด ใบหน้างามจ้องมองไปยังท้องทะเลกว้างที่มืดมิด แล้วค่อยๆหลับตาลงยอมรับความซ่านเสียวที่สาดใส่ร่างโดยดุษณี เธอตะกายไปถึงฟากฝั่งความสุขหลายครั้ง จนขาแทบจะไม่มีแรงยืน หากนักรบไม่เกี่ยวรั้งร่างเธอไว้ แก้วกานดาคงลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว“คราวหลังอย่าปฏิเสธผมอีกนะฝ้าย ผมไม่ชอบ อื้มมมม” นักรบขบกรามแน่นขณะที่กระหน่ำแรงสอดใส่“อ๊ะๆ...กรี๊ด!” แก้วกานดาครางเสียงหวานเนิ่นนาน ชายหนุ่มรัวสะโพกยกสุดท้ายอย่างรุนแรง ลำแขนแกร่งปล่อยร่างบางทันที เมื่อปลดปล่อยทุกหยาดหยดในร่างเล็ก หญิงสาวแข้งขาอ่อนแรงทรุดลงไปนั่งกับพื้นเรือ ขณะที่นักรบเดินไปหยิบกางเกงขาสั้นมาสวม โดยไม่สนใจร่างของคนที่หมดแรงนั่งอยู่ที่พื้น“พี่รบ ฝ้าย อยู่ไหนกันอะ” เสียงนลินดังขึ้นมาจากด้านล่าง แก้วกานดาตกใจลนลานคลานไปเก็บชุดบิกินี่กับผ้าแพร หญิงสาวรีบสวมใส่มันด้วยมืออันสั่นเทา และชาวาบไปทั้งร่างเมื่อคิดว่า ถ้านลินมาเห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่เธอจะทำอย่างไร นักรบหันไปมองดูแก้วกานดาด้วยสายตาเย็นชา“ว่าไงล
นักรบนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆเก้าอี้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างที่สั่นระริก ริมฝีปากหยักก้มลงจูบแก้วกานดาอีกครั้งเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกและลากลิ้นร้อนสากไปตามลำคอระหง เรื่อยลงมาดูดกลืนยอดอกทั้งสอง ขณะที่มืออุ่นจัดของเขาลูบไล้ต้นขาเนียนทั้งสอง เรื่อยมาจนถึงเนินอวบที่มีไรขนปกคลุมอยู่ นิ้วใหญ่แทรกลงช้าๆกลางกลีบกุหลาบงาม“อ๊า...คะ...คุณรบ” แก้วกานดาบิดร่างแอ่นสะโพกรับการรุกล้ำนั้นทันที“อยากได้ไหม...ตอบสิฝ้าย” นักรบกระซิบเสียงกระซิบถามอยู่กับอกอวบ แก้วกานดาส่ายศีรษะขณะที่สะโพกยกตามนิ้วเรียวใหญ่ที่ถอนออกจากร่างตน“มันทรมานนะ ถ้าอยากได้อ้าขาออกสิ ผมจะทำให้ฝ้ายมีความสุข” นักรบผละจากอกอวบ ใช้มือบีบเคล้นสะกิดยอดอกอวบ สร้างความเสียวกระสันให้คนที่ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มือใหญ่อีกข้างบีบขยำเนินกลางกายสาวสลับกับการกรีดลงร่องลึกช้าๆ แก้วกานดาแทบจะขาดใจ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่เสียวซ่านนี้“อ้าขาออกสิฝ้าย จับดูสิ ฝ้ายอยากให้มันเข้าไปไหม” นักรบจับมือบางวางบนตัวตนแข็งแกร่งที่ชูผงาดของเขา แก้วกานดาหอบหายใจหนัก ส่วนกลางกายสาวหลั่งน้ำหวานมากมายจนเธอรู้สึกปวดหน่วงจนเกินที่จะต้าน
“ทะเลจ๋า...ลินมาแล้วจ้า” นลินตะโกนเสียงดังขณะยืนอยู่บนเรือยอชต์ส่วนตัวขนาดเล็ก แล้วทำท่ากางแขนเงยหน้ารับลมแรง แก้วกานดายิ้มไปกับท่าทางของเพื่อนสาว เธอเผลอยิ้มกับทะเล ท้องฟ้า และสายลม ลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองไปชั่วขณะ อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่นักรบทำหน้าที่เป็นกัปตันขับเรือ หากแต่สายตาคมกริบกลับจ้องมองเธอเป็นระยะๆ บิกินี่ตัวจิ๋วและผ้าแพรผืนบางนั้น ไม่สามารถปิดกั้นความงามที่เขาเคยเห็นได้เลย ทุกส่วนของร่างกายแก้วกานดาเขาจดจำได้ทุกตารางนิ้ว และยังคงอยากมองอยากจับต้องไม่รู้เบื่อ รอยยิ้มอย่างมีความสุขนั้นทำให้เขาถอนหายใจแรง ทำไมเขาต้องมาเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอย่างแก้วกานดาด้วยนะ แค่คิดหัวใจก็ปวดหนึบขึ้นมาทันทีเสียงหัวเราะของสองสาวดังกังวานทั่วบริเวณหาดทรายขาว นลินกับแก้วกานดาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน นักรบจับตามองร่างของแก้วกานดาไม่วางตา ความร้อนรุ่มมันตีตื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ปกติแล้วเขาไม่เคยขาดแคลนคู่นอน แต่เมื่อมาเจอแก้วกานดาเขากับตักตวงเอาจากเธอราวกับว่าอดอยากมาแรมปีก็แค่ของเล่นที่ไล่จับยาก นั่นคือเหตุผลที่นั
“ฝ้ายจะมาทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาพี่” นักรบเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย คนที่ถูกเอ่ยชื่อสะดุ้งตัวก้มหน้างุด และเผลอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองแน่น“อ้าว...นี่เมื่อเช้ามาลากตัวยายฝ้ายไปคุยเรื่องนี้เองเหรอพี่รบ อยู่ดีๆมาแย่งเลขาลินได้ไง กว่าลินจะอ้อนฝ้ายให้มาทำงานช่วยได้นะเนี่ย ฝ้ายมีดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วยนะ คนเก่งๆอย่างนี้ จะมาชุบมือเปิบได้ไง” นลินขมวดคิ้วมองพี่ชายอย่างสงสัย“ลินเพิ่งเริ่มทำงาน ยังไม่มีอะไรหรอกแค่เรียนรู้งานไปเรื่อยๆก็พอ เดี๋ยวพี่จะค่อยๆสอน ส่วนฝ้ายเพิ่งจะมาทำงานในตำแหน่งเลขา มีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะ คุณดาริกาเลขาของพี่จะได้ช่วยแนะนำเพื่อนเราด้วยไงไม่ดีเหรอ พี่เบื่อเมื่อไหร่จะคืนฝ้ายให้ลินก็แล้วกัน” นลินทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้าง“ก็ดีเหมือนกัน งั้นฝ้ายไปเป็นผู้ช่วยเลขาพี่รบก่อนนะ พี่รบทำงานเก่ง จะได้สอนงานฝ้ายได้ พอเก่งแล้วฝ้ายก็ค่อยมาเป็นเลขาลิน เราจะเป็นผู้บริหารกับเลขาคู่ใจที่สาวและสวยที่สุดในประเทศเนอะ” นลินพูดอย่างอารมณ์ดี หากแต่แก้วกานดานั่งหัวใจตุ๊มๆต่อมๆไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครอาหารเช้าเวลา11.00น. ช่างไร้รสชาติเหลือเกินสำหรับเธอ หลังจากที่นักรบ
ปัง! นักรบใช้เท้ากระแทกประตูห้องนอนปิดทันที ที่พาตัวเองและแก้วกานดาเข้ามาอยู่ในห้อง เขาเดินตรงไปที่เตียงกลางห้องแล้วโยนร่างของแก้วกานดาลง หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้น คลานไปกอดเข่าตัวลีบชิดหัวเตียง“จะหนีไปอีกหรือ ผมยังไม่อิ่มเลยนะ” น้ำเสียงข่มขู่มาพร้อมกับร่างของเขาที่ใช้สองเข่าเดินบนเตียง เข้าใกล้ร่างของแก้วกานดาทุกขณะ“พอเถอะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายอีกเลย ฝ้ายไหว้ล่ะ” แก้วกานดากระพุ่มมือไหว้ ดวงตามีน้ำคลอเต็มสองเบ้า เขาใจร้ายมากเกินไปแล้ว เขาทำลายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาดแผลในใจที่คิดว่าหายดีแล้ว ถูกเขากรีดซ้ำลงที่เดิมอย่างไม่ปรานี“ผมยังไม่เบื่อ ฝ้ายต้องอยู่กับผม ต้องตอบสนองผมทุกครั้งที่ผมต้องการ เป็นที่ระบายอารมณ์ใคร่ให้ผม รู้ไหมลีลาฝ้ายเด็ดมาก ตรงนี้ก็แน่น ผมชอบ” นักรบล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงยาวรวดเร็ว แล้วตะปบมือใหญ่ลงกลางเนินสาวบีบขยำอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ แก้วกานดาพยายามดิ้นรน สองมือดึงรั้งมือเขาออกจากจุดสงวนของตนเอง“ฝ้ายไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร คุณรบไม่มีสิทธิ์ทำกับฝ้ายอย่างนี้”“อยากให้ผมประกาศสิทธิ์ไปทั่วใช่ไหม ฝ้ายจะได้ตระหนักได้ว่าผมมีสิทธิ์แค่ไหน”“คุณรบไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครเขาเชื่อคุ
“คุณรบ...อ๊า...ฝ้ายเสียวเหลือเกิน อ๊า!”แก้วกานดาไม่เหลือความอายใดๆแล้ว เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะวูบหวิวจากจุดกึ่งกลาง มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เสียดเสียวรุนแรงจนเธอต้องส่ายสะโพกยกขึ้น และใช้มือของตนกดศีรษะเขาแนบไปกับกลางกายของตัวเอง นักรบจึงใช้มือตรึงสะโพกของเธอไว้ เพื่อจะได้ชอนไชรุกรานได้ถนัดขึ้น“คุณรบ คุณรบ อ๊า! กรี๊ด!”แก้วกานดาถึงจุดสุดยอดรุนแรง จนระเบิดความชุ่มฉ่ำใส่หน้าของนักรบ ชายหนุ่มดูดดื่มไล้เลียกินทุกหยาดหยด แล้วลุกขึ้นนั่งมองร่างระทวยหายใจรวยริน เมื่อเขาใช้นิ้วกรีดช้าๆไปตามร่องรัก เธอสะท้านกายเบาๆสั่นเสียวไปทั้งร่างคนตัวโตเคลื่อนกายลงมายืนที่ขอบเตียง จับข้อเท้าสองข้างของหญิงสาว ออกแรงดึงจนขาเรียวหย่อนลงข้างเตียง มือใหญ่จับร่างของแก้วกานดาพลิกนอนคว่ำ เขาย่อตัวจับต้นขาขาวขึ้นแล้วแยกถ่างออก ลำกายแข็งแกร่งถูกดันเข้าไปในช่องรักคับแน่นที่ตอดรัดอีกครั้ง“อ๊าย! อื้อ”แก้วกานดาครวญครางเมื่อถูกบุกรุกกลางกายอีกครั้ง ชายหนุ่มจับต้นขาอวบแน่น ในขณะที่แก้วกานดากำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะขาดติดมือ ร่างกายท่อนบนของหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำตะแคงหน้าข้างหนึ่งเพื่อหายใจรับอากาศเข้าปอด แต่ตรงกลา
นักรบแช่ลำกายแน่นิ่งไว้ครู่หนึ่ง ก่อนสะโพกสอบจะเริ่มโยกขยับขึ้นลงจากจังหวะช้าๆ เร่งรัวแรงจนคนใต้ร่างสั่นไหวจากการกระแทกกระทั้น มือใหญ่ฟอนเฟ้นบีบเคล้นสองเต้าอวบรุนแรงตามอารมณ์ แก้วกานดาส่ายศีรษะจนผมยาวกระจายเต็มที่นอน เธอทั้งเจ็บจุกและเสียดเสียว จนที่สุดก็ต้องปล่อยเสียงครางอย่างห้ามไม่ได้“อ๊า!” นักรบยิ้มเย็นอย่างผู้ชนะ“ร้องดังๆเลยที่รัก อย่างนั้นแหละ คืนนี้ฝ้ายได้ร้องทั้งคืนนี้แน่”แก้วกานดาไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่เขาพูด เธอกำลังจมดิ่งสู่วังวนเสน่หาที่เขามอบให้ ขาเรียวยกขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นโดยอัตโนมัติ นักรบใช้แขนล่ำรวบร่างเธอขึ้นมา เขาเคลื่อนกายลุกนั่งขณะที่สองร่างยังประสานกันอยู่ที่กึ่งกลาง แล้วแก้วกานดาก็อยู่ในท่านั่งคร่อมบนตักเขาในที่สุด“ขยับหน่อยสิฝ้าย เอาแรงๆเลยนะ” นักรบกระซิบบอกชิดริมหูเล็กสะโพกหนั่นแน่นเริ่มขยับอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อเธอยกสะโพกขึ้นและกดลง นักรบแทบจะคลั่งกับความเสียวส่วนปลายของความแข็งแกร่ง มือใหญ่จับสะโพกมนแน่น บังคับให้โยกขึ้นลงตามใจตัวเอง จนเมื่อแก้วกานดาค้นพบความสุขแสนทรมาน เธอเร่งจังหวะเองโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องบังคับ“อ๊ายๆ” เสียงหวานครางดังก้องห้อง เมื
“ปล่อยฝ้ายไปเถอะค่ะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายเลย” หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีร่างบอบบางถอยหลังจนชิดผนังห้อง น้ำตาไหลอาบสองแก้มเนียนใส มือเล็กๆยกขึ้นกระพุ่มไว้ที่อก ‘แก้วกานดา’ พยายามอ้อนวอนคนที่เธอคิดว่าอยู่ในอารมณ์เมามายไม่ได้สติ ทั้งที่ ‘นักรบ’ หนุ่มหล่อคมเข้มรูปร่างสูงใหญ่วัยย่างเข้าสามสิบปีมีสติครบถ้วนทุกอย่าง เพียงแต่ต้องแกล้งทำเป็นเมามาย เพราะอยากจะจัดการกินคนตรงหน้านี้นัก“ฝ้ายก็ชอบผมนี่ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย เห็นกระดี๊กระด๊าแย่งกันเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมกับเพื่อนๆอยู่ คุณควรภูมิใจนะที่ผมเลือกคุณ เลือกมาตั้งแต่คืนนั้น” นักรบบุกประชิดร่างน้อยที่สั่นกลัวอยู่ชิดผนังห้อง แก้วกานดาเบิกตาโพลง หญิงสาวพยายามอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เสียงเพลงจากงานเลี้ยงข้างนอกดังกระหึ่มจนกลบเสียงของเธอไปหมด“ปล่อยฝ้ายนะคุณรบ”ชายหนุ่มยิ้มยั่วใส่แววตาตื่นตระหนก “พรุ่งนี้เช้าผมจะปล่อยคุณนะที่รัก”แก้วกานดาหมดหนทางดิ้นรน เมื่อเขาใช้ร่างที่ใหญ่โตกว่าทาบทับตรึงเธอไว้กับผนังห้อง ท่อนขาใหญ่แทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวเล็กทั้งสองข้าง เขาจงใจใช้ต้นขากดเน้นไปบนเนินอวบอูมกลางกายสาว คนตัวเล็กพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ ริมฝี